Gestadig
Het leven is een gestadige dood
Niets is bestendig op deze aardkloot
Alles is in het leven een aanstoot
De ene gruwel volgt de andere op
Men grijpt regelrecht naar iemands kop
Knallen de één na de ander neer
Het mensenleven is niets waard meer
Men steelt en rooft
Het geweten is in de mens gedoofd
De duivel gaat zijn gang
Niemand wordt ernstig bang
Men ziet het allemaal gebeuren
Maar eens het hart scheuren
Daar zie je weinig van
Het was altijd scheur je hart maar niet je klederen
En dan te bedenken dat al die klederen
Ook niet meer gevonden worden of zijn
De mens staat volkomen naakt aan het ravijn
Kan je daarmee blij zijn!
Nee, maar de mens wil toch niet anders!
De mens is een verdorven schepsel
Die heeft alleen behoefte aan eten, drinken en vrolijk zijn
Want morgen sterven wij
Ja, dan is het te laat dan ontvangt men het loon voor het kwaad
Openbaring 22 vers 12 in het bijzonder
24-06-2010 om 20:01 geschreven door Liesbeth
|
