Keizerlijk Meise Sib, de orde van de autochtone Meisenaars, verzamelt alles over het historische Meise
09-09-2015
475 Jeugdraad 50 V
475 Jeugdraad 50 V
Het groepsgevoel dat eigen was aan de Jeugdraad in de jaren 60 – 40 is er nu niet meer. Zoals in alle raden blijken de verenigingen vooral oog te hebben voor de subsidies die er te rapen vallen. Sedert de val van de muur van Berlijn is het belang van de openbare diensten in het inrichten van activiteiten toegenomen. Er ontstond een soort concurrentie tussen de verenigingen en de gemeentelijke diensten. Jeugdgemeenschap Meise (nu Jeugdclub Knodde) bestaat reeds 52 jaar. De eerste voorzitter was Frans De Cuyper, nadat hij jaren lang de Chirojongens leidde. De Jongerenclubs onder leiding van Leo Lambeets (ondertussen 90 jaar geworden) werden eerder belicht. De Patclub die ik zelf leidde had enkele merkwaardige activiteiten, waaronder de opvoering van 2 toneelstukken. Patclub in actie met toneel “Kabouters in de stad” en "De sint in 't kabouterland". De kinderen op de foto’s zijn de senioren van nu. Herken je ze nog ?
6.9.1965 Stichting Jeugdraad 12.9.1965 Colloquium 24.9.1965 Erkenning Gemeente
Ik herstructureerde van 1966 tot 1973 de Jeugdraad op grond van informatie uit andere gemeenten, richtlijnen van het ministerie van Cultuur en nieuwe initiatieven in de gemeente.
Ontwikkelingssamenwerking 11.11.11 werd later overgenomen door de G.R.O.S. Jeugddiensten Natuuronderzoek, later Groencomité (toen lid van Wielewaal en Natuurreservaten met samenwerking met de Plantentuin waar we 140 nestkastjes ophingen) Jeugdatelier Krea in Meise (Boechtstraat tegen A12) en Eversem (kapel) Voor het jeugdatelier vond ik inspiratie in het jeugdatelier Windekind in St.-Lambrechts Woluwe. We verkregen subsidiëring van het ministerie van de jeugd toen onder Gust Bal. Gypsy jeugdclub voor 16 – 18 jarigen Jeugdgemeenschap werd strikt beperkt vanaf de leeftijd van 18 jaar. Er kwam vraag van de ouders om ook 16-jarigen toe te laten. We richtten nadat de Jeugdgemeenschap weigerde ze toe te laten, een nieuwe jeugdclub op die onderkomen vond op de zolder van het huis Janssens waar het Audiovisueel Centrum begon en later achter de Muziekacademie. Zwemmen toen in het zwembad Strombeek tot 1972 het zwembad in Meise een feit was. Filmnamiddagen in de zaal van St.-Maarten met Willem Rosiers, overgenomen door de Patclub, met de legendarische westerns met Winnetou, Bambi, Emile und die Detective, … Deze filmclub werd overgenomen door de Meificlub. Deze club vond onderkomen in ’t Spinet, het legendarische toneel – en filmzaaltje op het podium van de sporthal in het Willy Van den Berghecentrum. Vakantiespeelpleinwerking met olympische spelen, circus Pat, …
Op 1.2.1973 was de Jeugdraad als volgt samengesteld :
Voorzitter Jef De Cuyper Secretaris Lieve De Daele (+) Chirojongens Meise Patrick Wallijn Jef Van Thienen Chiromeisjes Meise Anne Mie Van Humbeeck Liliane Krokaert Chirojongens Eversem Johan Claes Johan Depuydt V.V.K.S. Edwig De Valck Myriam Van der Stighelen V.V.K.M. Isabelle De Praetere Lutgarde De Groof Jeugdatelier Krea Michel Silverans Eric Van Baelen Jeugdclub Gypsy Paul Ooms Jeanine Van de Velde Jeugdgemeenschap Jaak Olbrechts Livien Thoelen Meficlub 16 mm Lode Verdoodt Jeanine De Vroede Afgevaardigde Sportraad Flor Perpermans Afgevaardigde Parochie E.H. Leonard Pluymers Schepen van de jeugd Jos Chabert
Toen ik ontslag nam als voorzitter van de Jeugdraad richtten wij het eerste pop-concert in Meise in met de Georges Baker - selection. Jaak Olbrechts volgde mij op als voorzitter van Jeugdraad Meise.
