Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Een mooi gedicht gemaakt door een bewoner naar aanleiding van mijn schoonmoeders dagelijks rondje in het huis waar ze de laaste jaren woonden. Ze maakte een rondje ging naast de lift zitten waar speciaal een stoel voor haar stond, ze mijmerde wat en kon dan haar wandeling voortzetten tot ze weer thuis was .
De achternaam van mijn schoonmoeder was 'Engel'
Dank aan mijn schoonzus die me dit ontroerend gedicht heeft toegestuurd.
Naar bed naar bed zei Duimelot Eerst nog wat eten zei Likkepot Waar zal ik het halen zei Langelot Uit Grootmoeders kastje zei Ringeling Dat zal ik verklappen zei 't Kleine ding
********************
Barend Botje ging uit varen Met zijn scheepje naar Zuid-laren De weg was recht De weg was krom Barend botje Kwam nooit weerom
***************************
Een- twee kopje thee Drie- vier kannetje bier Vijf-zes Kurk op de flesch Zeven-acht soldaat op wacht Negen-tien ik heb en dief gezien tien-elf dat ben je zelf
********* uit het boekje Kinderrijmpjes van Nelly bodenheim
Mijn buurman, vriend vriendin vader moeder alles te gelijk Joop, heeft nu zelf meegemaakt hoe het is om een familielid te hebben, die in een land op vakantie ging waar eerst gewoon vrede was maar binnen twee weken een zeer gevaarlijk land is. Allemaal mensen die er geen vrede meer mee hebben zo als het land bestuurd word, razend worden protesteren, met geweren rondlopen en schieten, met stokken en zwaarden de straat op gaan om hun ongenoegen tot uiting te brengen. Het familielid, zou zondag om drie uur op het vliegtuig stappen om naar huis toe te gaan, maar dat is heel anders verlopen, na een nacht merrie op vliegvelden niet wetend wanneer en waar naartoe zijn ze uiteindelijk in Brussel geland daar kon ze familie bellen die bereid waren om haar daar af te halen, dus vanmorgen was ze even bij Joop om de hondte begroeten die bij Joop verbleef al de tijd dat ze op vakantie was. Joop had zich ontzettend ongerust gemaakt en was nu dol blij dat ze weer aan de koffie zat in zijn gezellige kamer.
Wij waren er ook even, om de krant te brengen, om te horen of zijn familielid goed thuis was gekomen.
Als je dan uit haar mond zelf hoort hoe het daar was, hoe bang ze toch geweest is, beelden op televisie zie je genoeg , verhalen hoor je dan, maar je beseft in je luie stoel in de kamer niet hoe beangstig en gevaarlijk het dan werkelijk is.
Ik weet niet hoe het met de wereld moet, overal onlusten, rampen, Australië eerst verdronken, dan word het weggevaagd door orkanen, overal ellende, ik kruip nu het liefst op mijn roze wolk, even weg van alles, ik val er vanzelf wel weer af.
Weet je nog van gisteren, liefste Hoe het eens begon Hoe sterk het verlangen leefde te kijken naar de ondergaande zon? hoe wij samen eindeloos konden wandelen op het strand met alleen onze gedachten en de voetsporen in het rulle zand
Weet je nog van gisteren, liefste die eerste gestolen zoen die kindelijke blijdschap tussen ons bij alles wat we zouden doen
Verlang je ook naar morgen, liefste naar weer een stralende dag Naar een openstaande toekomst die wij zullen ontvangen met een gulle lach ...
De winter is volledig terug, de halve sloot is bevroren.
Maar de grote heldere lamp aan de hemel onze zon schijnt.
Het is koud maar door het licht en de stralen voel ik mij goed.
De wind waait pittig, zou de zon er niet zijn dan was het een heel ander
plaatje.
