mijn demonen hebben zich teruggetrokken ergens diep in de krochten van mijn hersenpan. ik zal waakzaam blijven en de poort waarlangs zij binenglippen vergrendelen met een dubbel slot.
il wil weer glimlachen naar de lente, naar de belofte van het wonder dat zich hernieuwt in alles wat begint. de pijn en de ontgoocheling laten nog sporen na en zullen nog dagen, misschien weken rondwaren.
ik ben opnieuw met mezelf op stap gegaan. de zoveelste keer. en dat maakt me precies mens: altijd kunnen herbeginnen. na elke nacht de dag begroeten en hopen dat ik eens mezelf herken
ik alles waar ik kan en wil mee leven.
Herman
Reacties op bericht (3)
06-04-2012
fijn
de neus weer de goede kant op en ach... t gaat met golven he...als je uiteindelijk maar steeds een treetje hoger op de ladder van jezelf terecht komt.
De afgelopen week en tja...nu nog wel...zijn de dgaen wat minder blijmakende en de fijne komen er weer bijna aan
Heb t goed, Karin
06-04-2012 om 21:29
geschreven door Karin des Rues
Hai Herman
Ja joh, elke nieuwe dag is het begin van de rest van je leven.
06-04-2012 om 09:25
geschreven door thea
05-04-2012
Mooi en nog eens mooi geschreven
Het pad dat je gaat , is het pad dat je kiest. De dag dat je aarzelt, is de dag dat je verliest.
Nikki
dwaallicht
