Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Verliefd op die prachtige jurk in de etalage ( die ik niet aan kan)
Verliefd op dat ene lekkere geurtje
Verliefd op een prachtig opgemaakt; koud buffet
Verliefd op de buurman van 1 hoog in de flat,
die elk jaar een kerststukje aan mij geeft
Verliefd op het leven, als je verdriet weer weg geëbd is en de zon schijnt.
Ik zit weer met de tuindeur open omdat Rocky zo heerlijk onder het afdak in het zonnetje ligt. Ik kan het niet over mijn hart krijgen om de deur dicht te doen want dan staat hij gelijk te krabben aan de deur. Nu kijkt hij af en toe om ziet mij zitten en dan is het goed.
Vanmorgen was weer alles wit buiten, dan glinstert de hele natuur je tegemoet, er is geen wind het lijkt of alles veel stiller is, ik wil dan eigenlijk niet naar binnen net als Rocky, maar de huishoudelijke plicht roept. Rocky en ik nemen elke dag wel een beetje zand mee naar binnen, maar daar heb ik de allermooiste handigste uitvinding op gebied van vegen voor:
De gene die dit uitgevonden heb, daar zou ik ook meteen verliefd op worden. Je hebt natuurlijk verschillende vormen van verliefd zijn dat begrijpt u hoop ik wel.
Verliefd zijn op Rocky is anders als verliefd zijn op mijn vriend. Om uit te leggen hoe je gevoel is voor iets noem ik het maar verliefd zijn, dan kun je zelf invullen hoeveel je van iets houd.
Beetje ingewikkeld misschien, maar iedereen heeft andere gevoelens en als je het dan een naam geeft denk ik dat iedereen weet wat je bedoeld?
De oogst is lang geborgen: op 't beroofde land ligt grauw de treurnis om vervlogen zomer. Een dunne regen druilt uit de uitgedoofde lucht afwezig neer. Droefgeestig dromen verloren hoeven onder stervend lover en somber staren in de natte tuinen de donkere dahalia's; de laatste kleuren doven Eenzelvig mompelend dwaald door de olmenkruinen een moede wind, die langzaam ontbladert .... Reeds trekken 's nachts de wilde gansen over: De zorgeloze dagen zijn voorbij: De winter nadert.
geschreven door 'Truus Gerhadt'
uit de budel 'Palet' Eenvoudige poezie uit deze eeuw verzameld door 'A.C. Bosch'
Van dit gedicht zou je nog droeviger worden als je al bent in de 'beruchte donkere dagen.' Het is wel treffend omschreven.
Vandaag is het niet te geloven hoeveel keer het weer veranderd op een dag. Om twee uur bel ik de buurvrouw ga je nog even mee, het zonnetje scheen weer . om kwart voor drie zijn we thuis. nu is het 4 uur en het is gitzwart het sneeuwd nu hele fijne sneeuw.
Nog geen uur geleden toen ik begon met mijn verhaal over verliefd worden,lag Rocky in het zonnetje, nu SNEEUWT het . Niet te geloven toch? vanmorgen een schitterende ochtend met zon en een bevroren wereld. Nu is alles weer donker en grijs buiten en er vallen héél veel vlokjes sneeuw naar beneden. Een andere witte wereld dus het blijft wel spannend zo.
De reis van duisternis naar Licht is alleen maar in onszelf te volbrengen. Geen sterveling kan ons daarbij helpen. Wel kan men ons een goede weg wijzen.
*
De mens is altijd op reis van het verleden naar de toekomst, van dichtbij of veraf en, als het goed is, ook in zichzelf.
*
Op reis in jezelf is een facinerende tocht langs bergen en dalen, waar soms de zon je verwarmt of meedogenloze kilte je hart versteent.