Wij ouderen of senioren kijken uit naar ons gouden jubileum. Maar dit jaar vieren wij het gouden jubileum van Jeugdraad Meise. De jeugdbegeleid(st)ers van toen, zijn nu de senioren! Ik verzamelde de opeenvolgende voorzitters, schepen van de jeugd en parochiepriester
1965 Guido Erard + Jos Chabert Herman Boon pr. 1966 Jef De Cuyper 1973 Jaak Olbrechts Xavier Olbrechts Jan Van Regenmortel 1976 Jo Claes en Paul Verdoodt 1977 Patrick Wallijn Cecile boon Leonard Pluymers 1978 Luc Busseniers 1980 Hugo Nica 1982 Edwin Smedts 1983 Jean Pierre Van Zeebroeck 1985 Marc Vertongen 1987 Edwin Smedts 1989 Yannick Hebbelinck Herwig Cornelis 1995 Gudrun Vranken Louis Van Schel 1996 Wim De Weerdt 1998 Jeroen De Smedt 2000 Jeremy Van den Steen 2001 Virginie De Klippel 2006 Stijn Depuydt 2007 Wim Verbeke 2008 Pieter Bouchez 2009 Bart Mullie 2010 Willem Beets
Zij zorgden ervoor dat de jongeren een onbezorgde vrije tijdsbesteding kregen.
Op 6 september 2015 bestaat Jeugdraad Meise 50 jaar. Dit is een gouden jubileum. Als 2de voorzitter van de originele Jeugdraad Meise (1966 – 1973) stelde ik aan de gemeenteraad voor deze historische verjaardag gepast te vieren. Dit zou getuigen van respect voor de onbaatzuchtige vrijwilligers in de jeugdwerking van toen. Dat waren nog echte idealisten! Als bijlage stuurde ik het bestuur van onze gemeente het bewijsstuk, dat afgedrukt staat in “Meise na de oorlog”, een recente publicatie van Jef Heyvaert. Het berust in de archieven van de Jeugdraad Meise (7 ordeners met genummerde bladzijden voor de periode van 1965 tot en met 1988). Die werden overgemaakt aan Berla. Zij zijn al een tijdje zoek. Het bevat de genummerde verslagen van alle vergaderingen en initiatieven van 1965 tot 1987. De Jeugdraad Meise werd op vrijdag 24 september 1965 officieel erkend. Schepen van de jeugd was Jos Chabert. Zie : http://www.bloggen.be/erfgoedmeise
Eigenlijk was de Jeugdraad een initiatief uit de parochie, door Herman Boon pr. die toen onderpastoor was. Zie http://blog.seniorennet.be/hermanboonpr Hij lanceerde de slogan “100.000 BF voor de jeugd”, dat was toen de prijs van 1 telefoonpaal. De senioren van nu waren toen amper 15 jaar of ouder. Hun inzet en idealisme, waarvan ik als 2de voorzitter van Jeugdraad Meise getuige was, zullen wij in een maandelijkse aflevering toelichten. Op zondag 10 mei gaat er een H.Mis opgedragen worden voor Herman Boon pr. (+ 5.5.2005) en de overleden jeugdbegeleid(st)ers. De eerste voorzitter Guido Erard overleed spijtig genoeg op 14 maart 2015. We stelden voor aan de gemeenteraadsleden, boven de partijgrenzen heen, en aan de Jeugdraad, op zondag 6september dit gouden jubileum op gepaste wijze te vieren. We roepen alle senioren op om achter dit historisch gebeuren te staan.
Op het rouwprentje van Raoul staat een foto die komt uit de kalender van fotograaf Van Rompaey (Portraitstudios).
Hij was de zoon van de voorlaatste veldwachter van Meise Frans Moyson.
Zijn professionele carrière verliep in het bank Gemeentekrediet- Dexia- Belfius, waar hijzich bezig hield met het voorbereiden van de magneetbanden nodig om de dagelijkse bankverrichtingen te verwerken. Hij is ook jaren syndicaal afgevaardigde geweest voor de liberale vakbond. Op 51 jarige leeftijd ging hij met pensioen In Meise begaf hij zich in de politiek voor de liberalen. Hij werd raadslid verkozen met 219 stemmen in 1970 en legde met de lijst Uw Toekomst met Eric Deloof (SP), Frans Van den Brande (VU) en Frans Lathouwers (PVV) klacht neer tegen de verkiezingsuitslag . In 1976 werd hij op de lijst Uw Toekomst niet verkozen met 182 stemmen. Hij nam toen een mandaat op in het O.C.M.W….
Hij behartigede ook de mutualiteit van de liberalen “Blauwe bloem” van ... tot .... Het echtpaar Moyson – ging regelmatig overwinteren in Spanje.
Hij was van bij de start actief in de heemkundige kring Berla, werd voorzitter in …en erevoorzitter Berla van ... tot ... Hij verzamelde verwoed oude prentkaarten en was zo regelmatig te vinden op het Vossenplein. Zijn kleinzoon zei tijdens de dien st in het Crematorium in Zemst dat hij regelmatig zijn verzamelzolder thuis mocht bezoeken.