Ik heb spierpijn, hoe zou dat nu toch komen? ongewoon werk doen, gisteren de grote ramen in de kamer onderhanden genomen. Goed dat er glazenwassers zijn. Mijn ramen waren aan de buitenkant gelapt maar nog niet echt schoon bleek toch echt aan de binnenkant te zitten. De ene Els tegen de andere Els kom op je wou er toch je hobby van maken, pak de trap, lekker emmertje sop, en begin gewoon. Dus zware bank op zij trap erbij gewoon beginnen. Had een leuke cd opgezet, als zingend stond ik wiebelig op de trap, ben altijd al zo klein geweest maar het leek nu of ik kleiner geworden was, stond op het hoogste treetje mijzelf uit te rekken om overal bij te kunnen. Gisteren scheen ook de zon dus toch wel strepen op de ramen, oude zachte theedoek er bij en maar poetsen. Kreeg er echt plezier in om dat ze gingen glimmen, even op een afstandje kijken daar nog een plekje oh dat zit buiten, hup naar buiten en daar poetsen dan ga je overdrijven, maar glimmen dat ze doen. Vroeger heb ik in de huishouding bij andere mensen gewerkt en dan deed je gelijk de spiegels, lampen en andere glaswerk wat gedaan moest worden, dus de spiegels de lampen, de deurtjes van de pronkkast allemaal glimmend. Buiten straalde de zon binnen ook, ik was bekaf, (heb nu spierpijn) maar zeer tevreden, misschien word het toch mijn hobby wel.
Vanmorgen scheen het zonnetje, de camera maar weer eens gepakt en ik hoopte dat ik een foto zou kunnen maken van die meerkoet die zijn vrouwtje verdedigd, maar mooi niet dus.
Wel zijn Harry en Mathilda weer aan het scharrelen met elkaar, ik hoop dat ze net als vorig jaar weer een plek zullen afbakenen om hun nest, zodat Harry niet steeds de mensen bang maakt, hij deed nu al zijn vleugels wat wijder, van zie mij, ik kan je aan. Vorig jaar waren er 5 jongen, afwachten maar wat er dit jaar gebeurd.
Rocky kwam zijn vriendje tegen, samen even lekker dollen, de buurhonden keken jaloers toe, hoe doen jullie dit? waarom zitten wij achter het hekje en jullie niet? dat is niet eerlijk.
Nu ga ik de stofzuiger pakken en mijn huisje even lekker door zuigen, de afwas wacht ook nog op mij, de deuren moeten nodig gesopt, dus genoeg te doen, de wil is er nu nog de 'DAAD'
Foei wat heb ik het koud, ik heb het nog niet zo koud gehad deze winter,
Zou een stukje gaan wandelen in Marieëndal, ik ben tot het eind van het pad gelopen en gauw weer terug.
Er staat ook een beste wind die is gewoon guur, brr ik heb de kachel op 25 graden nu gezet, ik moet door warmen.
Ik kan mijzelf wél een schouderklopje geven, de afwas, het stofzuigen en wat opruimen is gelukt. Wat kinderachtig hé, maar het ziet er lekker opgeruimd uit.
Jammer dat het niet gewoon mijn hobby kan worden, dat zou mooi wezen, dat ik blij en gelukkig mijn stofzuiger ter hand neem en met een stralende glimlach 1 stofje hier en 1 pluisje daar weg zoog, intens gelukkig. Dat zit er echt niet in, een beetje minder gelukkig maar wel gezogen, daar kan ik mee leven. Opruimen ook zo iets, ik heb de boel verschoven niet weggedaan dus niet echt opgeruimd. Losse spulletjes in een doos gedaan (die ook weer minstens 1 jaar in de doos blijven liggen) toch lijkt het opgeruimd, ik ben tevreden!!!
De boerderij lonkte naar mij, ik mocht weer een paar dagen logeren.
Alles is wel anders, ik miste Klaas, zijn vrouw heeft er ook grote moeite mee, we zijn vrijdag middag naar hem toe geweest, hij kan helaas niet meer thuis wonen, omdat hij het heden met het verleden heeft gewisseld. Het nare is, dat je op het oog zou zeggen er is niets aan de hand, maar we weten wel beter. Hij woont daar ook in een dorp, kijkt uit zijn slaapkamer naar schaapjes aan de overkant, voelt zich daar thuis maar wou wel met ons mee toen we weer naar huis gingen, dat is hartverscheurend. Voor zijn vrouw is dat een hard gelag, Klaas is het vergeten als we weg zijn.
Zo heeft ieder huisje zijn kruisje met leed om te dragen, of je nu arm bent of rijk, gezondheid is niet te koop.