Nooit gedacht dat ik een programma op mijn pc zou kunnen leren waarop ik fotos kan zetten die ik zelf gemaakt heb en die ik iedere keer toch met verwondering weer bekijk. Het geeft mij voldoening als ik ze dan gerangschikt zie in mijn blog. Ik genietdaar weer van. Misschien zelfverheerlijking maar fotos kan ik steeds opnieuw weer bekijken zonder daar moe van te worden, het breng je ook terug naar de plaats waar ze gemaakt zijn, het herinnert mij aan alle leeftijden van mijn kleinkinderen, je ziet ze groter worden dat is toch machtig. Het herinnert mij ook aan het plezier van het maken van de foto's, de verwondering van het mooie plaatje dat je ziet en dan de blijdschap als de foto gelukt is, het maken van mijn verhaaltje en de fotos op mijn blog zetten. Een fijne hobby
Teddy het vriendje van Rocky heeft een perfecte schutkleur,je moet hem gewoon zoeken. Het is net of de eendjes gauw een plastiek velletje over hun bad hebben getrokken
Vanmorgen stapte Rocky en ik in de wonderschone wereld van 'Koning Winter' Vannacht kwam, zag, en overwon hij met zijn IJzige adem heeft hij de wateren weer van een vlies voorzien, de rijp op planten en bomen gestrooit. Hekjes van een nieuwe witte laag voorzien. Hij schilderde vannacht een sprookjes wereld. Het hoofd van de kerstman in de heg kreeg een nieuwe bontmuts.
Nu ik dit opschrijf denk ik wat een luxe dat ik vier keer een Sinterklaas feestje mee maak. We hebben eerst lekker gegeten; lange pasta bladen met lekker gekruid gehakt en kaas ertussen heerlijk , vla na. Daarna een dvd opgezet Sinterklaas was daarop te zien die ineens Roan zijn naam uitsprak en uit het boek las wat hij graag wou hebben als cadeau van Sinterklaas. Het gezichtje van Roan( 6 jaar) sprak boekdelen, mijn gezicht waarschijnlijk ook (66 jaar)zijn zusje Eline( 12 jaar) kwam ook aan de beurt, die speelde het keurig mee, dat dit allemaal kan zelf die dvd laten maken met een tekst voor jou familie? de techniek staat voor niets super hoor. De Sint vertelde ook waar Piet de cadeaus had neer gezet, dus toen kon er weer uitgepakt worden, de warme chocolade melk met slagroom maakte dit gezellige avondje helemaal af.
't Is goed in 't eigen hert te kijken Nog even voor het slapen gaan Of ik van dageraad tot avond Geen enkel hert heb zeer gedaan;
Of ik geen ogen heb doen schreien, Geen weemoet op een wezen lei; Of ik aan liefdeloze mensen Een woordeke van liefde zei;
En vind ik in het huis mijns herten, Dat ik één droefenis genas, Dat ik mijn armen heb gewonden Rondom één hoofd, dat eenzaam was...;
Dan voel ik, op mijn jonge lippen Die goedheid lijk een avondzoen... 't Is goed in 't eigen hert te kijken En zó z'n ogen toe te doen
Geschreven door Alice Nahon
Heel wonderlijk, dit avondliedeke kom ik tegen in een boekje en terwijl ik het overtyp weet ik zeker dat ik het zelf opgezegd heb vroeger op mijn knietjes voor het bed. Mijn moeder was vaak ziek vroeger, mijn vader kon niet voor ons zorgen hij moest werken . We gingen dan naar een kindertehuis voor de tijd dat mijn moeder ziek was. Dat was katholiek daar waren nonnen, die waren toen echt niet zo liefdevol.Het was allemaal van de arme dus wij waren gewillige slachtoffers, je kon niets terug doen. Dit (liedeke) zoals het toen geschreven werd, was ons avond gebed ik weet het gewoon nog, die herinnering kwam boven toen ik het liedeke las.
