Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Vijf jaren zijn voorbij gegeaan maar in mijn hart blijf je bestaan. 't Leven ging verder hier op aarde verdriet in je leven, dat is een gegeven het hoort bij het leven. Machteloos voelt het, krachteloos ben je, maar je komt er overheen Je moet verder, ALLEEN
*********************************
Vrees niet: ik laat je niet alleen. Vertrouw op Mij, ik zal je dragen. Ik houd mijn vleugels uitgeslagen en voer je door de wolken heen.
**********************************
Stil staan in 't leven, was niet jouw stijl, helaas ook, je overleed in allerijl. Zo wezenlijk als wij je hebben gekend, zo onwezelijk, dat je er niet meer bent. Met z'n allen hebben we al het mogelijke gedaan, maar toch ben je van ons weg gegaan.
Het is heerlijk: mens te zijn, te leven! Gewoon mens zijn, naar de lucht kijken, naar de zon, naar de bloemen, en in de nacht naar de sterren. Naar de kinderen kijken, lachen, spelen, werken, liefhebben, dromen, fantaseren, tevreden zijn: een dagelijks feest.
Geschreven door "Phil Bosmans'
Vergeet niet
Vergeet niet, dat elke dag je wordt aangereikt als een eeuwigheid om gelukkig te zijn!
Buiten schijnt het zonnetje als de wolkjes er voor weg gedreven zijn, dus even licht, even donker. Gisteren hebben we de verjaardag gevierd van mijn jongste zus, ze is behoorlijk ziek dus misschien is het haar laatste verjaardag, we hebben het heel gezellig gehad alleen was het dubbel om lang zal ze leven te zingen, maar haar gezichtje straalde, en daar was het ons om te doen.
Mijn buurvrouw is de Spaanse seringenboom in haar tuin aan het uitgraven, hij was volgens haar helemaal dood.
Dat heb ik ook lang gedacht maar ik kon nog niet afscheid nemen van mijn Spaanse seringenboom die al drie jaar in mijn thuin staat. O! WONDER er komen nu weer hele kleine groene stipjes en mini blaadjes aan de Spaanse sering hoera!!
Er zaten zeven kikkertjes al in een boerensloot. De sloot was toegevroren, ze waren hallef dood. Ze kwekten niet, ze kwaakten niet van honger en verdriet.
*
Pieters Gijsje kwam van de brug met een knapzak op zijn rug met een stok al in zijn hand zo kwam Gijsje in het land.
Pieters Gijsje, die rare snater, viel van het bruggetje in 't water handjes nat en voetjes nat, zo kwam Pieters Gijsje in de stad.
*
Schip moet zeilen scheepje ligt aan wal. Schip moet zeilen scheepje ligt aan wal We zeilen ja,we zeilen ja van een, twee, drie. En alle scheepjes zeilen ja, van een, twee, drie.
Als ik de versjes lees zit ik terug in de tijd, een heleboel van die versjes zijn aftel versjes, als je verstoppertje ging doen met 5 kinderen dan ging je in een kring staan er was er een die dan het versje op zei, iedere keer een kind aan tikte bij elk woord, was het versje uit en had jij de laatste tik gehad was je af, je had massel. De laatste die over bleef die was hem dan .Wij gingen ons dan verstoppen en het overgebleven kind moest ons gaan zoeken. Eerst moest hij of zij minstens tot honder tellen met zijn, (haar) gezicht tegen de muur ze mochten niet kijken. Als ik er zo aan terug denk hadden wij het toch fijn, er reden nog niet zo veel auto's we hadden de straat redelijk voor ons zelf we speelde bijna nooit binnen, we vonden het zelfs erg als we naar binnen werden geroepen. S'avonds na het eten mochten we altijd tot 7 uur buiten spelen.We hinkelde, we deden touwtje springen,dat kon alleen of met meer kinderen met zo'n groot touw waar twee kinderen aan slingerde wij sprongen dan in het midden van het touw en maar springen. Tollen heb ik ook gedaan, een stokje met een stuk touw een houten tol, je moest de tol eerst draaiende zien te krijgen op de grond, voor je hem met dat stokje en dat touw steets mepte waardoor hij bleef draaien. Als ik het zo opschrijf lijkt het makkelijk maar dat was niet zo. Knikkeren vond ik ook prachtig, niet ingewikkelt gewoon een randje langs de stoep, van een afstandje proberen de kinkkers in het randje te knikkeren, lagen ze in het randje mocht je ze hebben je speelde het met z'n tweën. Dit was echt wel 'die goeie oude tijd.'
