ik heb hem vooraan in de kerk zien staan. een grote sterke man te midden van verdriet. zijn priesterschap verklankte in zijn woorden een eindeloos mededogen. hij vroeg waarom
zijn God niet zichtbaar was vandaag. hij sprak de zeven namen warm en heel zacht uit. hij wist dat zoveel leed niet draagbaar was voor moeders en voor vaders die hun kind naar hier hadden gebracht.
zijn arm rond wie het moeilijk had om dag te zeggen omvatte heel de kerk waarin het sprakeloos bidden en het onbegrip in betraande ogen en de radeloosheid bij dit afscheid geen uitweg vond. zijn stem brak ook
wanneer hij zegenend hun weg bereidde naar de overoever.
Herman
Reacties op bericht (1)
24-03-2012
wens je een fijne zaterdag vriend
Herman dit was erg he Donderdag,
ze waren nog zo jong
spijtig dat dit moest gebeuren he
Zoals een zonnestraal een bloem doet opengaan zo kan één vriendelijk gebaar een gezicht doen stralen Nikki
dwaallicht
