xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Wat dacht u ‘SNEEUW’!

Er was een kennis van mij die zei” ik zou zo graag weer eens een ouderwetse winter hebben, kerst in de sneeuw.”Er is een goede fee geweest die deze wens wel wilde laten uitkomen, maar ze is zo goed dat ze het al voor de 4de keer? (als ik goed tel) laat sneeuwen.

Of die kennis nu nog zo blij is ? dat weet ik niet.

Op zich verbaas ik mij iedere keer weer hoe mooi alles is onder zo’n laag sneeuw, maar de gevolgen zijn minder mooi. Rocky leek wel de verschrikkelijke sneeuwman toen we thuis kwamen, zijn vachtje is nu wat langer,  nu blijven er klonten sneeuw aan zijn vacht hangen. Thuis gekomen een grote badhanddoek op bed, dan weet hij het al ,ik zeg “een… twee”,en dan springt hij op het bed, gaat gelijk op zijn ruggetje liggen en ik kan dan de klontjes sneeuw tussen zijn vachtje vandaan halen, het zijn net suikerklontjes. Dus we beginnen  straks wéér met sneeuwruimen, het sneeuwt nu nog, dus dan is ‘het vechten tegen  de bierkaai?’Waar zou dit spreekwoord nu vandaan komen? Kan het gaan opzoeken op de pc.

Ik zit weer even genoeglijk achter mijn pc, soms is er een dag  dan denk ik, vandaag even niet. Vandaag heb ik er weer zin in. Ik zou vanmorgen 2 beschuitjes eten, maar wat er met de rol gebeurd is, er komt geen 1 beschuitje heel de trommel uit. En als ik al denk “deze is heel”en ik wil er een hap uit eten, dan nog breekt hij in stukjes, ik ben er nu alert op, maar het gebeurd toch regel matig dat dan de stukjes in het rond vliegen.

Misschien moet ik weer over gaan op het allerbeste merk ‘Bolletje’

Want het beschuitmerk”Bolletje “heeft zelf een holletje in de beschuiten gemaakt, waardoor je makkelijk de beschuiten uit de beschuitdoos haalt, als je tenminste een beschuit trommel heb!

Eigenlijk kom ik op die beschuiten, omdat ik wel 5 verschillende soorten beleg op mijn beschuit kan doen. Dat is toch eigenlijk een luxe, al die brokjes beschuit,  steeds iets anders erop. Eerst boter, dan pak ik pinda kaas… of chocolade pasta, 1 stukje met jam, ander stukje met kaas, ook staat er nog  chocola- hazelnoot pasta in de kast, dus het volgende brokje beschuit: hazelnootpasta. Je staat er niet eens bij stil, je vind het zo gewoon dat het er is, zo gewoon is het natuurlijk niet, het is bijzonder. De post bracht mij gisteren weer een brief met een smeekbede om €12.50 te storten dan kon ik 8 kindertjes voeden in een ontzettend arm land. Er zaten mooie briefkaarten bij verpakt,en daar word ik dan een beetje moe van, als ik die kaarten aanpak, voel ik verplicht te betalen, elke keer zeg ik, ik stuur gewoon de brief terug, maar dat doe ik niet,  ik hou de kaarten en betaal niet, of ik stuur dan de overschrijving en betaal. Dat bedoel ik nu met wat een luxe al dat beleg op mijn beschuit, terwijl er ver weg kinderen al dol gelukkig zouden zijn met die kale beschuit. Het blijft natuurlijk altijd zo, er zullen mensen die, als ze dit lezen denken, go wat zielig dat zij al blij is met dat ordinaire beleg, ik ga niet minder voor ‘kaviaar’ op mijn beschuit. Het is allemaal toch wel ingewikkeld, als er mensen zijn die  in weelde leven, kunnen die dan niet wat delen met de aller armste? Hoe zijn ze rijk geworden? Door heel hard werken? Of door dat ze geboren worden in een gezin dat al heel rijk is? Die rijk dom zal toch ‘eens’ neem ik aan, door hard werken zijn vergaard, dus als je in een arm gezin geboren word, hadden jou voorouders geen geluk? hebben ze dan niet hard gewerkt? Heb je zelf wel hard genoeg je best gedaan om iets op te bouwen? Heb je kansen gehad? Moet je zelf kansen creëren?  Ik kom er niet uit, dan kies ik voor de makkelijkste weg, door alleen maar aan mijn eigen leventje te denken, hoe ik zo prettig mogelijk  kan leven, eerlijk gezegd heb ik daar mijn handen vaak aan vol.

Eliza