Nostalgische verhalen Over de oorlog, kindertijd, jeugd, verliefdheid, legerdienst en later leven.
12-04-2007
Meester 'Bagger' - (Deel 1)
- 1942 - 1945
Onder de oorlog naar school gaan was niet altijd gemakkelijk.
Toen een Engelse bommenwerper waarvan één van de motoren uitgevallen
was zijn lading niet ver uit de buurt van de school moest laten vallen
waren alle ruiten aan diggelen en hadden we onverwacht enkele weken
verlof.
De diepe kraters van de bommen waren voor ons een extra speelplaats
geworden en ondanks het verbod van onze ouders waren we er met geen
stokken weg te slaan.
Aan één bepaalde meester uit deze gemeenteschool bewaar ik een speciale herinnering.
Een van de meest kleurrijke figuren uit onze kinderjaren is Frans De Keyzer.
Als schoolmeester heeft hij een
grote invloed op ons en er kan bijna geen dag voorbij gaan of wij
krijgen op een of andere manier met hem te maken.
Mede door zijn donkere hoornen bril
waarboven twee zware zwarte wenkbrauwen uitsteken en zijn dikke zwarte
snor, heeft hij een streng uiterlijk, maar hij is het eigenlijk niet.
Toch houdt hij erg van orde en
stiptheid want niets kan hem meer doen steigeren dan iemand die te laat
komt in de klas of zich slordig gedraagt of kleedt. Hijzelf heeft
altijd een piekfijn en afgeborsteld kostuum aan van donkergrijze stof,
en op zijn hoofd de onafscheidelijke zwarte deukhoed.
Wanneer hij s middags of s avonds
de rij schoolkinderen over de tramrails tot aan het veldeke richting
dorp toe begeleidt, zwaait hij voortdurend met zijn wandelstok en tikt
ermee tegen je benen als je ook maar durft met één voet van de stoep te
stappen.
Voor zover ik weet geeft hij al
jaren les in het voorlaatste klaslokaal en voor dezelfde twee leerjaren
tegelijk, het derde en het vierde. Alle klaslokalen in onze
gemeenteschool zijn dubbel zodat je steeds twee jaar bij dezelfde
meester of juffrouw doorbrengt.
Waar zijn bijnaam Den Bagger vandaan komt weet ik niet maar toch noemt iedereen hem zo, tenminste als hij het niet hoort.
Meestal rookt hij een pijp, ook tijdens de les en dat wordt in deze tijd nog als normaal beschouwd.
Voor velen is hij de plezantste
meester die we al ooit gehad hebben, vooral omdat je bij hem niet veel
moet doen in de klas en je heel weinig of geen huiswerk krijgt.
Frans De Keyzer houdt van vaste
rituelen en één daarvan is het dagelijks doen maken van de tafels van
vermenigvuldiging. Volgens hem zijn de tafels de basis van alle kennis.
Elke morgen om acht uur dertig
wanneer we in onze banken hebben plaatsgenomen en het gebed is
opgezegd, nemen we lei en griffel en beginnen er de tafels op te
schrijven.
Ondertussen zit de meester
rustig in zijn gemakkelijke stoel en laat dikke rookwolken van achter
zijn dunne oorlogskrant omhoogstijgen. Stiekem loert hij af en toe over
de rand van zijn dagblad en verrast een toevallige babbelaar met een
snedig; Verder werken en niet babbelen Jef of Pierrre of Jan.
Na verloop van tijd zegt hij steevast Wie gedaan heeft houdt zich nu maar verder nuttig bezig.
Dit betekent dat hij nog niet klaar is met lezen.
Zich nuttig bezighouden kan van
alles zijn: lezen in ons leesboek, een tekening maken of gewoon stil in
je bank blijven zitten, liefst met de armen gekruist.
Niet iedereen houdt zich daaraan en
er wordt wel wat gefezeld en geduwd met de ellebogen zodat het nooit
helemaal stil is in de klas.
Na verloop van tijd wordt het toch
wat te rumoerig en legt hij met tegenzin zijn pijp neer, vouwt de krant
vierdubbel samen en komt wijdbeens op de rand van de houten trede
staan, naast zijn lessenaar.
Zoals een dirigent steekt hij plots een meetstokje in de hoogte en wacht tot het rumoer in de orkestbak ophoudt.
Dan valt zijn rechterhand met een
korte beweging naar beneden en beginnen we allen tegelijk de tafels van
vermenigvuldiging af te dreunen.
- Eén maal één is één.
- Twee maal één is twee.
De meester gaat weer achter zijn lessenaar zitten en blijft aan zijn opnieuw gestopte pijp zuigen zonder ze aan te steken.
acht maal zes is achtenveertig...
Weer heeft hij zijn krant genomen en over de rand loeren zijn vinnige oogjes in onze richting
- Negen maal tien is negentig.
Opnieuw stijgen wolken op van achter de papieren muur.
- Tien maal tien is hondeeeerd!!
Lang rekken wij dat laatste woord om te laten weten dat het gedaan is. Je weet maar nooit of hij in slaap gesukkeld is
De schoolbel rinkelt luid. Ha, speeltijd ...