Welkom op mijn blog!

      Vertellingen en verhalen
              uit mijn jeugd
           van 1940 tot 1960
KLIK HIER !
  		• Na... de tijd van toen (mijn nieuw blogje vanaf 1960)
  		•
    Inhoud blog
  		• Gouden Bruiloft
  		• Petrol in de soep
  		• Ajuinstoemp
  		• De Melktand
  		• Patatten van ... 'De Neus'
  		• Een broertje erbij... en nog één
  		• In blijde verwachting...
  		• De Kolenzifters
  		• Renéeke
  		• Een vijver vol met!
  		• Fietsperikelen
  		• Nieuw blog: Periode vanaf 1960
  		• A votre service, monsieur !
  		• Werkloos
  		• De Kerstkalkoen
  		• De mooiste dag!
  		•  Een zware teleurstelling
  		• 'œ Slisse en Cesaer '
  		•  De Officiële Kennismaking
  		•  Zwarte Piet
  		• Vlaamse Kermis, de Eerste Kus
  		•  Appél aan bed!
  		• Naar het Leger
  		• Het Eerste Contact
  		• De Edele Kookkunst
  		• De Edele Kookkunst (deel 2)
  		• Naar Büderscheid (deel 2)
  		•  Naar Büderscheid (deel 1)
  		• 't 'œVliegmachien'
  		• Gaan werken in het 'œatelier'
  		• Mathileke Vis
  		• De Nieuwe Laarsjes
  		•  Ons eerste fietsje
  		• De Brug over het Albertkanaal
  		• Nonkel Jan ( 2 ) - De grappenmaker
  		• De Rode Zwembroekjes
  		• Nonkel Jan
  		• Bij 'Tenne' met vakantie
  		• Het Koffieservies (deel 2)
  		• Het Koffieservies (deel 3)
  		•  Het koffieservies. (deel 1)
  		• De bevrijding - 4 September 1944
  		• De Bedrieger, bedrogen
  		• De laatste loodjes ...
  		• Gestapo
  		• Meester '˜Bagger' - (Deel 3)
  		• Meester '˜Bagger' - (Deel 2)
  		• Meester 'Bagger' - (Deel 1)
  		• Mil '˜Piot' en de zoetlingskes (Deel 2)
  		• Mil '˜Piot' en de zoetlingskes - (Deel 1)
  		• Weer thuis
  		• Koekelberg
  		• Geboren vóór den oorlog
  		•  Waarom schrijven?
    E-mail mij

    Ik waardeer uw mening en mail u zeker terug
    Foto
    Op schoolreis in Dinant 1950
    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

    Mijn favorieten
  		• Andersdangewoon
  		• Uilenspiegel
  		• Nieuwjaarsbrieven 2
  		• Met hart en ziel
  		• Warket (Ikbijhaar)
  		• Didi's Vluchtstrook
  		• Rocor
  		• Begrijphetnietje
  		• Hercule Poireau
  		• Titipoes
    Archief per week
  		• 05/04-11/04 2010
  		• 12/11-18/11 2007
  		• 22/10-28/10 2007
  		• 15/10-21/10 2007
  		• 24/09-30/09 2007
  		• 13/08-19/08 2007
  		• 30/07-05/08 2007
  		• 23/07-29/07 2007
  		• 16/07-22/07 2007
  		• 09/07-15/07 2007
  		• 11/06-17/06 2007
  		• 04/06-10/06 2007
  		• 28/05-03/06 2007
  		• 21/05-27/05 2007
  		• 14/05-20/05 2007
  		• 07/05-13/05 2007
  		• 30/04-06/05 2007
  		• 23/04-29/04 2007
  		• 16/04-22/04 2007
  		• 09/04-15/04 2007
  		• 02/04-08/04 2007
    Foto
    De tijd van toen ...
    Nostalgische verhalen
    Over de oorlog, kindertijd, jeugd, verliefdheid, legerdienst en later leven.
    22-07-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een vijver vol met!
    1949

