Nog één dag hebben we te gaan in de zonovergoten Languedoc. Klinkt als wijn in de oren en dat zet aan tot actie.  Wijnproeverij dus.  We denken een goede cave gezien te hebben in Maury, mensen komen en gaan, grote dozen in de armen, lege portemonnee in de binnenzak.  Als zoveel mensen daar binnen gaan, dan kan dat toch niet slecht zijn? Geert krijgen we daar niet binnen, het zegt hem niets.  Johan handelt als altijd, vlug, zonder aarzelen.  En Michel denkt om alles eens te proeven.  Nou ja, alles.  Het valt hem lelijk tegen.  Hij begint met een dessert/aperowijntje, rosé de Rivesaltes en daarna mag hij lievemoederen zoveel hij wil, hij krijgt niets meer.  Après le vin dessert tout a un gout affreux.  Hoho, dat zit niet mee. Van de weeromstuit koopt hij nog 12 flessen, los uit de pols, hetgeen Geert een diepe frons bezorgt : hoe krijgen we dat allemaal in de auto morgen ?

We wachten op de bus naar Perpignan. Johan heeft terug de gekkomodus aangenomen, het is heerlijk warm in de zon en hij heeft zich op een muurtje gezet, zijn klak over zijn ogen getrokken.  Hij hult zich in een zenrustig stilzwijgen. Of zou hij heimwee hebben ? We staan vlak voor een school, de school is uit, kindjes lopen joelend en gillend, wenend, huppelend in en uit de school, knuffelen de oversteekjuf. Wat te denken van die rare meneer met zijn pet, ogen verscholen onder de pet, muisstil ?  Heeft hij snoepjes in zijn zakken ? Moet hij gesignaleerd worden ? Het is enkel onze eigen foute fantasie die ons parten speelt.  Busje komt er gelukkig aan, we zouden het te gortig maken, de mannen vallen in slaap achter het warme glas.

Perpignan valt hen wat tegen. Wellicht is er te weinig tijd om de mooie plekjes te vinden, we lopen rond in het drukke centrum vol 'all over the world' winkels, vinden de prijzen in de cafeetjes veel te hoog (Affligem moet natuurlijk van ver komen), het personeel niet al te vriendelijk, drukte alom en komen tot de slotsom : we doen niets en toch zijn we moe. Vanavond eten we tapas in ons vertrouwd restaurantje in Ansignan, we komen er als vanouds de plaatselijke belg tegen die zijn pintje komt drinken en een bakje frieten komt eten. Voor hem wordt het hier overwinteren, wij zoeken morgen onze heimat terug op.  En hoe zit dat nu met dat zwart gat ?