Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
15-08-2010
Na mijn balletje, de vod!
Na mijn balletje, de vod
Deze morgen wilden die twee snotters van mij de enige overgebleven van de zes tennisballen bemachtigen. Ondanks ze met twee waren is hen dat niet gelukt. Ze hebben nog iets respect voor ons moe hé.
Deze namiddag was het van tzelfde laken een broek Nu ging het echter om een stuk vod, eigenlijk een deel van een oude pyjama van het baasje, die hij enkele maanden geleden in een even oude sok had gestopt. Met aan beide zijden een knoop erin hadden wij zo elk een speeltje gekregen.
Die sok van Heros was uiteraard het snelst verleden tijd en die van Hera hebben die twee dan maar samen in de vernieling geholpen. Die van mij was in de hangar in de vergetelheid geraakt en tijdens het bezoek van onze familieleden is die weer boven water geraakt.
Geheel blijven is er voor zulk speelgoed niet bij, en t baasje heeft al heel wat sokkenrommel uit de tuin opgeraapt. Enkel dat stuk pyjama is aan zijn aandacht ontsnapt en dat heb ik nu terug het mijne gemaakt.
Dat is niet zonder slag of stoot gegaan want H & H wilden ook een stuk vod. Maar zoals deze morgen met de tennisbal heb ik mijn autoriteit nog eens laten gelden en nu liggen ze beide met afgunstige ogen naar een stuk vod te kijken dat te smerig is om nog vast te pakken zegt de baas, maar t is mijn vod en ze blijven er af ! Zo simpel is dat .
Enkele jaren geleden nam t baasje een foto op de bric à brac in Tusson van een verkoper die lag te slapen in een zetel die te koop was, gewoon om te illustreren dat verkoper zijn op een bric à brac toch wel vermoeiend is.
Maar op de voorgrond, bij de andere te koop aangeboden prullaria (rommel) stond een glazen of kristallen teckeltje. Ons was het niet opgevallen maar Gertje die al jaren teckel liefhebber is meldde het ons. Wat we niet wisten is dat Gertje, die eigenlijk Carine heet, alles wat met teckeltjes te maken heeft verzamelt !
Sindsdien keek ons hoofdbestuur op elke rommelbeurs uit naar dat glazen beestje. Dat is natuurlijk zoeken naar een speld in een hooiberg, om juist datzelfde postuurke terug te vinden Toch zeker als je ziet uit welke hoop "spiksplinternieuwe vierdehandsspullen" op foto twee onze baas een teckeltje heeft gevonden.
Daarstraks op de bric à brac in Villefagnan zag ons baasje plots een zilveren teckeltje. Bij het navragen naar de prijs hoefde het baasje niet eens te bieden, anders kreeg m nog geld toe, en dat was nu echt zijn bedoeling niet. Het teckeltje is van eigenaar veranderd en zal eind van deze maand nog eens naar zijn definitief baasje gaan als we terug in België zijn.
We hopen dat Gertje/Carine er blij mee gaat zijn Hier kan je Gertje/Carine en haar teckel Ayse vinden: http://www.gertje.web-log.nl/
En de laatste vindbare tennisbal van de ganse reeks die we bij het begin van juli mee hadden. Waar de rest van de reeks gebleven is blijkt een raadsel te zijn. Van ééntje weten we dat die gesneuveld is onder de zitmaaier. Die had het baasje niet zien liggen in het gras.
Maar dan moeten er nog een stuk of vier ergens liggen. Of ze zijn weer begraven door Hera of Heros of zijn ergens onder gerold. Ooit komen die wel weer terug te voorschijn, als t baasje weer eens een in bui van reorganiseren terecht komt.
In Vosselaar is dat ook zo op de poetsdagen, dan komt gelijk de inhoud van een ganse speelgoedbak terug op de proppen. Hier ligt de zaak iets moeilijker, de tuin is een tienvoud van de Belgische, we hebben hier een schuur, stal hangar en dan nog het huis.
