|
Het is alweer een tijdje geleden dat er een reisverslag verscheen in deze blog. Het kan tenslotte niet altijd zondag zijn. Maar morgen is het woensdag en vertrekken we -alweer, oh wij gelukzaligen- met 4 fietsen, 3 mannen en 1 vrouw naar de Franse Alpen en niet van de minste. We logeren in La Chambre en volgens wat ik zie op de website van de b&b hebben we twee huisjes of hutjes, eentje voor Michel en Johan en eentje voor Geert en Hilde. Ik heb twee hypotheses over de bouwer van de hutjes : dat is een heel frivole mens òf een heel loensende mens. U moet maar eens kijken op de website van 'Entre 2 cols' in St Martin sur la Chambre en weten te zeggen wat U er van vindt. De vensters staan scheef, het dak is steil als een zwarte piste, de tweede hut is een grote bierton. Maar, en dat is uitermate goed voor ons, het verblijf ligt entre 2 cols en het zijn natuurlijk die cols die 'de mannen' (wie anders ??) op willen. Vlak bij de Col de la Madeleine, niet ver van de Galibier en de Croix de Fer. En dan is er ook nog de Glandon en nog ene waar ik de naam al van ben vergeten, maar het zijn namen die klinken als galmende testosteronklepels. Bim bam beieren, dat wordt een paar uur hard steieren!!
In onze hutjes blijven we 4 nachten slapen, dat is voldoende om al dat bergengeweld te bevechten. De eerste dag wordt voornamelijk een rustdag, acclimatiseren heet dat, en daarna gaan we (voornamelijk 'ze') er tegenaan. De energiedrankjes zitten hoog bovenaan in de bagage, evenals de helmen en de drinkbussen. Gelukkig maken de mannen er geen 'om het eerst boven' van, zo slim zijn ze wel, al verdenk ik er toch een paar dat ze een geheime agenda hebben en dat ze stilzwijgend toch uittesten of de 'tegenstander' niet zoetekesaan uit de wielen kan gereden worden. Het meest verstandige is om dat in de laatste kilometer te doen, want te vroeg beginnen demarreren, dat kan dodelijk zijn in het hooggebergte. En degene die dan eerst boven is gaat niet op zijn blazoen blazen en zijn borstharen tonen en zich op de ribben slaan, maar die zal toch een klein, warm, dubbel overwinningsgevoel hebben : de top is bereikt en dan nog de eerste zijn ook. Dan lijkt de stokoude dag weer even wat verder weg en kan met verrukking naar de gespierde dijen en kuiten gekeken worden.
Het is wel wat jammer dat er geen internet zal zijn in het eerste verblijf. De blog zal dus redelijk leeg blijven de eerste dagen. Maar geen nood, er is nog de smartphone en een vel papier. Alles wordt netjes bijgehouden en uitgetypt de volgende dagen.
En de mannen gaan ook uit hun kot gelokt worden, ook al schudden ze om het hardst van nee en bromden ze daarbij dat er geen sprake van kon zijn, toen ik voorstelde om ieder om beurt een stukje te schrijven. Doen alsof ze niet kunnen schrijven, dat kunnen ze wel, die mannen !
|
de hort op
