Welkom op mijn blog!

      Vertellingen en verhalen
              uit mijn jeugd
           van 1940 tot 1960

KLIK HIER !
  • Na... de tijd van toen (mijn nieuw blogje vanaf 1960)
  • Inhoud blog
  • Gouden Bruiloft
  • Petrol in de soep
  • Ajuinstoemp
  • De Melktand
  • Patatten van ... 'De Neus'
  • Een broertje erbij... en nog één
  • In blijde verwachting...
  • De Kolenzifters
  • Renéeke
  • Een vijver vol met!
  • Fietsperikelen
  • Nieuw blog: Periode vanaf 1960
  • A votre service, monsieur !
  • Werkloos
  • De Kerstkalkoen
  • De mooiste dag!
  • Een zware teleurstelling
  • 'œ Slisse en Cesaer '
  • De Officiële Kennismaking
  • Zwarte Piet
  • Vlaamse Kermis, de Eerste Kus
  • Appél aan bed!
  • Naar het Leger
  • Het Eerste Contact
  • De Edele Kookkunst
  • De Edele Kookkunst (deel 2)
  • Naar Büderscheid (deel 2)
  • Naar Büderscheid (deel 1)
  • 't 'œVliegmachien'
  • Gaan werken in het 'œatelier'
  • Mathileke Vis
  • De Nieuwe Laarsjes
  • Ons eerste fietsje
  • De Brug over het Albertkanaal
  • Nonkel Jan ( 2 ) - De grappenmaker
  • De Rode Zwembroekjes
  • Nonkel Jan
  • Bij 'Tenne' met vakantie
  • Het Koffieservies (deel 2)
  • Het Koffieservies (deel 3)
  • Het koffieservies. (deel 1)
  • De bevrijding - 4 September 1944
  • De Bedrieger, bedrogen
  • De laatste loodjes ...
  • Gestapo
  • Meester '˜Bagger' - (Deel 3)
  • Meester '˜Bagger' - (Deel 2)
  • Meester 'Bagger' - (Deel 1)
  • Mil '˜Piot' en de zoetlingskes (Deel 2)
  • Mil '˜Piot' en de zoetlingskes - (Deel 1)
  • Weer thuis
  • Koekelberg
  • Geboren vóór den oorlog
  • Waarom schrijven?
    E-mail mij

    Ik waardeer uw mening en mail u zeker terug

    Foto
    Op schoolreis in Dinant 1950
    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

    Mijn favorieten
  • Andersdangewoon
  • Uilenspiegel
  • Nieuwjaarsbrieven 2
  • Met hart en ziel
  • Warket (Ikbijhaar)
  • Didi's Vluchtstrook
  • Rocor
  • Begrijphetnietje
  • Hercule Poireau
  • Titipoes
    Archief per week
  • 05/04-11/04 2010
  • 12/11-18/11 2007
  • 22/10-28/10 2007
  • 15/10-21/10 2007
  • 24/09-30/09 2007
  • 13/08-19/08 2007
  • 30/07-05/08 2007
  • 23/07-29/07 2007
  • 16/07-22/07 2007
  • 09/07-15/07 2007
  • 11/06-17/06 2007
  • 04/06-10/06 2007
  • 28/05-03/06 2007
  • 21/05-27/05 2007
  • 14/05-20/05 2007
  • 07/05-13/05 2007
  • 30/04-06/05 2007
  • 23/04-29/04 2007
  • 16/04-22/04 2007
  • 09/04-15/04 2007
  • 02/04-08/04 2007
    Foto
    De tijd van toen ...
    Nostalgische verhalen
    Over de oorlog, kindertijd, jeugd, verliefdheid, legerdienst en later leven.
    15-05-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vlaamse Kermis, de Eerste Kus
    Zomer - 1955               

    Na één maand legerdienst mogen we voor een tweede weekeindje naar huis. Als ik aankom zitten de vrienden al op mij te wachten.
    ‘Eindelijk zeg, wij vroegen ons al af waar je bleef.’ De Mâne (Manuel) maakt zijn linkerpols bloot en tikt ostentatief op zijn nieuwe polshorloge.
    Ik gooi mijn kidbag op de grond en laat me met een zucht op een stoel neervallen.
    ‘Ik ben kapot jongens. Die rotsergeant heeft ons nog één uur dril gegeven voordat we mochten vertrekken.’
    ‘Wat ne smeerlap!’ Zegt de Gène. ‘Ga je nu maar vlug omkleden want we gaan naar Tervuren, ‘t is bal in de ‘Saint Hubert’ met n’ een orgel.’
    ‘Maar dat is toch morgen, vandaag is het nog geen zondag zulle!’
    ‘Nee, vandaag hebben ze gezegd, en doe maar liever je burgerkleren aan want met die kazerne van de MP’s (Militaire Politie) in Tervuren ben je in soldatenkleren gene moment op uw gemak.’ Mijn broer Mil staat al lichtjes te trappelen van ongeduld.
    ‘’k Ga me toch eerst nog scheren hoor mannen.’
    ‘Ja en ziet dat ge geen stoppelbaard hebt want dat voelen de ‘mokskes’ niet graag.’
    De drie hebben er blijkbaar zin in en als ik klaar ben haasten we ons naar het blauwe trammetje dat ons tot in Tervuren-station brengt.
    Het is maar een eindje wandelen door het park en dan zijn we in het centrum.
    Als we bij de Sint Hubertuszaal aankomen zien we nog niet veel beweging en gaan dan maar binnen om alvast een pint te pakken.
    Er zitten enkele kaarters aan een tafeltje maar verder is er geen jong volk te bespeuren en voor we iets kunnen vragen zegt de cafébaas;
    ‘Jullie zijn een dagske te vroeg jongens. Als ‘t voor het bal is moeten jullie morgen maar terugkomen.’
    ‘Miljaarde, en daarvoor zitten jullie mij zo af te jagen.’
    We drinken een glas geuze en besluiten dan maar om naar de cinema te gaan want vandaag is er toch verder niks te doen.

