Keizerlijk Meise Sib, de orde van de autochtone Meisenaars, verzamelt alles over het historische Meise
18-03-2015
450 Meiselaan 5
Meiselaan 5
plan 1810 Wautier Vanuit dat nu verdwenen stuk sloeg een zijweg af die over de Heizelvlakte naar Meise liep. Dat was niet meer dan een aardeweg, die pas in 1826 bestraat werd tot Meise en in 1834 tot Wolvertem. Een klein stukje ervan is nog overgebleven als “Oude Meisesesteenweg” opzij van paleis 12 van het Tentoonstellingspark tot aan en over de Romeinsesteenweg (de klassering onder grote wegen als deel van de baan Brussel-Temse werd op 11 december 1933 opgeheven door de Brusselse gemeenteraad en het restant werd bij de stadswegen ingedeeld). De oude Meisewegel werd in de loop der jaren herhaaldelijk gedeeltelijk verlegd. In 1836 was dat gebeurd op Laken en Meise en had men 9.430 m kasseibaan tot Wolvertem aangelegd. De verlenging tot Londerzeel en tot de grens van de provincie, nog een 12 km, werd aanbesteed in 1837 en geraakte voltooid in 1840. De weg was een provinciale baan en droeg de officiële benaming steenweg van Brussel naar Temse.
6 plan 1849 Paulissen
Met de uitbreiding van het Koninklijk Domein en de aanleg van de Koninklijk Parklaan en het publiek park verdween het eerste stuk van de weg. Verderop bleven restanten bestaan, al dan niet verlegd. Zo was er een stuk dat de grens vormde van het domein de Rongé (waar in 1920 het Hoger Normaalinstituut voor Landbouwhuishoudkunde zou komen) dat er met een ijzeren toegangspoort op uitmondde en het huisnummer 57 Meisesesteenweg droeg. Met de Wereldtentoonstellingen van 1935 en 1958 zouden ook de laatste overblijfsels van de oude weg verdwijnen, op dat stukje aan de Romeinsesteenweg na.
Tot zover Arthur Cosyn in 1902. We zijn op de ganse geschiedenis uitgebreid ingegaan in het artikel “De lotgevallen van de Meiselaan” (Laca Tijdingen 15/4 juni 2004) maar hadden toen nog geen kennis van die commentaar van Cosyn waaruit toch blijkt dat de tijdgenoten hun bedenkingen hadden bij de megalomane plannen van Leopold II. Als we willen teruggaan naar de oorsprong komen we bij de opslorping van Laken in de “kuip van Brussel” in 1331. Kort daarna lieten de “meesters van de kalseyde” van Brussel de weg die naar Laken voerde bestraten tot boven op de Dongelberg (in de volksmond geworden tot “Donderberg”), die men zich moet voorstellen tussen de oude kerk van Laken en de Sint-Annakapel, maar grotendeels in het huidige Koninklijk domein, waardoor die voortaan Lakensteenweg heette. In 1447 werden er bomen langs weerszijden ervan geplant. De vaart bestond toen nog niet, het paleis van Schoonenberg uiteraard ook nog niet. Het is pas na de bouw daarvan dat het deel ervan tot het kasteel Paleizenstraat is geworden, waarvan het tracé tot aan het Onze-Lieve-Vrouwvoorplein nu nog bestaat maar het vervolg nu ongeveer de Mellerystraat is om dan door het Koninklijk domein en veel korter bij het kasteel naar de Dikke Linde en verder naar Grimbergen te lopen.
