Nog één wens heb ik deze vakantie : Oostenrijk zien ! Ik weet, het zit in het hoofd van de mens dat een grens oversteken een belangrijke stap is in het leven. Tenslotte zien de weiden en de bergen er aan de andere zijde niet anders uit dan aan deze kant, maar de symboliek !!! Wat is een michellenmens zonder de symboliek van de dingen des levens ?

Rechsen (Resia) ligt zowaar op het fietspad én het ligt genau op de Oostenrijkse grens. Beter ware ook de Zwitserse er nog bij geweest.  Helaas, die is ondefinieerbaar ergens en nergens.

We dartelen door de appeltjesvelden en zo waar, hier kunnen we een appeltje voor de dorst helemaal gratis uit de kist rapen. Ik raap er vier.  Dat wordt een mooi souvenir voor mijn vier zonen (oeps, dat mag ik hier niet zeggen).

De grindweg waar ich ganz mein kraüt opf verschossen hat vorige keer,  is achter de rug, mein glück kannst nicht stück.

Het wordt nu wel ganz schwer, klimmen und klettern. En oh, kijk, zowaar een kasteel unterwegs, mit eine schöne Jungfrau dahin.

Aber, god-fér-dom, mijn ketting valt nu toch wel af zeker, net nu ik op het binnenblad wil schakelen omdat het hier zo deksels steil is. Gelukkig ben ik zeer geoefend in het loswrikken meiner koersschuhen en val ik niet reckwarts.

We komen aan de grosse, blaue Rechsensee.  Dat is leutig rijden.

En, zie daar, de Oostenrijkse grens ! Vlug een fotootje machen, zodat het hausgeblieben Volk mij gelooft.  Ik moet er wel voor op mijn rug gaan liggen, aber ich traüre da nicht um.

Oeps, kijk nu, we hebben in de verkeerde richting gereden.  Kilometer 0 ist hier und nicht da !

Geen gebrek aan bewijzen, ik neem geen risico.  Als ik later vertel dat we hellingen van 19% op moesten en ze geloven me weer niet, deze foto is écht. De koe, die heb ik niet gezien.

Die 2 anderen hebben frieten en knakworst gegeten, slim zijn ze niet.  Ik houd het bij een sobere appelstrudel en een koffie. De opdienster is gewend om twee maal te ontvangen.  Eenmaal op zijn Italiaans (frivool) en even later komt ze nog eens langs op zijn Oostenrijks (stevig). 

We glijden de krachtige hellingen terug af als in een lange, snelle rodelbaan.  Hebben we dit allemaal ook opgeklommen ? Echtig wahr ?

Daar is reeds de grindstrook weer.  Dat wordt 4 km manoevreren. En patsch, daar heb je het al, mijn achterband loopt lek.  God-fér-domme, wat een pech en het duo is ribbedebie.  Dat wordt strumplen und schlieren und mopferen.

Ha, glücklich, telefoon van Hilde, waar ik ben en of ik nog thuiskom vanavond. En dat ze mij met de auto gaan komen ophalen.  Oef, er zijn nog brave Menschen im Welt.  Wat zal ik ondertussen doen ? Ein grosse Pint trinken ! Troostproost.

Oei, pint nog maar net uitgegoten.  Daar zijn ze al ! Hier, hierheen, ik zit hier.  Joehoe !  Touran !! Kommen Sie.

Ai, het zijn anderen, ze kijken zo vreemd naar mij.  Kop over pint buigen, drinken, fluiten, van niets weten.

Aha, daar zijn ze dan toch.  Fiets op de auto en huiswaarts.

104 km getrapt, 10 km in auto, 1.645 hoogtemeters over, mijn droom is werkelijkheid geworden, ik habe den Grenz gesehen ! Zum Wohl!!!!