Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
de hort op
23-04-2019
23 april gevecht tegen de rode klei
Het miezert als we vertrekken. De man van het hotel zegt dat het niet wou regenen in de winter en nu, tijdens het Paasweekend...hij trekt zijn schouders op en spreidt zijn armen, het is niet zijn schuld, dat moeten we toch geloven.
Er wacht ons een korte klim (ik moet tweemaal stoppen om naar adem te happen, wat een buikgriep toch doet met een mens) en dan schieten we als twee valken vanuit de gesloten dennenbossen naar beneden. De ene valk durfal en de ander valk hey pas oep (ik ben de valkuilen van het vallen nog niet vergeten). Boven onze hoofden vliegen de tsjieftsjiefjes ons in tegenovergestelde richting voorbij (ze zijn op weg naar België om te broeden, Dirk Draulans) evenals een enkele vogel bisbisbis, waar iedereen zo bang voor is (Annie M.G.Schmidt). We letten niet op hen, neen, we letten op de baan, dat hebben we met de hand op het hart beloofd aan onze kinderen.
Het gaat ongelooflijk goed vooruit, voor de klok twaalve slaat, staan we aan de autosnelweg die Teruel met Valencia verbindt. Nu komt het er op aan om aansluiting te vinden met de via verde die ons tot in Sagunto gaat voeren, waar we morgenavond zullen slapen.
We schatten dat het nog ongeveer 15 kilometer is tot Barracas, ons verblijf voor vanavond. Een klein uurtje rijden dus. Maar dat draait even anders uit. Het begin is prachtig, zowel op als naast de fietsweg. We rijden over een oude spoorwegbrug, tientallen meters boven de grond en zien beneden een riviertje klateren en schateren. Wellicht is het een gemeen riviertje en lacht het ons vierkant uit. Maar dat weten we nu nog niet.
Daar komt weer een tunnel aan. Ik ben er niet gek zot van, die donkere onvoorspelbare gaten, maar deze is kort en heeft verlichting. Oef dus. Het landschap lijkt met een broodmes in twee gesneden en in die snee fietsen wij. Mooie rode terracotta rotsen aan weerszijden. Het heeft hier ontzettend veel geregend de laatste dagen en we ondervinden dat : de rode klei is weggespoeld en ligt als een dikke modder op het fietspad. Leuk om mee te boetseren maar niet om op te fietsen. Binnen de kortste keren plakt een dikke laag rode smurrie aan onze banden. Fietsen blokkeren. Stop en poetsen. We behelpen ons met stenen en takken om de klei van de banden te krabben. Voorwaarts alweer. Een accident de parcours, we happen ons erdoor. Tja, dat hadden we maar gedacht. Die terra cottapoelen blijven ons opwachten. We waden, we stoppen, we poetsen. En nog. En nog. En nog. We heffen de fietsen, we heffen de kar, ik voel me algauw deelnemer aan een programma van jaren terug dat Lieve Blanquaert maakte met mensen met een.beperking die zichzelf moesten voorthijsen over mulle stranden. Er lijkt geen einde aan te komen. Geert zegt 'no way dat ik morgen nog over deze via verde rijd'. Maar wat is het alternatief ? De ruta nacional met zijn druk verkeer? Ik ga er ook van uit dat de rode aarde niet tot in Valencia doorloopt maar plaats zal maken voor iets anders dat niet plakt en samenkoekt. Laten we dit overlaten aan het gezond verstand van morgen, vandaag plakken onze hersenen vol rode frustratie. We doen drie uur over vijftien kilometers. En zijn wat blij als we het bordje Barracas zien staan. En even later de madame van casa rural carlos, die alleen Spaans spreekt. Dat kan ons al lang niet meer schelen, we lachen en we knikken en we palmen het appartement in. We doen de wasmachine draaien. Ik kruip in bed. Geert stooft groenten. Geert gaat naar de winkel. Ik blog.
Er worden nog twee keer 3 cyclistas verwacht naast en onder ons. Benieuwd wat zij te vertellen hebben.
Reacties op bericht (3)
25-04-2019
van de achterban
Ha, daar zijn jullie. Ik vernam dat de fiets terug van stal is via Michel R. Plezant om na te lezen, spijtig van het kille weer en de valpartij. De komende maanden moet ik dringend trainen om jullie te kunnen volgen in het najaar. Ik zie er alvast naar uit, ondertussen kunnen we mee genieten op weg naar Valentia.
25-04-2019 om 19:44
geschreven door Van Schoorisse johan
24-04-2019
ander kleurtje
verde, verde...... via roja, ja ja
24-04-2019 om 11:13
geschreven door michel
23-04-2019
Rode leemman en -vrouw
Die prachtige rode leem doet wonderen. Hij plakt als lijm en hij kleurt als verf. Een beetje meenemen in de kar, om straks aan Tuur te geven en hem zijn gangen laten gaan, tot groot jolijt van moeder en oma, is dat geen goed idee. Nu maar slapen en dromen van ...
de hort op