Toen ik vanmorgen langs de sloot liep, zag ik alweer eenden
en meerkoeten, die aan het bakkenleien waren om de vrouwtjes. De meerkoeten kunnen zich breed en groot maken als ze ruzie hebben, ze staan dan letterlijk rechtop in het water zich groot te maken voor de concurrentie een machtig gezicht, ze kunnen ook hard zwemmen met de snavel op het water achter het mannetje aan dat ook om het zelfde vrouwtje komt. De sterkste wint, het vrouwtje kijkt toe. Ja de tijd gaat snel we zitten al in het laatste staartje van januari.
Vandaag heb ik echt een plan gemaakt om mijn huishoudentje te runnen, ik moet om 11 uur invallen voor tafeltje dekje, dus ik heb alles (dacht ik ) onder controle.
9 uur journaal in mijn warme bedje, kwart over 9 er uit, wassen aankleden Rocky naar buiten, als ik terug kom doe ik de afwas. Gisteravond had ik de puf niet meer om die te doen, dat viel vanmorgen dus tegen, hond uitlaten, afwassen, bed verschonen, wasjes draaien, kwart voor 11 moet alles klaar, dan kan ik op mijn gemak vrijwilligerswerk doen. Hond uitlaten ging goed tot dat Rocky poepen moet, gaat altijd goed vanmorgen niet dus.
Het was nattig en bleef tussen zijn lange haren zitten, gatver, niet op gerekend. Thuis, bak met warm water, zeep, oude handdoek, Rocky schoonmaken. Dat duurde even en was best vies. Wat ik wassen wil zijn truitjes en lange broeken, graai alles bij elkaar zie wel in een flits dat er een mooie gele bloes tussen zit, denk nog zal ik die er tussen uithalen, doe het niet, is de was klaar kan ik wel huilen, het nieuwe zwarte vestje zit er ook bij, de gele bloes heeft nu een hele gore kleur. Ossengal zeep gepakt, daar een sopje van gemaakt in de wasbak, bloes er in. Ik zie dat het sopje donkerder word, dus heb goed hoop dat het gore er uit zou trekken. Later meegewassen met dekbedhoes en slopen, blij dat hij er weer bijna net zo geel uitzag als voor hij in de was ging. Alles duurde dus wat langer als gedacht, mijn uitgerekend plan kwam onder spanning te staan, toch redde ik het.
Vandaag hebben we weer pech, tranen met tuiten regent het..
Fijn dat we gisteren mochten genieten van veel wind maar een licht gevend zonnetje.
Zo moeten we het maar bekijken we kunnen er niets aan veranderen.
Mijn vriend om 12 uur uit gewuifd en om half 4 een telefoontje gehad, schat ik ben weer heelhuids thuisgekomen. Ik vind het prettig als hij even meld dat hij goed thuis gekomen is. Ik heb twee uurtjes aan de legpuzzel gewerkt, 1000 stukjes is voor mij heel veel, waar ik het geduld vandaan moet halen om hem helemaal te maken? Ga er gewoon elke dag even voor zitten, zeker als er buiten niet gewandeld kan worden, tussen de computer en de tv programma's moet dat gewoon lukken. Ik zit nu met een rauwe rode paprika in reepjes gesneden aan de ene kant, een bakje met druiven aan de andere kant van mn toetsenbord, achter de computer.
Machtig toch, ik ben alleen nu en toch niet alleen, ik praat tegen iedereen die het lezen wil.
De rauwe paprika en de druifjes behoedenmij om iets anders te gaan zoeken,
Als ik achter mijn computer zit, moet ik gewoon iets te knabbelen hebben, aangezien er het weekend weer een ( halve) zalige Limburgse vlaai voorbij kwam die gearresteerd werd en genuttigd, doen we het vandaag met de paprika en druifjes. De rest van de snijboontjes die we gisteren hadden gegeten (die ik dus vanavond met zalige aardappelpuree van Maggi ZOU opeten) is al opgegeten, koud schuift er bij mij ook alles naar binnen. Toen ik bedacht dat ik vanavond een bak soep zou nemen, snoepte ik zo de overgebleven snijboontjes uit de pan
We hadden trouwens wel hele lekkere aardappelpuree, er zat crème fraîche en bieslook in, het waren drie zakjes, twee waren genoeg voor twee mensen dus een zakje is er nog. Er hoefde alleen water bij, het was heerlijk smeuïg en lekker van smaak, ik raad u aan het eens te proberen. Morgen ga ik dan voor de aardappelpuree.
