Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Tekst boven rouwadvertenties, niet zelf geschreven
Elke dag een stapje naar het eind. Elke dag een beetje van je kracht verkleind. Elke dag wat zwaarder wat je torsen moest. Doch wetend, eens komt alles goed. Rustend na het leven, rusten bij de bron. Waar lang geleden ook de weg begon.
******************************************
Briesje, blaas maar uit de hemel Briesje, blaas maar in de wei Blaas de zon in onze richting En de regen ons voorbij
Als het leven moeilijk is geworden, is rusten goed.
******************************************
Door de tranen van dit uur, sluipt de glimlach der herinnering. Die stem, die ogen, en dat hart, dat hart vooral, lieve herinringen.
De dochter van mijn vriendin werd 40 jaar, ze zou met 16 vriendinnen en haar moeder naar een High Tea .( een heerlijke verwennerij middag waar alles draait om thee en lekkernijen) Omdat moeder toch wel wat ouder is als haar vriendinnen, mocht ik mee als vriendin van moeder.
Het was een ongelofelijke belevenis, we gingen richting Den Oever, verscholen tussen weilanden en een rustig straatje met bomen, was daar de leuke locatiegelijk Thee museum. Bij het naar binnen gaan van dat leuke huisje kwamen we al, allerlei theepotten en serviesjes tegen.
Het was stralend weer, er was binnen al gedekt voor ons maar we verkaste alles naar buiten. We kregen eerst een glas koel drinken met iets van rozendruppels er in, er werd geen alcohol geschonken, het ging om een middag thee drinken met hartige hapjes en zalige zoete hapjes ( daar geniet ik zo van) als er meer dan tien mensen waren, werd er ook een soort theater opgevoerd, geschreven en uitgevoerd door twee schattige dames, die hun uiterste best hadden gedaan met de kleding, brillen en schortjes om alles zo leuk mogelijk te doen, en het was LEUK . Na het rozen drankje werden er eerst hartige hapjes gereserveerd, hartige worteltaart worstjes in bladerdeeg kleine saucijzenbroodjes, dat smaakte voortreffelijk. Alles ging in een rustig gangetje, lekker wat babbelen en eten, ik had mijn foto toestel bij me dus ik klikte er maar op los, kon mijn hart ophalen hoor. We moesten daarna wel naar binnen want daar stonden de theepotten allemaal al klaar, alleen heet water zat er in, we mochten zelf uit 'ik weet niet hoeveel soorten thee' gewapend met een zakje en schep uitzoeken, er waren op tafel boeken en daarin kon je lezen welke thee soorten er waren en hoe ze smaakte. Echt te veel en apart om op te noemen, ik was stom verbaast dat er zoveel verschillende thee soorten waren. Eenmaal gezeten met een heerlijk geurend kopje thee, en allerlei verrukkelijke hapjes, werden we door de twee dames verrast met een stukje theater
Ze vertelde inde taal van de streek( Westfries), met veel humor, hoe het zo gekomen was met hun thee huisje,vooral de demonstratie van het zomer en winter ondergoed werd goed gebracht.
We hebben erg gelachen, ze konden het zo smakelijk vertellen, kostelijk.
Al met al een aanrader om eens heen te gaan.
Het kerkje aan het eind van het dorp. word vervolgd, Eliza
Sven heeft het zelf gevangen, angstig keek hij wel, hij had natuurlijk niet verwacht dat het pannenkoeken monster onder het sop, uit het afwasteiltjevandaan zou komen.
Het gezicht van Sven sprak boekdelen, hij was zich echt rot geschrokken, hij haalde met zijn handen onder het sop 4 dikke pannenkoeken tevoorschijn waar hij dus helemaal niet op gerekend had.
Oma hellllp ik met een noodvaart naar de keuken, ik wou dat ik het foto toestel meteen mee genomen had, het gezicht van Sven keek echt stom verbaast en best een beetje angstig.
