|
Pieter en Mathieu nemen vandaag om 10u40 het vliegtuig in Malaga. Die arme drommels behoren tot de actieve bevolking en kunnen niet zomaar dagen na elkaar passief in het zuiden zitten suffen en puffen. Zij houden onze economie recht. Daar heeft Geert een boek over geschreven, maar nu val ik in herhaling en de interesse in onze Belgische economie is pooooverr. Dekke toch.
We zijn mooi op tijd in de luchthaven, we zeggen tot ziens (hasta luego), werpen een kushandje en weg zijn ze. Nu zitten we terug met twee in onze auto en gaat die plots geweldig goed vooruit. Als de politie dat te weten komt, zou er wel eens een boete op onze boterham kunnen terecht komen. Maar Geert is een beetje moe en krijgt zijn voet niet meer van het gaspedaal. Kan gebeuren.
We winkelen nog even in Nerja (goedkoop hier !), de Carrefour is open op zondag en dan is het platte rust voor Geert en half platte rust voor mij. We plannen niets voor vandaag, overgangsdag alweer en mentale voorbereiding voor morgen. GR249 wacht op ons. We zullen het stuk van Acebuchal naar Còmpeta doen, maar niet helemaal want we moeten ook nog terug geraken. De top van 1200m, dat is ons doel. We hebben onze drinkbussen al gevuld, het zijn er zevenentwintig elk deze keer (dat zeg ik alleen om Margo gerust te stellen).
In de namiddag een kort wandelingetje en we gaan op zoek naar de chewinggumhartjes van de oude Zweed. Die heeft nogal geproduceerd. Ik fotografeer ze (zelfs) niet allemaal. Als elk hartje voor een romance staat, dan heeft die man wel zijn deel gehad. Eén boom heeft zelfs 7 hartjes, ik interpreteer dat als 7 liefdes tezelfdertijd. Een ongelooflijk liefhebbende man! En bovendien, soms heeft hij in zijn oude dag, een krachttoer moeten uithalen om zo'n hartje tegen een boom te kunnen plakken. Wij zouden er in elk geval niet aankunnen, zo schuin is die helling. Dat moet een avontuurlijke, gevaarlijke schat geweest zijn. Misschien moeten we het hem eens vragen.
Hij zit niet in de bar, wij zitten er wel. De mensen zijn nog aan het eten of beginnen nu te eten. Ook al is het 16u, altijd wordt er hier gegeten. En gedronken. Voor ons geen sangria vandaag, we moeten nog zelfbeheerst kunnen koken.
We maken een kippenlapje met tomaat/avocado en geroosterde meloen in de oven (zo noem ik dat als uitvinder van het recept, maar het roosteren laat te wensen over, dat ligt zeker niet aan mij, maar aan de oven). Externe attributie is een heerlijke ingesteldheid. Nooit, maar dan ook nooit ben je zelf de oorzaak of schuld van iets dat fout loopt. Zo simpel is dat.
|
de hort op