Onder de fervente voorstanders van de steenweg op Meise telt men Z. M. Leopold II de Bouwer, de doorluchtige beschermer van de Touring Club, in hoogsteigen persoon. Zijne Majesteit maakt er dagelijks wandelingen, als hij verblijft op zijn kasteel van Laken, en niet God weet waar rondzwerft… Men begrijpt dat de Koning er soms genoeg van heeft rond te lopen in de majestueuze maar sombere en wat trieste lanen van zijn privé domein, en dat hij af en toe de voorkeur geeft aan het licht en de riante vergezichten van de steenweg op Meise, de brede horizonten, de verre uitkijken. Het komt mij voor dat in het mooiste park ter wereld men niet de opperste vreugde kan genieten die de vrijheid verschaft. En die indruk van opperste vrijheid, waar vindt men die beter dan te midden van de rustige en vruchtbare Brabantse velden? Onze vorst, onder de indruk voorzeker van de opgang die de nieuwe vervoermiddelen maken, droomt er al lang van de steenweg op Meise te veranderen en nog te verfraaien. Hij is gewoon van groot te zien. En het is geen banaal project dat men hem toeschrijft. Hij zou van de steenweg een grandioze laan willen maken, enig in België. De breedte van de weg – momenteel 20 m – zou op 156 m gebracht worden. Sinds enige tijd al werkt de Koning aan de realisatie van zijn plan. Hij heeft in gans de streek een groot aantal terreinen verworven – niet alleen deze die moeten dienen voor het verbreden van de weg, maar ook de aanpalende percelen. Hij zal die maar verkopen op voorwaarde dat men er villa’s zal bouwen van een type dat beantwoordt aan het uitzicht van de laan zelf. Die villa’s moeten tuintjes ervoor hebben. Met andere woorden, nu reeds worden maatregelen getroffen opdat de esthetica van de nieuwe laan niet zou geschaad worden. Ongetwijfeld is een van de drijfveren van onze vorst de Brusselse bevolking een kwartier dat gemakkelijk te bereiken is ter beschikking te stellen, waar ze, zoals dat in de omgeving van Londen bijvoorbeeld het geval is, kan gaan uitrusten, na gedane arbeid, van de vermoeienissen van de stad. De aldus her aangelegde laan zal voorzien worden van aparte rijbanen voor koetsen, auto’s, fietsen, voetgangers, en waarschijnlijk ook van een elektrische tramlijn die de bevolking van Meise en omstreken al lang vraagt.
Dat grandioos project roept enkele bedenkingen op. Het is waar, men had ongelijk te beknibbelen toen men, een 15 jaar geleden, de oude steenweg op Meise, van hobbelige herinnering, volledig opnieuw aanlegde. Het is een nationale gewoonte in België van de zaken in het klein aan te pakken, zonder de toekomst te voorzien. Maar waarom erover klagen? Ik zou er mijn tijd mee verliezen. In de nabijheid van een agglomeratie als Brussel en zijn voorsteden zou men natuurlijk enkel zeer brede verkeerswegen mogen aanleggen, die volstaan voor een druk en tegelijk divers verkeer, dat steeds maar toeneemt. Maar is dat een reden om ons een laan te geven die drie keer breder is dan de Tervurenlaan die, daarover is iedereen het eens, volstaat voor de behoeften van het moderne verkeer? Overdrijft men hier niet? Aan de andere kant vraagt het publiek zich af waarom men voorrang geeft aan de weg van Laken naar Meise. Het zou zeker dringender zijn de staatsbaan van Meise naar Wolvertem die in zeer slechte staat is en absoluut niet breed genoeg, grondig te verbeteren.
Maar afgezien van deze detailkwesties, wat moet men denken van het koninklijk project? Moet men er zich over verheugen? Het is een kwestie van appreciatie. Persoonlijk vind ik dat onze vorst meer opportune, meer aantrekkelijke, gelukkiger ondernemingen heeft gekend. Ik verafschuw de villa’s zoals die in de mode zijn in België en niets lijkt me lelijker dan een laan die er over haar ganse lengte mee volgebouwd is. Al te vaak is het niet de goede smaak die overheerst bij de bouw van luxewoningen. Men ziet in onze streken niet de buitenplaatsen, omgeven door grasperken en groepjes bomen, die overal langs de wegen in de omgeving van Amsterdam en Utrecht de indruk wekken dat men door paradijselijke gebieden trekt. Bij ons daarentegen roepen de bont en schril gekleurde villa’s meestal slechts de zelfgenoegzaamheid van de parvenu op… En zo, wanneer in mei laatstleden de weg mij verscheen in sierlijke lentetooi, terwijl ik fietste onder de kastanjelaars in bloei, bedacht ik met spijt dat ik dat vertrouwd landschap met de echte natuur en het volle veld zou zien verdwijnen en dat men weer eens de streek overhoop zou halen en voor lange jaren tot iets alledaags zou maken, per slot van rekening een succursale van Bosvoorde, Ukkel of de Leopoldswijk.
