xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Vrijdag 3 februari ’12

Het is al 10.30  als ik dit schrijf,  mijn vriend is er,  dan word (vriend of vriendin) pc even op een tweede plan gezet, toch wou ik er graag nog even achter, vandaar.  Ontzettend goed dat mijn vriend gisteren was gekomen omdat hij het afgelopen weekend niet kon, anders had hij vandaag waarschijnlijk uren langer in de auto gezeten hier naartoe. Het was vandaag schitterend weer, maar voor heel veel mensen onderweg verschrikkelijk.

Hier was veel zon maar ook een snijdende wind,maar lekker dik ingepakt  (mijn donsdekbed jas van €3.00 is helemaal ’t einde ,heerlijk warm) hebben we een fijne wandeling gemaakt.

Er is niet veel spannendst gebeurd deze dagen, alleen toen ik Rocky uitliet terwijl ik een brief moest weg brengen en hij op een grasveldje ging poepen, ging er een deur open van een woning tegen over het grasveldje, ik hoor zeggen:

“U kunt zeker niet veel zien door die donkere zonnebril?”

Mijn bril kleurt donker als ik in de zon loop en dat deed ik, dus de bril was inderdaad donker.

“Ja dat klopt het is wel een beetje donker” zeg ik nog onschuldig. “

“Ziet u niet waar u hond onder zit te poepen?”

“Het spijt me wat bedoeld u”?

“Mevrouw u hond zit onder een bord te poepen waar op staat dat hij dat juist daar niet mag doen”.

Ik kijk, er staat wel en paaltje maar zeker twee hoofde boven mij hangt daar dan het bordje:

” laat hier u hond hier niet  poepen”

“Dat heb ik inderdaad niet gezien anders had ik er beslist niet zo rustig bijgestaan, als u  een papiertje heb voor mij wil ik het graag opruimen, maar niet al die anderen hoopjes die er om heen liggen. “

“Ik vergeef het u, maar voor de volgende keer weet u het.”

Ja daar sta je dan!

Eliza