Achtenswaardig was zij!




Onderweg naar mijn werk zag ik een auto-ongeluk, waarschijnlijk een auto die van de weg was geraakt. Ik was er als eerste bij. Ik stopte mijn auto, snelde richting de verongelukte wagen en bekeek deze van alle kanten. Ik keek naar binnen. Ik keek goed. Mijn hart ging tekeer, mijn handen trilden en mijn voeten waren aan de grond genageld. Ik had geen greep meer op mezelf.Mijn ogen schoten eerst vol, daarna brak ik in huilen uit. Een vreemd gezicht…de bestuurder van de auto lag dood bovenop het stuur. Zijn wijsvingerwas opgeheven, zijn ogen waren wijd open en naar de hemel gericht en de mooie glimlach op zijn door een vol baard omringd gezicht deed hem op de zon lijken… Nog vreemder was de kleine dochter die het leven al reeds achter zich had gelaten en die boven de rug van haar vader lag, met haar
handen rondom zijn nek!

O! God, Allermachtige! Laa ilaaha illallah! Ik heb nog nooit een dode gezien die al die reinheid, rust en eerbied uitstraalde… een gezicht die van rechtschapenheid getuigt en een wijsvinger die de eenheid van Allah erkent alvorens het verlaten van het leven. Ik dwaalde steeds verder af met mijn gedachten. Ik dacht aan dit goede eind. Het werd steeds drukker in mijn hoofd. De volgende vraag hield me bezig: hoe zullen mijn laatste momenten zijn...? Hoe zal ik de dood vinden?

Deze vraag hield mij alsmaar bezig en schudde mij van mijn achteloosheid wakker. Tranen van angst begonnen over mijn wangen te lopen. Het gejank werd steeds luider en luider. Je zou denken dat ik hem kende of dat ik misschien een verwante van hem ben. Ik leek wel een vrouw die haar man had verloren. Ik was niet meer bewust van wat om me heen gebeurde. Mijn verbazing werd groter toen een overtuigende stem weerklonk en mij terug bij zinnen bracht: “Zuster! Huil niet om hem, hij is een goede man. Kom op! Help ons hier uit, moge Allah jou belonenâ€?. Ik keek om en zag een vrouw zitten op de achterbank. Zij drukte twee kleine kinderen, die niets mankeerden, tegen haar borst.

Achtenswaardig was zij in haar hijaab… Ze bleef al die tijd rustig! Geen gehuil, geen geschreeuw! Wij hielpen haar en de kinderen uit de auto. Als je mij en haar zag, dan zou je denken dat ik het slachtoffer was en niet zij. Zij zei, terwijl zij haar hijaab in orde maakte, op een wijze die duidt op het feit dat zij de voorbeschikking van Allah volledig had geaccepteerd: “Zouden jullie mijn man en mijn dochter naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis willen brengen, hen zo snel mogelijk laten wassen en begraven en mij en de kinderen naar huis brengen, moge Allah jullie daarvoor belonenâ€?. Een aantal mensen zorgden ervoor dat de man en zijn dochter naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis werden gebracht en daarna naar de dichtstbijzijnde begraafplaats. En toen wij haar een lift naar huis wilden geven, antwoordde zij verlegen, maar vastberaden: “Nee, ik zweer bij Allah, ik zal alleen in een auto stappen, waar ook andere vrouwen in zittenâ€?, waarna zij op een afstand van ons ging staan en haar beide kinderen vasthield, in afwachting van wat wij zouden doen. Er restte ons niets anders dan haar verzoek in te willigen, haar standpunt bewonderend.