Niet te doen dus om achter vier tennisballen te gaan zoeken, maar de deze, de laatste laat ik niet rondslingeren. Das de mijne en daar blijven ze af !
Er valt sinds zeven uur wat water uit de hemel, veel is het nog niet maar we worden toch al afgedroogd door t vrouwtje als we binnenkomen. Het baasje spreekt niet van regen maar van een muggepiske
Met veel moeite heeft 'm iets kunnen fotograferen dat al nat was geworden. Zo kon hij een amper nat geworden emmerdeksel fotograferen dat wij gisteren van hem hebben gekregen als frisbee.
Wij moeten eerlijk zeggen dat hij goed gezocht heeft naar iets nat. Zelfs in de pluviometer, die er nochtans voor gemaakt is om regen op te vangen en te meten was niks te zien.
We hopen dat er vannacht nog een goede bui valt want het is echt wel nodig. Sinds begin juli hebben we nog maar één bui die de naam waardig is gehad. Vooral de tuin zal er dankbaar voor zijn en ook het stof van de dolomiet op de koer zou het water graag opnemen.
Dan moeten we wel even opletten dat we niet beginnen rollen want slijk in onze vacht is nu ook niet waar ons vrouwtje zich slap om lacht.
We zien het al mooi gebeuren dat ons baasje zich deze avond op zijn knietjes aan het bed zet om aan Sint Médard te vragen om een van zijn bekende buien naar La Magdeleine te sturen !
de Charel en Leon zitten te vissen bij een brug aan het Willebroek-kanaal. De Charel aan de rechterkant van de brug vangt de ene vis na de andere. Leon aan de linkerkant wordt beetje jaloers en vraagt aan de Charel waarom hij zoveel vis vangt. "Luister"... zegt de Charel: "Ik kijk altijd hoe mijn vrouw in heur bed ligt, voor ik ga vissen. Ligt ze op haar rechterzij, dan ga ik rechts van de brug zitten, ligt ze links, dan ga ik links zitten." "OK," zegt de Leon, "maar wat doe je dan als je vrouw op heure rug ligt?" "Beste vriend" antwoordt de Charel, "welke zot gaat er DAN vissen!"
Gisterenmiddag kregen wij bezoek van een Franse copain van t baasje. Het was René van t hoofdbestuur hun voormalig favoriete restaurant. Voormalig omdat Renés vrouw gestopt is met het restaurant en enkel nog de Bar-Tabac openhoud.
René kwam vragen of wij wat jonge scheuten van pruimenbomen konden missen? Natuurlijk kon het baasje die missen en zeker voor zijn goede vriend. Die wist dat wij nogal eens bomen uit België meebrengen en dat zijn dan rassen die hij niet in zijn tuin heeft.
René was vergezeld van een jong meisje die wij niet kenden en ook een taal sprak die ons vreemd voorkwam. Het was de kleine Ludmilla uit Oekraïne die een maand te gast was bij René en Nicole.
René studeert met zijn zeventig jaar al zo lang wij hem kennen Russisch. En met het Oekraïens meisje een aangename vakantie te gunnen kan hij ook zijn talenkennis in de praktijk brengen. Er zullen niet veel Oekraïense kinderen naar Frankrijk of België komen die daar dan ook nog eens in hun eigen taal ontvangen worden ! Wat dadelijk opvalt is de beleefdheid en de vriendelijkheid van het meisje van 9 jaar die René en Nicole dan ook nog eens aanspreekt met Pappa en Maman, iets wat zij beiden best kunnen appreciëren.
René heeft het baasje dan ook nog maar eens praktijkles enten van de twijgen gegeven. Het baasje had daar al wel uitvoerig over gelezen maar een praktijkles is altijd dubbel en dik meegenomen. Misschien ontstaan hier volgend jaar ook wel de meest rare combinatie bomen met appelen en peren op één stam
De prijs gaat niet altijd naar degenen, die hem het meest verdienen ...
Irena Sendler
Onlangs stierf deze 98-jarige.
