Mijn batterij is volledig opgeladen na een nacht die slechts vijf minuten lijkt te duren, maar toch 9 uurtjes telt.  We ontbijten op de binnenplaats, de gekke eigenaar is terug sereen en hulpvaardig en ik koop nog vlug een doos nougat.  We zitten tenslotte op een boogscheut van Montélimar, het mekka van de nougat.

Johan is chauffeur en doet een paar kleine boodschappen want onze mand met proviand zit nog goed gevuld.  We hebben al de hele reis een doos aspergesoep van Unox bij, maar die wordt goed bewaard want hoort bij een visgerecht dat Johan ooit eens zal maken. Verder nog flink wat fruit en toespijs, chocola en drank, meer moet dat niet zijn.

Per toeval hebben we ontdekt dat we een fietsroute langs de Rhône kunnen volgen, de via Rhôna en dat komt ons zeer goed uit, want aan de Rhône is het moeilijk om een mooie fietsweg te vinden. De route is niet zo moeilijk te vinden, we korten onze wegen met rasse schreden. De Rhône ligt links van ons breedheupig te wiegen als wuivende zeeën.  Weinig volk op de route, we zien wel een prauw met inboorlingen druk doende met stokken en giftige pijlen om ons naar de verdommenis te schieten, maar haha, we zijn al lang de piste in.  Even verderop zit een toeristische dame zich aan de oever te vermaken met het breien van een ellenlang ding, ik zou niet weten wat het is.  Wij trekken ons er niks van aan en doen terloops een plaatselijke markt aan.  Ik heb zin in wortels en dat kopen we en ook wat druiven en nectarines.

Afgesproken met Johan in Pont Saint Esprit, aan de Ardèche.  Hij wacht ons op boven op de citadel.  De wortels verdwijnen stiekem in de zak met proviand en wat wij met ons drieën verwachten, nl. grote verwondering over wortels in de tas, dat komt niet. Integendeel, Johan begint een verhaal af te steken over hoe die wortels in de tas terecht zijn gekomen.  De kassierster van het warenhuis heeft die per ongeluk in zijn tas gestoken, maar eigenlijk zijn ze van een oude vrouw die haar beurt niet kon afwachten en stiekem wilde voorsteken aan de kassa en in de verwarring van dat voorsteken zijn de wortels in de tas van Johan beland.  Wij suggereren met klem dat hij die wortels moet gaan terugdragen, want gestolen goed gedijt niet, toch ? Ja, zo zot gaat hij niet zijn, die wortels zijn bij hem beland en dus zullen wij ze ook moeten opeten.  Hij blijft in zijn eigen verhaal zitten, ook al proberen we het wortelverhaal aan te passen en de ware toedracht beetje bij beetje te vertellen.  Neen, die wortels  en de caissière en de oude vrouw en pimpampet, wortels in de tas.  Het duurt tot 's avonds eer hij door begint te krijgen dat we wel erg lang wortelen over zijn wortelverhaal. Hoho, wat een zware euro die eindelijk valt.

Ik heb de voormiddag gefietst, Johan fietst in de namiddag en ik rijd verder met de auto.  Veel te vroeg sta ik te blinken aan de chambres d'hôtes, de mensen zijn boodschappen gaan doen, maar duiken al gauw op. Nog even een misverstand over de kamers, maar dat wordt verholpen en ik kan het zwembad in (het is 32°C!) en met mijn boek aan de rand ontspannen opdrogen.  Een uur later komen de drie musketiers aan, ze hebben 110 km gefietst en zijn afgepeigerd en verhit. Nog een vlugge duik in het zwembad, iets gaan eten in het mooie stadje Uzès en vroeg ons bed in, want morgen moet er weer behoorlijk wat gefietst worden.  Michel en Johan slapen in een bijbouwtje, het lijkt wel een kabouterhuisje.  Ze zitten daar goed, droog en knus.  En wij logeren in een kamer met zicht op het zwembad, ook niet slecht.