Hij was van het geboortejaar 1941 en hield de overlijdens bij van zijn jaargenoten. Nu zal dat helaas iemand anders moeten doen
Eddy Merckx belandt op woensdag 17 juni 2015 op tram 70. Eddy behaalde 525 overwinningen op de weg. De lezers van “Het Nieuwsblad” kozen de vijf allermooiste. Van maandag 15 juni tot en met vrijdag 20 juni worden ze bekend gemaakt. De persoonlijke fotoselectie van Eddy en commentaar krijgen we op zaterdag 27 juni gratis bij “Het Nieuwsblad”in onze Tourgids.
Hij werd in de Giro 1969 uit de ronde gezet en won later de Ronde van Frankrijk 1969 (won 5 maal de Tour) Zaterdag 13.5 werd het kunstwerk Eddy baron Merckx van Paul Gregoir ingehuldigd onder het motto “Als topsport kunst wordt”. De initiatiefnemers waren bijzonder tevreden. De opkomst van de fans en de pers was zeer groot. Ik was bijzonder fier dat mijn kleindochter Hannah en haar vriendje geïnterviewd werden op www.zoomin.tv
(wzc Van Hoorick, voorheen Brusselsesteenweg), weduwnaar van Marguerite Haentjens, overleden op 23 december. Firmin Ooms werd op 7 oktober 1923 in onze gemeente geboren. Als enig kind verloor hij zijn vader toen hij pas 15 jaar was. Op zeer jonge leeftijd moest hij al zorgen voor het gezinsinkomen. Hij trouwde met Marguerite Haentjens. Het huwelijk bleef kinderloos. Marguerite stierf reeds in 1996. Gans de loopbaan van Firmin speelde zich af bij de telefoonmaatschappij. Hij deed er alle soorten taken. Hij was een heel sociale, eenvoudige man, met weinig tevreden. Hij wierp zich op als communist en ging zelfs naar Moskou. Hij had zijn politieke overtuiging, maar met respect voor ieders mening. In 1983 ging hij met pensioen en werd hij in de gemeentepolitiek verkozen voor de SP. Hij was gedurende drie jaar OCMW-voorzitter. Firmin speelde tamboer in de fanfare De Verenigde Broeders, maar hij versterkte meerdere fanfares als het nodig was. Muziek spelen was daarbij niet het belangrijkste, hij wou vooral gezellig samenzijn met vrienden en kennissen. Toen, enkele jaren geleden, thuis wonen niet meer mogelijk was, werd hij opgenomen in rusthuis OASE en later in wzc Van Hoorick. Ook daar was hij altijd de opgewekte bewoner die het met iedereen goed kon vinden. Ik bezocht hem regelmatig en liet hem met mijn kleinzoon de film en de foto’s zien van de inwijding van de Sint Annakapel aan de Plantentuin. De laatste tijd voelde de fiere grote man, Firmin, zijn krachten afnemen. In de nacht van 23 december is hij overleden. We namen afscheid van hem in onze St.-Martinuskerk op zaterdag 3 januari. Daarna werd zijn as uitgestrooid op de strooiweide van ons gemeentelijk kerkhof.
Na 1976 werden de verenigingen die voor heel de gemeente opereerden in 1987 geregistreerd. Politiek C.V.P. nu CD&V P.V.V. nu Open VLD S.P. nu S.P.A. Agalev nu Groen Volksunie nu … Vlaams Blok nu Vlaams Belang CVP – jongeren P.V.V. – jongeren Individuele jeugd De Smurfsloef Davidsfonds Karel Bulsfonds Vermeylenfonds Willemsfonds Culturele Centra N.W. Kunstkring '‘ Verloren Uurke Vakantiegenoegens Europese Confederatie Oud - StrijdersS Nationale Strijders Bond Liberaal Verbond voor Zelfstandigen Landbouwcommissie O.C.M.W. Jules Van Campenhoutprijs – prijs voor poëzie Maurits Naessensprijs – prijs voor schilderkunst G.R.O.S. 11.11.11 Duiven Judoclub Mansio Onderwijs Academie avCVO
Op 16 december 2014 overleed te Vilvoorde, omringd door allen die haar zo dierbaar waren, Mariette Blommaert. Mariette werd geboren op 8 oktober 1928 in een Meises gezin met 5 kinderen. Ze werd kapster en huwde met Frans De Coster, uitbater van de Renaultgarage aan de Van Doorslaerlaan. Ze was een hardwerkende vrouw met een open en lief karakter. Niettegenstaande het vele werk voor haar groot gezin, hielp ze nog zoveel ze kon aan de benzinepomp. Ze hield van plezier en gezelligheid, ze speelde graag met de kaarten, en een glaasje mocht er steevast bij zijn. Mariette had altijd een vrolijke glimlach op haar gelaat en ze straalde geluk uit, want ze mocht terugblikken op een leven vol toewijding voor haar 8 kinderen, haar 12 kleinkinderen en haar 15 achterkleinkinderen. Ze heeft tot haar 86 jaar haar aanslepende ziekte, die meer dan vijf jaar duurde, zeer manmoedig gedragen. Oma Mariette hield van feesten en doet het dubbel pijn, dat ze heenging net voor het voor haar zo mooie jaarlijkse familiefeest bij uitstek, het Kerstfeest. Nu is ze gaan aanzitten aan het grote feest bij God. Voor de kleinkinderen en achterkleinkinderen is ze nu een nieuw fonkelend sterretje aan de hemel. Op dinsdag 23 december namen we in onze St.-Martinuskerk afscheid van Mariette Blommaert. Daarna werd ze te ruste gelgd op de gemeentelijke begraafplaats van Meise.
