Een gedicht over het verleden en al eerder geschreven
De roos van Saron
Een roos, een roos! Hij groeiede zachtjes naar zijn top Hij was prachtig van vorm, die roos Deze roos was het waar ik voor koos Hij had ook doornen, maar daar boven! Een prachtige knop! Blaadjes, zo mooi groen! Hij was om te stelen, voor een zoen!
De knop ging zachtjes open De blaadjes bogen zich naar buiten Zoals lippen zich voor een zoen tuiten Zo'n roos opent het menselijk hart Deze roos zo prachtig rood Deed mij groeien en maakte mij groot! Wie en wat is deze roos? De roos van Saron waar ik voor koos!
Deze was het die in mij zong Deze roos groeide in de woestijn Deze roos zou in een ieder mens moeten zijn Deze roos was doordrenkt van bloed! Dit is de juiste drank Drank voor een menselijk gemoed! En hieruit volgt de menselijke dank En zo vergaat in een mens de walgelijke stank!
De stank van de zonde en eigengerechtigheid Deze roos geeft het leven tot in eeuwigheid En maakt de mens geheel weer nieuw Deze roos was het waar ik voor viel Deze roos daar zou een ieder mens voor moeten knielen Deze roos moest worden geknakt Ja, het liefst in de pan gehakt Dan kan de mens verder met het overblijfsel van de doornen En steeds een ander over zich laten toornen!
O, hoe is de mens tegen zichzelf Houdt praats voor elf Vecht tegen goed en bloed En verlangt nimmer naar een nieuw gemoed! De roos blijft druipen van verdriet En er is niemand die het ziet Ze schuwen allen om het ware te lieven En leven lekker verder naar eigen believen!
Dit is het toppunt van de zonde! Die dat nederig hart steeds verwonde! Het nederig hart van de roos De roos van Saron waar ik voor koos!
Lucas 10 in het bijzonder vanaf 25 t/m 37 Amos 3
Reacties op bericht (0)
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek