Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Ik was in de stemming om te koken, niet voor mijzelf alleen daar vind ik niets aan, ik heb mijn buurvrouw van verderop gevraagd of ze bij me kwam eten die is ook alleen, was helemaal goed .
Ik ben toen mijn spinazie schotel uit de oven gaan voorbereiden. Heb foto's gemaakt misschien is het een idee voor iemand om dit ook te maken, Met alles klaar zetten tot afwassen van de vuile keukenspullen die ik nodig had was ik precies 2 uurtjes bezig. Als straks de buurvrouw komt hoef ik alleen het bakoventje een half uurtje aan te zetten om de spinazieschotel weer lekker warm te laten worden. Dan heb je alleen de schaal waar de spinazie in zit en twee borden met mes en vork af te wassen, heerlijk.
De bruine korreltjes zijn korreltjes tartaar (bakken zonder boter goed roeren) het groene spul zijn de gekookte aardappels met het vocht van de diepvries spinazie daar zat ook een beetje room in dus de spinaziewarm maken uitlaten lekken boven de gestampte aardappels hoefde er geen melk of boter extra door de aardappels lekker stampen om puree te maken. Voor twee personen heb ik genomen: 450 gram diepvries spinazie blokjes met een bloepje room,7 middelgrote aardappels in blokjes koken goed afgieten en met het vocht van de spinazie puree stampen,2 hard gekookte eieren in stukjes,2 runder tartaartjes, een stukje je boter om de schaal in te vetten en later op het bovenste gedeelte op de paneer meel wat vlokjes boter voor het de oven in gaat.Ik gebruik altijd beschuit om paneer meel te maken ,ik gebruik paneermeel zo weinig dan heb ik het te lang in huis. Half uur op 60 graden weer warmen even controleren of het warm genoeg is ander nog even terug in de oven,Wel op letten als het verbrand heb je al het werk voor niets gedaan.Het rose kwastje is speciaal om de schaal in te vetten koop je op de huishoudspullen afdeling in de supermarkt.
Bij deze dame is het altijd lijnen voor dat mooie lijntje wat ik al JAREN poog te krijgen.
Nou krijgen ? ik krijg het echt niet cadeau ik moet er bloed zweet en tranen voor over hebben en natuurlijk het voornaamste! wilskracht en discipline.
Die laatste twee woorden zijn voor mij het moeilijkst, de wil is er soms wel maar de kracht? dan de discipline ?
Begin altijd met goede moed soms heel soms lukt het om een paar dagen mijzelf in te houden goed op te letten wat ik eet en wat meer te bewegen. Dat soms zou natuurlijk moeten veranderen in het liefs dagelijks een goed patroon.
Ach dat is voor dit persoontje niet weggelegd ik besta nu eenmaal uit minstens twee personen die altijd in de strijd zijn met elkaar; wel of niet eten.
Soms als de wilskracht daar is dan heeft het ene stemmetje wat altijd zegt( kan jou het nou schelen… je lust het zo graag je… je leeft maar een keer…morgen doe je weer watminder!) dát stemmetje even geen overhand dan is er dat andere stemmetje die zegt:
(je wilt toch niet zo’n dik propje zijn… je knieën begeven het… komkommer en sla is toch ook lekker…kom op door zetten elk onsje is er een) dat stemmetje is dan de baas .
Het langste heb ik het ongeveer twee maanden volgehouden toen was er 5 kilo af.
Die kilo´s zijn er op en neer nog wel af maar verder wil het toch moeilijk.
Nu had ik ´n paar weken geleden bedacht dat ik de vrieskast ga leeg eten en gewoon dan geen boodschappen meer doen tot het echt nodig is. Geen koekjes …geen snoepjes …geen chocolade..geen stukjes worst …geen stukjes kaas ´n plakje op brood mag maar geen brokken, dus het werd fruit…komkommer… radijs… rauwe worteltjes
Geen tosti´s maar bruinbrood met kaas, ik weet onderhand alles wat niet mag en wel mag. Twee weken had ik geen boodschappen gedaan, toen waren de melk de kaas en de eieren op, deze drie boodschappen wil ik altijd in huis hebben ik moest dus naar de winkel.
Daar gaan we dan loop als een snelwandelaar langs alles wat lekker en niet goed is dus hou me echt aan het geen ik wou kopen, zie links en recht uit mijn ooghoeken écht wel die heerlijke speculaas, de chocolade letters, lekker stuk gekookte worst, maar ik worstel mij dapper door de winkel heen, sta bij de kassa gewoon te trillen als en rietje van de stress, vraagt het jonge meisje achter de kassa: “gaat het wel goed met u mevrouw”
“ niet helemaal ik ben verslaaft” .