Vandaag is het vreemd weer, het is grauw er staat geen zuchtje wind,( dat is in Den Helder waar rondom water ligt een uitzondering) het miezert hele fijne regen, je word wel nat maar je voelt het haast niet. Vandaag heb ik iets recht gezet waar ik mijzelf een schouderklopje voor heb gegeven. U zult misschien denken is dat alles ?, voor mij is het heel wat. Woensdag heb ik boodschappengedaan bij de drogist voor de vakantie, daar zat ook NIVEA zonnemelk bij, het was niet goed koop maar wel in de reclame, het tweede flesje was gratis. Meestal hoef ik geen bon, en kijk ik zeker nooit geen bon na, ben erg makkelijk met geld, wel eens te gemakkelijk. Toen ik met mijn boodschappen thuis kwam en de bon pakte (die ik nú wel had meegenomen) ging ik hem toch even nalopen ik vond het bedrag namelijk wel wat hoog,ik had wel veel artikelen gekocht. Tot mijn verbazing was het tweede flesje NIVEA zonnemelk ook aangeslagen dus niet gratis. Dat was 16.50, ik heb opgebeld en vanmorgen een half uur heen en een half uur terug gelopen voor 16.50, goed gedaan toch? Rocky was er moe van.
Vanmorgen geef ik mij zelf nog een schouder klopje nu vond ik mezelf weer een OEN.
Gisteren hadden we een vergadering van het vrijwilligers werk Tafeltje dekje. De hygiëne in de keuken moest wat meer na gestreefd worden, wat regels inhoud, we mochten geen ringen om, geen horloge, handen wassen voor we beginnen (dat is normaal toch?)dus wat doet deze dame? Braaf haar ring en haar horloge in de zak van het jasschort( mocht ook geen gewoon schortje meer, moest een jasschort worden.) U raad het zeker al, ik ben al 2 uur thuis wil op mijn horlogekijken hoe laat het is, GEEN HORLOGE,GEEN RING? Nee hè, ja hè, die zaten nog braaf in de schortzak, dus weer 20 minuten lopen om mijn spullen op te halen, ik blij dat er een verzorgster in de buurt van het gangetje was waar de schorten hingen, er was niemand meer in de keuken en ik vond het toch wel een beetje gek als ik zo in dat schort zou graaien geeft een beetje rare indruk, dus tegen de verzorgster zei ik: Wil je even mee kijken ?
Mijn gymnastiek heb ik vandaag wel gehad, is het toch nog ergens goed voor.
We leven in een wereld, o zo wreed. Er heerst oorlog, terreur ziekte en leed. Dieren worden mishandelt, zinloos geweld. Een zeehond geknuppelt. Om zijn vachtje geveld. Dieren gekooid, apen verjaagd. Omdat bomen waar ze in wonen worden omgezaagd. Voor toeristen is er een dansende beer. Met een ring door zijn neus, dat doet toch zeer. Door aardbeving, overstroming en orkaan. Worden mensen dakloos hebben geen bestaan. Leger des Heil, Rode kruis. Artsen zonder grensen. Helpen over de wereld deze mensen. Ook Greenpeace vecht in volle strijd. Voor een schoon milleu, wereld wijd. Ook in ons landje is het niet pluis. Men voeld zich niet veilig in eigen huis. Inbraak, vandalisme en brandstichterij. Een voedbal wedstrijd, eindigd in een vechtpartij. Kinderen worden op school en straat gepest. Omdat ze anders zijn als de rest. Mensen die elkaar niet kunnen verdragen. Als je iets zegt, word je inelkaar geslagen. God heeft ons tien geboden gegeven. Waar wij als mens naar moeten leven. Laat ieder in zijn geloof, cultuur en eigenwaarde. Dan zal het beter gaan op deze aarde. Want God heeft ons de wereld gegeven. Om er met mens en dier, vredig te leven. Zal er in de toekomst, ooit een werel zijn. Zonder oorlog, geen haat, geen leed en pijn. Waar vogels zingen, en bomen groeien. Een dier zijn nest heeft, en bloemen bloeien. Een tweede kans van God onze Heer ? Want de wereld waar we nu in leven. Bestaat straks niet meer.
