xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Benchi en Rocky

Benchi en Rocky twee hondjes die elkaar echt niet veel zien, maar als grote vrienden al  7 dagen nu samen zijn.

Het is vertederend om te zien hoe ze alles samen doen.

Voor mij af en toe niet.

Toen het regende presteerde Benchi het om tegen de  deuropening half binnen half  buiten, te  plassen, hij wou niet nat worden,ik kon Rocky niet zo gauw wegtrekken  die ook tegen de deuropening plassen.

Dus weer een doekje met bleekwater erbij, daarmee had ik ook Chris zijn tent schoongemaakt

Maar als kameraden ook samen achter op het pad wandelen gelijk alle twee tegen die grote herdershond aan brullen die dacht dat hij dubbelzag, “hé, twee van die schreeuwlelijken nu”? Heel voorzichtig gaan ze nu ook wat dollen met elkaar, Rocky is wat dat betreft niets gewend. Benchi rent dan om hem heen uitdagend en Rocky laat zich af en toe verleiden om hem dan achterna te rennen.

Rocky at heel slecht zijn eigen honden brokken, maar zins Benchi er is met zijn onverzadigde honger, eet hij gelijk met Benchi nu s’morgens en s’avonds zijn bakje leeg, niet zo snel als Benchi, zodra Benchi maar in de buurt van het bakje met eten komt word er met een zachte grom gewaarschuwd “hé weg wezen dit is mijn eten”Hoe het gaat met eten als Benchi weer thuis is? ik weet het niet, Rocky eet nog steeds niet met erg veel enthousiasme.
 Ik vind Benchi een schat van een hond, maar hij is nog erger als Rocky wat betreft het eten uit je mond kijken, nu staan er twee met vragende oogjes “geef mij ook wat van dat lekkers wat jij eet”.

Natuurlijk komt het door mij zelf, ik kan daar slecht tegen en ben gauw geneigd om dan wat van het eten te geven wat ik eet.  Hun kan ik het niet verwijten het is gewoon mijn watjesachtig  gedrag waar Benchi en Rocky slim gebruik van maken, ach ja ik ben nu eenmaal niet volmaakt, moet daar de gevolgen van onder ogen zien.

Maar als de twee mannen( zo noem ik ze stiekem  even stoer, om dat  een echte man niet voor handen is) s’avonds allebei op het voeten eind van mijn bed liggen  te snurken als échte mannen ( Benchi s’morgens stijf tegen mij aan) dan vind ik ze super lief.

 Ik werd van de week s’nachts wakker, dacht werkelijk dat Simon mijn man naast me lag te snurken, apart, zo vlak achter elkaar ben ik  twee keer terug in de tijd geweest, de vouwcaravan en het snurken.

Met weemoed denken aan fijne herinneringen ( het snurken minder hoor).

Eliza

22-08-2010 om 18:45 geschreven door Loewiesa

20-08-2010 om 22:51 geschreven door marian