Gedurende WOII werkte zij in het Warschause getto, maar zij had een bijkomend motief. Ze WIST (als Duitse) wat de plannen van de nazi's waren voor de Joden. Ze smokkelde 2500 kinderen buiten. Ze had een hond, die getraind was om te blaffen als Duitse soldaten in de omgeving waren, zodat ze het eventueel geluid van de kinderen niet zouden horen.
Ze werd gepakt, men brak haar benen, armen en sloeg haar vreselijk. Zij hield de namen bij van de kinderen die ze buiten smokkelde, stak ze in een glazen pot en begroef deze onder een boom in haar tuin. Na de oorlog probeerde ze de ouders te zoeken en dat lukte enkele keren.
De meesten waren door gas omgekomen. De kinderen die ze hielp werden in pleeggezinnen geplaatst of geadopteerd.
In 2007 werd deze dame voorgedragen voor de Nobelprijs - ze werd niet geselecteerd.
We zijn nu meer dan 60 jaar na de Tweede Wereldoorlog. Deze e-mail moet in een ketting doorgestuurd worden, als een memorial voor alle doden, verkrachten, vermassacreerden, de verbranden, de vergasten, degenen die een hongerdood stierven.
Nu meer dan ooit, terwijl Irak, Iran en anderen beweren dat de holocaust enkel een mythe is , is het zeer belangrijk dat de wereld dit nooit vergeet, want er zijn anderen die klaar staan om hetzelfde te doen.
Het is de bedoeling dat deze e-mail 40.000.000 mensen bereikt
Doe mee en wees een schakel in deze memorialketting !!!! Stuur hem door naar mensen die je kent en vraag hun om deze ketting verder uit te dragen.
A.U.B. vernietig deze mail niet!
U mag dit bericht copieëren en doorsturen
Het kost je enkele seconden om deze mail door te sturen !!!
En dat op vrijdag de dertiende het is terug zoals t baasje enkele dagen terug vertelde. Ze beloven regen, maar er komt maar niks op die ene bui na.
De tuin kan echt wel enkele dagen regen gebruiken, het is treurnis allom. Toch zeker in de groentetuin, de tomaten staan er wat verpieterd bij, de boontjes daar zwijgen we maar beter over en wat nog wel voldoening geeft zijn de preitjes die het baasje iets meer dan een week geleden geplant heeft .
Het fruit is dan wel super, meer dan vorig jaar en van een heel goede kwaliteit. Zonder sproeien tegen insecten en ziektes, zuivere bio dus. De hoeveelheid appelen en pruimen die we al hebben weggeschonken is ongekend.
Als ze spreken van de zeven vette en de zeven magere jaren dan zijn we dit jaar aan het tweede vet jaar bezig wat fruitoogst betreft. Ook vorig jaar was de oogst immens maar toen hadden we toch zeker bij de appelen nog heel wat vermaaide vruchten.
Ozze Dré zijn ezel, de Stan, kan er maar goed mee zijn wanneer we eind van de maandnaar België gaan voor een tweetal weken, en Stan kan gerust zijn, t zullen veel appeltjes zijn die we voor hem meebrengen !
Het baasje is klaar met zijn structurele werken. Dat wil zeggen dat de tuin momenteel terug honddicht is, wij hebben geen kans op ontsnappen meer zegt het baasje.
Onze tuin is even honddicht als de gevangenis Alcatraz niet kon ontvlucht worden, zegt onze baas, de toekomst zal het moeten bewijzen.
De voormalige schapenstal is nu winddicht naar het zuidwesten en het ziet er heel wat fraaier uit dan met het Heras hek dat ons meer dan een jaar binnen moest houden. Ook de plaats tussen de schaapstal en de ingang van de tuin, waar de struik stond, is nu dicht gemaakt door t baasje. Er is heel wat meet en paswerk bij te pas gekomen, maar dicht is het, ik heb het samen met Heros getest
Uit het dagboek van een jonge moedige vrouw op cruise in de Antillen... Dag 1: Ik heb er weken naar uitgekeken om deze schitterende reis te kunnen maken. Ik heb al mijn mooiste kleren ingepakt. Ik ben helemaal opgewonden
Dag 2 : Heel de dag op zee. Ik heb dolfijnen en walvissen gezien. Wat een prachtige vakantie. Vandaag heb ik de kapitein ontmoet. Het is een knappe man. Lijkt op Brad Pitt.
