Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Het is zo leuk om als hobby fotograveren te hebben, maar of het voor mijn vriend leuk was? De hele reis een maatje die constant voor je beeld desnoods, toch die foto wou maken terwijl hij aan de kant van de bestuurder was. En iedere keer zei ,"jammer" als ik net te laat was, steeds alle foto's terug kijken en dan ook nog eens aan hem wil laten zien terwijl hij rijd. En als u dan weet dat ik 2000 foto's heb gemaakt waar zeker een heleboel weer van weg gegumpt worden! Wat is mijn vriend toch geduldig geweest, dat besef ik nu pas. Elke avond werd de acu weer netjes opgeladen voor mevrouw, we hadden er twee tegen elkaar, de ene in het toestel de andere in de oplader.
Ja, ja, we zijn van vakantie terug, we hebben een geweldige reis gehad, heel veel moois gezien, eerste 14 dagen veel regen gehad, laatste drie weken 30 tot 35 graden, wat voor mijn vriendbijna niet uit te houden was. Ik hou zo van zwemmen, ik dook overal waar we zwemmen konden het water in.Dit is even een kort bericht, ik heb al een heleboel opgeruimd nu het laatste restje nog , maar de pc had mij zo gemist, ( ik hem nog meer)dus even mijn eigen melden.
Moederdag, aan de ene kant gezellig, leuk , maar aan de andere kant vind ik het erg sneu voor al die vrouwen die dol graag moeder hadden willen zijn en die het niet gegeven is. Bitter al die Moederdagen er dan boven op.
Het weer werkte wel mee we hebben lekker in de tuin gezeten. De hele morgen ben ik wel bezig geweest met de voorbereiding van onze vakantie.
Iedere keer als ik iets in mijn handen heb wat mee moet, word op het logeerbed gelegd, ik denk dat ik weer moet gaan schiften, anders moet er een verhuiswagen achter ons aan mee op vakantie. Ongeveer 2 maanden gaan we weg met de camper. Morgen gaan we naar Limburg, daar blijven tot vrijdag , Zaterdag rijden we dan richting Joegoslavië
Waar we gaan deelnemen aan een georganiseerde reis met 21 andere campers, 29 dagen rijden we van camping naar camping langs de kust van Joegoslavië. Het was altijd nog ver weg het grote avontuur, maar nu is het nog maar een week.
Ik wens iedereen die ook op vakantie gaat een hele fijne vakantie, hopelijk mooi weer, en in goede gezondheid, dat is het allerbelangrijkste. Ook de thuisblijvers wens ik twee fijne zomermaanden toe. U vind mij vanzelf weer op het blog terug.
Moeder, moeder, de beer is los, hoor dat beest eens brullen! Snijd hem neus en oren af, dan hebben we wat te smullen
*
Alles in de wind, alles in de wind, daar loopt een schipperskind. Kom hier, Rosa, Je bent mijn zusje, je bent mijn zusje. Kom hier Rosa, je bent mijn zusje, ja ja!
O wat een spijt, o wat een spijt, nu ben ik mijn zusje kwijt. Kom hier, Rosa, je bent een ander, je bent een ander. Kom hier, Rosa, Je bent een ander, ja ja!
Onder die brug, onder die brug, vond ik mijn zusje terug. Kom hier Rosa, je bent mijn zusje, je bent mijn zusje. Kom hier, Rosa, je bent mijn zusje, ja ja!
Chinees kent geenTurks en Japans geen Javaans Hebreeuws is geen Urks Jordaans is geen Spaans maar of je lacht in Manilla in het Zwitsers of Frans in een krot of een villa de lach heeft een kans om het oog van de mensen te doen stralen op slag want verder dan de taal reikt de klank van de lach
Uit de bundel 'Liggen in het gras'.
Mooi toch? Wat een gave heeft iemand meegekregen om zulke gedichten te kunnen schrijven, ik vind het en eer om ze ook weer neer te schrijven.
Weet u hoeveel middelen er zijn om je haar te krullen? Als je net als ik heel stijl haar hebt enje wilt krullen, ga er maar aanstaan. De allereerste keer dat ik krullen in mijn haar had was toen ik een jaar of 8 was. Ik weet het niet exact meer maar het was met mijn eerste Heilige communie, ( in het katholieke geloof was dit je eerste echte kennismaking met Onze lieve Heer, je gaf je als bruidje aan hem).
Wat kunnen meisjes op hun moeder lijken.