465 Wandelgidsen in Meise Gids voor uw regio De Brabantse kouters, Zennevallei en Pajottenland KBC Lannoo Langs Vlaamse wegen Meise Jan Hammeneckerpad en bosskapelpad Het fusiepad te Meise De Groof Jan VTB - VAB - VWB Eddy Merckxroute Amelgempad De Smedt Frans Pasar Het Tony Van Ospad te Westrode Bettesone A. en J. Fietspad Meise Het Vlira - pad in Meise Wandelpaden te Meise 8 kerkennatuurwandelingen De Cuyper Jef Derde-jagerspad d'Hoogvorstpad Kouterpad Eddy Merckxroute Karel Van de Woestijne wandelroute Wandelen in Meise en Grimbergen Willems Julien Wandelpaden te Meise Heyvaert Frans De Ewin Ganz trekpaardenroute Van Den Eynde Maurits Markante vrouwenwandeling in Meise Dierickx Sonia De plantentuinroute Vandenbossche e.a Mountainbikeroute Miel Van de Cauter Steengoed 40 verrassende erfgoedwandelin Naudts Kris
Langs Vlaamse wegen Meise
St. Mon. en Landschapszorg
Jan Hammeneckerpad en bosskapelpad
VTB-VAB-VWB
Het fusiepad te Meise
De Groof Jan
Eddy Merckxroute
Vlaams Brabant
Amelgempad
De Smedt Frans
Pasar
Het Tony Van Ospad te Westrode
Bettesone A. en J.
Meise Historische gebouwen
Gemeente Meise
Fietspad Meise
VTB - VAB
Het Vlira - pad in Meise
Gemeente
Het kerkelijk leven te Meusegem en Imde
Servaes
Wandelpaden te Meise
Heyvaert Frans
VTB
8 kerkennatuurwandelingen
De Cuyper Jef
Natuurreservaten
Derde-jagerspad
Cul.Meise
Gemeente Meise
d'Hoogvorstpad
Cul.Meise
Gemeente Meise
Kouterpad
Cul.Meise
Gemeente Meise
Eddy Merckxroute
Gemeente
Karel Van de Woestijne wandelroute Wandelen in Meise en Grimbergen
Het eerste speelplein bevond zich waar nu het Willy Van den Berghecentrum staat. Het was van de parochie en wijlen Herman Boon pr. rustte het uit o.a. met een grote glijbaan. De Jeugdraad besliste toen op vraag van de parochie om het af te staan voor de bouw van het onderwijs- en sportcomplex. Jos Chabert verkeeg van de verkavelaars grondafstand ten voordele van speelpleinen voor de jeugd. Het eerste is Kleine Wouwer, maar het werd nooit ingericht. Het tweede Kraaienbroeklaan, waar op vraag van een buur een basketbelgoal en een petanquebaan aangelegd werd. Wijnberg zijn er twee : een ingericht speelplein en een met twee wilde kastanjelaars. In de Landbeekstraat deden de verkavelaars gronsafstand en rustten het plein ui met verlichting. Ondertussen is dat ingepalmd door een buur en ligt het er verlaten bij. De gemeente richtte op het einde van de Parklaan een groot speelplein in : … Op de Krogstraat bevond zich naast het rusthuis Jan Van Gijsel een degelijk speelplein. De vrije basisschool Sinte – Maarten heeft een speelplein en de gemeentelijke basisschool De Leertuin heeft een overdekte en een open speelplaats.