Tot voorbij het dorpje van Strombeek, dat er zo mooi rond zijn slanke kerktoren ligt uitgespreid nabij de steenweg, heeft men uitkijk op rijk, lachend en gezond bouwland. Verderop krijgt het land een meer adellijk aspect, wanneer men de imposante bospartijen van het domein van Boechout bereikt, die de steenweg met een ondoordringbaar baldakijn bedekken. Een doorkijk: het zijn de waterpartijen die liggen te slapen te midden van dit poëtisch verblijf, zo vol van herinneringen. Dan omhullen de hoge bomen opnieuw de weg en bereiden een prachtige inkomst voor te Meise, het nette dorpje waarvan de landelijkheid zozeer de Brusselaars kan bekoren.
F2 bis inkom Meise
Van alle grote wegen die de omgeving van de hoofdstad doorkruisen is de steenweg op Meise zeer zeker de mooiste. Met zijn gemakkelijke hellingen is het een ideale oefenpiste om zich voor te bereiden op zomerse fietstochten. Sinds het fietspad Leopold II is verbreed kan men er vrij rondrijden in alle veiligheid. Ik vergat een ander genoegen van de weg, namelijk voorzien te zijn van de eeuwige en verplichte “guinguette”. Men vindt er zelfs verschillende in de omgeving. In de zomer blijven de fietsers graag “plakken”, de enen te Strombeek, in Batavia of de Dry Pikkel, de anderen te Meise, in de Cantine, de Laiterie of de Brasserie, nog anderen aan de Heizel, in de Laiterie Jacobs. De Brusselaars die liefhebbers zijn van een “goed glas” – en men weet of ze talrijk zijn in het vaderland van Kakebroek en Platbrood – kunnen er zeker van zijn daar naar hun wensen bediend te worden. Zou het niet een van de redenen zijn waarom de steenweg zo in trek is gekomen?
BESCHREVEN EN BECOMMENTARIEERD DOOR ARTHUR COSYN IN 1902 [1]
Het wispelturige voorjaar 1902 heeft ons parten gespeeld en ons nog lang na de ijsheiligen regen en koude bezorgd. Herinnert u zich een maand mei die zo slecht was als dit jaar? Op een van de weinige zonnige dagen van deze minder heuglijke lente heb ik mij begeven naar het kleine dorpje van Meise en nooit was de steenweg ernaartoe mij in zo een prachtig decor verschenen. Waarschijnlijk was dit het beeld van de natuur in lentetooi, met een orgie van helder en fris groen, de geparfumeerde geuren, die mij bijzonder bevielen die dag, omdat ik onder de indruk was van een lange reeks sombere dagen waarop men wanhoopt een stukje blauwe hemel te zien. Des te meer smaakte ik het genot te fietsen onder de kastanjelaars met kaarsen witte bloemen, terwijl uit de mooie bosjes langs de weg met purperen beuken en gouden regen met afhangende trossen me een zoete parfum van lila en meidoorn toewaaide.
1 Meiselaan ter hoogte van Romeinsesteenweg in 1904 Opzij van de weg, in de uitgestrektheid van de golvende velden, reeds hier en daar getooid met het groen van het jonge graan, kwam gans de flora van het nieuwe leven tot ontluiken. De leeuwerik vierde de terugkeer der lente al schuifelend in de wolken. Overal spreidde een verjongde natuur haar fris en vriendelijk groen uit, waardoor een grillig briesje waait. Wat een rustgevend zicht, die omgeploegde akkers! De velden kwamen tot leven door de brede en ritmische gebaren van de zaaiers die de laatste stukken rustende grond bevruchtten, en door het komen en gaan van de robuuste spannen Brabantse trekpaarden. Hier en daar enige landbouwers die koppig de voedende aarde omspitten. Ik bewonder steeds opnieuw het uithoudingsvermogen van die arbeiders, zwoegend, berustend in hun lot, in de vergetelheid en het isolement van het platteland, niet geïnteresseerd in de glorie van de wereld. Een mager rantsoen – ik ging zeggen een korst brood – en een hemel die belooft voor de oogst volstaan voor hun geluk! Zalig zij die geen behoeften hebben!
[1] Vertaald uit : Bulletin du Touring Club de Belgique, augustus 1902: Arthur Cosyn, Le Brabant pittoresque. La chaussée de Meysse – Le château de Bouchout. Het gedeelte over het kasteel van Boechout hebben we weggelaten.