Dat kan ik me levendig voorstellen als jij toch echt geen natte dikke slappe pannenkoeken in je afwas sopje verwacht, logisch dat je dan wel beteuterd staat te kijken. Natuurlijk had 'ik' daar weer debet aan, we hadden pannenkoeken gegeten ( ik had ruim gebakken,) dus er bleven 4 dikke pannenkoeken over, ik ruim de tafel af, doe een bord over het bord met de pannenkoeken en zet dat op de aanrecht, Sven wou graag afwassen ik maak dan altijd het sopje en doe dan alvast de afwas in het sop.
U snapt het vast al, ik heb gewoon de tweeborden die op elkaar lagen zo het afwassop in geschoven echt niets gezien, Sven van niets bewust gaat heerlijk met zijn handen door het warme sop, dat vind hij eigenlijk het fijnst van het afwassen, maar daar kwam het pannenkoeken monster Sven verschoot echt.
Even later kon hij gelukkig wel met Oma mee lachen en zei hij eerlijk oma dat kan alleen jou overkomen, het is nooit saai bij u, en daar was ik het grondig mee eens.
Wat ben ik blij , met die bloementuin van mij, het is een lust voor het oog alle kleuren van de regen boog. Ik heb nu duidelijk plezier van al het gewroet,een plantje daar , een plantje hier. Een beetje zon,een beetje regen mijn tuintje kan er dan met wat hulp van mij,weer tegen.
Ik denk maar, altijd als ik zachtjes ween, er is een zee, daar stromen alle tranen heen en door mijn raam zie ik de lieve regenboog, 'weer veel verdriet, vandaag', de zee staat hoog.
en de tranen die ik lach om mijn pleziertjes, ze bigg'len door het land in dartele riviertjes en door mijn raam zie ik de lieve regenboog, 'weer veel plezier, vandaag' zo op het oog.
Geschreven door 'Toon Hermans' Uit het groot versjesboek
Jammer, jammer, jammer, we haalde het NET niet, 90 minuten hielden ze het vol, maar in de verlenging ging het mis, toch wel wat aan onze voetballers te wijten, maar ookwat domme foutjes van de scheidsrechters (als het de Engelsen kan overkomen,daar werd een doelpunt ontnomen) waarom wij dan niet.
Maar tweede worden op zon wereldkampioenschap daar mogen we reuzen trots op zijn, en dat is dan wel weer gebleken met de huldigingen overalin het land. Ik zat stiekem te snotteren voor het beeld zo trots was ik op ons kleine landje, de supporters warenmassaal gekomen om de voetballers een warm onthaal en medeleven te tonen, nu vind ik het weer heerlijk om in dat kleine kikkerland te wonen, en geloof ik weer een beetje in de mensheid, hoe kort het ook mag duren. We keken de wedstrijd bij Chris mijn zoon, die ons voor de wedstrijd onthaalde op een minstens chef waardig diner (Ik mocht als oudere dame nog even op de schommel bank een tukkie doen voor het eten), heerlijk was het hij heeft al de weken zeker zijn uiterste best gedaan om het voetballen zo plezierig mogelijk mee te beleven. Het is echt wel verdrietig dat het weer niet gelukt is om de wereldbeker mee naar huis te nemen. Maarmet opgeheven hoofden hebben ze onze hulde aan hun, aanvaard.
Eliza
Jammer dat we al aan het eten waren toen ik bedacht dat ik er een foto van wou maken, nu lijkt het wat rommelig, het was; panga vis, pasta, wokgroente daar bij een bislook roomsaus, héérlijk !! Het lag echt keurig op ons bord toen we het kregen.
Ineens....... Bewusten en onbewust ervaar ik dat ik niet meer spreken kan. Mijn mond kan mijn gedachten niet meer formuleren, ik zie de mensen om mij heen ik hoor ze vragen......... We zijn voor elkaar onbereikbaar, doch de wederzijdse liefde word gevoeld. Langzaam begrijpen zij, dat ik wegglij uit hun midden.
****************************
Geluisterd naar de regen Geluisterd naar de wind Steeds mooier geworden, steeds voltooider Tenslotte sterk genoeg om los te kunnen laten, eeuwig genoeg om voorgoed te gaan.
Zo op het gezicht houden zij afstand: ieder zijn eigen lucht en licht en tijd van bloeien -alleen als het het hard waait dan raken hun takken verward- maar hun wortels zijn mettertijd diep en dicht ineen gaan groeien
Geschreven door Maarten Mourik uit de bundel 'Van bomen, plaats en tijd'
Een hele mooie gedachtengang, het kon over twee mensen gaan.
