Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
de hort op
15-07-2017
brebis
Quatorze juillet werd ook in Ansignan met feestgedruis gevierd. Dat hoorden we toen tot in ons huisje 'an other brick in the wall' galmde, een optreden van vier pinkfloyders. In dat lawaai konden we toch niet slapen, beter gaan meevieren. Geert, verrassend bedreven in franse small talk, sprak meteen onze verloren gewaande naaste buren aan. Wij dachten dat die mensen in een maison de retraite verbleven of overleden waren, maar ze stonden daar gezond en wel met hun piepkleine muizige hond en hun kleinkinderen, die om beurten met het hondje mochten wandelen. Af en toe wonen ze in Estagel waar ze een tweede huis hebben. Vreemd idee, vind ik dat, een tweede huis op 20 km. Hier is dat niet zo abnormaal, onze andere buren wonen in de winter in het huis dat pal op het onze kijkt, in de zomer wonen ze in het huis ernaast, omdat het frisser is. Een verhuis met de seizoenen, zoals ook de schapen, geiten en koeien elk jaar verhuizen in een massale optocht naar de hogere weiden en tegen de winter in eenzelfde stoet terug naar beneden. De transhumance, een waar spektakel.
Ik koop fromage de brebis. Ondertussen weet ik al dat dat van een schaap komt, maar waarom staat er dan niet mouton? Wat is een brebis meer dan een mouton? Het antwoord komt uit mijn smartphone gerold, een brebis is een ooi. Dat maakt dat een mannelijk schaap vanaf geslachtsrijpe leeftijd niets meer waard is? Als lammetje kan het nog in de lamsbout, maar later wordt zo'n ram quantite negligeable. Geen herder die zoiets nog wil. Bij de sangliers is het zo dat de mannetjes, eens ze volwassen zijn, niet meer te vreten zijn. Dat vlees stinkt.
Geert en ik, wij hebben ook eens twee brebissen gehad, dat is een verhaal apart. Onze tuin was groot, te groot naar onze zin, 2 schapen zouden best nuttig zijn om het gras op te eten. Wat kenden wij van schapen? De verkoper zag dat ook en draaide ons twee afzichtelijke beesten in onze nek. De ene, stokoud, kop en nek stijf van de reuma, wankel op de poot. De andere brebis, met een joekel van een navelbreuk en ook niet meer van de jongste. Ze aten gras, dat was mooi. Ze aten ook de moestuin van de buurman leeg. Ze aten de schors van onze fruitbomen. Ze braken in en aten onze kamerplanten op. Ze braken uit en liepen te reutelen op de spoorweg. We hebben ze vlug naar de slachter gebracht. Het vlees, we kregen het allemaal mee naar huis, was oneetbaar. Het jaar daarop probeerden we het met een jong bokje, Seppe heette het. Het zag zichzelf in het schuifraam en beukte die vreemde kleine bok in stukken, glas inbegrepen. We hebben het aan een dierenpark gegeven. De boerenstiel was niet aan ons besteed.
We nemen vandaag een rustdag, geen gefiets, geen gewandel. Morgen wordt een zonnige dag met weinig wind, we mikken op een col.
Reacties op bericht (2)
28-07-2017
schaap
Beste Greetje, we hadden de schaapjes in de Pinte in 1978 of 1979, tien jaar voor jij geboren bent. Het bokje was een jaartje later. Wij waren boeremensen hoor.wW
28-07-2017 om 19:56
geschreven door hilde
Schapen?
Huh, wanneer hebben jullie schapen gehad? In Melle dan? Of is dit dichterlijke vrijheid? Wel weer een mooie blogpost :)
de hort op