Op 6 september 2015 bestaat Jeugdraad Meise 50 jaar. Dit is een gouden jubileum. Als 2de voorzitter van de originele jeugdraad Meise stelde ik aan de gemeenteraad voor : Als bijlage stuur ik jullie het bewijsstuk dat Jeugdraad Meise dit jaar 50 jaar bestaat. Als tweede voorzitter van de Jeugdraad stel ik voor dat dit plechtig gevierd wordt. Op 3 of 10 mei (naar gelang de viering van 8 mei voor O.S.) laat ik zoals gewoonlijk een H.Mis opdragen voor de stichter en bezieler Herman Boon pr. (+ 5.5.2005). Zondag 6 september laat ik over aan jullie en de huidige Jeugdraad. Ik ben wel bereid daaraan mee te werken. Dat bewijsstuk berust in de archieven die overgemaakt werden aan Berla. Zij zijn al een tijdje zoek. In Meise na de oorlog van Jef Heyvaert vond ik een afdruk van het bericht aan de bevolking waarin de oprichting van Jeugdraad Meise bekend gemaakt wordt. De Jeugdraad Meise werd op vrijdag 24 september 1965 officieel erkend. Schepen van de jeugd was Jos Chabert. Zie : http://www.bloggen.be/erfgoedmeise Eigenlijk was de Jeugdraad een initiatief uit de parochie, door Herman Boon pr. die toen onderpastoor was. Zie http://blog.seniorennet.be/hermanboonpr
Hij lanceerde de slogan “100.000 BF voor de jeugd”, dat was toen de prijs van 1 telefoonpaal.
Er is discussiede over de naam “Bouchout” van het kasteel van Boechout in de Plantentuin Meise. Voor de uitspraak gelden volgende regels : 1. Bij “Bouchout” spreken we twee tweeklanken uit. 2. Voor “Boechout” spreken we het uit zoals gebruikelijke een “oe” en de tweeklank “ou”. Ik onving als reactie volgend bericht : "De schrijfwijze Bouchout is toch klinkklare onzin; trouwens die familie ( van) BOECHOUT in de Kempen (gemeenten: 2530 Boechout, 3890 Boekhout en 9961 Boekhoute) zijn afstammelingen van de Heren van Boechout te Meise. Elke historicus die zich met heraldiek bezighoudt, kan u dat bevestigen. Natuurlijk weten we wel dat die plantkundigen geen taalkundigen zijn en zich van de taalwetten niets aantrekken. Een kort uittreksel uit : Freddy Verdoodt, Afstammelingen uit het hertogelijk Huis van Brabant , Uitg. Vilvoorde, 1988.bl. 37 DANEEL heer van BOECHOUT (Meise), seneschalk van Brabant (1278-1300), II Gillis, Heer van Boechout, Zaventem, Sterrebeek, overleden in 1337; III Jan van Boechout, Heer van Blaasveld en Humbeek, burggraaf van Brussel (1320-1391)....IV Jan van BOECHOUT, wonende te Meise, en overleden vóór 1439; zijn zoon Laureys van Boechout en VI kleinzoon PEETER van BOECHOUT, cit Meise 1438 enz... Zie ook Leo LINDEMANS, Voorouders in de Middeleeuwen,, 1982. Zij dragen allen het familiewapen van de “BOECHOUT’s... zie “in zilver een rood kruis” (In Humbeek en in Meuzegem schrijven ze alleszins BOECHOUT... Maar wat baten kaars en bril.... als ge weet wel.... In ieder geval moet de gemeente zich te weer stellen tegen deze onzinnige vertaling van “Geitebokbos” ofte ‘bouc-hout’...
