|
De lange reis (1.200 km!), verloopt als bij wonder volledig volgens plan A : er is geen voelbare staking, de treinen rijden dus, evenals de bus en ook de schoolbus pikt ons op in Saint-Paul. Het lijkt wel alsof die schoolbus verwittigd is door onze engelbewaarder, want, terwijl wij sleurend en zuchtend onze bagage voortslepen, komt die bus er toch aangereden zeker. Misschien, merkt Geert pienter op, zit er daar een systeem in en is er steeds een schoolbus die aansluiting geeft op de grote bus die van Perpignan komt. En misschien hebben wij dat gewoon niet door en denken we dat we de grootste gelukzakken ter wereld zijn als we die bus zien aankomen.
We zoeken vroeg ons bedje op, we hebben ons wel laten rijden en konden dus wat lamlendig suffen in de zachte treinzetels, of wat lezen (ik op mijn e-reader die ik -joepie- onlangs kocht, Geert in zijn Knack) of naar buiten kijken (zonnig mooie landschappen), maar toch zijn we murw gereisd en willen we slapen. Voor we in bed kruipen doen we toch een eerste schifting in de bagage, want het dringt bij beiden goed door : met de fiets op reis gaan is alleen het allerallerallernoodzakelijkste meepakken. En al zeker die grote rode fietspomp niet !!!!!!
|
de hort op
