Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Er was een kennis van mij die zei ik zou zo graag weer eens een ouderwetse winter hebben, kerst in de sneeuw.Er is een goede fee geweest die deze wens wel wilde laten uitkomen, maar ze is zo goed dat ze het al voor de 4de keer? (als ik goed tel) laat sneeuwen.
Of die kennis nu nog zo blij is ? dat weet ik niet.
Op zich verbaas ik mij iedere keer weer hoe mooi alles is onder zon laag sneeuw, maar de gevolgen zijn minder mooi. Rocky leek wel de verschrikkelijke sneeuwman toen we thuis kwamen, zijn vachtje is nu wat langer, nu blijven er klonten sneeuw aan zijn vacht hangen. Thuis gekomen een grote badhanddoek op bed, dan weet hij het al ,ik zeg een twee,en dan springt hij op het bed, gaat gelijk op zijn ruggetje liggen en ik kan dan de klontjes sneeuw tussen zijn vachtje vandaan halen, het zijn net suikerklontjes. Dus we beginnen straks wéér met sneeuwruimen, het sneeuwt nu nog, dus dan is het vechten tegende bierkaai?Waar zou dit spreekwoord nu vandaan komen? Kan het gaan opzoeken op de pc.
Ik zit weer even genoeglijk achter mijn pc, soms is er een dag dan denk ik, vandaag even niet. Vandaag heb ik er weer zin in. Ik zou vanmorgen 2 beschuitjes eten, maar wat er met de rol gebeurd is, er komt geen 1 beschuitje heel de trommel uit. En als ik al denk deze is heelen ik wil er een hap uit eten, dan nog breekt hij in stukjes, ik ben er nu alert op, maar het gebeurd toch regel matig dat dan de stukjes in het rond vliegen.
Misschien moet ik weer over gaan op het allerbeste merk Bolletje
Want het beschuitmerkBolletje heeft zelf een holletje in de beschuiten gemaakt, waardoor je makkelijk de beschuiten uit de beschuitdoos haalt, als je tenminste een beschuit trommel heb!
Eigenlijk kom ik op die beschuiten, omdat ik wel 5 verschillende soorten beleg op mijn beschuit kan doen. Dat is toch eigenlijk een luxe, al die brokjes beschuit, steeds iets anders erop. Eerst boter, dan pak ik pinda kaas of chocolade pasta, 1 stukje met jam, ander stukje met kaas, ook staat er nog chocola- hazelnoot pasta in de kast, dus het volgende brokje beschuit: hazelnootpasta. Je staat er niet eens bij stil, je vind het zo gewoon dat het er is, zo gewoon is het natuurlijk niet, het is bijzonder. De post bracht mij gisteren weer een brief met een smeekbede om 12.50 te storten dan kon ik 8 kindertjes voeden in een ontzettend arm land. Er zaten mooie briefkaarten bij verpakt,en daar word ik dan een beetje moe van, als ik die kaarten aanpak, voel ik verplicht te betalen, elke keer zeg ik, ik stuur gewoon de brief terug, maar dat doe ik niet, ik hou de kaarten en betaal niet, of ik stuur dan de overschrijving en betaal. Dat bedoel ik nu met wat een luxe al dat beleg op mijn beschuit, terwijl er ver weg kinderen al dol gelukkig zouden zijn met die kale beschuit. Het blijft natuurlijk altijd zo, er zullen mensen die, als ze dit lezen denken, go wat zielig dat zij al blij is met dat ordinaire beleg, ik ga niet minder voor kaviaar op mijn beschuit. Het is allemaal toch wel ingewikkeld, als er mensen zijn diein weelde leven, kunnen die dan niet wat delen met de aller armste? Hoe zijn ze rijk geworden? Door heel hard werken? Of door dat ze geboren worden in een gezin dat al heel rijk is? Die rijk dom zal toch eens neem ik aan, door hard werken zijn vergaard, dus als je in een arm gezin geboren word, hadden jou voorouders geen geluk? hebben ze dan niet hard gewerkt? Heb je zelf wel hard genoeg je best gedaan om iets op te bouwen? Heb je kansen gehad? Moet je zelf kansen creëren? Ik kom er niet uit, dan kies ik voor de makkelijkste weg, door alleen maar aan mijn eigen leventje te denken, hoe ik zo prettig mogelijk kan leven, eerlijk gezegd heb ik daar mijn handen vaak aan vol.