Het jaarboek Meer over Meise werd uitgegeven door de Cultuurraad. Is dat niet eerder een taak voor de bibliotheek of beter Berla? Een woordje van de schepen van Cultuur ontbreekt! In het voorwoord van de voorzitter van de cultuurraad vallen 3 zaken op. Over blogs wordt gezegd dat ze vluchtig zijn. Niets is minder waar! Bovendien bieden ze een meerwaarde, omdat ze op elk ogenblik aangepast of verbeterd kunnen worden. Het woord ‘goesting’ hoorden we al vroeger in de verkiezingscampagne van Open –VLD. Waarom moet via een boekenfonds de hobby van enkele mensen gepubliceerd worden op onze kosten. Zou dat geld niet beter naar de verenigingen gaan? Voor de inhoud wordt er nogal uit het internet geput. Waarom dan nog eens in een papieren uitgave, die via de gratis copiëermogelijkheid voor verenigingen veel goedkoper kan? Meer over Meise zou een uitstekend portaal kunnen zijn, langs waar info doorstroomt naar bloggers en vooral onze heemkundige kring Berla. Daar wordt via een systematiek alles samen gebracht. Het komt er vooral op aan de weg te banen voor wie informatie over onze keizerlijke gemeente Meise zoekt. Daar kunnen links op staan naar Wikipedia en andere internetbestanden. De auteurs zitten in de Cultuurraad en in de dienst Cultuur. Een aantal onderwerpen, lukraak verzameld, komen aan bod : O.L.Vrouwhof (Wikipedia en Marc Gillisjans), Stephex Masters (interview), Roof Dance Company (magazine dans), Kasteel van Boechout versus Kasteel van Meise (publicaties van Jef Heyvaert), De babyfabriek van Wolvertem (Standaard 22-23.9.2012), Geboren in een nazistische legbatterij (Standaard 13.7.2013), Lore Van Keer (interview), Logica van het absurde W.O. I( 1914 – 18), Maanden van het jaar en het weer (doen denken aan de rubriek van pastoor Bie Boon in het parochiblad),De boskapel (brochure van de kapel), De slag bij Imde (Londerzeel), Thomas (interview), dialect, Pennenstoefster van Meise(interview), Congé payé (diverse internetbronnen), Fusieschool 150 jaar (?), Neromstraat 10 (?), Meneer doktoor, Ward Ruyslinck, in memoriam. Tussen door zien we enkele creatief literaire bijdragen. De verzameling “Ge zijt van Groot Meise als … uit Facebook (flagrante fouten inbegrepen) illustreren het eigenlijke nut van het opzet. Maar je kunt ze ook op facebook vinden.
Er zijn dus drie categorieën : heemkunde, actualiteit en publiciteit.
Dit jaarboek is een kruising tussen het vroegere” Meise in de pers”, een publiciteitsblad en heemkundige publicaties.
In de gemeente Meise bepaalden de muziekverenigingen het sociale leven in grote mate, zoals overal trouwens. In Meise hadden we er twee en een gelegenheidsfanfare :
Concordia : gesticht in 1876 met 24 spelende leden. De vlag werd geschonken door Leopold de Beauffort, toen heer van Meise. Reuzen Jan en Mie, gemaakt door kunstenaar Salu.
Verenigde broeders : startte echt in 1898, maar een kern was reeds actief als zangvereniging in 1875 en later als trompettersgroep in 1885. De vlag werd geschonken door keizerin Charlotte.
Bij een aantal feesten met vaderlandslievend karakter speelde een kern van de twee fanfares samen onder de vlag van de Koninklijke Maatschappij der Gewezen Soldaten 1903.
In het kader van een nieuwe huisstijl werd een nieuw logo goedgekeurd door de gemeente. In de persberichten werd andermaal iets over het hoofd gezien. De M, die veel weg heeft van het Mac Donalds symbool en dat van Mega Mindy, zou verwijzen naar de deelgemeente Meise en Wolvertem. Oppem werd andermaal vergeten? En als je het op zijn kop zet krijg je i.p.v. M een W. Het had wel wat artistieker gemogen! Onze pastoor ontdekte in het midden een kerktorentje. Met veel fantasie kan men dat inderdaad waarnemen. Maar wij hebben 8 kerken, drie kapellen en een rits kleine kapellen en kapelletjes. Was het nieuwe wapenschild niet duidelijk genoeg? Dat was zeker voor kwaliteitsverbetering vatbaar. Maar dat veranderen is niet eenvoudig. Ik maakte in de jaren zestig het schilderen van het oude wapenschild van de gemeente Meise van voor de fusie mee. Willem Rosiers heeft daar maanden aan gezwoegd. De commissie Monumenten en Landschappen, afdeling Heraldiek, hield zich met muggenzifterij bezig. Als het dan eindelijk goedgekeurd werd, waren wij reeds op weg naar de fusie. Ik gebruik het als wapen voor de huidige parochie St.-Martinus. De bijhorende zin valt naar ons oordeel nogal bleekjes uit. Wij hebben het liever over ons keizerlijk Meise!
