xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Het Engeltje

Op mijn dagelijkse rondje,

kwam ik jou vaak tegen;

een praatje een grapje

soms was je wat verlegen

          je schreed langs mij heen,

          naar die stoel in dat hoekje

          en genoot van de stilte;

          soms gestoord door mijn bezoekje

we spraken over het weer,

over de dood en het leven;

dat herhaalde zich keer op keer

al was het soms maar even

          ik zei, er is geen dood

          slechts verandering

          jou glimlach was als

          een bloos van verademing.

ineens miste ik jou,

je stoel bleef leeg,

ik zocht jou in de stilte

en dacht dat je zei

ik ben op mijn plekje.

          ja, je bent nu aan de overkant

          en kijkt naar ons korte bestaan,

          wij spreken elkaar met de geest

          wat door Gods licht is toegestaan

Je blijft in mijn herinnering

zoals je bij ons was

tot ziens lief engeltje

Een mooi gedicht gemaakt door een bewoner naar aanleiding van mijn schoonmoeders dagelijks rondje in het huis waar ze de laaste jaren woonden. Ze maakte een rondje ging naast de lift  zitten waar speciaal een stoel voor haar  stond, ze mijmerde wat en kon dan haar wandeling voortzetten tot ze weer thuis was .

De achternaam van mijn schoonmoeder was 'Engel' 

Dank aan mijn schoonzus die me dit ontroerend gedicht heeft toegestuurd.



Eliza 

03-02-2011 om 00:09 geschreven door `Sylvia