Ja niet zeuren nu, ik heb er zelf om gevraagd, geen nattigheid, geen mist, geen opgevroren sneeuw. Lekker vriesweer, wel het liefst met een zonnetje er bij. Nou die laat zich nog niet echt zien, heel eventjes maar. Wel een behoorlijke wind, toch hebben Rocky en ik een rondje Marieëndal gedaan,oren die gingen tintelen, neus werd behoorlijk koud, handen en voeten blijven altijd warm bij mij, alleen de kin ging ook helemaal tintelen, ik vind dit weer toch fijner als die enge mist, of die koude regen.
Vanmorgen heb ik achter zebravinken aan gezeten. Ik had het badje voor het deurtje weggehaald om het schoon te maken, vergeet het deurtje dicht te doen. Ik ben in de keuken het badje aan het schoonmaken, hoor ik in ene heel dicht bij mijn oor het geluid van mijn zebravinken, die kunnen behoorlijk communicerenmet elkaarin een vrolijk geluid, ship .ship ship shippppp, dat hoor ik normaal in de kamer, dus ik dacht dit kan niet? Maar het kon wel, 1 zebravink zat op de verwarmingsketel in de keuken en ik hoorde de andere in de badkamer.
Ja dat werd vangen, niet zo eenvoudig ze zijn klein, dus ik moest goed kijken waar ze naar toevlogen, anders kon ik ze niet vinden. Met een theedoek in de hand, doucheopstapje er bij, op goed geluk de theedoek over zon arm beestje gooien, maar als ik ze dan wou pakken, glipte ze toch een paar keer er weer onderuit. Ik kon natuurlijk niet te hard knijpen, dan was alles voor niets geweest. Eentje kon ik te pakken krijgen, dus in het kooitje, de ander had ik in de badkamer zien vliegen, maar u wil niet weten wat er allemaal in mijn badkamer staat! Een heleboel overbodige dingen, daar kwam ik nu wel achter. Ik zag hem echt niet, hoopte nu maar dat het vogeltje uit de kamer zou gaan roepen Waar ben je, het is niet eerlijk dat ik al weer in het kooitje zit en jij niet. Het was best een tijdje stil, en toen hoorde ik toch uit de badkamer Ha ha, ik ben nog steeds vrij, jij niet
Ja toen was hij mijn, hij zat achter de wasmachine, ik de luiwagen (smalle bezem om te boenen) pakken en met de steel achter de wasmachine wroeten, ja, daar vloog hij op en ging op de wasmachine zitten, ik weer de theedoek erbij halen, nu had ik wat ervaring, mikte en kon het vogeltje voorzicht vasthoudend in de kamer bevrijden 'door' het deurtje van zijn kooitje, of het nu echt een bevrijding is??
Zondag, weer zon grauwe grijze dag, niks geen aardigheid aan.
Ik word wakker kijk door mijn slaapkamer ruit naar buiten en denk, ik kom er niet uit vandaag, ik doe het niet. Hé, maar wie kijkt mij met zijn mooie fluweel bruine oogjes onder de zwart-witte kuif aan? Rocky die hoor ik denken, dat zou je wel willen vrouwtje maar dan heb je het mooi mis, kijk, een plasje in de tuin mocht ik van jou wel, maar een hoopje doen beslist niet, dus! eruit. Nou weet je wat, doe even een plasje in de tuin, dan is de spanning er af, ik ga een kopje thee maken, een boterhammetje er bij, die eet ik lekker in mijn warme bedje op, daarna ga ik me wel aankleden en met jou je rondje doen, afgesproken"? Rockykijkt me aan met een blik van, natuurlijk gaat het zo als jij wil, wat heb ik daar tegen in te brengen? Ik zou alleen op het kleedje in je slaapkamer kunnen gaan poepen, maar daar ben ik veel te opgevoed voor, dus ik wacht heel lijdzaam af tot je zo ver bent. En inderdaad ik ga me schuldig voelen zodra ik mijn thee en boterhammetje op heb, het is inmiddels half 11, dus ook niet zo vroeg meer.
Oké ik ben zover, opgepoetst en al, kom daar gaan we, een mazel, krullen draaien met de krultang is geen optie, als ik 5 minuten buiten ben in die mist, zijn alle krullen er uit, mij een beetje opmaken heb ik maar wel gedaan, dan kan ik fatsoenlijk in de spiegel kijken. Buiten is het echt guur, heel anders als vorst of met de sneeuw, dit is nevelig, miezerig, koud weer. Dan wil ik het liefst hollend het pad achter open neer rennen en dan gauw naar binnen, vandaag lukt dit echt niet, Wie er gelopen heb? ik weet het niet, maar voor Rocky was het een bijzondere geur, hij bleef echt om de 5 passen stil staan verheerlijkt snuffelend zijn tankje legen, als hij dus 5 keer zijn pootje opgetild heb denk ik, het is leeg, niets daarvan vandaag is het gewoon opvallend hoeveel keer hij met zijn neusje in graspolletjes of aan de lantaren palen moet ruiken, en er dan nog een drupje uitperst, met zijn neus helemaal tegen de lantarenpaal aan vind ik eigenlijk best vies, maar het is wel ZIJN toilet rondje. Ik ben blij dat wij onze toilet binnen hebben en wij niet zo hoeven te snuffelen om onze behoefte te doen. Maar voor Rocky en alle honden, is het een zaligheid, ik heb wel eens medelijden als ik mensen de hond dan streng weg zie halen als hij ergens aan zit te snuffelen.