Deze vereniging werd opgericht op 21.2.1952 via publicatie van de statuten in het Belgisch Staatsblad. Voor zover geweten werd e V.Z.W. nooit opgedoekt. De enige overlevende, die via erfopvolging voorzitter werd is baron Jean Paul Van Gijsel (artikel 7). Ze bestond uit : Jean – Baptist Van Gijsel, voorzitter Jeanne De Heu Jacques Dansette Jeanne Van Gijsel Emile De Heu E.H. Theopiel Brams Jan Van den Eynde Jules Van Campenhout Jozef Claes Irma De Boeck
Het Beiaardcomité werd opgericht in 1985 door Piet en Jef De Cuyper in overleg met Lisette Haeck. Op de eerste vergadering aan de ronde tafel in Den Beiaard waren aanwezig : Pastoor Bie Boon (+), Noël Catry (+), Eddy Mariën, Lisette Haeck, Piet en Jef De Cuyper, Paul Cleynhens, Tilda Rottiers en Martha Van Lerberghe – Schockaert (+). Dit comité zou de jaarlijkse beiaardfeesten en rommelmarkt organiseren in samenwerking met de gemeente.
Voor de nieuwe beiaard werd op 4 februari 1997 de V.Z.W. Nieuwe beiaard opgericht, niettegenstaande “De vrienden van de Beiaard van Meise” nog bestond en nog tee leden in leven waren (Jean Paul Van Gijsel, van rechtswege voorzitter en mevrouw Irma Claes – De Boeck. De beheerders waren : Stefaan De Ridder, voorzitter Kamiel De Vos, ondervoorzitter Guido Van den Troost, secretaris Jef De Cuyper, schatbewaarder tot 26.3.2000 en dan Frans De Koker Marc Daniëls Herman Boon, proost Paul Cleynhens Jean De Groof, voorzitter kerkfabriek Meise Eddy Mariën Lisette Haeck Marcel Belgrado, schepen
De V.Z.W. werd opgedoekt op …
Binnen het Beiaardcomité werd onder de benaming Beiaardvrienden de promotie van de concerten gevoerd door Jef De Cuyper. Toen de dienst Cultuur er zich mee bemoeide werd die zorg aan hen overgedragen. De vrijwilligers waren altijd afhankelijk van de planning van de beiaardier Eddy Mariën. Afspraken werden daaromtrent gemaakt tussen de dienst Cultuur, Eddy Mariën en Jef De Cuyper om de promotie via de Muze van Meise te voeren. De kalender zou elk jaar met de nodige info in de programmabrochure van de Muze verschijnen. Eddy Mariën moest de dead – line respecteren d.i. 1 april voor de promotie van het daaropvolgend jaar (schooljaar : september – 31 augustus). Jef De Cuyper nam het initiatief om het programma ook in de brochure klassiek te krijgen en contacteerde hieromtrent Twan Bearda, beiaardier van Grimbergen. Dit zou een regionale uitstraling bevorderen. Later ontstond binnen het Beiaardcomité een werkgroep o.l.v. Danny De Volder, die de planning van de concerten in samenspraak met de beiaardier zou opvolgen.
Bibliografie : Beiaard van Meise 1951 Jef Claes Meise en zijn beiaard van Piet De Cuyper in eigen beheer 2002 C.D. – rom Jef De Cuyper
Arboretum : Kapellelaan links voor de A12 Bij de oprichting van de Jeugddienst Natuurstudie in de Jeugdraad Meise, later omgevormd tot Groencomité met Ernest Petit en Michel silverans kregen wij het beheer van een stuk gong die bij de A12 hoort. Daar werd door het ministerie van Openbare werken een klein arboretum aangeplant. Berenput : Mankevosstraat – Van den Eyndelaan Er zijn drie eigenaars. Het eerste deel naarde Mankevosstraat toe, is in privé handen en afgespannen. De twee andere delen zijn eigendom van respectievelijk de familie Stallaert - De Meuter en Gillisjans. Natuurpunt kreeg onderhands het beheer. De terreinstudie werd uitgevoerd door André De Keersmaeker (natuurgids Natuurpunt) Buitenweide : tussen de mankevosstraat en Zerlegem Dit is in han den van haviland en is wooonuitbreidingsgebied, dat onmogelijk is gezien het morassig karakter van de ingesloten grond. De terreinstudie werd uitgevoerd door Jef De Cuyper (Natuurgids en Plantentuingids) en later geëvalueerd dooe de werkgroep natuurstudie van Natuurpunt N.W. Brabant. 8 vijvers in Meuzegem Lovegemstraat Stephex Birrebeek Rode Voor de aankoop van het Essenbos werden aan Natuurpunt subsidies beloofd. Maar bij de verkoop daagde burgemeester Roger Heyvaert op en zij kochten het zelf. Bij het afsluiten van een beheersovereenkomst, tijdens mijn voorzitterschap van Natuurpunt Meise, verkreeg ik het beheer over dat terrein, maar ook over het Velaertbos. Later kocht Natuurpunt aangrenzende percelen . Beemden Wolvertem Het land vanOppem Dit is gelegen tussen de Oppemstraat en de Brussegemsesteenweg.
Er bereikte ons een vraag naar “Meise in de pers”. Deze brochure werd uitgegeven door de gemeente, op initiatief van Jean De donder, toen gemeenteraadslid. Het was een verzameling van knipsels uit de kranten. Ze werden gefotocopiëerd en in een bundel ingebonden aangeboden aan de bevolking. Dit is als het ware een papieren voorloper van “Meer over Meise”. Dat was een prima initiatief. Uit het streeknieuws werd het gemeentenieuws gehaald. Dat werd dan ter beschikking gesteld van de bevolking. Dit zou opnieuw moeten gebeuren door de dienst Cultuur. Meer over Meise vangt dat digitaal gedeeltelijk op. Naast de actualiteit worden echter ook oude artikels opgenomen. Het is als het ware een kruising tussen de uitgaven van Berla (heemkundige kring) en het oude “Meise in de pers”. Het algemeen belang dient echter verzorgd te worden. Dat staat haaks op eigen belang en eigen promotie!? Er moet bovendien over gewaakt worden dat de informatie correct en volledig is. Als je de berichten in de pers analyseert, Er zijn echter gebeurtenissen die de pers niet halen. Die zouden met een foto ook moeten aan bod komen. Dit wordt reeds gedeeltelijk opgevangen door de cursiefjes in de digitale rubriek “Toren roept haan” http://blog.seniorennet.be/torenroepthaan
Hier wordt echter nieuws gegeven met opbouwende kritiek, humor en soms enige ironie. Het is hoog tijd dat de informatiestroom gecoördineerd wordt. Want nu zie je in het gemeentelijk infoblad en in de op persoonlijk initiatief geopende blogs, facebook, websites, digitale nieuwssites een wir war aan informatie, waar een kat haar jongen niet meer in vindt. Je ziet de bomen niet meer door het bos.
Daarom startten wij de 8 + 1 blogs over ons erfgoed, waarachter een systematiek zit, waardoor op een beknopte wijze (soms uitgebreider) correcte en volledige info wordt verstrekt over onze gemeente. Het voordeel van een blog is, dat het op elk ogenblik vatbaar is voor onmiddellijke kwaliteitsverbetering.
K.M.G.S.B.L. 1903 bij Jef L. DC Oud Strijders 1914-18 bibliotheek Meise
O.S. 1940 - 45 Meise bij Pierre De Smedt N.S.B. 1940 - 45 Meise bij Francis Hallemans Londerzeel O.S. 1940 - 45 Rode bij Alfons Van den Steen O.S. 1940 - 45 Wolvertem bij Gust O.S. 1940 - 45 Imde bij Hugo Van Assche of de gemeente (M.W.-M.I.)
