Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
de hort op
27-09-2017
le chateau de brignon
Albezon is een oase van stilte, buiten het rustig ruisen van de rivier beneden ons. Net onder onze kamer een waterbekken, afkomstig van een bron. Net daarnaast is de ingang van het toilettenblok. Ik verwacht me alvast aan een plons vannacht, een van de mannen die in het koude bronwater struikelt. Het kan de verdrinkingsdood als gevolg hebben. Maar de twee mannen zijn wijzer, ze plassen uit het raam of onder de trap of onder hun bed, maar niet in de wcblok, te ver in de koude nacht. De huispoes heeft het getroffen, ze slaapt bij de warme mens in het ene bed en later op het hoofdkussen van de andere warme mens. Feestnacht voor de poes, het jagen staat op time out.
Zouden de mensen vroeger soms gedacht hebben dat het nooit meer licht zou worden, als de duisternis viel, steeds vroeger en steeds langer? Nu weten we perfect dat de dagen ook weer lengen, maar toen ? 'De kleine jongen kijkt angstig op zijn horloge in het jaar 500 voor Christus. Elke dag wordt iets korter, de nachten lijken onheilspellend lang. Wat gebeurt er toch, moedere? Het is niks, jongen, twee jachtseizoenen geleden was het ook zo, we offerden een zwijn aan de god van het licht en voila, de dag won stilaan weer het gevecht tegen de nacht.
Ons ontbijt is eigen produkt, lekker en veel. Geen muis heeft zich aan het bengelend brood gewaagd.
Het rennersteam begint aan een van de mooiste passages van het hele parcours, van Pied de Borne naar Les Vans. De temperatuur is lekker, de poort naar het zuiden staat wagenwijd open. In Les Vans koop ik nog wat brood en chocoladekoeken, waarvan ik er onmiddellijk een oppeuzel. We hebben afgesproken in Gagnieres, klein dorpje met openlucht restaurantje. We krijgen een flinke portie frieten, kip en sla. Geert gaat voor de steak champignon en provencaalse saus. Michel wroet meer in zijn bord dan hij eet, bang van onverteerbare vetten.
Ik verwacht de mannen vroeg in Brignon, waar we geboekt hebben, maar ze blijven maar weg. Ik check alvast in, ben verrast door de grootte van de kamers en vooral van de badkamer. Alles is vol charme ingericht, het is dan ook een chateau, maar dan wel een met een comfortabele toets. Le chateau est a nous,aldus de gastheer, we mogen eten onder de oude blauwe regen, beschut, voor zon en wind. Het is er aangenaam zitten. Johan plukt een paar trossen zoete witte druiven in de tuin (le chateau est a nous!), ze smaken in combinatie met de kaas, het brood en de wijn. Dit is leven als god in frankrijk. Als de gastheer nog even dag komt zeggen verdwijnen de gestolen druivenresten in een oogwenk in de tuin. Hoe rap zijn de refleksen nog van een schuldige oude gabber! We kruipen vroeg onder de lakens van zacht linnen (kasteellakens zegt Geert), er is 111 km overwonnen vandaag.
de hort op