Zo is nu eenmaal het sisteem, zo werkt het nu eenmaal bij de honden.
Wat ze moeten ruiken in een ander zijn of haar plasje ? ik kan me daar wel een voorstelling van geven, wij mensen ruiken ook allemaal anders toch? Maar wij doen dan een geurtje onder de oksels, in de nek, of op de kin. En dan is het ook best lekker om te snuffelen, wij hebben wel de mazel dat het dan in de nek of ergens anders is. Wij hoeven niet langs elke lantarenpaal, bij elke molshoop onze neus te laten snuffelen, met een beetje fantasie zie ik het voor me, dat is lachen hoor.
Prut sneeuw, gladde sneeuw, regen, dat hebben we allemaal al gehad, daar zijn we zon beetje aan gewent maar die dikke mist, daar heb ik echt niets mee.
Ik vind het zelfs wat eng, ik zie niet in de verte wat er aan komt of wat er is. Ik loop in een kleine ondoorzichtige wereld, hele fijne nevel maakt me nat, ik heb Rocky vast aan de riem anders zie ik hem niet. Geluiden vervormen, ze komen harder over maar ik weet niet waar vandaan, het geeft mij echt een angstig gevoel. Rocky ga maar gauw plassen en poepen, dan kan ik weer naar mijn warme huisje.
Als ik binnen kom voel ik de warmte, ik ruik de restjes opruimsoep, die geurt door mijn huis als een vertrouwelijk aroma.
Hier ben ik warm en veilig, ik doe de laatste week maar wat, heb totaal geen structuur, hou me gewoon erg rustig, doe waar ik zin in heb.
Ik heb vanmorgen 2 uur lang aan mijn restjes opruimsoep gewerkt.
Ik kwam in de koelkast wat uien, tomaten, wortels, en bleekselderij tegen, op de aanrecht er mee,
In de voorraad kast heb ik altijd wel wat kleine blikjes of kleine potjes groente. Ik ging voor een klein potje witte bonen 2 kleine potjes bruine bonen, klein blikje veldkapucijners, die ook op de aanrecht gezet.
Twee karbonade uit de diepvriezer gehaald, zakje al gedraaide balletjes gehakt ook uit de diepvriezer, alles op de aanrecht .
Uit de ijskast nog een halve rookworst( gisteravond vrij laat de andere helft even in de magnetron gewarmd, heel kort ander ploft hij, had trek in wat hartigs wel fout voor mijn lijn, maar zo lekker.) op! de aanrecht, jammer dat ik daar even geen foto van heb genomen, het is een feest als je al die kleurige ingrediënten ziet.
Grote pan gepakt, water met een groente bouillonblokje er in, half vol, want alle ingrediënten moeten er later ook bij. De bevroren karbonade er in en laat maar koken tot het borrelt en dan laag zetten, gewoon lekker later gaar koken. Op de andere gaspit, een grote hapjespan, daar wat bakboter in, uien schoonmaken en in stukjes in de hapjespan, daar bij de kleingesneden en van draden ontdaan bleekselderij, schoongemaakte en gesneden wortels, de tomaten in stukjes, dat roerbakken, wat bouillon uit de grote pan halen, lekker laten sudderen op een laag vuurtje de deksel erop.
Het hoeft niet helemaal tot prut gekookt te worden, dat ligt aan je zelf of je de groenten nog wat beetgaar wil hebben of niet. De potjes en het blikje openen, die in de grote pan doen, wel het vocht er uit laten lopen voor u het er in doet. De karbonade gaar uit de pan vissen bot er afhalen in stukjes snijden en weer terug in de pan, de gehakt balletjes kunnen bevroren in de hete soep, ze ontdooien dan vanzelf, halve rookworst in plakjes in de grote pan, dan alle gare groenten uit de hapjes pan waar ik wel sambal... tomatenpuree peper... zout en naar smaak wat paprikapoeder aan toegevoegd heb, in de grote pan, dan zie je dat hij al aardig gevuld raakt. Toch vond ik voor het geheel dat er nog 3 nestjes pasta bij moesten, ik heb altijd van die grote pakken voor Bami te maken, daar heb ik 3 nestjes uitgehaald. De pan soep aan de kook brengen dan de nestjes pasta er in, die ik zelf kapot knijp, maar wat niet perse hoeft, wel blijven roeren want anders gaat de pasta aan de bodem kleven, als de pasta wat gaar word kan het gas laag, de soep op een laag pitje nog even laten sudderen, naargelang hoe gaar je de pasta wil.