    Mijn allerlaatste schoolvakantie zit er bijna op als ik mijn broer vraag om nog eens samen te gaan zwemmen.
    Wij hopen dat 'De Rosse' deze namiddag niet in de buurt is en dat we ongestoord zullen kunnen plonzen.
    De Rosse is de bijnaam voor de roodharige opzichter van het kasteel 'ridder de Burbure' die er over moet waken dat alles in het bos en rond de vijvers naar wens verloopt.
    Aan de visvijver zitten meestal enkele hengelaars die daarvoor betalen maar langs de andere kant van de dreef - aan de kweekvijver - mag niemand komen.
    Enkel de visvijver is zichtbaar vanaf de weg en de meeste wandelaars weten zelfs niet dat er langs de andere kant van de dreef nog een tweede vijver is waar de vissen worden gekweekt.
    Om daar te geraken moeten men het smalle voetpad inslaan dat langs het beekje loopt, voorbij de watermolen tot aan de sluis. Het beekje verbindt beide vijvers met elkaar.
    Op donderdagnamiddag, als de zon schijnt, zijn onze vrienden meestal terug te vinden op deze verboden plek en kunnen we halfweg op het voetpad naar de zwemplaats al geluiden opvangen van spelende jongens.
    Vandaag horen we echter geen geluiden en voelen dat er iets niet klopt.
    Het is ongewoon stil als we behoedzaam de zwemplaats naderen.
    Zelfs het geluid van het vallende water dat door en over de sluis in de beek loopt is niet te horen.
    Voorzichtig sluipen we naderbij en verwachten elk moment de Rosse tegen het lijf te lopen maar er gebeurt niks tot we op de oever staan.
    Er is niemand te zien maar als we onze blikken over het water laten glijden valt onze mond open van verbazing...
    ER IS GEEN WATER !!! De vijver is helemaal leeg! Zelfs de bodem is droog.
    ‘Wat is dat???’ Ik grijp Mil bij de arm. We kunnen onze ogen niet geloven.
    Nu pas zien we dat de sluis helemaal open staat en het schot maximum omhoog geschoven is. Er loopt geen druppel water meer door.
    ‘Stil! Luister eens...’
    Mil kijkt zoekend in het rond.
    ‘Hoor jij dat ook?’
    Ik draai mijn hoofd in alle richtingen maar kan het geluid niet lokaliseren.
    Het is een soort geklepper als van dikke waterdruppels die op een steen vallen.
    'Daar! Kijk tussen het riet!'
    Mil loopt naar de rand van de vijver om beter te kunnen zien.
    Nu zie ik het ook.
    In een smal strookje modderwater, op enkele meters van de kant af, krioelt en spartelt er iets dat we niet goed kunnen thuis brengen.
    'Het zijn vissen!' Plots herken ik de ruggen van dikke karpers.
    'Daar verder zijn er nog!' Mil wijst met gestrekte arm in de andere richting.
    'En daar ook nog!'
    'En ginder, kijk!'
    Overal waar er nog een beetje water is blijven staan zien we de spartelende vissen die vechten om in leven te blijven.
    'Ik ga ze pakken!'
    Voordat ik hem kan tegenhouden springt Mil met zijn twee voeten tegelijk op de bodem van de vijver.
    Maar daar heeft hij zich schromelijk misrekend. Door de warmte van de zon die al de hele voormiddag geschenen heeft is de bovenlaag van de modder opgedroogd en lijkt het alsof je er kan op lopen.
    Mil schiet tot aan zijn midden door de modder.
    'Aai, wat is dat?' Hij kijkt een ogenblik verschrikt en probeert zich recht te houden. Dadelijk beseft hij wat er gebeurd is en herwint zijn koelbloedigheid.
    'Ik ben nu toch smerig,' zegt hij berustend, 'hier pak aan leg ze langs de kant.'
    Hij voegt de daad bij het woord en grijpt gretig tussen de spartelende ruggen en werpt er één naar me toe.
    Zo n' dik glibberig modderbeest heb ik nog nooit gezien en als ik hem vastgrijp schuift hij dadelijk uit mijn handen en valt opnieuw in de vijver.
    'Pas toch op, leg ze verder van de kant!' Schreeuwt mijn broer,
    ' Is daar geen lang gras waar je ze kan inrollen?'
    Ik zoek koortsachtig tussen de struiken en als bij wonder zie ik een grote krant liggen.
    'Is dat goed?'
    'Rol ze daar in dan kunnen ze niet meer weg.' Mil blijft heel kalm en heeft ondertussen al drie dikke kleppers aan de kant gesmeten.
    Ik scheur de bladen open en rol er één voor één de karpers in.
    Het spartelen vermindert fel en na enkele minuten vraag ik Mil om te stoppen.
    'Er zijn er nog meer, wacht ik ga wat verder…'
    'Nee!' Zeg ik dwingend, 'we hebben er genoeg. Kom eruit.'
    Hij wurmt zich naar de kant en ik heb alle moeite van de wereld om hem uit het slijk te trekken. 
    'Amaai, ge zijt smerig man.'
    Met het overschot van de krant en wat droog gras proberen we de modder van zijn broek en benen af te wrijven.
    We leggen de vissen allemaal bij mekaar en stoppen ze onder de struiken.
    'Hoeveel zijn er?' Vraagt de visser.
    'Ik tel er elf. Hoe gaan we die thuis krijgen?'
    'We moeten een kruiwagen hebben. Kom we nemen elk één vis mee en nu zo vlug mogelijk hier weg, voordat de Rosse ons betrapt.'
    Met elk een exemplaar onder de arm lopen we zo snel we kunnen naar huis.
    Onderweg kijken de mensen verwonderd op naar die twee snaken met hun pak krantenpapier onder de arm.

