haar zus slaapt aan de grens van het leven en zij loopt verloren in onrust en angst om wat zou kunnen gebeuren.
zij is kwaad op iedereen en niemand, soms op zichzelf. haar zus is de welbeminde die zij niet bereiken kan.
toen zij haar handje in haar hand legde, heel lang voorbij, en later aan de zijkant zag hoe moeilijk haar zus het had
eiste het leven haar op. zo gaat dat met het leven. ze had het anders gewild, warmer en hechter en dichter bij haar.
maar zussen leven hun eigen leven in de liefde die blijft maar niet meer zo tastbaar is. je draait de wereld nooit om.
hoe de tijd ook verloopt en misschien eindigt of terug herbegint, zij zal haar verdriet en haar liefde
in elke dag die komt, telkens opnieuw naar haar liefste zuster dragen om van elke moment
dat later komt een eeuwigheid te maken.
herman
Reacties op bericht (2)
11-01-2013
Een fijne vrijdag kom ik je wensen vriend
Herman dit heb je weer prachtig geschreven
Geloof in morgen en in wat die dag je zal brengen,en probeer alles van de zonnige kant te bekijken, want met een positive kijk op het leven,is er geen grens aan jouw mogelijkheden...
Nikki
11-01-2013 om 11:07
geschreven door Nikki
09-01-2013
Bijzonder
en hoe vaak dit bestaan kan ja, mooi verwoord Herman
09-01-2013 om 20:46
geschreven door Karin des Rues
dwaallicht