Door dat er ook allemaal bonen in zitten, gaat door het garen en roeren de soep binden. Het is echt een volledige maaltijd soep, lekker met stokbrood of bruine boterhammen met kaas.
Ja, zo ziet u maar elke dag koken voor mij zelf, daar neem ik de moeite niet voor, maar als ik dan zon bui heb, bevrijd ik de koelkast van allemaal restjes groentes, en heb zelfs dan plezier in het maken van zon heerlijke restjes opruim maaltijd soep. Als u het maakt ! eet smakelijk.
Even de leuke reacties bedanken op mijn fotos en verhalen. Bedankt dat u de moeite neemt om uw mening te zeggen, dat doet me goed. Vandaag is het grauw buiten, het regent nog net niet. Rocky uitgelaten en dan is het toch wel fijn als je dan weer in je warme huisje komt. Gisteren heb ik op tv gezien hoe oude mensen leven in een ander land, 30 graden onder 0, geen verwarming, geen water, de gelatenheid op het gezicht van die oude mevrouw, kleine kraaloogjes onder drie hoofddoeken, een pan heet water gekregen van buren om zich daar aan te warmen. Het was in het programma Max,. Het breekt mijn hart, toch vind ik dat de mensen in die landen die hoge banen hebben veel geld en goed hebben, diegenen die er voor moet zorgen dat het allemaal goed loopt, DIE moeten zich om hun oudere mensen bekommeren. Als ik het hier op tv zie dan denk ik, wat hebben wij het dan goed. Ik denk vast te simpel, bemoei me haast niet met politiek, ik word er zo wel mee geconfronteerd, Haïti daar is de wereld vergaan, daar is ook nog zoveel nodig, en dan dit vrouwtje, eigenlijk veel meer oudere mensen, die lijdzaam hun dood afwachten in barre omstandigheden, ik voel me bijna schuldig dat ik het zo goed heb.
Mijn zoon zegt Mam je kan de hele wereld wel op je nek nemen, dat moet je niet doen, wees goed voor je naasten mede mens, dat is het wezenlijke wat je kan doen. Als iedereen zo had gedacht was er niet zoveel geld opgehaald voor Haïti, je kan inderdaad niet alle leed verlichten, maar dat er overal in de wereld veel leed is, word duidelijk in kranten op radio en tv. Als ik het met mij zelf wat moeilijk heb, kijk ik maar geen journaal en lees ik geen kranten, ik vlucht op mijn roze wolk en geniet van de vogeltjes de natuur, lees een mooi boek, vergeet even al het leed.
Zondag middag naar een prachtige voorstelling geweest van de Show -boat.Mijn zoon Chris gaf daar zijn eerste optreden in de schouwburg van Den Helder. Het was een musical,The Wiz Het is een amateur vereniging, maar ze deden het als profs.
Het is een op fantasie gebaseerd verhaal, maar zo als ze zelf de decors gemaakt had, niet enorme stukken maar simpel, en toch doeltreffend. Wij als toeschouwers werden meegesleept in een leuk vrolijk en kleurig verhaal.
Chris speelde de gevleugelde aap, de handlanger van de boze heks, en ik was apentrots. Na afloop kwam hij nog in zijn kostuum vragen hoe we het gevonden hadden, ik moest mijn grote zoon toch even heel erg knuffelen. Ik was met mijn vriendin die MS heeft, met rolstoel, ik doe niet zo vaak een das bij haar om, dus toen ik haar das afgedaan had om met onze jassen naar de garderobe te brengen had ik niet gezien hoe hij er uitzag.
Ik zou de das eerst in de mouw doen maar die verloor ik al gauw, dus de das dan maar in een tasje waar ik mijn platte schoenen in had. Die had ik aan omde rolstoel door de sneeuw te duwen. Ik had mijn nieuw schoentjes met een hakje mee, tenslotte ga ik niet elke dag naar de schouwburg dus platte schoen in de hal van de schouwburg uit, hakjes aan, das in de tas.