Zondagmiddag half 5 bij mij zoon, zijn vriendin, Sven en Indra. Mijn andere twee kleinkinderen waren bij hun eigen vader, daar had mijn vriend zich in vergist. Die had alle cadeautjes in de tas gedaan om mee te nemen. Toen we bij mijn zoon kwamen kwam ik er achter dat de twee cadeautjes van de kinderen van zijn vriendin ook in de zak zaten. Als ik ze aan mijn zoon had gegeven om ze aan zijnvriendin te geven voor woensdag avond waar we Sinterklaas vieren met die twee kinders ,had er niets aan de hand geweest, nee ik leg ze uit de tas in de kofferbak van mijn vriend zijn auto. Het was heel gezellig bij mijn zoon hij had soep gemaakt ik salade, dus gezellig eerst eten, daarna een hoop lawaai bij de deur en daar stond een zak met cadeautjes, mijn zoon had een zwarte Piet pruik op gedaan en aan zijn hand een Sinterklaas handpop heel grappig, Sven en Indra weten dat het gewoon een feestdag is ter nagedachtenis van de Heilige Sinterklaas zijn verjaardag, de pakjes konden worden uitgepakt. Daar na wat spelletjes rummicub gedaan
Toen we thuis waren heb ik ook niet meer aan de twee cadeaus in de kofferbak gedacht. Tot mijn vriend gisteravond belde en zei dat de twee cadeaus nu in Limburg lagen dacht ik wel meteen dat overkomt mij weer, ga vandaag nog even nieuwe cadeauskopen.
Gisteren ook Sinterklaas gevierd in het verzorging huis waar ik vrijwilliger ben. We zijn de hele dag erg verwent met lekkernijen, warm eten; biefstuk met ronde aardappels en gemengde salade, zelf gemaakte pudding na, heerlijk. Sinterklaas kwam, een paar ouder mensen moesten bij de Sint komen maar die waren erg braaf geweest, er was een gezellig orkestje die fijne liedjes speelde . Het klapstuk zou een artiest of artieste zijn, maar die belde dat hij of zij(datmoest een verrassing zijn) met een platte autoband stond nog een eind weg. Hetzou ongeveer nog 1 uur duren voor die kwam.
Ik zat er van af kwart over tien morgens en vond het om 4 uur leuk geweestnog een uur wachten vond ik te lang, ook omdat Rocky morgensgetrimd was en ik erg nieuwsgierig was hoe hij er uit zag. Ik had afgesproken dat ik om 4 uur thuis zou zijn om Rocky op te halen. Al met al was het wel een geslaagde dag, Rocky ziet er ook weer uit om op te eten, heel lief.
Buiten regent het, het waait behoorlijk het is zeer somber. Binnen lekker warm, het nep haardje aan mooie instrumentale muziek op de achtergrond, panfluit muziek, rustig achter mijn pc mijn verhaal schrijven. Drie dagen even nok oud door een behoorlijke dreun, niet een echte dreun in het gezicht maar gevoelsmatig een flinke dreun. Daar moest ik van bij komen het is nog niet helemaal goed, maar ik probeer niet te veel meer te prakkiseren. Ik voelde het ook echt niet aankomen dan komt het nog steviger aan. Een vriendschap van 7 jaar afgebroken iets wat ik totaal niet had verwacht. Als je kwaad bent over iets wat gebeurd is praat het dan uit, maar een brief die echt keihard aankwam met de sleutels van mij zelf terug in de envelop om iets wat gebeurd was, waar ik volgens mij het volste recht had om er iets van te zeggen? Ik ben nog uit het lood geslagen, ik wil het kunnen begrijpen waarom iemand zo iets doet, maar ik leg mij er maar bij neer dat het gewoon gebeurd is. Eerst wou ik op hoge poten verhaal halen, ik ga dat niet doen.