    De volgende dag zitten we met twijfels.
    Naar het bal in Tervuren gaan of naar de Vlaamse kermis van de voetbalploeg in ons eigen dorp?

    We besluiten dan maar om in de namiddag eerst een kijkje te gaan nemen op de Vlaamse kermis en nadien te gaan dansen in de Sint Hubertus.
    Rond vijf uur arriveren we aan het voetbalplein. Het is mooi weer en we horen de vrolijke tonen van een dansorkest. Tussen de kraampjes is er een grote plankenvloer aangelegd en op een verhoog dat opgetimmerd is uit opeengestapelde lege bierbakken zit een viertal muzikanten.
    De tafeltjes en stoelen rond de dansvloer zijn bijna allemaal bezet.

    ‘Kom mannen we nemen deze vier plaatsen dicht bij het orkest.’
    We moeten onze consumpties zelf gaan halen aan de taptent.
    Met vier glazen kriek kom ik terug naar ons tafeltje en dan zie ik haar,...

    Ze staat samen met haar vriendin Nelly te kijken naar het kegelspel.
    Ik weet dat ze me gezien heeft maar toch laat ze het niet merken.

    ‘Gaan we ne keer dansen?’ vraagt  de Gène en meteen is hij al weg en gaat recht naar de twee meisjes. Hij vraagt Nelly.
    Samen zetten ze een Boogie Woogie in.

    ‘Ik ga die andere halen.’ Zegt Manuel.
    ‘Nee, wacht,...’
    Maar ik ben te laat, hij is al weg. Ik zie dat ze met haar hoofd schudt als hij haar vraagt. Schouderophalend komt hij terug.
    ‘Ze kan geen Boogie dansen zegt ze, wat een flauwe kiek is dat.’
    Hij wil weer gaan zitten.

    ‘Oh, wacht daar is Marie-Louiske, die zal wel willen.’
    Manuel doet van ver teken en nog voor hij bij haar is staat ze al op de dansvloer en waggelt uitnodigend met haar heupen.

    Eer Mil de kans krijgt om recht te staan haast ik me naar de tent-met-kegels.
    Ze staat met haar rug naar mij en verschiet een beetje als ik haar naam zeg.

    Een ogenblik weet ik niet wat zeggen maar dan raap ik al mijn moed bijeen en vraag.

    ‘Wil je met mij dansen, Clementine?’ 
    Haar ogen zeggen ja maar haar mond zegt; ‘Nee, dat kan ik niet doen want ik heb al aan jouw vriend geweigerd.’
    ‘Die heeft al iemand anders gevonden,’ zeg ik haastig, en voor ze zich kan bedenken vat ik haar hand en neem haar mee.
    Ze volgt gewillig en mijn hart bonst weer in mijn keel.
     

    Zou ze het nog weten van die aanraking in de autocar? Wat moet ik nu zeggen?
    Zal ze niet doen alsof ze van niks weet als ik erover begin?
    Veel tijd om over dit alles na te denken heb ik niet want op het moment dat we de dansvloer willen opstappen stopt de muziek. De dans is ten einde.
    Ik laat instinctief haar hand los maar als ze weg wil neem ik ze dadelijk weer vast.
    ‘Nee, wacht. De volgende is voor ons.’
    Het orkest zet een trage slow in en we staan een ogenblik roerloos tegenover elkaar.
    Dan leg ik mijn hand in haar zij en we bewegen zachtjes op de tonen van de muziek.

    Er gaan tientallen vragen en verwijten door mijn hoofd.
    Waar ga je nu toch aan beginnen jong?
    Je had nochtans voorgenomen om geen vaste verkering te hebben als je bij den troep bent.
    Als je hiermee doorgaat kun je het uitgaan met de kameraden wel vergeten.
    Hoe oud is ze eigenlijk? 17?, of nee 16! Want haar broer is drie jaar ouder dan zij en ikzelf ben één jaar jonger dan Willy, dus,... eh...

    Jezus, ik kan niet meer rekenen!