Na de voorstelling toen ik de jassen weer ging ophalen, miste ik de das in de mouw van de jas. Ik terug naar de garderobe, vraag naar een zwarte das, krijg ik een grote zwarte sjaal mee.
Doe de sjaal om bij mijn vriendin de jas aan, ik wilde mijn hakschoentjes in de tas doen en mijn platte schoenen eruit halen. Wat komt er met de schoenen tevoorschijn ? juist een zwarte das.
Oh, ik heb de verkeerde sjaal om je nek gedaan, nu weet ik in ene weer dat ik jouw das in het tasje had gedaan.
Er stond een jonge man naar ons te kijken, ik de sjaal weer onder haar jas te voorschijn gehaald, ik zou hem terug brengen, zegt de jongenman is die sjaal niet van u?, mijn vriendin is haar sjaal namelijk kwijt. Mag ik hem aan haar geven dan maak ik een goede beurt want ze is wel gek op die sjaal. We waren onder het lopen naar het huis van mijn vriendin erg aan het giebelen, ik beleef ook altijd wat met jou. Ik vond het wel erg dat ik dat van die mouw wel nog ingedachte had, en niet dat ik de sjaal daarna in de tas had gedaan. Mijn vriendin keurig afgeleverd aan huis ik naar de bus.
Die kwam maar niet, later bleek dat de avondtijd was ingegaan, en ik nog zeker 3 kwartier moest wachten op de volgende bus. Daar had ik niet veel trek in, dus ik besloot met een andere bus mee te gaan ik moest dan wel een stukje verder van huis uitstappen. Oké dat redde ik best, Rocky van zijn oppas adres halen, ik had de fiets ook bij hun gebracht, konden ze met Rocky nog een eindje fietsen.
Dus Rocky mee, fiets mee, bij de box aangekomen , SLEUTELS??
Geen SLEUTELS Néé hé niet weer. Ja hoor geen sleutels
Daar sta ik dan, met fiets, hond, moe, geen sleutels
Oké achter om naar de tuin( hoera dat ik dat nu kon, en niet op 1 hoog zit) sleutel pakken die ik daar ergens heb neer gelegd, binnen komen konden Rocky en ik wel. Maar dan begint die molen in mijn hoofd te draaien, waar zijn mijn sleutels? De sleutels van de box zaten nu ook aan mijn huissleutels dus alle sleutels weg nu. Ik word echt gek van mij zelf, de taxi was wat vroeger gekomen dan ik gedacht had, dus ik wist nog dat ik met de sleutelbos in mijn handen de taxi ben ingestapt. Hele verhalen meteen van mijn kant,waar ik naar toeging enz, (gelukkig maar) omdat de taxi chauffeur suikerpatiënt was moest hij op tijd eten vandaar dat hij wat vroeg bij mij was. Bij de schouwburg werd ik afgezet, een super mooie middag gehad en toen? Ik heb de taxi centrale gebeld en gevraagd of mijn sleutels in de taxi lagen. De chauffeur was al naar huis, ze wou mijn telefoonnummer hebben en zou mij dan andere dag bellen als dat zo was.
Om 1 uur vandaag kon ik pas de schouwburg bellen, gevraagd of ze bij de stoel wil kijken waar ik gezeten had, nee daar was niets.
De politie gebeld, misschien had ik hem onder het duwen van de rolstoel verloren, ja je gaat van alles prakkiseren. Daar was nog geen melding van geweest, maar na een dag of 2 moest ik nog maar eens bellen. De hele dag niets van de taxicentrale gehoord dus daar was mijn hoop op, ook vervlogen. Was er vandaag echt beroerd van, laat mijn tuinboontjes aanbranden, dus ik voelde me knap waardeloos.
Word er om 8 uur aan de voordeur gebeld, ik doe open, staat de taxichauffeur van zondag voor mijn neus. Mevrouw bent u soms sleutels kwijt? Het leek wel of ik een miljoen had gewonnen ,ja dat is zo
hier zijn ze Oh wat een zaligheid, daar was mijn sleutelbos met giraf.
Nou wat was ik blij, mag ik u zoenen , nou vooruit dan maar
Ze lagen naast de stoel in de auto. De chauffeur had het wel gemeld, zijn dochter had oppas nodig vanavond, hij was in de buurt en dacht ik weet nog ongeveer waar het is, ik ga maar langs. Ik heb de taxi centrale gebeld om mijn waardering uit te spreken over die zo bijzonder aardige chauffeur, weer een teken dat niet de hele wereld slecht is. Dat ik morgen meteen sleutels laat bij maken staat vast, ik kan het lot niet 3 keer tarten.
