‘Show Boat’xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Zondag middag naar een prachtige voorstelling geweest van de ‘Show -boat.’Mijn zoon Chris gaf daar zijn eerste optreden in de schouwburg van Den Helder. Het was een musical,’The Wiz’ Het is een amateur vereniging, maar ze deden het als profs.

Het is een op fantasie gebaseerd verhaal, maar zo als ze zelf de decors gemaakt had, niet enorme stukken maar simpel, en toch doeltreffend. Wij als toeschouwers werden meegesleept in een leuk vrolijk en kleurig verhaal.

Chris speelde de gevleugelde aap, de handlanger van de boze heks, en ik was apentrots. Na afloop kwam hij nog in zijn kostuum vragen hoe we het gevonden hadden,  ik moest mijn grote zoon toch even heel erg knuffelen. Ik was met mijn vriendin die MS heeft, met  rolstoel, ik doe niet zo vaak een das bij haar om, dus toen ik haar das afgedaan had om met onze jassen naar de garderobe te brengen  had ik niet gezien hoe hij er uitzag.

Ik zou de das eerst in de mouw doen maar die verloor ik al gauw, dus de das dan maar in een tasje waar ik mijn platte schoenen in had. Die  had ik aan om  de rolstoel door de sneeuw te duwen. Ik had mijn nieuw schoentjes met een hakje mee, tenslotte ga ik niet elke dag naar de schouwburg dus platte schoen in de hal van de schouwburg uit, hakjes aan, das in de tas.

Na de voorstelling toen ik de jassen weer ging ophalen, miste ik de das in de mouw van de jas. Ik terug naar de garderobe, vraag naar een zwarte das, krijg ik een grote zwarte sjaal mee.

Doe de sjaal om bij mijn vriendin de jas aan,   ik  wilde mijn hakschoentjes in de tas doen en mijn platte schoenen eruit halen. Wat komt er met de schoenen tevoorschijn ? juist een zwarte das.

Oh, ik heb de verkeerde sjaal om je nek gedaan, nu weet ik in ene weer dat ik jouw das in het tasje had gedaan.

Er stond een jonge man naar ons te kijken, ik de sjaal weer onder haar jas te voorschijn gehaald, ik zou hem terug brengen, zegt de jongenman” is die sjaal niet van u?, mijn vriendin is haar sjaal namelijk kwijt. Mag ik hem aan haar geven dan maak ik een goede beurt want ze is wel gek op die sjaal. We waren onder het lopen naar het huis van mijn vriendin  erg aan het giebelen,” ik beleef ook altijd wat met jou”. Ik vond het wel erg dat ik dat van die mouw wel nog ingedachte had, en niet dat ik de sjaal daarna in de tas had gedaan. Mijn vriendin keurig afgeleverd aan huis ik naar de bus.

Die kwam maar niet, later bleek dat de avondtijd was ingegaan, en ik nog zeker 3 kwartier moest wachten op de volgende bus. Daar had ik niet veel trek in, dus ik besloot met een andere bus mee te gaan ik moest dan wel een stukje verder van huis uitstappen. Oké dat redde ik best, Rocky van zijn oppas adres halen, ik had de fiets ook bij hun gebracht, konden ze met Rocky nog een eindje fietsen.

Dus Rocky mee, fiets mee, bij de box aangekomen , “SLEUTELS”??

Geen “SLEUTELS” Néé hé niet weer. Ja hoor geen “sleutels”

Daar sta ik dan, met fiets, hond, moe, geen sleutels

Oké achter om naar de tuin( hoera dat ik dat nu kon, en niet op 1 hoog zit) sleutel pakken die ik daar ergens heb neer gelegd,   binnen komen konden Rocky en ik wel.  Maar dan begint die molen in mijn hoofd te draaien, waar zijn mijn sleutels? De sleutels van de box zaten nu ook aan mijn huissleutels dus alle sleutels weg nu. Ik word echt gek van mij zelf, de taxi was wat vroeger gekomen dan ik gedacht had, dus ik wist nog dat ik met de sleutelbos in mijn handen de taxi ben ingestapt. Hele verhalen meteen van mijn kant,waar ik naar toeging enz, (gelukkig maar) omdat de taxi chauffeur suikerpatiënt was moest hij op tijd eten vandaar dat hij wat vroeg bij mij was. Bij de schouwburg werd ik afgezet, een super mooie middag gehad en toen?  Ik heb de taxi centrale gebeld en gevraagd of mijn sleutels in de taxi lagen. De chauffeur was al naar huis, ze wou mijn telefoonnummer hebben en zou mij dan andere dag bellen  als dat zo was.

Om 1 uur vandaag kon ik pas de schouwburg bellen, gevraagd of ze bij de stoel wil kijken waar ik gezeten had, nee daar was niets.

De politie gebeld, misschien had ik hem onder het duwen van de rolstoel verloren, ja je gaat van alles prakkiseren. Daar was nog geen melding van geweest, maar na een dag of 2 moest ik nog maar eens bellen. De hele dag niets van de taxicentrale gehoord dus daar was mijn hoop op, ook vervlogen. Was er vandaag echt beroerd van,  laat mijn tuinboontjes aanbranden, dus ik voelde me knap waardeloos.

Word er om 8 uur aan de voordeur gebeld, ik doe open, staat de taxichauffeur van zondag voor mijn neus. “Mevrouw bent u soms sleutels kwijt?” Het leek wel of ik een miljoen had gewonnen ,”ja dat is zo”

 “hier zijn ze “Oh wat een zaligheid, daar was mijn sleutelbos met giraf.

Nou wat was ik blij, “mag ik u zoenen” , “nou vooruit dan maar”

Ze lagen naast de stoel in de auto. De chauffeur had het wel gemeld,  zijn dochter had oppas nodig vanavond, hij was in de buurt en dacht  ik weet nog ongeveer waar het is, ik ga maar langs.  Ik heb  de taxi centrale gebeld om mijn waardering uit te spreken over die zo bijzonder aardige chauffeur, weer een teken dat niet de hele wereld  slecht is.  Dat ik morgen meteen sleutels laat ‘bij’ maken staat vast, ik kan het lot niet 3 keer tarten.

Eliza

02-02-2010 om 10:01 geschreven door Loewiesa