Wat was dat een gezellige middag, de mondharmonicaclub met de zwemclub dat ging samen erg goed. Ja van de zwemclub spelen er 10 mondharmonica, maar de andere 6 voelde zich niet verloren het was een gezellige boel. Ik had de hele dag niet gegeten want ik wou gewoon meedoen dat is ook uitstekend gelukt. Lekkere bladerdeeg hapjes met een knakworstje er in heerlijke gevulde speculaas wraps n soort wit dun pannenkoekje gevuld met zachte kaas ham sla en bislook opgerold en dan in plakjes gesneden zeer smakelijk.
Er was chips grilworst fruit (nu op klein prikkertje dat eet makkelijker)... en toastjes met aardappelsalade. We kwamen dus aan lekkernij niets te kort. Eerst hebben we mondharmonica gespeeld we waren druk met Sinterklaas liedjes, en wat scherts onze verbazing? ineens ging de deur open en kwam Sinterklaas met drie zwarte Pieten binnen, dat was lachen we wisten er echt niets van. Ja, toen kwam het grote boek te voorschijn natuurlijk was ik aan de beurt, Peter doet het met Els en Els die doet het met Harry? Peter die is heel enthousiast als hij mondharmonica speelt ik ook wij zitten naast elkaar en maken soms wel een beetje drukte. Harry ismijn vriend dus dat klopte wel. Maar toen! ( daar was ik al bang voor), stond er in het boek: dat Els zich in het zwembad had ontladen. We moesten n keer hele moeilijke oefeningen in het water doen, erg veel heen en weer huppen, mij buikje hupte vrolijk mee, toen flapte ik er zo maar uit,
daar kom ik zowat klaar van iedereen in het zwembad verschoot zowat maar moesten toch wel lachen, Sinterklaas dacht aan een windje en zei: zo, zo dus toen hadden jullie een bubbelbad, dat was het dus niet en ik heb deSint toen maar eerlijk verteld wat ik gezegd had, ik zag de koontjes rood worden van Sinterklaas,hij ging onschuldig vragen aan de Pieten wat klaar komen dan wel was? Nou zegt de Piet:
als ik alle cadeautjes heb uitgedeeld dan ben ik klaar, zo iets Sinterklaas
Ja, ja er werd weer gelachen. Het was wel erg leuktoen Sinterklaas binnenkwam met zijn Pieten wou hij een liedje horen op de mondharmonica. De leidster gaf ons dag Sinterklaasjeop om te spelen, Sinterklaas en Pieten stonden op en gingen er weer vandoor, ja we hadden toch 'dag Sinterklaasje' gespeeld en wij maar denken dat we zo slecht speelden, hilariteit dus. Toen Sinterklaas weg was hebben we gesjoeld en gekaart, klaverjassen. De tijd die vloog gewoon, blij dat ik bij zon gezellig ploegje mag horen.
Heerlijk was het vanmiddag om het zwembad weer in te duiken(nou duiken?)Eerder voorzichtig van het trapje in het water laten zakken dat lekker warm was,mmmmm zo fijn. Rustig mijn baantjes zwemmen genieten van het feit dat ik geen gewicht meer voel gewoon rustig door het water zwem. Later samen koffie drinken gezellig wat napraten, er was lekkere speculaas maar ik had een dikke appel mee. Ja dat heb ik een beetje gemist. Morgen middag gaan we een gezellige middag beleven, de mondharmonicaclub samen met de zwemclub.
Gewoon een beetje in de Sinterklaas sfeer, ja dan komt ook weer een vuurproef voor mij, zelfgemaakte gevulde speculaas word er meegenomen bladerdeeg hapjes worst kaas chips, waarschijnlijk Hollandse garnalen pffff nu ik het opschrijf denk ik, zal ik maar niet gaan.
Kan niet want ik maak altijd fruit geregen aan en saté prikkers. Daar zal ik mij dan maar aan te buiten gaan, ik denk dat ik ook die bos wortels maar schoonmaak en meeneem, ik moet mijnhoofd nog omturnen door te zeggen: heerlijk dat worteltje. Maar mijn hoofd zegt ook: weet je nog de bus! weet je nog die film van de vakantie!