Maar toen ik ouder werd deed het mij niet zo veel meer, het was er in ingestampt op school,thuis, het was dus niet eigen keus.
Nu, ben ik nog al eens in de war door allemaal akelige dingen diein de wereld gebeuren. Het geweld, de natuurrampen, dan denk ik wat een rot wereld, wat moet je er mee.
Vanmorgen, ik wou de tv op studiosport zetten voor de finale tennis, ZAP over de zenders en ik kom langs allemaal dominees die hun zondagdienst houden.
Er was een vrouwelijke dominee, die vertelde zo mooi over Jezus ze vertelde zo boeiend, mijn vinger wou niet verder zappen, hij bleef hangen en ik zat ademloos te luisteren.
Eindelijk zapte ik weer verder en daar kwam ik een koor tegen die zo geweldig hun geloof aan het belijden waren zo vol liefde over hun geloof zongen, dat ik weer niet verder kon zappen, ik werd zo ontroerd dat de tranen overmijn wangen liepen, zo veel jonge mensen die zo vol overtuiging hun geloof belijden, die de mensen in de kerk ook overeind lieten komen, die met de armen gingen zwaaien, die allemaal in trans waren, zo leek het door het enthousiasme waar mee de jongenlui de Heer loofde. Dus waar kwamen die tranen van mij vandaan? Gewoon omdat ik toen zag, dat niet de hele wereld rot en gemeen is, maar dat er ook zo velen mensen zijn die met elkaar in zon kerkdienst gelukkig zijn.Nu achter mijn pc,hoop ik alleen maar dat al die mensen die zo hun geloof belijden ook, als ze de kerk uit zijn, het in praktijk brengen, het geloof vast houden in hun dagelijks leven, het ook uitdragen naar de mensen in hun doen en laten, want dat geeft mij dan weer hoop, dat de wereld MET ELKAAR kan leren, een 'LEEFBARE' wereldte maken.
Sleutels je hebt ze nodig, maar waarom ben ik ze dan steeds kwijt?
Hopeloos, nu was ik de sleutels van de box kwijt, de voordeur sleutel van de gezamenlijke boxen, en de sleutel vanmijn eigen box.
Ik schrijf was want ik heb ze weer gevonden maar op zon gekke plaats, ik zou daar nooit gezocht hebben. Het was zo, een week geleden had ik mijn fiets nog in de box gedaan, dus de sleutel kon nooit ver weg zijn, maar ik heb alles al afgezocht, de jaszakken, alle mogelijke tassen waar ze misschien konden zitten, nee dus. Ik wou wel morgen op de fiets naar mijn vrijwilligers werk, ik heb toen maar de woningstichting gebeld, het onderhoud, in de hoop dat hun misschien nog reserve sleutels hadden, nee ook niet. Dan desnoods maar een nieuw slot. Mevrouw weet u dat het 35- tot 95- kan gaan kosten?
Daar schrok ik best wel van, ik was net zo blij dat ik mijn nieuwe bril vergoed had gekregen, kan ik het grootste deel weer afgeven voor een nieuw slot. Ik wist toch geen andere oplossing, ik ben behoorlijk gestrest om dat ook de radiator van de kamer niet warm meer wou worden, ik heb de onderhoudsmonteur van de verwarming gebeld, die zou komen. Ik had eerst een balie medewerkster gehad en die zei:
Heeft u genoeg water in de radiatoren?
Sorry geen idee
Zit er misschien lucht in de leidingen
Dat weet ik echt niet
Misschien weet u iemand die dat voor u na kan kijken
Pfffff zo gauw weet ik dat niet, ik zal mijn best doen
Even goed na denken( dat moet ik zeker vaker doen) ja een buurman die zou ik kunnen vragen. Dat is gelukt de buurman vroeg:
Heb je een waterpomptang
Hoe ziet zon ding er uit?
Zo en zo
Oh ja deze?
Wil je ook even het slangetje pakken waarmee je water in de radiatoren doet
Groot vraagteken op mijn hoofd, voel me zo dom .
Dat is en klein stukje slang met een koppeling
Ja nu weet ik het, in de meter kast.
Ik wil de slang uit de meterkast halen die zit een beetje klem, andere dingen gaan wat verschuiven zo ook een doosje, doosje rolt uit de kast en tot mijn opperste verbazing rollen de sleutels van de box er achteraan.
Nou breekt mijn klomp, hoe is dat nu mogelijk? Ik zag ook een soort portemonnee, een zakje aan een lang koord met ritsjes, waar je geld in kan doen. Toen wist ik weer, ik had dat uit de box gehaald, ik zag het daar, en dacht laat ik dat maar mee naar binnen nemen als ik ooit nog een weg ga dan is zon zakje aan een lang koord, niet zon gek idee onder mijn jas.
