xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Foto’s en herinneringen...

Ik heb vanmiddag nog eens mijn foto’s bekeken van vroeger. Ga ze nu op mijn blog zetten. Ze zijn niet allemaal even duidelijk, maar je kan toch zien waar ik het over heb. En als je dan naar die oude foto’s kijkt, word je toch wel vredig, je gaat gewoon terug in de tijd…

Ik zit naast een van de eerste televisies denk ik. De ‘rookstoel’ naast de tv;  de rugleuning kon naar beneden, door een stang over uitsparingen lager te leggen, zodat je helemaal kon liggen. Het kleed op de grond,  eronder lag  vloerbedekking van een grove riet structuur.

Alles komt dan weer boven en aangezien ik toch (buiten wat dingen die ik niet begreep), wel een fijne jeugd gehad heb, zit ik met een glimlach te kijken. Je maakt de tijd dat we in Zandvoort waren en alle  grote schoolvakanties weer mee. Het strandwinkeltje van vader en moeder (als toiletkoning en koningin). Het was toch zeer belangrijk werk; stel als ze er niet waren je dan een kuiltje in het zand had moeten maken om te poepen of de zee extra  bevuilen. Ze waren ook trots op hun blinkende wc en niet te beroerd om op de kleintjes te passen als je even zelf wou zwemmen. Ja, zo  heb ik vanmiddag echt weer terug in mijn leven gekeken…

Carnaval foto’s… wat was ik ? 23 jaar, er was een klein café waar de carnaval onder de stamgasten werd gevierd, een ander kwam er niet binnen, dus je was onder vertrouwd volk. Het was leuk om je te verkleden, uitbundig feestvieren, heerlijk vonden we dat. Elk jaar weer een andere creatie bedenken en dan, als je het  niet meer wist, maar als ouwe opa en oma. Een geraamte schilderen op een trui en dikke zwarte panty. Ik moest het aantrekken, Simon aan het schilderen… Ik stond boven op tafel, mocht twee uur niet bewegen totdat het witsel droog was.

Als clownvrouw en clownman… Simon maakte elke creatie zelf, gewoon leuke tijden. Ja dan ben ik toch wel erg blij dat we foto’s gemaakt hebben, het maakt me wat weemoedig maar het is ook heel fijn om je het allemaal  weer te herinneren omdat  het door de foto’s niet helemaal verdwijnt.

Eliza