    Pa is al thuis en zit buiten op de stoep als we aankomen.
    'Waar hebben jullie gezeten,' vraagt hij streng, en als hij Mil ziet barst hij los.
    'Miljaarde, zie hier ne keer.'
    Ma komt dadelijk kijken.
    'Kijk hier eens pa,' probeer ik hem af te leiden en doe mijn krantenpapier open.
    'Wat hebde gij daar? Is dat ne karper?'
    'Ja, en hier is er nog één. We hebben er zo tien!' Voegt Mil er vlug aan toe.
    'Maar die leeft nog! Vrouw geef me vlug een emmer water.'
    Pa vergeet plots alles en heeft nog enkel oog voor de twee vissen die hij zo vlug mogelijk in een zinken kuip met water zet.
    'Kijkt ze komen stilaan op hun effen.' 'Daar gaat nogal eten aan zijn zeg!'
     Hij is verzot op vis.
    'We moeten vlug de andere nog gaan halen,' zeg ik, 'maar alleen kunnen we die niet dragen.'
    Pa is nu één en al oor.
    'Waar zijn die?'
    'Nog in het bos bij de kweekvijver.'
    Zonder verdere vragen grijpt pa een jutezak en twee boodschappentassen en gebied ons om mee terug te gaan.
    Gaan? Lopen doen we.

    Als we bij de plek aankomen zien we de Rosse bezig aan de sluis.
    Hij is blijkbaar dronken, waggelt op zijn benen en vloekt onophoudelijk terwijl hij probeert om het schot met een hamer naar beneden te slaan.
    Dat lukt niet zo best en pa gaat op hem af terwijl wij de vissen opbergen in de draagzakken.
    'Lukt het niet?' Vraagt pa gemaakt vriendelijk.
    'Hé?' De Rosse verschiet en draait zich kwaad om.
    'Héla, jij mag hier niet komen zulle, dat is verboden!'
    'Ook goed,' zegt Louis en tegen ons: 'Kom jongens we zijn weg.'
    Nu heeft de Rosse ons ook gezien en komt al zwaaiend met zijn hamer in onze richting.
    'Héla, wat doen jullie hier? Laat dat allemaal eens liggen.'
    Pa gaat doodbedaard op hem af en neemt zijn hand met de hamer stevig vast.
    'Luister vriend,' zegt hij kalm, 'ik zie dat ge gedronken hebt en dat schot niet naar beneden krijgt. Ik zal je een beetje helpen.'
    Hij troont hem mee naar de beek neemt zijn hamer af en geeft een ferme dreun op de kop van de schuif die met één klap toe valt.
    'Voilà!' Ga nu naar huis een beetje slapen, en zie nu dat ge niet in de vijver sukkelt.' Pa laat hem beduusd achter.
    'Kom we zijn weg!' zegt hij en als we langsheen de Rosse het voetpadje in lopen horen we hem warempel mompelen: 'Merci hé mannen!'