Gisteren heb ik het bewijs weer eens gehad dat het echt afgelopen moet zijn met alle zoetigheid het eten savonds laat het eten snachts eigenlijk even helemaal stoppen met eten wat niet nodig is, dat lijkt me wel belangrijk. Het was gisteren echt erg, ik zou met mijn vriendin een broodje eten wat we al heel lang 1 keer in de maand doen. Ik dacht dat ik de bus niet zou halen dus had mijn vriendin gebeld, ik neem een bus later. Ik ga de deur uit ben bijna bij de bushalte zie ik de bus aankomen, ik nam de spurt er in anders zou ik een half uur op de busmoeten wachten in het bus hokje daar had ik geen zin in, dus alle zeilen bij en ja hoor bijna op mijn tandvlees haal ik de bus. Nu u wil niet weten hoe ik in de bus zat, ik hijgde als een oud paardje snoof als een walrus snakte naar adem als een vis op het droge, het was echt heel erg benauwd ik bleef er zo wat in. Ook had ik van de week een filmpje gezien van de vakantie waar ik ook behoorlijk dik op te zien was, dat beeld zit nog steeds op het netvlies van mijn oog. Daar mag het van mij blijven hangen tot 22 December. Dan ga ik voor het eerst vliegen naar Turkije en dan wil ik toch niet op een houtje bijten. Dus als ik er nu 4 kilo afkrijg ben ik op het zelfde gewicht als ik er in de vakantie 4 kilo bij eet. Is dat logica?, het is gewoon stom om het probleem zo weer te benaderen maar dat is gewoon een noodsprong. Als ik vakantie heb dan wil ook alles er op en er aan, dus moet ik nu aan de bak, voor de zoveelste keer, elk pondje gaat nog steeds door mijn eigen mondje.Pfffffffff.
Ik vertelde al dat ik met mijn vriendin in de broodjes zaak een broodje at, dat is ons uitje dus moet ik ook aandacht aan haar geven. Maar ik zat met mijn gezicht naar de deur van de broodjes zaak dus zag wie er binnen kwam. Zo kwam de mede eigenaar van de broodjes zaak binnen een jonge knul die met zijn zus en zwager de zaak runt. Deze jongen had een probleem aan zijn benen waardoor hij moeilijk liep. De vorige keer toen we daar aten vertelde hij dat hij aan zijn benen zou worden geopereerd om beter te kunnen lopen, toen hij dus binnen kwam en iets beter liep vroeg ik aan hem hoe het met hem ging,
mag ik er even bij komen zitten vroeg hij. Ik had misschien eerst mijn vriendin moeten vragen maar dat deed ik niet ik zei :
natuurlijk.
Ja toen moest ik mijn aandacht aan twee mensen verdelen, dat ging nog. Komt er weer iemand binnen een vriend van mijn zoon,
hallo mevrouw Engel hoe is het met u?
mijn vriendin had me vlak voor dat iedereen binnen kwam al gevraagd; praat niet zo hard en lach wat zachter iedereen kan mee genieten, dus toen nummer twee de winkel binnen kwam voelde ik me wat ongemakkelijk. Toen er daarna nog een buurmeisje binnen kwam die verhuist was, met een kindje , ja die wou ik ook niet voorbij kijken dus ik zeg:
hallo wat leuk en wat heeft die knul een mooie pet op.
Dat was een echte pet knoopje in het midden op het hoofdje van die vakjes en dan een grote klep. Toen trok dat buurmeisje een beetje een lipje en zei :
het is een meisje hoor.
Ja toen was het gebeurd van de zenuwen kreeg ik toch de slappe lach, vreselijk. Ik moest me omdraaien dus ook met mijn rug naar mijn vriendin want ik schudde van het lachen, ik kon er niets aan doen, ik dacht waarom moet mij dat nu overkomen? Ik heb later wel mijn spijt betuigt aan mijn vriendin het overkomt mij gewoon allemaal.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