    De stilte duurt maar even en toch lijkt het of er geen eind aan komt.
    Plots wordt ik wakker uit mijn overpeinzingen omdat ik een zachte druk voel in mijn linkerhand.
    Ze knijpt in mijn hand! Dus, ze wéet het nog!
    Ik knijp zachtjes terug en zij knijpt harder.
    ‘Weet je het nog?’ Vraag ik met een rode kop en een krop in de keel.
    Ze knikt en haar blauwe ogen stralen van verliefdheid.
    ‘Ik kan niet lang blijven.’ zegt ze, ‘mijn pa is vies gezind vandaag en ik moet vóór acht uur thuis zijn.’ ‘Nelly moet pas om tien uur naar huis.’
    ‘Ik zal met je mee gaan,’ zeg ik grootmoedig.
    ‘Nee! Ze mogen ons niet samen zien weggaan, als ze dat thuis vernemen dan,...’
    ‘Ga jij binnen tien minuten weg, ik haal je wel in.’
    ‘Ik ga langs de beekstraat.’
    ‘Goed, ik zie je daar wel.’

    Als ik aan de vrienden uitleg wat ik ga doen barst er een storm van protest los.
    ‘Maar enfin jong, zijde gij op uwe kop gevallen. Dan kunde gij niet mee naar het bal in Tervuren straks!’
    ‘Ga maar ik heb toch geen goesting en ik moet vanavond nog ‘binnen’ in Mechelen.’

    Rond zeven uur zie ik haar weggaan en even later volg ik op een afstand.
    Als we aan de ijzeren brug onder de spoorweg komen heb ik haar ingehaald, neem haar zachtjes bij de arm en leidt haar in een donker hoekje.
    Zonder een woord te spreken kus ik haar op de mond en zij laat dit gewillig toe.
    In mijn achterhoofd hoor ik de “goede raad” van dé kusspecialisten Eugène en Manuel: ge moet uw tong gebruiken bij het kussen jong!

    Dit wordt dan mijn eerste tongkus, denk ik bij mezelf en open langzaam mijn lippen terwijl mijn tong haar weg zoekt.

    Verschrikt doet ze haar ogen open en houdt haar hoofd achterover.
    ‘Moet dat zo?’ Vraagt ze verlegen.
    ‘Ja,... eh, dat zeggen ze toch.’
    Gewillig opent ze haar lippen en voorzichtig geven we nu onze eerste echte liefdeskus.

    Even later gaan we verder en als we op driehonderd meter van haar huis genaderd zijn wil ze niet dat ik nog meekom.
    ‘Ik zal je een brief schrijven.’ Zeg ik haastig.
    ‘Nee!, die zullen ze bij ons thuis openmaken.'
    'Kom je naar de kermis in Wezembeek binnen veertien dagen?’ Vraagt ze lief.

    ‘Als ik niet gestraft ben en buiten mag.’
    ‘Ik zie je daar dan wel. Ga nu maar!’ Zegt ze, bang dat we zullen opgemerkt worden.
    Dan stapt ze resoluut weg en kijkt niet meer om.


    Ik blijf even staan en weet niet waar ik aan toe ben. Aan de ene kant ben ik heel blij met zo een schat van een meisje en aan de andere kant ben ik bang dat mijn vrij bestaan, dat nog maar pas begonnen is, hier al een einde neemt.
    Als ik verder naar huis toe stap, neem ik een besluit.
    Een meisje zoals zij vind ik nergens anders meer, dat vóel ik.
    We zijn nog zo jong en zullen lang geduld moeten hebben.
    Maar dat heb ik er voor over en heb er nooit spijt van gehad.





    Geef hier uw reactie door
    Uw naam *
    Uw e-mail *
    URL
    Titel *
    Reactie * Very Happy Smile Sad Surprised Shocked Confused Cool Laughing Mad Razz Embarassed Crying or Very sad Evil or Very Mad Twisted Evil Rolling Eyes Wink Exclamation Question Idea Arrow
      Persoonlijke gegevens onthouden?
    (* = verplicht!)
    Reacties op bericht (3)

    19-05-2007
    Jààà man
    Met wat vertraging kom ik jullie toch nog feliciteren hoor, en ik hoop voor jullie dat je nog veel mooie jaren tesamen moogt zijn. Oho, wat is echte liefde mooi. Een knajer van een verhaal. Liefs,
    nieuwjaarsbriefnelly1.gif

    19-05-2007 om 00:28 geschreven door Nelly


    17-05-2007
    ongetiteld
    Ik heb met genoegen uw schrijfsel gelezen.

    17-05-2007 om 22:54 geschreven door warket


    16-05-2007
    PROFICIAT !!!!
    Fikske je hebt het allemaal goed en mooi beschreven. Dat je dat nog allemaal weet! Nu wil ik de eerste zijn om jullie proficiat te wensen met jullie 48ste huwelijksverjaardag en wens jullie dat er nog vele jaartjes mogen bijkomen...

    16-05-2007 om 04:24 geschreven door Jacqueline




    >

    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!