        Welkom op mijn blog!

      Vertellingen en verhalen
              uit mijn jeugd
           van 1940 tot 1960

KLIK HIER !

	Na... de tijd van toen (mijn nieuw blogje vanaf 1960)

Inhoud blog

	Gouden Bruiloft
	Petrol in de soep
	Ajuinstoemp
	De Melktand
	Patatten van ... 'De Neus'
	Een broertje erbij... en nog één
	In blijde verwachting...
	De Kolenzifters
	Renéeke
	Een vijver vol met!
	Fietsperikelen
	Nieuw blog: Periode vanaf 1960
	A votre service, monsieur !
	Werkloos
	De Kerstkalkoen
	De mooiste dag!
	Een zware teleurstelling
	'œ Slisse en Cesaer '
	De Officiële Kennismaking
	Zwarte Piet
	Vlaamse Kermis, de Eerste Kus
	Appél aan bed!
	Naar het Leger
	Het Eerste Contact
	De Edele Kookkunst
	De Edele Kookkunst (deel 2)
	Naar Büderscheid (deel 2)
	Naar Büderscheid (deel 1)
	't 'œVliegmachien'
	Gaan werken in het 'œatelier'
	Mathileke Vis
	De Nieuwe Laarsjes
	Ons eerste fietsje
	De Brug over het Albertkanaal
	Nonkel Jan ( 2 ) - De grappenmaker
	De Rode Zwembroekjes
	Nonkel Jan
	Bij 'Tenne' met vakantie
	Het Koffieservies (deel 2)
	Het Koffieservies (deel 3)
	Het koffieservies. (deel 1)
	De bevrijding - 4 September 1944
	De Bedrieger, bedrogen
	De laatste loodjes ...
	Gestapo
	Meester '˜Bagger' - (Deel 3)
	Meester '˜Bagger' - (Deel 2)
	Meester 'Bagger' - (Deel 1)
	Mil '˜Piot' en de zoetlingskes (Deel 2)
	Mil '˜Piot' en de zoetlingskes - (Deel 1)
	Weer thuis
	Koekelberg
	Geboren vóór den oorlog
	Waarom schrijven?

E-mail mij

Ik waardeer uw mening en mail u zeker terug

Op schoolreis in Dinant 1950

Gastenboek

Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

Mijn favorieten

	Andersdangewoon
	Uilenspiegel
	Nieuwjaarsbrieven 2
	Met hart en ziel
	Warket (Ikbijhaar)
	Didi's Vluchtstrook
	Rocor
	Begrijphetnietje
	Hercule Poireau
	Titipoes

Archief per week

	05/04-11/04 2010
	12/11-18/11 2007
	22/10-28/10 2007
	15/10-21/10 2007
	24/09-30/09 2007
	13/08-19/08 2007
	30/07-05/08 2007
	23/07-29/07 2007
	16/07-22/07 2007
	09/07-15/07 2007
	11/06-17/06 2007
	04/06-10/06 2007
	28/05-03/06 2007
	21/05-27/05 2007
	14/05-20/05 2007
	07/05-13/05 2007
	30/04-06/05 2007
	23/04-29/04 2007
	16/04-22/04 2007
	09/04-15/04 2007
	02/04-08/04 2007

De tijd van toen ...

Nostalgische verhalen
Over de oorlog, kindertijd, jeugd, verliefdheid, legerdienst en later leven.

09-05-2007

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Het Eerste Contact

Lente 1955

Ondanks het feit dat ik haar al jaren ken, is het nooit bij mij opgekomen om iets met haar te beginnen.
De blik waarmee ze naar me kijkt doet me nochtans vermoeden dat ik haar niet onverschillig laat, maar toch is er die aarzeling.
Ze is nog zo jong en ikzelf wil nu, juist vóór mijn legerdienst, niet al meteen aan een vaste verkering beginnen.
De enkele zondag- of kermisliefjes welke ik tot dan al gekend heb zijn nooit een belemmering geweest om met de kameraden te blijven uitgaan maar als ik iets met haar begin zal het serieus zijn, dat voel ik.
Als ik mijn vriend Willy bij hem thuis ga ophalen om naar de repetities van het toneel te gaan dan zie ik zijn jongere zus wel eens in de keuken. Ook zij speelt mee in de jaarlijks opgevoerde operettes maar tot op heden hebben we nog geen twee woorden met elkaar gewisseld.
Dit jaar maakt de toneelkring een uitstap met de autocar naar de Ardennen en de hoofdattractie is de Waterval van Coo. Iedereen die deze winter actief was bij de kring mag gratis mee.
Het weer is mooi en de bus zit afgeladen vol, zelfs alle zitplaatsen in de middengang moeten worden neergeklapt.
Roger Verbist, die door iedereen Verbiske genoemd wordt, zit al aan het venster en naast hem heeft Maria van Stinne zich neergeploft.
Ik heb me niet zo fel gehaast en moet tevreden zijn met een plaats in het midden op een van de klapstoeltjes.
Verbiske voelt zich wat ingesloten en blijkbaar niet erg op zijn gemak en daarom biedt hij Maria zijn vensterplaats aan zodat hij naast mij kan komen zitten om te kletsen over onze legerdienst die binnenkort begint.
De sfeer is opperbest en er wordt al volop gezongen en gelachen voordat de autocar goed en wel het dorp is uitgereden.
Roger Verbist is een paar maanden ouder dan ik en zal worden ingelijfd bij de marine terwijl ik bij de landmacht ga. Hij vindt het een hele eer om matroos te worden.
Verbiske is opgewonden en blijft maar doordrammen over boten en schepen en het mooi blauw marinierspak dat hem toch heel wat beter zal staan dan het kaki soldatenkostuumpje dat ik zal moeten dragen.
Zeg eens, om bij de marine te gaan moet je toch kunnen zwemmen? Vraag ik expres om de spraakwaterval wat af te stoppen.
Hij kijkt me onnozel aan. Wat..?
Wel ja, jij kunt toch niet zwemmen?
Ikke?... Euh
Ik doe er nog een schepje bovenop.
Vroeger in de zwembeek, aan het kerkhof, kwam jij nooit dieper dan tot aan je knieën in het water.
Dat is nie ..., niet waar jong! Ik kan wel zw...zwem...mm, en daarbij het is nie ... niet nodig, hebben ze mij ge...gezegd.
Als Verbiske begint te stotteren moet je oppassen. Dan wordt hij rap kwaad.
Bovendien is het niet prettig om de hele tijd stoten van zijn elleboog te krijgen.
Ik zwijg verder wijselijk en ben blij als we eindelijk een eerste stop houden bij een baancafé om een deel van onze boterhammen op te eten.
Wanneer we opnieuw instappen probeer ik bij de eersten op de bus te zijn. Bijna iedereen wil nu achteraan plaats nemen omdat daar het meest van al gelachen wordt. Door het gedrang komt Firmin, een oudere jonkman, naast Maria van Stinne te zitten. Verbiske zit nu op het klapstoeltje en heeft aan Firmin een nieuw slachtoffer gevonden om tegen te stoefen over zijn toekomstig matrozenbestaan.