Voetbal het hoort ontspannend te zijn, het hoort een fijne ervaring te zijn, waarom loop ikdan vandaagals een gestreste kip de hele dag rond?
Ik was al laat opgestaan, was het al vast half 10.
Nu is het kwart voor drie, ik zweet mijzelf slank (dat zou mooi zijn)wat ik al niet vandaag gedaan heb! Daar doe ik anders zeker drie dagen over.
Bed verschonen, waar ik nu toch wel weer moeite mee heb, was even vergeten dat ik van die korte armpjes heb en hoe moeilijk ik het vroeger al vond om zon tweepersoons matras te hendelen.
Heb ik de bovenkant er om( na drie keer heen en weer lopen,) wil de onder kant voor geen meter, de stiksels kraken in hun voegen, zo hard trek ik aan het hoeslaken om het aan de onderkant om te krijgen.
Dit doé je niet als het binnen, zon dertig graden is. Daarbij heb ik een oranje nachthemd aan, zon uit zijn krachten gegroeidT-shirt.
Ik heb een knoop aan de onderkant van de voorkant gedaan, toen was de hals mij veels te strak, dus schaar erbijhet nachthemd word opgeofferd voor;
OranjesBeste Nederlandse voetballers!!
De hals flink uitgeknipt, toen een speldje gezocht beetje de voorkant bij elkaar speldje er op en klaar is mijn superontwerp speciaal voor de wedstrijd voor vanavond half 9.
Twee wassen gedraaid en opgehangen,derde was draait nog, heb even afleiding gehad van Joop die kwam. Joop wilde wedden wie er zou gaan winnen Spanje of Nederland.
Waarom vroeg ik,
om een kratje bier
is mij veelte duur
5,00 dan
oké dat is goed
slimmerd dat is net zo veel als een krattje bier
ik reken het statie geld erbij
hé maar nog eens wat, ik drink geen bier( alleen als Nederland voetbal- speelt )als ik win drink jij het op, dus dan win je altijd
Je kon Joop opvegen hij werd helemaal blauw van het lachen, dus ook maar mee lachen en onder tussen Joop met de krant meppen. Even tussen het verhaal schrijven door, met Rocky gaan lopen ik vind het soms toch wel irritant als hij veel blaft naar andere honden, zeker als de eigenaren daar niet zo van gediend zijn. Dus in plaats van een schokband( die ik na 1 keer omgedaan en gezien had wat het deed) heb weg gegeven, heb ik nu als hij blaft, een band met een batterij die een hoog pieptoon laat horen gekocht. Dat wou ik uitproberen, komen we geen hond tegen natuurlijk, het lijkt of Rocky het nog weet van de vorige keer, hij blaft nu ook niet als er mensen voorbij de tuin lopen. Nu vind ik het toch weer verdacht stil hoor,
Ga even met het bed worstelen ik zal dat laken erom krijgen, daarna wat te eten maken, ik word om 6uur bij mijn zoon verwacht het is nu half 4 dus nog 2en een half uur te gaan.
Kan nog accordeon gaan spelen, mijn schilderij staat nog op tafel kan zo beginnen, als ik maar bezig blijf ;
Nu ik het eindresultaat zie van het groeien, weet ik weer hoe hij er uit zag. Maar nog weet ik niet hoe hij heet, ik denk dat het een soort onkruit is.
Dit is Spyke, 8 weken oud, de dochter van de buurvrouw heeft hem uitgezocht tussen 11 broertjes en zusjes. We mochten hem allemaal bewonderen. Natuurlijk gaat het fototoestel dan mee. De buurvrouw van naast kwam ook bewonderen was niet weg te slaan van Spyke, buurman moest ook komen, en het is bijna zeker dat er nog een jong hondje in de buurt komt wonen. Saartje het hondje van 14 jaar lag er berustend bij, ze moet wel wennen aan de nieuwe druktemaker. Rocky vond dat hij dan ook maar op de foto moest, iedereen er op hij ook.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
%