In haar thesis voor professor Top behandelde leerkracht en licenciaat Germaanse filologie Nicole Coremans van het CVO Meise en Jette (tot 5.8.2008 Audiovisueel Centrum Jos Chabert Meise en Jette ) dit onderwerp voor Meise. Jules Van Campenhout, burgemeester van Meise tot de fusie, vertelde het verhaal van de zes wegjes en tekende het op. Dat gaat over de Diepestraat, een van de laatste hollewegen van Meise. Het is een kruispunt van de Heirbaan, Krogstraat, Mankevosstraat, Kaarlijkstraat, Kruisblokweg en Klepperstraat. De zes wegjes (5 asfaltwegen en één kerkwegel) leiden naar Oppem, Wolvertem, Mankevos en Hasselt, Meise, Kaarlijk en Amelgem, Ossel . Ring TV gaf mij de gelegenheid om dit verhaal te vertellen. Ik zette het om in authentiek Meises dialect voor de werkgroep dialect N.W.-Brabant, die helaas niet meer actief is. http://www.ringtv.be/video/de-zes-wegskes-van-meise
Marc Daniëls schilderde deze plaats en de gemeente kocht het aan. scan Robert Mac Farlane beschreef op een grandioze wijze in Wild Places de sensaties die je kunt meemaken in een holleweg. Dat inspireerde mij om haiku’s te maken over de wilde natuur. http://blog.seniorennet.be/ikoe
Wanneer hebt u voor het laatst een regenboog gezien ? Om hem goed waar te nemen, moet je eigenlijk in de vrije natuur zijn. Als dan de zon doorbreekt tegen een donkere onweerslucht met regen, kan dat machtig natuurverschijnsel ontstaan van die grote boog met alle kleuren van het spectrum. In de Bijbel is de regenboog een teken van verzoening en van een nieuw begin. God zet na de zondvloed zijn boog aan de hemel, om door die boog telkens aan zijn belofte herinnerd te worden: de boog van de verzoening, van een nieuw begin, de boog van Gods barmhartigheid. In de immense ruimte van die boog mogen wij leven. Maar verstaan wij die boog nog wel als een teken van vrede en verzoening ? Deze dag is een dag van herdenken en gedenken. Zeventig jaar geleden werd een wapenstilstand gesloten. Welke nationaliteit de duizenden en duizenden soldaten hadden, maakt vandaag nog weinig uit. Vriend of vijand ? Het was altijd iemands vader, altijd iemands kind. Het aantal namen gegrift op de gedenkplaten van de vele oorlogsmonumenten is niet te tellen. Ook in onze gemeente staan er vele namen op de monumenten van de gesneuvelden en op de graven van het kerkhof. Voor een christen gaat het om gestorvenen die in vrede rusten en wachten op de opstanding der doden op de Laatste Dag. Dan kan er geen sprake meer zijn van Britten, Fransen, Duitsers, Amerikanen of Belgen, maar wel van kinderen van één mensenfamilie, die er blijft van dromen dat er ‘nooit meer oorlog’ zal zijn. Al die mensen die hun leven gaven in beide wereldoorlogen, willen wij vandaag gedenken in ons gebed, in onze gedachten, beseffend dat oorlog toch zó zinloos is, en dat enkel vrede mensen kan gelukkig maken. Het is vandaag ook moederdag! Hoeveel verdriet hebben die oorlogen niet meegebracht. Hoeveel gemis bij zovele moeders: jongens die gesneuveld zijn, die nooit meer thuisgekomen zijn, over wie niemand nog spreekt. Maar in het hart van zovele moeders zijn zij blijven leven. Men mag dat de moeders nooit meer aandoen. Wij mogen erop vertrouwen - en nu spreek ik vanuit mijn geloof - dat al die mensen levend blijven bij God. Als wij dat allemaal ter harte nemen, dan heeft het gedenken van onze gesneuvelden wel degelijk een diepgaande betekenis. Want dan zal de dood van zovele, vooral jonge, mensen, niet zinloos geweest zijn voor ons land én voor de wereld. Waarschijnlijk zal het nog lang duren eer Gods droom van vrede werkelijkheid wordt: één grote tafel, zo schrijft de profeet Jesaja, waaraan alle mensen zonder onderscheid een plaats hebben, in vrede met mekaar. Vandaag zijn wij hier samen om te gedenken, om ons te herinneren en ook om te bidden voor vrede. Want het heeft geen zin dat wij onze doden gedenken, als wij tegelijk ook niet bidden om vrede en de intentie hebben om zelf - ieder op zijn plaats - aan vrede te werken. Wij willen bidden om vredestichters, mensen die de moed blijven hebben om hun stem te verheffen tegen onrecht. Wij willen bidden dat onze jongeren, mensen met een open en vriendelijk gelaat zouden zijn, mensen die blijven oproepen om af te zien van alle zinloos geweld. Wij gedenken en bidden vandaag in een eucharistieviering. Wij stellen hier een klein gebaar van een grote Vredestichter. Wij breken en delen zijn eucharistisch brood, omdat wij geloven dat Jezus´ geest meer kracht heeft dan ons spreken. Wij wensen elkaar straks vrede toe. Moge dit gebaar een welgemeende stap zijn in de goede richting. ‘Zalig die vrede brengen’, zegt Jezus, ‘zij zullen kinderen van God genoemd worden’. Ieder van ons, elk gezin, elke politieke partij, elk gemeentebestuur en elke regering is op een eigen manier verantwoordelijk voor de vrede. En ook elke kerk, elke gelovige gemeenschap, draagt hier haar verantwoordelijkheid. Laten we de handen in elkaar slaan en samen bouwen aan vrede. Tot slot lees ik een kort fragmentje dat Anne Frank schreef in haar dagboek op 15 juli 1944: ‘Ik zie hoe de wereld steeds meer in een woestijn herschapen wordt; ik hoor steeds harder de aanrollende donder, die ook ons zal doden, ik voel het leed van miljoenen mensen mee en toch, als ik naar de hemel kijk, denk ik, dat alles zich weer ten goede zal wenden, dat ook deze hardheid zal ophouden, dat er weer rust en vrede in de wereldorde zal komen’. Moge die droom van Anne Frank eens werkelijkheid worden. We willen ervoor bidden in deze viering. We vieren vandaag op heel wat plekjes in Vlaanderen moederdag. Als we eens bedenken wat we allemaal aan onze moeder te danken hebben, is dat enorm veel. Wie we vandaag zijn, heeft zij in grote mate meebepaald omdat zij, zo hoop ik toch, steeds aanwezig is of was in ons leven. Zij is het duidelijkste voorbeeld van wat verbondenheid kan bewerkstelligen in een mensenleven. Niet voor niets zegt men dat God niet overal tegelijk kan zijn en dat Hij daarom de moeders geschapen heeft.
Lieve moeders ik wens jullie een heerlijke moederdag. Amen.
In Brabantse molens e.a. Landelijke Industrie in Vlaams Brabant en Brussel 19 in 1799 van Jaak Ockeley op pag. 327 lezen we : Jeneverstokerijen : Meise : 1 ? Wolvertem : 1 ? Brouwerijen : Meise : 4 1. ? 2. ? 3. ? 4. ? Wolvertem : 4 1. De Keersmaeker in de Stationsstraat Breugel nu Sportpoint 2. Van Campenhout in de Stationsstraat (nu nieuwbouw) met mouttoren (bestaat nog ) 3. Imde ? 4. ? Windmolens : Meise : 1 ? Wolvertem : 1 Merchtemsesteenweg Van de Moortel molenhuis (vluchtelingen WOI) Watermolens : Meise : 1 De Waet St.-Annastraat Wolvertem : 1 Imde : 1 Oppem : 1 Amelgem
Welke resten er nog ? De watermolens zijn niet meer in gebruik. De molen van Amelgem wordt waarschijnlijk onder Wemmel geklasseerd, want die bevindt zich op de grens. Aan de Drijpikkel is ook nog een molen die onder Strombeek valt.
Achiel Jacobs schreef verschillende bijdragen over dit onderwerp :
Watermolens
04/76/13 Meise De Waet 04/77/12 Imde 04/77/14 Wolvertem Baggemolen Heidestraat 04/78/15 Amelgem 05/79/15 Strombeek Ter Spriet 05/79/17 Amelgem
16 a en b 1958 voor en na De autosnelweg naar Antwerpen werd aangelegd, voorbij de Romeinsesteenweg naar Meise en verder over een nieuw tracé, maar van de Romeinsesteenweg tot het nieuwe rond punt van de Dikke Linde over de Meiselaan zelf. De oude kasseiweg met de vier rijen kastanjelaars is daardoor een soort middenberm van de autostrade geworden, minder en minder toegankelijk voor wandelaars en van jaar tot jaar met minder bomen. De Romeinsesteenweg zelf werd verbreed. De ring werd aangesloten op de A12 via het groot verkeersplein van Strombeek (in 1958 was alleen maar het stuk tussen Groot-Bijgaarden en Strombeek af) wat ook de verbindingen met Meise overhoop gooide. De A12 werd sindsdien nog fel verbreed zodat de ganse ruimte tussen de middenberm en de laterale rijbanen op een smalle berm aan weerskanten na volledig is ingenomen.
17 a en b tramhalte en Meiselaan met tram Nog iets over de trams langs de Meiselaan: de buurtspoorwegen reden al sinds 1889 via de Heizelstraat en nabij de Dikke Linde waar ze de Meiselaan kruisten over Strombeek en Grimbergen naar Humbeek. In 1893 kwam er een aftakking vanuit Grimbergen langs de provinciale baan Vilvoorde-Aalst tot in Meise, verlengd tot Wolvertem en Londerzeel in 1894. Pas met de wereldtentoonstelling van 1935 kwam er een tramlijn naar Meise en Londerzeel langs de Meiselaan, die voor 1958 zoals we zagen langs de kant van de Madridlaan werd verlegd. Het stuk van die lijn Wolvertem-Londerzeel werd al op 4 oktober 1968 stopgezet, het deel Brussel-Wolvertem op 26 juni 1970. Langs de Meiselaan rijden enkel nog trams van de MIVB, oorspronkelijk de 1 en de 52, nu slechts de gemoderniseerde 3 tot de terminus Esplanade.
