|
Geert aan het woord
Vanmorgen zijn we op zoek gegaan naar een supermercado om wat groenten en fruit te kopen.
Jammer maar helaas: op zondag zijn de winkels in dit klein bergstadje gesloten.
Dan zit er niets anders op dan te gaan jagen en verzamelen. De jacht heeft niets opgebracht zonder pijl en boog en vislijn. Het verzamelen ging ons beter af: vele okkernoten onder de bomen langs de kant van de weg, granaatappels die men laat verloederen, dikke druivenkrabben die aan wilde stronken groeien en prachtig uitziende geel-rode appels. Bij nader inzien blijken het evenwel zachte, zoete kaki’s te zijn.
De blauwe akkerwinde blijkt ook nog in bloei te staan, evenals de rozen in de tuin van ons logement. We zijn eind oktober!!!!
’S middags gaan we eten in het restaurant verbonden aan onze casa rural. Dat opent pas om 14.00 uur (en met de komst van de wintertijd is dat eigenlijk 15.00 uur). Hilde is verzot op de plaatselijke schaapjes en ik bestel een visje.
De buren, die met vijf zijn, kiezen 1 kg biefstuk black angus uit de Schotse hooglanden. Het restaurant weet blijkbaar dat het onze rustdag is en laat ons een uurtje wachten op ons eten (of moesten ze de vis eerst nog vangen en fileren ?).
We hebben tijd en begluren de andere klanten die zich tegoed doen aan tequilla’s, cerveza’s, vino’s en tussendoor ook een hapje eten. Hoe later in de namiddag hoe groter de gebaren en hoe luider de conversaties. Na twee uur zit ons etentje erop en trekken we naar onze kamer om nog wat te rusten en ons mentaal voor te bereiden op de langste fietstrip van de reis, morgen naar Granada.
|
de hort op
