Een gedicht over het verleden en al eerder geschreven
De roos van Saron
Een roos, een roos! Hij groeiede zachtjes naar zijn top Hij was prachtig van vorm, die roos Deze roos was het waar ik voor koos Hij had ook doornen, maar daar boven! Een prachtige knop! Blaadjes, zo mooi groen! Hij was om te stelen, voor een zoen!
De knop ging zachtjes open De blaadjes bogen zich naar buiten Zoals lippen zich voor een zoen tuiten Zo'n roos opent het menselijk hart Deze roos zo prachtig rood Deed mij groeien en maakte mij groot! Wie en wat is deze roos? De roos van Saron waar ik voor koos!
Deze was het die in mij zong Deze roos groeide in de woestijn Deze roos zou in een ieder mens moeten zijn Deze roos was doordrenkt van bloed! Dit is de juiste drank Drank voor een menselijk gemoed! En hieruit volgt de menselijke dank En zo vergaat in een mens de walgelijke stank!
De stank van de zonde en eigengerechtigheid Deze roos geeft het leven tot in eeuwigheid En maakt de mens geheel weer nieuw Deze roos was het waar ik voor viel Deze roos daar zou een ieder mens voor moeten knielen Deze roos moest worden geknakt Ja, het liefst in de pan gehakt Dan kan de mens verder met het overblijfsel van de doornen En steeds een ander over zich laten toornen!
O, hoe is de mens tegen zichzelf Houdt praats voor elf Vecht tegen goed en bloed En verlangt nimmer naar een nieuw gemoed! De roos blijft druipen van verdriet En er is niemand die het ziet Ze schuwen allen om het ware te lieven En leven lekker verder naar eigen believen!
Dit is het toppunt van de zonde! Die dat nederig hart steeds verwonde! Het nederig hart van de roos De roos van Saron waar ik voor koos!
Vandaag is het een beetje feest Want vanaf 8 april 2005 ben ik blogster geweest Gaf heel veel vreugde en plezier Daarom nu een gedichtje hier Want zoiets moet je gedenken Voor de mensen die dit allemaal konden bedenken Om iedereen een eigen blog te schenken Zodat we kunnen vertellen wat we denken Hoewel je niet alles prijs kunt geven Het veraangenaamde toch het menselijk leven De één doet het zo en de ander zus Maar het eigen blog krijgt van vele mensen een creatieve kus Het is ook leuk om elkaar te bezoeken En dan schrijf je wel of niet in de gastenboeken Ieder doet zo hij of zij het heeft gedacht Ook dit geschiedt vaak met creatieve pracht Maar je moet wel wat weten van html Hoe het ook mag zijn wij voelen ons hierbij wel Na een jaar van genoegen en voor mij fotopret Bedank ik hierbij hartelijk ons seniorennet
Bij het kasteel in het prieel Kreeg ik in eenzaamheid mijn deel Al is het groot of klein Al wat je van God krijgt is fijn Bij God heb je het naar je zin Dat ruil je niet voor aardse rijkdom in Ook al lijd je hierom vaak en veel pijn Hij maakt je schoon en rein Dit is een heel groot talent En zo'n talent wordt nooit meer afgewend Talenten hebben we allemaal gekregen Om meer in je leven op bepaalde gebieden te bewegen Er zijn veel dingen waar je je op kan richten De muziek, schilderen enz. en ook het dichten Je kan op een moment maar voor één ding tegelijk zwichten Maar als je de jaren worden gegeven Dan kan je een heleboel leren in je leven Niet zal alles in de diepte zijn Maar op allerlei gebied ergens wat van weten is fijn Zo is het ook met de geestelijk talenten Die talenten moet je in je hoofd prenten Van één twee maken En van twee tot vier geraken En zo borduur je alsmaar door Want als je ze in de grond stopt gaan ze verloor' Dan krijg je helemaal geen loon Dan blijft er uit jaloezie en afgunst voor de oprechte ijver spot en hoon Sommigen krijgen vijf talenten tegelijk Die zijn dus al een beetje rijk Maar wie het kleine niet eert Is ook het grote niet weert Daarom...wees altijd eenvoudig en tevreden En al ben je rijk...trap niemand naar beneden Want die eenvoudig leeft in dit leven Weet op een heel andere manier te delen en te geven
Gerechtigheid gaat voor Zijn aangezicht Gerechtigheid is voor de mens het grootste gericht Gerechtigheid is een zwaargewicht En dan is er het eindgericht Gerechtigheid bevrijdt van de vloek En dat staat allemaal in het grote Boek Wie wars is van gerechtigheid Heeft tot in alle eeuwigheid spijt Die blijven van genade verstoken De relatie tussen God en de mens is dan geheel verbroken
Handelingen 22 in het bijzonder 19 t/m 23 Handelingen 23 in het bijzonder vers 5
Lekker eten, lekker eten Zei de ene mus Ja, zei de andere Met z'n allen lekker knus Gezellig op een plank in de lentezon Het leek wel op een mussenbalkon Er lag nog voldoende zaad En een ieder voor zich wist daar wel mee raad In het mussenleven is ook geen haat Je ziet ze bijna nooit echt kwaad Soms vechten ze wel eens om wat eten Maar even later zijn het weer vergeten
Deze vogel kwam steeds eten Ik kon dit leuke vogeltje niet vergeten Als hij kwam dan maakte ik de camera klaar Maar als ik keek was hij niet meer daar Dus kreeg ik hem niet voor mijn lens Toch bleef dit mijn fotowens En opeens was hij daar weer En ik probeerde het nog een keer Pats ik had hem erop staan Maar er tussen zat een raam Dus is de foto wat minder mooi Maar om hem niet weg te jagen kon ik niet uit m'n kooi Mijn fotowens was eindelijk vervuld Na een paar dagen geduld
Deze mus had een hele klus Hij hield alles in de gaten Hoe die grotere vogels al dat voer opvraten Blijft er voor mij ook nog wat over? Want anders vlieg ik niet ver naar boven Moet zo nu en dan wat eten Anders raak ik moe en versleten Dan heb je geen levensbestaan Hoe moet het dan met mij voortaan? Voor deze mus geen nood Want dan gooien we ook wat brood Zo vindt een mus ook een huis En komt hij voor eeuwig thuis
De krokus is weer boven de grond En dat is echt niet zond' Er naar kijken en genieten Ook van de groene gestreepte sprieten Samen vormen ze altijd een mooi kleuren geheel Dit is voor de tuin in de lente een rijk deel Alles staat er nog een beetje armzalig bij Maar misschien zijn we over een poosje als alles weer uitloopt blij