Geschreven door 'Wil Veldhoen.'
Dit gedicht heb ik jaren geleden eens opgestuurd gekregen, toen heb ik het ook geplaatst, omdat ik het zo zo echt vond, zonder poespas word er verteld hoe het zit in de wereld. Nu jaren later is het nog net zo aktueel, dat is eigenlijk een trieste zaak. De wereld bestaat nog steeds, het word alleen maar erger. En toch mogen we de hoop niet opgeven, we leven er nu eenmaal in.
Vanmorgen om kwart voor 8 werd ik wakker door heftig onweer, het gerommel en de knal hadden mij gewekt. Ik weet wel een leukere manier om wakker te worden, in de armen van mijn vriend bijvoorbeeld, helaas was die niet voor handen. Ik ben niet bang voor onweer, alleen ik vind als het zo donker buiten is en dan ook binnen, niet prettig. ik ben echt een zonnekind licht is belangrijk voor mij. Helaas blijft het een verassing wat voor weer het buiten is. Rocky houd helmaalniet van regen, als ik door de achtertuin met hem naar buiten wil en het regent hard? Dan draait hij gelijk om en wil door de voordeur onder het afdakje van 1 hoog langs de muur gauw aan het eind een plasje doen en dan weer met een noodvaart naar binnen. Hij heeft alleen pech nu is zijn loopje onder het afdakje halverwege belemmert, er moest een verhoogde stoep komen met een houten hekje rondom, de buurvrouw zit nu veel in een rolstoel en kan dan niet haar huis in, nu met de verhoging gaat dat prima, maar Rocky stond de zelfde avond toen het ook zo regende klem in het hekje. Hij was gewoon over de stoep heen gegaan en terug dacht hij langs de huizen te gaan. Ik moest echt lachen staat Rocky plotseling voor een hekje, hij kan er niet door hij stond echt te kijken vanhoe heb ik het nou?Ja lieverd je zal toch echt even moeten omkeren en een klein stukje stoep nemen. Grappig dat Rocky zo door gelopen was als altijd.
Heeft u ook voedbal gekeken? Ajax heeft het hem weer geleverd, ik heb wat op ze gemopperd zo slecht ging het in het begin,maar gisteravond al feest op het veld en morgen groot feest in Amsterdam. Ik vind altijd de voedbal wedstrijden die ze op tv laten zien in verkorte versie de samenvatting, het fijnst. Je ziet dan de hoogte punten, de doelpunten, vrij snel op elkaar dus gisteravond ben ik op mijn wenken bediend door al die wedstrijen.
Poesje, poesje, Nelletje, Waar ben je toch geweest? Je hebt verbrand je velletje Foei, jouw ondeugend beest. Waar ben je toch geweest?
*
Klikspaan boterspaan! je durft niet door mijn straatje gaan. Hondje zal je bijten, katje zal je krabbelen, dat komt van al je babbelen.
*
Hannes loopt op klompen simpe -sampe -sompe. Door de plassen dat het spat, broek en kouzen worden nat. Moeder roept: Hans, laat dat hoor! Hannes stap maar dapper door. Hij laat zich niet lompen.
Mooi stralend weer de dag kon al niet meer stuk. We hebben samen( mijn vriend en ik) de verjaardag metKoningin Beatrix mee gevierd op de tv. Elk jaar kijk ik dat beslist, ik vind het zo uniek en heel dapper dat onze Koninklijke familie hun persoonlijk leed op de achtergrond geplaatst hebben om de mensen niet teleur te stellenen, tussen alle mensen gewoon hun weg gingen.Ik heb verder niet zon band met het koninklijk huis, maar ik ben elk jaar weer trots dat dit kan in ons kleine landje.
De koningin heeft alle mensen die zo heel hard hebben gewerkt om er ook een schitterend feest van te maken persoonlijk bedankt op de tv, daar werd ik ontroerd door. Om 3uur even de vrijmarkt op mijn vriend was niet zo enthousiast maar ging braaf mee. Ben leuk geslaagd met mijn inkopen, 2 leuke beeldjes , drie heerlijke leesboeken, twee kleine zwarte molletjes ( waar ik dan weer een stukje( boomschors , takjes, eikels, enz mee kan op vrolijke)ben dan hellemaal in mijn nopjes. Ik wou nog wel meer kraampjes bekijken maar mijn vriend keek zo ongelukkigik was tevreden, dus op naar huis.
Niemand weet wat leven is Alleen dat het gegeven is En van dit groot geheimenis God het begin en het einde is.
************************
Tezamen alle dingen een heel leven lang. Samen huilen, samen zingen falen en weer beginnen. Hand in hand samen bang eens wacht ons de 'Zwanenzang'.
****************************
Mensen van voorbij blijven met ons leven Mensen van voorbij zijn met ons verweven in liefde, in verhalen, die wij zo graag herhalen, in bloemengeuren, in een lied, dat opklinkt uit verdriet.
Van Zeeland naar de bloembollen in Noord Holland. Een middagje met allemaal oudere in de bus de bloembollen bekijken. Heel jammer het regende behoorlijk en voor mij begon dereis al gestrest. Ik zou de bus van kwart voor 1 nemen omdat ik om 1 uur in het verzorging tehuis moest zijn, waar mijn vriendin op mij wacht, ik begeleid haar dan omdat ze zelf niet meer zo goed alles kan. Ik ga op mijn vertrouwde bankje zitten in het bushokje om op de bus te wachten.
%
Er komt een jongeman die vraagt aan mij of dit de goede bus was naar het zwembad, ik zei ja". De jonge man drentelde wat om het bushokje heen, kwam weer binnen en zei; "weet u dat er een oranje zak om de bushalte paal hangt?" Nee hé", ja hé, er stond op de paal dat deze halte even uit de roulatie was wegens wegwerkzaamheden. Ik moest als ik met de bus mee wou een halte terug lopen. Het regende dat het goot, ik met mijn korte beentjes al weer aan de wandel snelwandelen deze keer ik moest toch immers om een uur in het verzorging tehuis zijn. Ben ik bijna bij de halte reed de bus voorbij, help wat nu? Ik bel gewoon een taxi want Christien zit op mij te wachten. De taxi komt pas tien over 1 terwijl de bus om kwart over 1 er weer zou zijn. Wil ik in de taxi stappen wel een pinpas mee maar geen geld.
Heeft u een pinautomaat ? vroeg ik aan de taxichauffeuse ,
helaas die heb ik niet,
dan moet ik toch maar op de bus wachten, ik kom veels te laat.
Onder weg is een pinautomaat dus als u wil dan stop ik even dan kunt u pinnen.
Ik denk ik moet weg dus ik stap in, we rijden weg en wat denkt u? de bus kwam er net aan, ik ben dus voor 8.00 naar het verzorging tehuis gereden terwijl ik voor 1.60 met de bus mee kon.
Toen ik er uiteindelijk was, zat Christien al met een bedrukt gezicht te kijken, als we ergens naar toe gaan zorg ik altijd dat ik wat eerder ben, ik weet dat Christien zich over mij ongerust maakt.( hoe zou dat nu komen? ) De bus kwam pas om half 2, voor dat de vier rolstoelen vergrendeld waren was het 10 voor twee, dus ik had gestrest op niets af, ja als je alles van te voren weet! Jammer door de tranen op de ruiten van de bus werd het foto maken iets bemoeilijkt. Er zijn wel wat knappe fotos, we hebben ondanks het weer toch genoten. Het mooiste was, toen we de bus uitstapje na ons ritje, scheen de zon.
Een lekker kopje koffie of thee in de bus maakte het fijne reisje compleet.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