Zie ik dat meisje helemaal verschieten ze schrok duidelijk,
“aan snoep hoor” zei ik gauw
“ik ben zo blij dat ik door de winkel ben gelopen zonder allerlei lekkere dingen mee te nemen maar het viel niet mee ik had eieren, melk en kaas nodig heb nog wel wat andere dingetjes er bij maar niets wat lekker is.”
`Dat is goed van u` zijn we aan het afreken heb ik geen eieren gepakt ”verdorie daar kwam ik voor”. Zegt het meisje
“ dat kunt u toch nog even pakken?”
“Dan moet ik weer door de gevaren zone heen “
`Als u nu dit pad neemt loopt u recht op de eieren af en dan gauw weer terug”.
Zo schattig hoe ze met me mee leefde dus ik doe dat staat er al weer iemand anders bij de kassa ik wacht.
Zie ik bij de kassa iets in een zakje dat ik gewoon even nader wou bekijken ik pak dat zakje! hoor ik zeggen,
” NEE ! mevrouw u zou alleen eieren halen”.
Ik schrok me een hoedje, moest er om lachen vond het zo leuk dat ze me hielp.
Ik heb haar bedankt en liep met een fijn gevoel de winkel uit.
Heb me weer eens uitgeleeft in bloemschikken bloemetjes uit mijn tuin en bloemetjes geplukt uit de gemeente tuinen of gevaagt aan mensen uit hun tuin als ik onderweg ben.
Bomen ik heb er wat mee,ik hou van ze vooral het idee dat er uit 1 mini zaadje een boom kan groeien die misschien honderd jaar mee kan.
Dus persoonlijk had ik niets tegen de enorme boom in de tuin naast mij elk jaar in het voorjaar gaf hij trossen roze bloemen presies drie weken dan veranderden alle tuinen om de boom heen in een roze wolk. Allemaal niet erg maar de boom kreeg grote takken die bijna 1 hoog (we hebben beneden en 1etage hoger woningen) door het raam groeide de buren daarnaast 1 hoog hadden bijna geen licht meer in de kamer.
De buurvrouw beneden naast de tuin waar de boom in stond heeft een echt prachtig tuintje wat ze zelf helemaal bijhoud ondanks dat ze bijna 90 jaar oud is.
Die buurvrouw gooit al jaren de krant die ze uitgelezen heeft bij mij in de bus ook de Privé een lees blad komt elke week trouw in de bus. Ik heb echt vaak gevraagd of we samen zouden betalen maar daar is geen spraken van, dus ik ben blij met die buurvrouw. De buurvrouw wou al heel lang die grote boom weg hebben ze zag nu haar geest al weer dwalen door het herfst weer dan vallen de blaadjes van de boom en dan is haar tuintje bedekt met hopen bladeren ziet ze haar bloemetjes niet meer is ze in de stress.
De buurvrouw wist dat ik af en toe een tuinman heb om tuinwerkzaam heden te doen die ik echt niet kan ,dus twee weken terug vroeg ze aan mij of ik niet aan de tuinman kon vragen of hij de boom kon omhakken. De buurvrouw had aan onze gezamenlijke buurjongen (26 jaar) gevraagd of ze de boom mocht weghalen. Hij had er totoaal geen bezwaar tegen maar hij deed er zelf dus niets aan. Het is ook echt treurig zo als hij zijn tuin onderhoud,doet er echt helemaal niets aan heeft er een vuilnisbelt van gemaakt maar ja dat is zijn pakje aan.
Dus ik mijn tuinman gevraagd of hij dat zou kunnen doen, dat wilde hij wel maar zei wel: " ik vraag net zo veel als voor jou 15 euro per uur" . Dat was voor de buurvrouw geen probleem dus ‘n week later kwam de tuinman om de boom een kopje kleiner te maken, ergens binnen in mijn hart vond ik wel erg maar de omstandigheden waren van die aard dat het echt nodig was.
De tuin man kwam met een grote hand zaag, ja de lange takken die uitliepen die kan hij redelijk afzagen maar kwamen ze dichter bij de stam waren ze veel te dik dus de tuinman had wel de zijtakken zo goed mogelijk weggezaagd
En daar stond dan een afgezaagde boom heel triest met een paar stakerige armen naar de hemel gericht, echt dat vond ik heel naar. De tuinman was op zijn manier klaar had al het afval die grote takken en al die bladeren en zaagsel in de tuin van de buurjongen laten liggen,daar was ik het dus echt niet mee eens dus ik heb de tuinman nog wel zo gek gekregen dat hij alles uit de tuin naast het fietspad wat achter onze tuinen loopt gooide hij had van te voren gezegd als hij! dat allemaal zou opruimen het de buurvrouw heel veel uurtjes geld zou kosten.