    Thuis zet pa de elf karpers in de regenwaterput en waarachtig ze leven allemaal nog.

    Al waren sommige karpers geel van ouderdom en smaakten ze naar modder, toch hebben we ze allemaal opgegeten. Alleen ons moeder was niet te spreken over de vislucht die meer dan een maand in huis is blijven hangen.


    Geef hier uw reactie door
    Uw naam *
    Uw e-mail *
    URL
    Titel *
    Reactie * Very Happy Smile Sad Surprised Shocked Confused Cool Laughing Mad Razz Embarassed Crying or Very sad Evil or Very Mad Twisted Evil Rolling Eyes Wink Exclamation Question Idea Arrow
      Persoonlijke gegevens onthouden?
    (* = verplicht!)
    Reacties op bericht (2)

    23-02-2016
    de tijd van toen 70+

    Hey Fikske,

    Na wat zoeken heb ik u op " bloggen" teruggevonden.

    Waar is de tijd toen we samen nog onze verhalen vertelden op " de tijd van toen" .!

    Ondertussenzijn we ook al 80+ ers geworden maar denk ik nog dikwils aan onze topic.

    Ja, ik kan het niet laten om regelmatig nog eens die verhalen te herlezen.

    Ik had geprobeerd om een een topic over copmpostela te maken maar werd verwezen naar de blogs

    en echt dat zag ik niet zitten omdat ge daar alleen zitten  te vertellen zonder werderwoord van anderen.

    Hetgeen mij nog in het geheugen zit; heb je dan uw boek geschreven.?

    Van 2001 tot 2010 hebben we ( mijn vrouw en ik) de verschillende wegen naar Compostela gestapt.

    Vorig jaar wilden we voor de allerlaatste keer nog eens proeven van het " op weg naar compostela" zijn.

    We zouden maar max 10 km stappen we hadden alles al bewezen en nu zijn we "peregrinos touristicos"

    Alles tot in de puntjes voorbereid; de kilometers zaten in de benen, tickets van vlieger en trein besteld en

    we konden vertrekken. Spijtig was ik na een zware voettocht bij 30° en nat bezweet nog blijven plakken.

    Gevolg;  een " bronchitis" en acht dagen in bed met koorts en antibioticum, dus stappen was uitgesloten.

    En  toch gingen we naar compostela met trein en bus en genieten we een paar dagen van de sfeer.

    Daar we geen terugvlucht geboekt hadden, hebben we dan een zon en rust vacantie geboekt naar Benidorm.

    Dit lag wel aan de andere kant van Spanje, een vlucht naar Alicante was er niet dus met trein en bus

    na een rit per trein en na tweemaal overstappen in Madrid konden we met de bus naar onze bestemming.

    Was het zo niet gepland toch hebben we van een heerlijken ontspannende vacantie genoten.

    Allé, nog nekeer want ik heb nog veel nieuws sedert de laatste keer

    23-02-2016 om 14:46 geschreven door jeronimo
    10-05-2011
    nostalgische verhalen
    Hé Fikske,
    Ben nog eens op uw blog verzeilt
    Doet altijd plezier de verhalen nog eens te lezen.
    grtjs

    10-05-2011 om 21:49 geschreven door jeronimo


    		>

    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!