Ik vergeet alleen nooit meer hoe slecht ik die nacht er voor geslapen heb. Mijn moeder had van een oud laken allemaal repen gescheurd, daar werd mijn haar in plukken ingedraaid ( papillotten werd datgenoemd) terwijl ze het eerst voorbewerkt had met suikerwater. De hele nacht moest ik er op liggendie knopen gaven niet mee dus dat was een ramp. Mijn moeder zei dan keihard wie mooi wil zijn moet pijn lijden.
Als bruid van Onze Lieve Heer.
De volgende morgen werden dan de knopen er uitgehaald dat viel ookniet mee door dat suikerwater bleven de repen laken vast plakken aan je haar. Als ik ook maar au riep zei mijn moeder, wie mooi wil zijn moet pijn lijden, hartstikke oneerlijk vond ik dat, mijn zusje had prachtig mooi krullend haar die had daar dus helemaal geen last van.
Mijn zus had zulk prachtig haar.
Toen ik mijn plechtige communie deed was ik 12, dan ben je groot genoeg om helemaal zeker voor onze Lieve Heer te gaan,( je vond ook de nieuwe jurk en de cadeautjes best heel interessant) werd mijn haar bewerkt met een ijzeren krultang die mijn moeder op het gasfornuis lag,( dat aan was) hij werd dan behoorlijk heet, dan werden er tussen de tang plukken haar gefriemeld, het moest even sissen en dan zat er ook krul in. Alleen het haar vlak bij mijn oren was eng, soms kwam de warme tang tegen mijn oorlelletje aan gaf ik een brul wat zei mijn moeder?, juist, wie mooi wil zijn moet pijn lijden.
Mijn eerste permanent, was in een heuse kapper zaak, er ging spul in mijn haar dat beet heel erg op je hoofd, dan werden er krulspelden ingedraaid, daar na werden er hele zware klemmen op die krulspelden gezet die warm werden, ik dorst mijn hoofd niet te bewegen het was zo zwaar. Dat was van dat permanent waar je beslist niet mee in de regen mocht lopen, deed je dat wel! dan had je geen krullen meer maar een kroeskop. Enz enz u ziet wel als je stijl haar heb en je wil krullen? Je zou medelijden met me krijgen toch?Enige oplossing ? een kaal koppie.
Een pruik heb ik ook nog gedragen dat was toen in de mode, als ik het nu terug zie? Afgrijzelijk.
Niet alle foto's zijn even duidelijk, ik heb ze van uit een foto boek over genomen.
Gisteren had ik visite van mijn vriendin die in een rolstoel zit.
Mijn huisje is niet gemaakt voor een rolstoel en als ze komt is het meestal mooi weer, dan gaan we achterom de tuin in ze kan dan genieten van het uitzicht het weiland, de grote boom vol bloesem en lekker in het zonnetje zitten . Helaas ging dat gisteren niet door, het regende, ze was al eens eerder door de voordeur gekomen het gaat knijp maar het kan.
Ik kom even goed we hebben het altijd gezellig
Dat is ook zo we lachen ook heel wat af. Na dat we heerlijk hebben zitten bijkletsen en lekkere hapjes eten( wel koekjes, maar verder veel rauwkost ), wilde ik haar naar het kamertje brengen waar de pc staat, de fotos laten zien van het middagje bloembollen kijken. Vanuit de kamer naar de keuken ging, in de keuken moest een draai gemaakt worden naar de badkamer want door de badkamer kan je dan in het slaapkamertje komen waar de pc staat. Die draai ging super moeilijk maar we hebben het gered. Ik heb haar mijn blog laten zien, de fotos, hoe je van alles en nog wat uit de pc kon toveren, ze was diep onder de indruk en vond mij knap, ik groeide gelijk 5 centimeter. Toen we terug wilde kreeg ik de rolstoel wel de keuken in, maar die draai naar de gang die kreeg ik mooi niet.Wel kon ik alles in orde maken voor als de taxi kwam, ik zat haar vest te zoeken, had helemaal vergeten dat ik die aan gedaan had omdat ik het koud had, mijn vriendin kan niet veel warmte hebben dus 18 graden is voor haar bijna al te warm maar voor mij fris. Daar moeten we dan ook om lachen. De taxi chauffeur was een man die de rolstoel toch in de draai kreeg en keurig naar buiten loodste.( Ja mevrouw, ik hak vaker met dat bijltje) welk bijltje?