Dag 3 : Ik heb een beetje gesurft en ik heb leren golfen. De kapitein heeft me aan zijn tafel uitgenodigd voor het diner.
Het was een hele eer en ik heb me héél goed geamuseerd.
Het is een heel aantrekkelijke en attent volle man met prachtige blauwe ogen.
Dag 4 : Ik ben naar het casino op het schip geweest en ik heb veel geluk gehad. De kapitein heeft me uitgenodigd om in zijn hut te lunchen.
Een werkelijk uitmuntende maaltijd met kaviaar en champagne.
Hij heeft me gevraagd om de namiddag samen door te brengen in zijn hut maar ik heb geweigerd.
Ik heb hem gezegd dat ik mijn echtgenoot niet wou bedriegen.
Dag 5 : Ik ben weer naar het zwembad gegaan en na een tijdje heb ik besloten om de rest van de dag door te brengen in de pianobar.
De kapitein heeft me daar gezien en hij heeft me uitgenodigd om samen een glas te drinken.
Het is werkelijk een zeer charmante man. Hij heeft me gevraagd of ik de nacht in zijn cabine wil doorbrengen.
Ik heb geweigerd. Hij heeft gezegd dat hij het schip zal laten zinken als ik niet van gedacht verander.
Dag 6: Vorige nacht heb ik 1600 mensenlevens gered. 4 keer zelfs...
Structurele werken noemt Freddy dit. Van die werkjes die niet moeten maar toch wel nut hebben enn die altijd maar uitgesteld worden, dat is de visie van onze baas op deze structurele werken.
Het was Heros al een paar maal gelukt om te ontsnappen uit de tuin, en we hebben er een hele poos achter gezocht langs waar hij wegglipte. Aan de voormalige schapenstal, het afdak aan de tuinzijde van de hangar was een draad gespannen die altijd al verborgen zat achter een altijd groenblijvende struik. Nu blijven groenblijvende struiken niet groen als ze afsterven en dus kwamen er gaten vrij die niemand zag, behalve Heros.
Indertijd was er geen afsluiting van de schapenstal naar de straat maar een stapel brandhout vormde een muur. Met de komst van de houtkachel verdween die muur geleidelijk en het laatste jaar stond er gewoon een Heras hek om het zaakje Hondproofte maken.
Dat Heras hek was zoals altijd maar tijdelijk en daarom is t baasje begonnen met een houten anti-inkijk scherm te maken dat gelijk het zaakje windvrij moet maken voor zuidwesten wind.
We hopen dat Freddy zijn job op de Gentse unief al begonnen is, want als m tijd heeft om dit te lezen gaat m niet goed gezind zijn Nu heeft m zijn tijd hier gesleten met lezen, koken en sporten voor de gezondheid. Hij zou zeker zo graag geholpen hebben met structurele werken !
En we kunnen jullie niet laten meegenieten Na de regenbui van deze namiddag geurt alles heerlijk fris. Zelfs de uitgebloeide zonnebloemen geuren terug op, of is dat maar een gedachte ? Misschien nog een hint voor Pascal Vyncke, de oprichter van het seniorennet, een geurblog, voor na de regenbui.
Het stof dat allom tegenwoordig was de laatste twee weken is weg en dat zie je dadelijk aan onze vachten. Ze zijn terug bruin en wit. Tot deze morgen was dat meer grijs zegt het baasje. We moeten hem wel geloven want een spiegel is aan ons niet besteed.
Wat de baasjes dan wel niet zo graag hebben is dat wij als slijkduivels uit het zonnebloemenveld komen. We hebben dan wel een propere rug, die buik van ons is een ander paar mouwen
Geen van ons kent de motorcrosser Geboerske zoals ons baasje hem noemt. Die blijkt na een cross na een regenbui ongeveer een voorkant te hebben gehad als wij een onderkant. Ook nu moeten we t baasje geloven want die hebben wij niet meer weten crossen.