Het volgende is nu gebeurd, ik heb de sleutels in mijn hand gehad, het zakje in de meterkast binnen gelegen en de sleutels gelijk er bij. Als ik niet de verwarming stuk had, en die slang niet nodig had gehad, had er maandag een nieuwslot op de deur gekomen en was ik behoorlijk wat geld kwijt geweest. Ik geloof niet in het paranormale maar dit vond ik toch wel bizar,
Ik had nooit van ze leven op die plek gezocht. De buurman die me geholpen heeft gelooft wel in het paranormale, en die zei: je man Simon heeft je geholpen Ik zou het bijna gaan geloven en zeggen lieve Simon bedankt.
zien we Albertheyn, de Gruyter, de Vana en lijn 9 in de verte. Niet dat dat allemaal niet boeiend
zou zijn, maar niet zo typisch Amsterdam.
Wanneer we tegen onze schoonzuster in Gouda zeg-
gen: Heerlijk, ik woon in Amsterdam! De Gruyter,
Albert Heyn, Simon de Wit! Dan zegt ze: Maar
dat hebben we thuis ook.
En nu is het pijnlijke, dat wij ook nooit naar Am-
sterdam kunnen gáán! Gisteren kreeg ik een boekje
in handen voor toeristen: Welcome to Amster-
dam. Wat een stad stond daarin beschreven! Al die
fotos van grachten, al die handige kaartjes, en alles
van Hendri de Keyser op een kluitje.Wat een moge-
lijk heden, al die prachtige oeroude gebouwen, al die
musea. Ik kreeg toch zon verlangen om eens naar
Amsterdam te gaan. Maar hoe doe je dat, als je er woont . .
Als ik nou Mrs. Johnson was, uit Birmingham, dan
wist ik het wel. Ik zou tegen mijn man zeggen, in
het Engels dan: Kom, we gaan naar Amsterdam,
het eten is er goed en de naaitwotsj is er mooi! Dan
zou ik de kans krijgen een weeklang door al die
wonderlijke grachtensteegjes te kruisen, geveltjes te
kijken, me helemaal te laten zinken in de historie
van Amsterdam, met het gidsje in de hand. Gabriël
Metsu te zien, te mijmeren in de schemer op de
Groenburgwal wat zou het heerlijk zijn. Maar als
je niet Mrs Johnson bent, en je woont in Amsterdam
dan kom je er nooit.
Of denkt u, dat het mogelijk is, dat je als huisvrouw
in de Watergraafsmeer smorgens na het ontbijt
zegt: Kom, kinderen. Het is woensdag vandaag, dus
moeder gaat saait-siejen! Vort jullie naar school,
moeder gaat geveltjes in de Koestraat bekijken. Daar komt immers nooit iets van!
Wat treurig om te bedenken, dat je al vijfentachtig jaar lang in Amsterdam kunt wonen, zonder ooit de Montel-Baanstoren gezien te hebben. Je krijgt er zoschuldgevoel van ook. Ik ken een oude juffrouw, die haar hele leven aan t piekeren was: Nou bén ikAmsterdamse, en ik heb nog nooit het Mauritshuisgezien. Op haar zeventigste verjaardag hoorde ze, dat het Mauritshuis in Den Haag was. Toen zei ze opgelucht: Hé hé dan hoef ik er dus ook niet heen. Maar goed, hoe moeten we het aanleggen om een keer naar Amsterdam te gaan? Er zit geloof ik niets anders op: we zullen naar Engeland moeten
en vandaar uit een trip naar Holland maken.
Amerika is zo ver, daar wil ik u niet helemaal heen-
sturen, maar u zult wel met koffers en een rugzak en
een grote bril naar Engeland moeten reizen. In Har-
wich mag u de hele dag in een wachtkamer blijven zit-
ten en dan, dan begint de reis naar Amsterdam.
Gidsen en kaarten en een stadsplan en een lijst van
Hotels hebt u in de hand. U komt aan in Hoek van
Holland. In de trein zit u te popelen: we gaan naar
Amsterdam! Aan het Centraal Station ziet u al dat
wemelende water, de Sint Nicolaaskerk, de bootjes ,
en u roept verrukt: O, wat bjoetifoel!