De reis is een succes en we amuseren ons kostelijk. Op de terugweg stoppen we nog ééns en daarna neem ik plaats naast mijn vriend Willy. Zijn zuster zit op dezelfde rij aan de andere kant tegen het venster. ?Pal achter haar zit Bert haar oudste broer samen met zijn vrouw Gaby.
Hij plaagt zijn zuster door mij aan te moedigen om naast haar te gaan zitten in de plaats van naast haar broer.
Zij begint te blozen maar geeft geen kik en kijkt strak voor zich uit naar buiten.
Na nog een paar keer aandringen zonder reacties geeft Bert het op.
?Het wordt stilaan donker en plots denk ik: 'waarom niet eigenlijk?' sta op en neem plaats naast haar.
Voilà, zijt ge nu content? Vraag ik uitdagend aan Bert.
Zij blijft recht voor zich uitkijken en verroert geen vin maar Bert begint opnieuw te stoken.
Allé jong, ga wat korter bij haar zitten en pak ze ne keer goed vast!'
Ik voel mij bijna even gegeneerd als zij en krijg al spijt van mijn beslissing.
Ik denk er niet aan om dichter bij te schuiven want Bert en Gaby zitten ons gewoon uit te lachen. Demonstratief kruis ik de armen over mijn borst alsof het mij allemaal niet interesseert.
Even later doet zij precies hetzelfde.
'Zeg, dat heeft hier al lang genoeg geduurd, kom wat dichter bij jong! Bert duwt onze hoofden even tegen elkaar. ?Als versteend blijven we zo even zitten.
Ik vind het eigenlijk best aangenaam en mijn vingertoppen raken even de rug van haar rechterhand. Zou ik durven? Lichtjes beweeg ik mijn vingers en ze opent haar hand. Voorzichtig schuift mijn hand in de hare en we knijpen zachtjes.
Een onbeschrijfelijk gevoel maakt zich van mij meester en mijn hart klopt in mijn keel.
Ze kijkt nog steeds pal voor zich uit. Blijkbaar is ze bang om iets te laten merken aan de rij achter ons.
'Goed.' denk ik, dan zullen ze niets merken en ik kijk zelfs de andere kant op. Ondertussen houden we mekaars hand stevig vast en blijven de rest van de reis onbeweeglijk zitten en genieten van die simpele aanraking. ??
Achter ons reageren ze niet meer. Het lachen is gedaan want wij kijken nu elk in tegenovergestelde richting alsof we geen interesse hebben voor mekaar.??
Ze moesten het eens weten ...!
Wanneer we onze eindbestemming bereikt hebben laat ik met tegenzin haar hand los en sta recht.
Mijn hart klop fel als ik haar heel dicht achter mij voel wanneer we door de middengang naar buiten schuiven.
Als we op straat staan wisselden we nog een korte blik van verstandhouding,... meer niet, en gaan elk onze eigen weg naar huis.

Later zal blijken dat dit een heel speciaal moment is geweest en dat we er goed aan hebben gedaan om niks te laten merken. We waren beide nog zo jong en wilden onze liefde ongeforceerd laten groeien.
Onze verkering kwam langzaam op gang en heeft vier jaar geduurd. Op 16 mei 1959 zijn we getrouwd en nog steeds héél gelukkig.

Geef hier uw reactie door

Uw naam *
Uw e-mail *
URL
Titel *
Reactie *
	Persoonlijke gegevens onthouden?
(* = verplicht!)

Reacties op bericht (1)

14-05-2007

Romance

Waar is de tijd dat we ons met het gewoon aanraken van handen content hielden. Het was weinig, maar die momenten waren zo intens. Ze maakten zo gelukkig..De manier waarop jij het schrijft brengt me terug naar mijn eigen gevoelens uit die tijd. Heel goed verteld Fik!
Als ik nu teevee opzet, is het eerste dat je te zien krijg een bed.
Indien ze nog niet in bed liggen, zal het toch niet lang duren, want dat vrouwvolk van tegenwoordig schiet zich op die mannen, dat het niet mooi meer is. Of toch? Ben ik te oud om er de romance van in te zien?
Ons werd gezegd dat we ons moesten laten trekken, doen of het ons niet interesseerde, en het hielp nog ook...
In elk geval Fikske heel goed geschreven.

14-05-2007 om 16:11 geschreven door Jacqueline

Blog tegen de regels? Meld het ons!
Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!