|
Samenspraakxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Eens had ik samenspraak
Met de God van mijn leven
Toen ik door de vijand werd omgeven
Hoe moet je daarmee leven!
Ik stikte van innerlijk verdriet
De tranen bleven vloeien
De vijand bleef loeien
Ik zag dat mijn gezin werd vermoord
Door mensen die de liefde moesten voorleven
Hij was mijn Enige troost in leven en in sterven
En als dat werkelijk zo is
Dan doet Hij je ook een gezegend
aardrijk beërven!
Maar de innerlijke nerven
Van het geestelijk leven
Werden uiteen gescheurd!
Niemand begreep dit ernstig gebeuren
Maar door de samenspraak
Zei God, volg mij na!
En ik zal je niet begeven en verlaten
ook al zullen ze je om Mij haten!
Want anders blijft er niets meer over
En zo ga je in de hete oven!
Een oven van het zware gericht
Ondanks dit alles leef je nog en je sticht
Je sticht in en uit het Woord
Want dat Woord is het enige liefdeskoord
En daarin zie je dus de grote moord
De Deugd hing weer in het midden
Je tranen blijven stromen
Omdat ze zoveel liefde wilde verwijderen
Je ziet ze allemaal ijveren voor eigen eer en ik!
In zon geval is ik en eer in mijn leven er niet meer
De schijnheiligheid viert tot op de
dag van vandaag zijn feest!
Maar niemand leeft nog met die ene Geest!
Die Geest die warmte wilde geven!
Nu gaan ze kil en koud door het leven!
Hoewel men nu gaat beven
Omdat er straks geen muntstukken
meer zijn om van te leven!
Want die harde god mocht gaan regeren
En zo zie je mensen bezig om de afgrond
nog af te
weren
Zij zien in alles geen heil meer
Europa daar is men bang voor aan het worden
Ja, want ook daar is alles aan het verworden!
Zonder God en eeuwig heil
Is de mens immer geldgeil!
Zo ontstaan die vreselijke moorden
In het groot en in het klein
Ja, dat heb je als de mens als God wil zijn!
|
