|
Er is een elastiek in mijn ketting gedraaid, een snelbinder dus. We hebben die met veel getrek en gesleur terug losgekregen en waren daar heel blij om. En dus fietsten we gisteravond op ons dooie gemak omhoog, richting restaurant, om iets te eten. Het was raar, de versnellingen wilden heel gemakkelijk van groot naar klein (om te klimmen), maar bijna niet andersom.
En de pedalen, die begonnen door te schieten. Iedereen kent dat wel, je zet kracht met je voet en die schiet veel meer vooruit dan je zou verwachten en de fiets volgt niet navenant. Dat was niet zo fraai. Het leek wel alsof er geen ketting meer op lag.
Maar, hoera, we zijn klant bij Eneco en die hebben een gratis service voor elektrische fietsen, nl. pechverhelping. Dit betekent repatriëring, of, zoals in ons geval, afzetten van de fiets bij een fietsenmaker. En zo geschiedde, een vriendelijke franse man kwam ons vanmorgen ophalen om mét fiets naar de fietsenmaker te bollen, een twintigtal kilometer van Eperlecque vandaan. Die fietsenmaker vonden we vlot, maar o wee, geen sprake van dat hij naar die fiets ging kijken. Heel zijn atelier stond vol fietsen die moesten hersteld worden en er kon zeker geen enkele meer bij. Een andere fietsenmaker in dezelfde stad : idem dito. Dat merk van fiets, dat kon hij in geen geval maken. Wij dropen dus af. Ondertussen wisten we ook al dat onze gastheer van de chambre d'hôtes 'complet' was voor vanavond, daar moesten we dus de deur uit vóór het slapengaan. Toch mochten we nog blijven op zijn landgoed, voor vandaag toch. Terug naar Eneco gebeld en er was alleen nog de optie van repatriëring. Takelwagen kwam, groot log ding, daar onze fietsen op en tsjoktsjok, terug naar huis. Dat is dus het verhaal van de eerste 190 kilometer.
Best grappig eigenlijk. Drie dagen weg en al terug. Het lijkt wel een muis die over de oceaan wil springen.
Onze eigen fietsenmaker al bezocht, die man heeft er een ander achterwiel ingestoken en het oorspronkelijk wiel naar Shimano opgestuurd onder garantie. Volgens hem was alles opgelost. Tot ik er 7 km mee naar huis reed. Die fiets trapt nog steeds door. Weliswaar niet meer zo erg als in Frankrijk, maar toch voldoende om er niet mee op reis te vertrekken. Weerom terug naar af dus. Terug een telefoontje naar de fietsenmaker, morgen zien we verder, hij zoekt naar een oplossing en spreekt al van een andere fiets.
Wat mij nu het meest bezighoudt is het volgende : is het toeval dat het innerlijke van dat achterwiel kapot ging of heeft het iets te maken met die elastiek of, nog een mogelijkheid, was de elastiek de druppel die de emmer van het getergd achterwiel deed overlopen ? Nou ja, eigenlijk geen toepasselijke beeldspraak maar ik vind niet direct iets beters.
En zo zijn onze wegen op aarde ondoorgrondelijk, normaal lagen we nu in de tuin van Les Palmiers in Wimereux, en nu hangen we wat rond in Nieverans, tot we terug kunnen vertrekken naar Ieverans.
|
de hort op