Ook zo bleef de Meiselaan een attractie waar met bewondering werd over geschreven. Nog in 1929 werd ze als argument gebruikt bij reclame voor de verkaveling van de Boechoutwijk zoals blijkt uit een postkaart.
14 a en b Het stuk op Laken dat effectief op 156 m breedte was gebracht bleef er lang onbebouwd bij liggen. Hoewel: in het weekblad “Vrij België” dat tijdens de eerste wereldoorlog onder leiding van Frans Van Cauwelaert en Julius Hoste in Nederland verscheen vinden we op 13 juli 1917 in de rubriek “Nieuws uit het Land” volgend bericht uit Laken. Door tussenkomst van de landbouwcommissie zijn de uitgestrekte grasperken langs de laan van Meijsse in percelen verdeeld en ter beschikking van de bevolking gesteld. Men heeft er aardappelen, bonen en erwten geplant. De vrucht staat er goed voor. De gronden die Leopold II had aangekocht waren aan de Staat overgedragen voor zover ze nodig waren voor de wegaanleg. Maar ook de aanpalende terreinen waren via de Koninklijke Schenking in het bezit van de Staat gekomen. Met een conventie van 1927 droeg de Staat echter 125 ha van de Heizel over aan de Stad Brussel om er de wereldtentoonstelling te organiseren die met enkele jaren vertraging in 1935 zou doorgaan.
15 Meiselaan in 1935 a en b met Artois
In de Brusselse gemeenteraad van 23 mei 1932 stelde Deboeck voor de Meiselaan te verbreden door de baan voor ruiters erbij te bestraten en deze zelf langs de buitenkant van de bomen te verleggen. Schepen Van de Meulebroeck reageerde dat het wegdak van de Meiselaan ter hoogte van de Dikke Linde 8 m breed is, en verder maar 5 m. Men stelt voor het ruiterpad te bestraten. Maar we hebben ons tegenover de Staat verbonden een van de zijbanen te bestraten, deze rechts. We hebben stappen ondernomen bij de Staat opdat deze het verder zou uitvoeren tot in Meise. Schepen Coelst zegt dat het onvoorzichtig zou zijn aan te dringen op de verbreding van de weg van de Romeinsesteenweg tot in het dorp van Meise, want er bestaat al jaren een plan om een nieuwe baan aan te leggen van 40 m breed, parallel met de huidige. De nodige onteigeningen daarvoor zijn al gebeurd op enkele percelen na. De buurtspoorwegen hebben hun tracé in functie daarvan gekozen. We moeten aandringen bij de Staat opdat deze werken zouden uitgevoerd worden tegen de Expo. De zogezegde “autostrade” van Brussel naar Antwerpen, in feite een baan met vier rijstroken, werd pas gedeeltelijk opengesteld in 1939 en het stuk Boom-Antwerpen kwam pas na de tweede wereldoorlog klaar. In 1956 moesten de aankomst te Antwerpen en te Brussel nog afgewerkt worden, voor Brussel gebeurde dat dan tegen de Expo 1958.
In de afstand aan de Stad Brussel van 1927 waren ook de terreinen naast de zijbanen van de Meiselaan zelf begrepen. Langs de kant van wat in 1961 werd omgedoopt in Madridlaan vielen die in het expoterrein en dat zou zo blijven in 1958 en tot op de dag van vandaag. Langs de rechterkant van de Dikke Linde naar de Romeinsesteenweg werden ze door de Stad Brussel in 1937 wel verkaveld voor villabouw. De eerste villa’s werden gebouwd in 1938 maar het zou tot na 1958 duren eer alles volgebouwd geraakte. Het is vooral in de aanloop naar de Wereldtentoonstelling van 1958 en daarna dat de omgeving grondig gewijzigd zou worden. In het boek “Brussel kruispunt van het Westen” (Ministerie van Openbare Werken en van Wederopbouw, 1956) werd het als volgt beschreven: De Meiselaan, eindpunt van de autosnelweg naar Antwerpen, heeft een 8 m brede middenrijbaan, die wegens haar geringe breedte reeds vele jaren uitsluitend voor het verkeer in de richting naar Brussel moest worden bestemd. De laterale rijbaan van 6,50 m breedte, gelegen rechts van de Meiselaan wanneer men naar de Dry Pikkel toe gekeerd is, neemt dientengevolge al het verkeer in de richting Antwerpen op. Langs die laterale rijbaan ligt een 5,50 m brede berm waarop de stads- en buurttrams rijden. Twee snelverkeersbanen, elk 10,50 m breed, zullen worden aangelegd aan weerszijden van de twee dubbele rijen kastanjebomen langs de huidige middenrijbaan; zulks zal toelaten de twee laterale rijbanen terug voor het plaatselijk verkeer vrij te geven. Een dezer rijbanen – namelijk deze palend aan de Tentoonstelling (de huidige Madridlaan) zal daarenboven van 6,50 m tot 10,50 m verbreed worden. De huidige middenrijbaan van 8 m zal dienen als toegang tot de parkeerruimten die zullen worden aangelegd tussen de twee dubbele rijen kastanjebomen, die nagenoeg geheel worden behouden. De sporen van de buurttram (naar Londerzeel) zullen langs de linker laterale rijbaan worden gelegd, terwijl de sporen van de stadstram op hun huidige plaats zullen worden behouden, d.w.z. langs de rechter laterale rijbaan. Dit verleggen van de sporen van de buurttram is gerechtvaardigd door het geschikt maken van het kruispunt van de Dikke Linde alsmede door de noodzakelijkheid te vermijden dat die sporen de autosnelweg nog zouden kruisen.