U hebt maar een week de tijd, die week moet u goed
benutten. Begijnhof niet vergeten, Trippenhuis,
Schreierstoren, Zeedijk, Oude kerk, Kolkje Denk
er om, zaterdag zit u weer op de boot naar Engeland,
dan is het afgelopen, het bezoek aan Amsterdam
u komt er nooit weer! Wat, hebt u het Rembrandt-
huis vergeten? Dat is wel bijzonder jammer, die kans
is dus verkeken voor altijd. Want eenmaal in Enge-
land aangekomen, neemt u direct de boot terug,
u gaat weer naar het Hoofddorpplein, denk u er aan?
Daar zit u dan weer voor de rest van u leven bij Albert-
Heyn, de Gruyter en de Vana. Uw buurvrouw vraagt:
Waar zijn jullie heen geweest? Dan kunt u zeggen: naar
Amsterdam. Een hele week. Wat een zeldzaam mooie
stad.Moet u ook eens heen gaan!
Zo goed !!!!
Aleen de foto's zijn niet erg mooi, maar ik wou er graag oude foto's bij, die heb ik overgenomen uit een boek over Amsterdam
Vanmorgen toen ik waker werd en naar buiten keek, zag ik een plaatje wat ik 6 weken geleden ook zag.
Alles ligt weer onder een behoorlijk pak sneeuw.
Ik ben wat laat wakker 10 uur en denk, wat zal ik doen? Eerst de tv even aangezet, op sport. En ja hoor tennis. Ik vind tennis heel fijn om naar te kijken, dus gauw er uit, eerst langs de keuken theewater opzetten, dan naar het toilet, dan theezetten twee rijstwafels met boter maken, Rocky even in de tuin uitlaten, dat ging niet zo makkelijkhet tuinpad lag ook onder een pak sneeuw, ik in mijn badjas op pantoffels ( gelukkig met en dikke zool) de bezem gepakt en het tuinpad zo goed mogelijk schoon geveegd, wat voor de boven buren vast een vreemd gezicht zal zijn geweest, ik met blote benen in een badjas sneeuwruimen.
Ik vergeet vaak dat ik bovenburen heb, maar ik ben bedekt dus niet in mijn nakie. Rocky geplast, gauw weer met een noodvaart mijn nog warme bedje in, lekker wat kussens in mijn rug, tennis kijken. Het is loei spannend, het kopje thee en de rijstwafels smaken prima.
Het is fijn om zo de dag te beginnen, heerlijk om zelf te mogen beslissen dat ik lekker in bed tv kijk. De wedstrijd is afgelopen er komt er nog een achteraan, maar nu de tv uit.
Gewassen en aangekleed kon ik nu echt even buiten met Rocky.
Hij vind het weer schitterend in de sneeuw, deze sneeuw is nog zo puur en zacht dat vind ik ook prima, maar straks al dat gedoe weer met platgereden gladde sneeuw, daar is echt niets aan hoor. Maar dat het er mooi uit ziet, is zeker waar. De buren zijn de stoep aan het sneeuwvrij maken , dus ik ook dan maar, de sneeuw is nu nog te hanteren.
Rocky is ook op de stoep tot hij in de verte een hond zag, ik kon gillen wat ik wou, dwars over het grasveld door de dikke sneeuw ging Rocky naar de andere hond over de grote straat weg, hij en ik hebben nog steeds mazzel gehad dat er geen autos op dit moment rijden, of zo als laatst dat ze op tijd konden stoppen. Ik vind het zo jammer om hem aan de riem te leggen, maar dat gaat toch maar gebeuren de volgende keer, liever een Rocky aan de riem als een platte Rocky.
Ik vind wel dat ik na het schoonmaken van de stoep (ook het stukje waar de postbode met de post elke dag moet lopen dat vind ik wel zo netjes, ben toch blij dat ik altijd post krijg ) een lekkere warm kom soep wel verdiend heb.Ik gebruik dan zakjes voor 1 kop soep, ik heb een vrij grote kom, doe daar 2 zakjes in, deze keer kerriesoep, dat is lekker pittig ik word er warm van, een tosti erbij die wel even wat te hard gaat op het vuur, geen probleem het donkerste er afhalen, met wat tomatensaus mayonaise en augurkjes, een lekkere maaltijd. ( Ik ben makkelijk wat eten betreft)zo kabbelt mijn zondaggewoon verder, nog wat fotos gemaakt van de vogels in mijn tuin, op het schoongemaakte pad wat strooivoer gegooid, daar komen ze wel op af, ik maak door het raam de fotos, ik ben blij met mijn fotoprogramma op de pc, daar kan ik alles wat mee corrigeren. Het word dan wat scherper. Het is nu half 4 ik ga de fotos wat kleiner maken en dan bij mijn verhaal doen, nog een fijne zondag allemaal.
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
