|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 
Amsterdam
Het grote nadeel van in Amsterdam wonen is, dat
men nooit in Amsterdam komt. Wij vrouwen
althans nooit!
Als we in de Rivierenbuurt wonen, zien we iedere
dag De Gruyter, Albert Heyn, de Vana (supermar-
kten)en lijn 25.
Als we in de buurt van t Hoofddorpplein wonen,
zien we Albertheyn, de Gruyter, de Vana en lijn 9 in
de verte. Niet dat dat allemaal niet boeiend
zou zijn, maar niet zo typisch Amsterdam.
Wanneer we tegen onze schoonzuster in Gouda zeg-
gen: Heerlijk, ik woon in Amsterdam! De Gruyter,
Albert Heyn, Simon de Wit! Dan zegt ze: Maar
dat hebben we thuis ook.
En nu is het pijnlijke, dat wij ook nooit naar Am-
sterdam kunnen gáán! Gisteren kreeg ik een boekje
in handen voor toeristen: Welcome to Amster-
dam. Wat een stad stond daarin beschreven! Al die
fotos van grachten, al die handige kaartjes, en alles
van Hendri de Keyser op een kluitje.Wat een moge-
lijk heden, al die prachtige oeroude gebouwen, al die
musea. Ik kreeg toch zon verlangen om eens naar
Amsterdam te gaan. Maar hoe doe je dat, als je er
woont .
.
Als ik nou Mrs. Johnson was, uit Birmingham, dan
wist ik het wel. Ik zou tegen mijn man zeggen, in
het Engels dan: Kom, we gaan naar Amsterdam,
het eten is er goed en de naaitwotsj is er mooi! Dan
zou ik de kans krijgen een weeklang door al die
wonderlijke grachtensteegjes te kruisen, geveltjes te
kijken, me helemaal te laten zinken in de historie
van Amsterdam, met het gidsje in de hand. Gabriël
Metsu te zien, te mijmeren in de schemer op de
Groenburgwal
wat zou het heerlijk zijn. Maar als
je niet Mrs Johnson bent, en je woont in Amsterdam
dan kom je er nooit.
Of denkt u, dat het mogelijk is, dat je als huisvrouw
in de Watergraafsmeer smorgens na het ontbijt
zegt: Kom, kinderen. Het is woensdag vandaag, dus
moeder gaat saait-siejen! Vort jullie naar school,
moeder gaat geveltjes in de Koestraat bekijken.
Daar komt immers nooit iets van!
Wat treurig om te bedenken, dat je al vijfentachtig
jaar lang in Amsterdam kunt wonen, zonder
ooit de Montel-Baanstoren gezien te hebben. Je
krijgt er zoschuldgevoel van ook. Ik ken een oude
juffrouw, die haar hele leven aan t piekeren was:
Nou bén ikAmsterdamse, en ik heb nog nooit het
Mauritshuisgezien. Op haar zeventigste verjaardag
hoorde ze, dat het Mauritshuis in Den Haag was.
Toen zei ze opgelucht: Hé hé dan hoef ik er dus ook
niet heen. Maar goed, hoe moeten we het aanleggen
om een keer naar Amsterdam te gaan? Er zit geloof
ik niets anders op: we zullen naar Engeland moeten
en vandaar uit een trip naar Holland maken.
Amerika is zo ver, daar wil ik u niet helemaal heen-
sturen, maar u zult wel met koffers en een rugzak en
een grote bril naar Engeland moeten reizen. In Har-
wich mag u de hele dag in een wachtkamer blijven zit-
ten en dan, dan begint de reis naar Amsterdam.
Gidsen en kaarten en een stadsplan en een lijst van
Hotels hebt u in de hand. U komt aan in Hoek van
Holland. In de trein zit u te popelen: we gaan naar
Amsterdam! Aan het Centraal Station ziet u al dat
wemelende water, de Sint Nicolaaskerk, de bootjes ,
en u roept verrukt: O, wat bjoetifoel!
U hebt maar een week de tijd, die week moet u goed
benutten. Begijnhof niet vergeten, Trippenhuis,
Schreierstoren, Zeedijk, Oude kerk, Kolkje
Denk
er om, zaterdag zit u weer op de boot naar Engeland,
dan is het afgelopen, het bezoek aan Amsterdam
u komt er nooit weer! Wat, hebt u het Rembrandt-
huis vergeten? Dat is wel bijzonder jammer, die kans
is dus verkeken voor altijd. Want eenmaal in Enge-
land aangekomen, neemt u direct de boot terug,
u gaat weer naar het Hoofddorpplein, denk u er aan?
Daar zit u dan weer voor de rest van u leven bij Albert-
Heyn, de Gruyter en de Vana. Uw buurvrouw vraagt:
Waar zijn jullie heen geweest? Dan kunt u zeggen: naar
Amsterdam. Een hele week. Wat een zeldzaam mooie
stad. Moet u ook eens heen gaan!
Zo goed !!!!
Aleen de foto's zijn niet erg mooi,
maar ik wou er graag oude foto's bij,
die heb ik overgenomen uit een boek over Amsterdam
Geschreven door Annie M.G.Schmidt.
|
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