Vijf jaren zijn voorbij gegeaan maar in mijn hart blijf je bestaan. 't Leven ging verder hier op aarde verdriet in je leven, dat is een gegeven het hoort bij het leven. Machteloos voelt het, krachteloos ben je, maar je komt er overheen Je moet verder, ALLEEN
*********************************
Vrees niet: ik laat je niet alleen. Vertrouw op Mij, ik zal je dragen. Ik houd mijn vleugels uitgeslagen en voer je door de wolken heen.
**********************************
Stil staan in 't leven, was niet jouw stijl, helaas ook, je overleed in allerijl. Zo wezenlijk als wij je hebben gekend, zo onwezelijk, dat je er niet meer bent. Met z'n allen hebben we al het mogelijke gedaan, maar toch ben je van ons weg gegaan.
Het is heerlijk: mens te zijn, te leven! Gewoon mens zijn, naar de lucht kijken, naar de zon, naar de bloemen, en in de nacht naar de sterren. Naar de kinderen kijken, lachen, spelen, werken, liefhebben, dromen, fantaseren, tevreden zijn: een dagelijks feest.
Geschreven door "Phil Bosmans'
Vergeet niet
Vergeet niet, dat elke dag je wordt aangereikt als een eeuwigheid om gelukkig te zijn!
Buiten schijnt het zonnetje als de wolkjes er voor weg gedreven zijn, dus even licht, even donker. Gisteren hebben we de verjaardag gevierd van mijn jongste zus, ze is behoorlijk ziek dus misschien is het haar laatste verjaardag, we hebben het heel gezellig gehad alleen was het dubbel om lang zal ze leven te zingen, maar haar gezichtje straalde, en daar was het ons om te doen.
Mijn buurvrouw is de Spaanse seringenboom in haar tuin aan het uitgraven, hij was volgens haar helemaal dood.
Dat heb ik ook lang gedacht maar ik kon nog niet afscheid nemen van mijn Spaanse seringenboom die al drie jaar in mijn thuin staat. O! WONDER er komen nu weer hele kleine groene stipjes en mini blaadjes aan de Spaanse sering hoera!!
Er zaten zeven kikkertjes al in een boerensloot. De sloot was toegevroren, ze waren hallef dood. Ze kwekten niet, ze kwaakten niet van honger en verdriet.
*
Pieters Gijsje kwam van de brug met een knapzak op zijn rug met een stok al in zijn hand zo kwam Gijsje in het land.
Pieters Gijsje, die rare snater, viel van het bruggetje in 't water handjes nat en voetjes nat, zo kwam Pieters Gijsje in de stad.
*
Schip moet zeilen scheepje ligt aan wal. Schip moet zeilen scheepje ligt aan wal We zeilen ja,we zeilen ja van een, twee, drie. En alle scheepjes zeilen ja, van een, twee, drie.
Als ik de versjes lees zit ik terug in de tijd, een heleboel van die versjes zijn aftel versjes, als je verstoppertje ging doen met 5 kinderen dan ging je in een kring staan er was er een die dan het versje op zei, iedere keer een kind aan tikte bij elk woord, was het versje uit en had jij de laatste tik gehad was je af, je had massel. De laatste die over bleef die was hem dan .Wij gingen ons dan verstoppen en het overgebleven kind moest ons gaan zoeken. Eerst moest hij of zij minstens tot honder tellen met zijn, (haar) gezicht tegen de muur ze mochten niet kijken. Als ik er zo aan terug denk hadden wij het toch fijn, er reden nog niet zo veel auto's we hadden de straat redelijk voor ons zelf we speelde bijna nooit binnen, we vonden het zelfs erg als we naar binnen werden geroepen. S'avonds na het eten mochten we altijd tot 7 uur buiten spelen.We hinkelde, we deden touwtje springen,dat kon alleen of met meer kinderen met zo'n groot touw waar twee kinderen aan slingerde wij sprongen dan in het midden van het touw en maar springen. Tollen heb ik ook gedaan, een stokje met een stuk touw een houten tol, je moest de tol eerst draaiende zien te krijgen op de grond, voor je hem met dat stokje en dat touw steets mepte waardoor hij bleef draaien. Als ik het zo opschrijf lijkt het makkelijk maar dat was niet zo. Knikkeren vond ik ook prachtig, niet ingewikkelt gewoon een randje langs de stoep, van een afstandje proberen de kinkkers in het randje te knikkeren, lagen ze in het randje mocht je ze hebben je speelde het met z'n tweën. Dit was echt wel 'die goeie oude tijd.'
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
