|
9 september 2018
Rustdag vandaag, het weer kwakkelt een beetje, en dan is een rustdag welgekomen.
Geert en Michel gaan boodschappen doen in het dorp, ze doen dat goed en komen zwaar beladen terug. En wat zien we blinken ? Een taartje ! Een Baskisch gesloten taartje met bosbessenvulling. En wat zit er nog in de boodschappentas ? Dat mogen we nog niet weten, maar we moeten beloven dat wij de groenten gaan bereiden en zij zullen het vlees fiksen. Dat hebben ze goed gekozen, de kip zit gebraden in hun boodschappentas.
Ik plan vandaag toch eens naar de Cirque de Gavarnie te gaan, waar ik vijfenvijftig jaar geleden ook al eens was 'en famille' , op bedevaart naar Lourdes. Gavarnie zelf was toen erg mistig en dat is zowat het enige wat ik me er nog van herinner. We kampeerden op een snikhete camping tegen Lourdes en mijn broer Ivo had een zonneslag door vooraan in de auto te zitten gedurende lange uren tijdens de rit door Frankrijk. Autostrades waren toen nog schaars, ritten duurden lang. Die jongen begon heel raar met zijn soeplepel te zwaaien, kreeg een draai tegen zijn oren voor dat onnozel gedrag, en begon wartaal uit te slaan, zijn temperatuur steeg ijzingwekkend of eerder bloedstollend hoog en de dokter moest er aan te pas komen.
Maar nu zijn we dus op weg naar Gavarnie, waar ik eigenlijk gepland had om twee nachten in een tipi te slapen, voluit in de natuur. Bij nader inzien doen we dat toch beter niet, want zo veel charme is er niet meer aan. De Cirque op zich is mooi gebleven, indrukwekkend, ook al ligt er niet veel sneeuw meer (en zal er in de toekomst niet veel meer liggen), maar het is er druk toeristisch met alle winkeltjes en cafeetjes die daar bij horen. Bussen toeristen rijden af en aan, jong en oud, maar vooral oud, legt hetzelfde parcours af tot aan het begin van de klim. We hebben er vlug genoeg van. Een terrasje doen zit er niet in, want het begint ook nog eens te miezeren.
Gelukkig wacht er 'thuis' koffie met taart, daar heeft Johan voor gezorgd. Wij alweer blij.
Morgen plannen we de Tourmalet. Die zal met voorsprong de moeilijkste col zijn. Duimen dus !
|
de hort op
