Nostalgische verhalen Over de oorlog, kindertijd, jeugd, verliefdheid, legerdienst en later leven.
15-04-2007
De Bedrieger, bedrogen
1945
De oorlog is bijna voorbij en toch is er nog voedselschaarste.
Nadat de broer van mijn vader, nonkel Jef, zich zo 'schandalig ' had
gedragen, met die zware slagen op onze voordeur die vroege ochtend in
1942, en mijn pa de stuipen op het lijf had gejaagd door te roepen:
OPEN MACHEN GESTAPO !!!, was de relatie tussen de twee broers lange tijd
sterk bekoeld.
Mijn ma wil absoluut niet meer met haar schoonbroer spreken en zeker niet op bezoek gaan in zijn café aan de kerk.
Mijn vader daarentegen is minder rancuneus dan ons moeder en nadat
die smakeloze 'grap' al een paar jaar achter de rug is, brengt hij
zijn oudere broer opnieuw een bezoekje.
Ons moeder is razend omdat haar man zo lang weg blijft en zijn
eten koud wordt maar bovendien maakt ze zich vooral zorgen omdat hij
misschien te veel zal gedronken hebben als hij naar huis komt.
Als hij tenslotte toch thuis komt is vader lichtelijk aangeschoten en lacht de hele tijd.
Ma wordt hierdoor nog kwader en wil weten wat er aan de hand is.
Zet u hier bij mij aan tafel, zegt pa, nog steeds lachend en
blijkbaar nagenietend van wat hij heeft meegemaakt. Ik zal het je
vertellen.
Onder het inscheppen van zijn eten begint hij:
Onze Jef heeft vandaag zijn lesje geleerd.' Lacht hij.
'Jullie hebben toch niet gevochten?' Wil ma dadelijk weten.
'Maar nee, ge kent mij toch, ik ben gene vechter.'
'Wat er gebeurd is, is zijn eigen schuld. Hij verdient niet beter.'
'Zeg dan toch wat er is gebeurd.' Ma schuift bij hem aan tafel.
Mijn broer en ik leggen onze kin op tafel en luisteren mee met open mond.
'Wel, onze Jef is altijd met allerlei louche zaakjes aan 't
foefelen geweest hé, en als hij ergens profijt kan uittrekken zal hij
het niet laten.'
'In zijn café is altijd wel iets te koop achter den toog (in
de smokkel), verstaat ge? En als ge geld hebt kan je bij hem alles
verkrijgen.'
'Nu is er daar deze namiddag een sjieken type binnengekomen met
een valies en die sprak nogal met een raar accent. Precies Hollands.'
'Hij vroeg of de Jef geen boter wilde kopen want hij had nog één
klomp van vijf kilo over van een levering die hij was gaan doen in
Brussel.'
'Onze Jef wilde eerst eens proeven of het wel échte boter was en
met een klein mesje sneed dien Hollander er een stukske af. Hij heeft
mij ook laten proeven en ik moet zeggen het was echte boter, zonder
twijfel.'
'Dan hebben ze een beetje gediscuteerd over de prijs, maar vermits
het dienen Hollander zijne laatste klomp was maakte hij ne hele goeie
prijs.'
'Onze Jef vond vijf kilo toch wat veel en wilde maar de helft van
die klomp, maar dat wilde dien Hollander niet weten: het was alles of
niks.'
'Als de verkoop gesloten en betaald was moest dien Hollander rap
vertrekken want zijne compagnon wachtte op hem aan de tramhalte.'
'Onze Jef heeft dan een groot broodmes gepakt om die vijf kilo
door te snijden en te verdelen in kleine pakjes voor zijn beste
klanten.'
'Ik zien nog zijn gezicht als ... ' Pa is ondertussen in een lachbui uitgebarsten en kan een paar tellen niets meer uitbrengen.
'Watte?' vraagt ma ongeduldig. 'Zeg het!'
'Onze Jef had al de moeite van de wereld om met zijn mes door die
boter te geraken,... en als hij er plots door schiet en die klomp in
twee stukken openvalt, zit er daar in het midden een dikke ...Haha,
Witte kool !!!'