Morgen kunnen we terug sporen gaan volgen, de laatste dagen waren er zoveel door elkaar. Nu met de regenbui zijn er terug heel verse sporen. t Baasje is nu al benieuwd waar hij ons morgen weer kan ophalen
Ken je het nog ? Het programma op TV ongelooflijk maar waar !
Deze morgen schreef ons baasje het bericht dat er al dagen regen was aangekondigd die maar niet komen wou. Even later, toen het hoofdbestuur onderweg was om boodschappen te doen begon het te motregenen en nu valt er een heuse bui. Met ECHT regenwater !
Het moet zijn dat ze hierboven, bij God en zijn heiligen in de hemel, ook dit blog lezen. Het klinkt verwaand, maar leg het maar eens anders uit
Om 10u30 plaatst ons baasje dat berichtje, onder een grijze hemel, dat wel. Maar kurkdroog is het dan nog, en geen enkele wolk ziet er op dat moment uit dat ze een natte lading bij heeft.
Als er hier morgen of in de loop van de week een auto van het Vaticaan hier stopt om wonderen te onderzoeken, wel ze zijn aan t goei adres. Is het geen wonder dan was het toch wonderbaarlijk en op zn minst incroyable en zeker vrai!
En de fotos zijn van een kwartier geleden, heet van de naald en nog nat van t ontwikkelen (of van de regen, das niet zo duidelijk )
Nu alle familie en vrienden terug naar hun respectievelijke nestjes zijn teruggekeerd kunnen we echt hoopvol uitkijken naar de eerste serieuze bui. Die zou nu toch wel echt welkom zijn.
Vorige week schreven we hier op deze plaats al dat we overal onze naam en vieze woorden konden schrijven met onze vingers op kasten, tafels, bureau en meer van die zaken. Dat is er ondertussen niet op verbeterd ! Integendeel nu is ook de tuin veranderd in een combinatie woestijn / oase.
Het grasveld is de woestijn en de oases kan je vinden onder de bomen. Daar kan je nog wat groen gras vinden.
Het weerbericht in de krant geeft al een week aan dat er regen op komst is. Tot de dag dat de regen zou gaan vallen, dan staan er terug overal zonnetjes op de kaart van de Poitou-Charente
Belle & co
PS: fotos zijn archieffoto's van eind juni, de laatste buien die we hier hadden, op zoiets hopen we op dit moment.
Het is een hele poos geleden dat de tafel voor maar twee personen gedekt werd Ook de hondenkommen worden maar voor drie gevuld. Dat heeft wel zijn voordelen de kliekjes die overblijven moeten maar door drie gedeeld worden.
Vorige week met Zeppos en Hercule erbij was dat nog gedeeld door vijf. Er zaten toen ook nog wel kinderen bij aan tafel die nogal eens iets overlieten, maar toch, liever gedeeld door drie ! En dan spreken we nog niet van de dag dat ook Hadise en Jago hier op bezoek waren. Zeven Drenten in één tuin in Frankrijk, dat zal wel een record zijn denken wij zo.
Vanmorgen zijn Annemie en Freddy terug richting thuisbasis Gentbrugge vertrokken. Daar begint de school en de unief ook weeral tekenen van activiteit te vertonen. Het is zoals hier in de roedel, maar dan in t groot en veel serieuzer, ook op t KTA en op de Unief moeten de bazen eerst aanwezig zijn of t loopt ook daar in t honderd.
t Gaat hier stillekes zijn de volgende twee weken, er is geen bezoek meer aangekondigd en het zal dus bij twee borden blijven wanneer de tafel gedekt wordt, gaan we dat nog wel gewend geraken na deze vakantie ?
Van Leo, t baasje zijn voormalig collega en onze dikke vriend zoals hij zichzelf noemt, kreeg het baasje gisteren een mailbericht dat we met jullie willen delen.