De oude buurvrouw had zelf toen aangegeven dat ze haar kleinzoon zou vragen die had een auto busje of die dan de boom wou opruimen. Haar kleinzoon komt dus avonds kijken en zegt: spijt me Oma daar begin ik niet aan dat is veel te veel werk.”
Ja en toen?
De moeder dus de dochter van de buurvrouw heeft toen de gemeente gebeld en die zouden het gratis komen ophalen MAAR!! Het moesten dan wel pakketjes van hoogstens anderhalve meter en handzaam opgebonden zijn en voor aan de weg gelegd worden
Het is een heel lang verhaal maar uiteindelijk voelde ik mij verantwoordelijk en ik dacht heel optimistisch: de buurvrouw doet al zoveel jaar de krant in de bus dus nu kan ik eindelijk wat terug doen heb ik in drie dagen 12 uur buiten aan het fietspad gezeten en van grote te takken alle blaadjes afgebroken en heel klein gemaakt, 12 hele grote vuilnis zakken gevuld door mijn huis gesleept en voor in de grote groene grondcontener gedaan. Maar toen waren er nog grote bossen dikke takken over want zo’n grote boom heeft toch heel veel afval (zijn wraak).
Mijn vriendin kwam me helpen bundelen vrijdag tegen de avond hadden we 12 bossen gebundeld en waren we helemaal uitgevloerd .
Dinsdag zouden ze het ophalen, we zouden maandag middag de laatste grote bos bundelen en proberen mijn zoon en nog een andere buurman te vragen of die de bossen dan aan de voorkant wilden neerleggen.
(De buurjongen waar de boom in de tuin stond keek af en toe even door zijn gordijntje maar liet zich niet zien.)
Vrijdag tegen de middag kwam de oude buurvrouw bij mij om te vragen of die grote armen ook van die boom konden worden afgezaagd ik de tuinman gebeld die belde een vriend die had een elektrische boomzaag, ze zouden maandagmiddag dan de rest van de af boom zagen, de man van de zaag wilde dat hout dan wel meenemen om in zijn openhaard te stoken.
Maandag middag belt mijn vriendin aan en zegt: “Els nu moet je toch eens even hier aan de voorkant komen kijken”, ik was al weer achter bezig om het hout zo neer te leggen dat we het makkelijk kunnen bundelen.
Ik loop dus naar de voor deur en toen brak mijn klomp, voor bij het grasveld staan ook bomen daar was de gemeente bezig lage takken af te zagen en in een machine te doen die alles keurig versnipperde, ik was bijna in tranen had ik daar 12 uur over gedaan
“Vraag eens of ze die takken die nog achter liggen niet ook door die machine kunnen doen dan zijn we klaar er mee Els”. Ik naar de jongen in die auto waar de machine achter zat:”nee dat moet u vragen aan die jongen die daar aan kom die is de baas.” De gemeente neemt jongeren aan met een kleine verstandelijk handicap die zulke klussen erg goed kunnen doen. Ze zijn altijd erg vriendelijk. Ik leg aan die jongen ( ongeveer 3o jaar) het hele verhaal uit echt een beetje huilerig ik was er zo klaar mee:”Mevrouw het spijt mij ,maar u heeft iemand anders al opdracht gegeven om het op te halen en dat zijn wij niet dus het kan echt niet”.
Mijn vriendin zei later : ik had dan weggelopen maar jij ging nog eens vertellen van die kleinzoon die zijn oma had laten zitten, de tuinman die alleen het groffe werk had gedaan, dat we nog een grote bos moesten bundelen en eigenlijk doodmoe waren. Die jongen troosten me zo wat .
Mijn vriendin en ik dus weer naar achteren gingen eerst een bakje koffie drinken, wat schets mijn verbazing rijd er een klein vrachtwagentje met een laadbakje achterom het fietspad op komt die grote jongen en zegt: “Mevrouw ik had even gekeken het was niet heel veel en mooi klein gemaakt we nemen het wel voor u mee” .
Ik wou die jongen gewoon zoenen maar kon er niet bij (grapje) wij wilde helpen mijn vriendin en ik om het boomafval in de laad ruimte te krijgen val ik bijna zegt die grote knul : “meid kijk uit” ik lag toen gelijk in een stuip van het lachen en zei tegen mijn vriendin : “hij zegt meid tegen mij”.(ik bel al 68 jaar)
We lagen dubbel ook van de zenuwen denk ik en opluchting we waren blij dat het zo mooi opgelost was gewoon door super aardige jongens waar dat snot jong van een kleinzoon en de buurjongen nog niet aan kunnen tippen.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