We keken vanmorgen naar buiten en je voeld je meteen beter als je het stralende zonnetje ziet. Dus na lekker gegeten te hebben heerlijk op ons gemak, zijn we naar het strand gegaan, goed inepakt, want al scheen de zon er stond een straffe wind. Bij het strand aan gekomen, moesten we alle zeilen bij zetten om tegen de wind in te lopen. Dat hielden we niet lang vol, het zand waaide echt met kracht over het strand recht in je gezicht,we werden gezandstraald. Met het windje mee was het heerlijk, de golfen waren best groot, ik word al zeeziek als ik er naar kijk. Maar het was een machtig gezicht, lekker een stuk gelopen, onder de dijk weer terug, dan is het fijn om weer in je huisje te zijn, een warme kop soep door mijn vriend gemaakt, daarna even uitbuiken een half uurtje oogjes dicht ( ik word uiteindelijk al 65 ). Lekker een uurtje met een legpussel aan de gang, nog een kleinwandelingetje met Rocky, Mijn lieverd verzorgde ook het avond eten wat ook weer prima smaakte, ik heb niets meer te wensen, het is de perfecte zondag.
Gistermiddag werd mijn dag indeling heerlijk onderbroken, ik had een Nieuwjaars receptie in het wooncentrum voor oudere mensen waar ik vrijwilligers werk doe.
Half drie werden we verwacht, eerst aan de koffie, later wandelde er zon heerlijk advocaatje langs op een dien blad van al weer een vrijwilgster,hij stond daar nog maar in zn eentje, ik keek eerst of er niet een oudere mevrouw of mijnheer was die het wou nuttigen, maar nee, toen mocht ik het opeten.
Echt ik vind dat heerlijk, ik koop het voor mij zelf echt niet, want dan moet er zeker een pot slagroom bij en dan ben ik niet te stuiten hoor. Er was een heel goed bandje, die leuke gezellige muziek speelde, liedjes van vroeger, ook liedjes van nu heel gevarieerd, genoten heb ik .
Ik heb ook gedanst met een oude mevrouw die toch nog hele soepele benen had en samen gingen we als een speer. Ik had het niet willen missen, de tv en de pc hebben mij 3 uurtjes moeten missen, Rocky ook, dat was jammer want er bleekeen hondje in de zaal te zijn dus hij had mee gemogen, maar dan had ik niet zo kunnen dansen, dit was mijn uitje.
Er was een klein minpuntje, de oudere bewoners die niet zo goed meededen met klappen af zwaaien, zij moesten wel, want de armen werden vastgepakt door vrijwilligsters ( goed bedoeld ) geklap en gezwaaid werd er.
Toen zag ik een beetje mijn voorland, help... ik word ook al 65 jaar. Als ik nog ouder word en ik kom ook in zon wooncentrum, zou ik het niet fijn vinden als er met mijn armen door anderen word gezwaaid, het is zo betuttelend.
Het is een klein gedichten bundeltje uitgegeven door
Ruud zelf .
Ik vond het alweer op de rommelmarkt waar het eigenlijk absoluut
'NIET' thuis hoort .
Dit gedicht verwoord zo treffend hoe schrijnend het is als de geest wegdwaald en je er helemaal niets aan kan doen. Zeker voor de personen die toe moeten kijken hoe hun partner, hun geliefde, wegglijd uit HUN leven
Oude kinder rijmpjes geschreven door Nelly Bodenheim. Oorspr: uitgave: Amsterdam; Van Looy, 1901 Tweede druk 1991, 1992 AW. Sijdhoff's uitgeversmaatschappij bv.
Twee mannetjes water halen Twee mannetjes pompen Meisjes op de klompen Meisjes op je houten beenen Rij maar door de poort heen Rij maar voort - voort - voort Rij den koning door de poort Rij maar ras -ras -ras Rij den Koning door de plas Rij maar voort - voort - voort Rij den Koning door de poort Van je een twee drie
( ik herinner mij het versje als Twee emmertjes water halen? )
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
