het ziekehuis kleeft aan mijn huid nu ik er buitenkom. oude vrienden dwaalden er rond, vergaten de tijd en hun verleden. ze cofronteerden
mij met eindigheid en aftakeling die niets ontzag. zestien vierkante meter wereld waarin leegte ruim plaats maakte voor de wachtende
dood. ik zag de hebzucht in zijn ogen. de laatste flikkering van eeuwige begeerte. de waterval van al wat mij gebeurde stokte
even. ik rilde om zoveel zinloosheid die ik ontvluchtte.
herman
Reacties op bericht (2)
11-07-2012
Wens je een fijne namiddag lieve vriend
Herma ik begrijp wat je moet voelen
Mijn lach, verschuilt mijn geheim. Mijn lach, verschuilt mijn pijn. Maar als je diep in mijn ogen kijkt, Zie je dat ik iedereen ontwijk. Iedereen inclusief mezelf. Nikki
11-07-2012 om 15:58
geschreven door Nikki
Geluk maak je zelf!!!
Lieve Herman, ik begrijp wat je voelt, het is zeer confronterend, maar je mag al die nare (wel realisctishe) omstandigheden niet steeds op je zelf weerspiegelen. We staan daar allen even dicht bij, zowel jong als ouder.
Zie het leven rooskleuriger...je geluk maak je zelf. Liefs Marie Louise
dwaallicht