Europese Confederatie Oud - Strijders Meise bij Jef L. DC Oorlogsvrijwilligers 1914 - 18 / 1940 - 45 bij Jef L. DC
Een oud boek van 1922 werd mij ter beschikking gesteld. Het draagt de titel : “Onze helden gestorven voor het vaderland. Belgisch epische strijd van 1914 tot 1918 Geschiedenis en bewijsstukken” van hoofdredacteur René Lyr, uitgegeven door de Société anonyme Belge d’ Imprimerie uit Brussel. Het boek wordt opgeluisterd met een foto van koning Albert I en koningin Elisabeth. In het eerste deel krijgen we bijdragen van personaliteiten en schrinjvers over de gebeurtenissen in de grote oorlog. August van Cauwelaert, Maurits Sabbe en Filip De Pillecijn vallen op tussen een aantal voor mij onbekenden. Het 2de deel geeft de “Eretabel gesneuvelde Officieren, Vliegers, Geneesheren, Aalmoezeniers en Brancardiers. In het 3de deel krijgen we “Onderofficieren, Soldaten, Brancardiers, Ziekenverplegers. Tot slot in het 4de deel de lijst van de Burgers geordend per gemeente.
Vergelijken we even de lijst met wie vermeld staat op de gedenkstenen en pubicatie :
Onze heldenMeise (Jan Van den Eynde)Gedenksteen
Meysse : Arias Jozef Tillier Jules Baudewijns Petrus
Baudewijns Petrus Bladt Willem Olbrechts Frans Olbrechts Frans Roelants Jan Baptiste Tillier Jules Thielemans Adolf Guillaume Roelants Jan Van Buggenhout Frans Isidoor Thielemans Adolf Van den Houwe Lodewijk Van Buggenhout F. Van der Zypen Jean Emiel Van den Houwe L. Van Eeckhout Hendrik Joseph Van Eeckhout H. Van Praet Prosper Van Praet P. Arias Joseph
Brussegem(Willems)
Brussegem :
Cooremans Jan Baptist
Wolvertem (t’ Kint)
Wolverthem : De Smedt Hendrik Jozef uitgebreide lijst De Smedt H. J. De Smedt Jan Baptist De Smedt J. B. Hermans Jozef Hendrik Hermans J. H. Van der Steen Pieter Jan Van der Steen P. J.
Er worden in Meise allerlei titels en prijzen uitgereikt. De samenstelling van de jury ’s en de criteria voor dellneming of erkenning laten nogal wat te wensen over. Daar zou met een denktank eens serieus moeten in gewied worden.
Ereburger : Schepencollege ?
Cultuurlaureaat : leden van de Cultuurraad zonder bekende criteria
Sportlaureaat : leden van de Sportraad zonder bekende criteria
Jeugdlaureaat : ?
Seniorenlaureaat : ?
Mooiste voortuin : bedienden met schepen ?
Kindvriendelijkheid : ?
Milieubewustheid : ?
Jules Van Campenhoutprijs : 1980 – 1998 Jury Hugo Bousset, daarna plaatselijke jury
Als de kwaliteitsverbetering dan toch tot de huisstijl van onze gemeente doorgedrongen is, moeten wij ook de infokrant eens onder de loepe nemen. Het wapenschild van onze gemeente zou op de omslag moeten prijken. De lay-out ervan wordt tegenwoordig opgesmukt met een foto. Zou een oude foto in zwart-wit met ernaast de huidige situatie in kleur niet mooi staan? De Infokrant van november 2014 werd ontsierd door een aanbieding om een publikatie te bestellen!? Op de derde pagina wordt dan weer publiciteit gemaakt voor “Meer over Meise Jaarboek 2014”. Door een belissing van de gemeenteraad wordt dit de uitgave van een boek, dat even goed via fotocopie met een mooie kaft in eigen beheer zou kunnen gebeuren. De oproep van de projectgroep voor sponsoring en bijdragen voor het Eddy Merckx – monument steekt daar schril tegen af.
De tweede bladzijde wordt ingenomen door het woordje van de schepen. Volgens een beurtrol komen zij aan bod. Zou het niet beter zijn ook alle verkozenen eens aan het woord te laten? Hun kiezers hebben daar recht op! De middenste bijdragen geven nuttige info, maar als we aan de technische bladzijden komen, zijn de teksten zo lang en uitgebreid dat niemand de moeite doet ze te lezen, tenzij een item rechtstreeks nuttig is voor een individuele burger. Verfrissend is de pagina met foto’s van onze eeuwelingen. De achterflap vergt enige ordening en coördinarie. Een aanspreekpunt (e-mail en telefoon-) “Senioren” ontbreekt. Zoals op de website worden onze ouderen verplicht een zoekactie te doen om hun weg naar hun rubriek te vinden. Eenvoud siert!