Arm in arm stroomden de koppeltjes verliefden er iedere zondag toe, om mekaar onder het frisse en discrete lover te zeggen… wat men mekaar zegt op 20 jaar. Het is ook sinds vele jaren een geliefde wandeling voor de burgers van de goede stad Brussel, die er niet alleen smakelijke paling en heerlijke boterhammen met plattekaas vinden, maar ook wat ze bovenal liefhebben: een goed glas. Door het onverbiddelijk lot, moest l’Amour zoals elke menselijke onderneming een einde kennen. Het is zover: l’Amour wordt gesloopt. De Société des Installations Maritimes, zonder medelijden voor onze verliefden, komt ze te koop te stellen voor afbraak. En zo verdwijnen stuk voor stuk de restanten van de goede oude tijd. Het oude Brusselse estaminet zal in de herinneringen voortleven. Dat is een troost.
Zelfs al was ze dan niet afgewerkt, toch wekte de Meiselaan bewondering op bij velen. Een voorbeeld, uit de pen van Herman Teirlinck[1]: En buiten komende (uit de serres), staat ge op het Neptunusplein, waar de koning die mooie fontein van Jean deBologne deed oprichten, en ziet dan de weg op Meise, ook op zijn wil aangelegd. Eerst eis ik uw aandacht voor de zonderlinge Japanse Toren, die vlak naast een Chinees paviljoen staat, zijn acht vierkante daken overmoedig op elkander stapelt en tresoren van uitheemse kunst bewaart. Dan moet ge de wandeling op de Meiselaan aanvaarden. Het is waarlijk een vermetel idee om, zo ver van Brussel af, deze sierlijke, geheel ‘steedse’ boulevard dwars door de vrije groene landouwen uit te werpen. Hieraan zijn daarom de inzichten te meten van een vorst, die voor Brussel een ontzaglijke toekomst heeft gedroomd en, met fors gedacht, die toekomst heeft willen bereiden. Wij gaan dus de baan op en genieten een uur lang van het lieve landschap dat links en rechts uitligt, wiegend en kleurig. Dan, achter zijn oude hek en half in ’t geboomte verborgen, rijst, onder grijze patine, het kasteel van Boechout waar de prinses Charlotte, weduwe van Keizer Maximiliaan van Mexico en zuster van koning Leopold II haar eenzame ouderdom slijt. Deze wandeling is voortreffelijk.
In mei 1910 luidt het in het BTCB dan weer dat men al jaren spreekt van het herstellen van de Meiselaan maar dat ze aan haar lot wordt overgelaten. Het wegdek is een permanent gevaar voor de voertuigen voor de gedeelten van de Dikke Linde tot de eerste helling, van de Drypikkel tot de inkom van Meise en van het verlaten van dat dorp tot de provinciale baan in Wolvertem. In februari 1912 heeft men het over een nieuwe baan Antwerpen-Brussel, waarvan alleen het stuk Boom-Meise van een 20 km nog moet aangelegd worden. Men zou eerst het stuk Meise-Wolvertem moeten doen waarvoor de nodige onteigeningen al gebeurd zijn. En in juni 1912 komt men er op terug en zegt dat het baanvak Meise-Wolvertem in een afschuwelijke staat is. Men spreekt al maar over een nieuwe grote baan naar Antwerpen maar wanneer zal die er komen?
[1] Herman Teirlinck, Beschrijving van Brussel tijdens de Wereldtentoonstelling van 1910, in: Brussel 1900, Samengesteld door J. Van Schoor, Elsevier Manteau, Antwerpen-Amsterdam, 1981, pp. 92-94