Het is een link naar een site vol herinneringen over van alles en nog wat. Zoek je het in geschiedenis, muziek, gebeurtenissen, bekende en minder bekende mensen, het lijkt op het eerste zicht wel een mini-Wikipedia.
Je weet in elk geval niet waar eerst beginnen. En het werkt nog verslavend ook, eens er aan begonnen zie je telkens weer andere onderwerpen waar je wat meer van wil weten, en voor je het weet ben je daar dan ook in verdiept. Op het einde van dat onderwerp zie je weer iets anders en lees nu maar weer verder aan het begin van deze alinea
We hopen dat je ook niet vergeet van ook nog eens hier terug te komen lezen nadat je aan dit hier begonnen bent .
Kijk hier wat die allemaal mag Annemie zit daar rustig haar boek te lezen en Heros zal daar eens snel gaan helpen
Nu is dat zijn plaatsje want er zijn hier al meer fotos op dit blog verschenen waarop mijnheer Heros zijn plaats op de picknick bank claimt. Mooi uitzicht heeft m daar, vooral over wat er op straat staat te gebeuren en ook de koer heeft m volledig onder controle.
Normaal dus dat m daar eens snel gaat censureren wat het bezoek zoal leest binnen zijn territorium. t Moest zo eens niet binnen de normen zijn, dan zou het baasje klagen dat Heros zijn werk niet goed heeft gedaan ! ! !
Blijkbaar was in dit geval alles in de kabas zoals men dat uitlegt in en om Turnhout. Ook Freddy die op een andere plaats aan het lezen was kwam eens kijken wat Heros aan het uitspoken was daar op tafel bij zijn ega. Die werd dan dadelijk begroet door mij en dan komen Hera en Heros er dadelijk bij,en zo kon t baasje fotos maken die bij hemzelf nooit niet lukken, de baas samen op de foto met zijndrie Drenten
Laatst had ik wat problemen met mijn computer, dus belde ik de Eddy. De Eddy kwam langs en drukte op een paar toetsen en het probleem was meteen opgelost. Omdat hij snel klaar was, schreef hij een minimale rekening uit. Toen hij zijn jas aantrok, kon ik het niet nalaten om te vragen : "Wat was nu het probleem ???" Hij antwoordde : "Het was een ID honderd T probleem."
Ik wilde niet te dom overkomen, dus vroeg ik : "Ahhhh, een ID honderd T probleem. Wat is dat dan, in het geval het nog een keertje optreed ?"
Den Eddy grinnikte ... "Heb je nog nooit gehoord van een ID honderd T fout?" "Mmmmm, nee...." antwoordde ik. "Schrijf het maar op, zei hij, "dan begrijp je het een stuk beter." Toen den Eddy vertrokken was, schreef ik het op.
Gisterenavond waren de baasjes door de vrienden Freddy en Annemie uitgenodigd in het restaurant l Argentor in Nanteuil en Vallee.
Het was een prachtige avond na een warme dag dus konden ze buiten op het terras eten. Het restaurant heeft toch wel faam in de omgeving en het terras zat bomvol, t baasje vertelt zelfs dat er nog twee hondjes aan het meeëten waren met hun baasjes.
Wij mogen enkel mee als er buiten kan gegeten worden maar dan niet alle tesamen, dat is een beetje te veel van het goede zegt de baas.
t Baasje heeft nog een paar fotootjes genomen van het vriendenpaar om op te sturen naar Calgary in Canada waar dochter Rienske aan de universiteit aan het doctoreren is als dierenarts. Dat had het baasje eerder deze week aan Rienske beloofd toen Pa & Ma via Skype met dochter hun wekelijkse babbel deden. De foto met als titel Pa & Ma in de Charente is inmiddels onderweg over de oceaan !
Als er mensen in de buurt van Ruffec komen en plots een aanval van honger moesten krijgen l Argentor is een aanrader. En dan speciaal voor de Belgen, ze hebben er ook nog Leffe van t vat !
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
