|
Gestolen
Toen m’n geestelijk geld
werd gestolen
Stonden er mensen in de rij
Voor die tijd waren ze blij
Misschien konden ze ook
kleding kopen
Maar na het gestolen geld
En mijn dienstfiets
Was er niets!
Zo bleef alles bij het oude
Er was toen Licht
Maar niemand wilde verder zicht
En werd alles een dorre bende
Dit is te zien bij het einde
Er waren mensen die geen
goede oplossing zochten
Want je mocht van hen gaan!
En nu na bijna een en twintig jaar
Drie volheden van zeven jaar
Maakt men dat verschrikkelijke leed
niet ongedaan!
Het leven was een kwelling
Want men verachtte je als een zwarte piet
Zodat je bijna nergens liefde geniet
Hard als een steen
Niemand maakte het ongedaan
dat vreselijke geween!
Mooi weer spelen dat wilde men
Men wilde geen ware geestelijke pen
Men wilde geen ware herder zijn
En zo stortte men je in het ravijn
Waar je in eenzaamheid moest zijn!
Ik heb nimmer zo’n koude kerkelijke
kermis gezien
Mijn gedachten waren vol liefde
Maar men ging door met alle dieven!
En zo zijn mijn jaren voorbij gegaan
Een leven zonder echt te leven
Alleen het leven met Hem!
Maar de hoogmoed bleef voortgaan
En weigerde ooit te buigen
Ook al was je levenswandel vol
van het getuigen!
Daarom zal alle knie zich buigen
Ook voor hen die nimmer het Brood
zullen ontvangen
Want ze hadden en hebben niet het
ware verlangen
Om van hun zonden gereinigd te zijn
Daarom stortte men mij in het ravijn!
Niemand had spijt!
Ze gingen op in hun boze werken
met heel veel vlijt!
De schijnheiligheid droop van de gezichten
Allemaal valse profeten
Die verkeerd brood wilde eten!
En de huurlingen waren nog erger!
Die dachten wij beklimmen de bergen
Maar niets was minder waar!
God sloeg ze uit elkaar!
Zijn toorn was en is groot
Als je een ware getuigen af gaat tuigen
Dan is Hij de hulp
Je kruipt dan niet in je schulp
Maar je gaat door in de strijd
Ook al kost het heel veel tijd
Het recht zal zegevieren!
Binnenkort is het Adventstijd
Dat is een advent zonder
ware verwachting!
Want God heeft voor zulke
geen achting!
|