Wij moesten op dit verlaten stuk land, in een ondraaglijke toestand, wachten op een auto waar ook vrouwen in zitten. We moesten erg lang wachten, terwijl zij standvastig volhieldaan haar Islamitische principes. Er waren twee uur verstreken, toen eindelijk een automobilist met zijn echtgenote en kinderen ons naderde. Wij lieten hem stoppen, vertelden hem over de vrouw in kwestie en vroegen hem of hij de vrouw naar huis wilde brengen. Hij had er geen bezwaar tegen. Ik keerde terug naar mijn auto, verwonderd door deze overweldigende standvastigheid. Een man die tijdens zijn laatste ademsnik nog weet vast te houden aan zijn geloof en een vrouw die de klap van haar leven te verwerken krijgt en toch standvastig blijft in het omgaan met haar hijaab en haar zedelijkheid. En om maar niet te vergeten, het geduld dat zij kon opbrengen in een nare situatie zoals deze. Het is de imaan (geloof), het is de ware imaan, die haar zo standvastig maakte.

Allah zegt:


“Allah maakt degenen die geloven standvastig met de vaste uitspraak in het wereldse leven en het hiernamaals, en Allah doet de onrechtplegers afdwalen en Allah doet wat Hij wil.â€?
(Soerah Ibrahim: 27)

Allaho Akbar, dit is een vrouw met de grootse eigenschappen, een vrouw met standvastigheid, geduld, schaamte en zedelijkheid. Deze vrouw heeft al deze eigenschappen verzameld in haar karakter. Een vrouw die zelfs de sterkste mannen versteld doet staan. Dit is het licht van het geloof (imaan) en de zekerheid (yaqeen) die zij bezit. Wat een wilskracht! Wat een geduld! Is er een sterkere overtuiging dan deze? Ik hoop dat de volgende woorden van Allah op haar van toepassing mogen zijn:



“Breng het goede nieuws over aan de geduldigen, degenen die als een rampspoed hen treft, zeggen: ,,Voorwaar, wij behoren aan Allah, en voorwaar, wij zullen tot Hem terugkeren â€? Zij zijn degenen aan wie de Salawaat [1] van Allah zijn toebedeeld, en (Zijn) Barmhartigheid, en zij zijn degenen die geleid zijn.â€? (Soerah al-Baqarah: 155 -157)

 Al-Baraa-e ibn Maalik Al-Ansaari

Zijn haar zag er ongekamd uit en zijn hele verschijning was ruw. Hij was dun en pezig met weinig vlees op zijn botten, dat het echt pijnlijk was om naar hem te kijken. Echter in duels vocht hij dan geen ander en versloeg vele tegenstanders en temidden van harde gevechten was hij een uitmuntende krijger waar de tegenpartij rekening mee hield.

Hij was zo dapper en heldhaftig dat Omar (moge Allah tevreden met hem zijn) ooit tegen al zijn gouverneurs en generaals heeft gezegd dat ze hem nooit aan het hoofd van een leger als leider moesten benoemen omdat hij anders al zijn manschappen de dood in zal leiden door zijn gewaagde heldendaden. Deze man was Al-Baraa-e ibn Maalik Al-Ansaari, de broer van Anas ibn Maalik (moge Allah tevreden met hem zijn) (de persoonlijke bediende van de profee (Allah’s vrede en zegen zij met hem)).

Als de heldhaftige daden van Al-Baraa-e ibn Maalik in details verteld moeten worden dan zouden er honderden pagina voor nodig zijn. Maar laat één voorbeeld voldoende zijn...

Dit specifieke verhaal begint slechts een paar uurtjes na het overlijden van de profeet (Allah’s vrede en zegen zij met hem), toen vele Arabische stammen zich de rug keerden naar de Islam in grote getale. Binnen een korte periode waren alleen de inwoners van Mekka, Medina en Taa-if en wat stammen hier en daar in de omgeving, die zich nog sterk aan de Islam vastklampten.

Aboe Bakr As-Siddieq (moge Allah tevreden met hem zijn), de opvolger van de profeet (Allah’s vrede en zegen zij met hem), trad met een harde hand tegen deze blinde en vernietigende beweging. Hij mobiliseerde van de Moehaadjirien en Ansaar, elf verschillende legereenheden elk onder een aparte generaal en stuurde ze naar verschillende delen van het Arabisch schiereiland. Hun doel was om de ketters weer het rechte pad op te leiden en de leiders van de rebellen te confronteren.

De sterkste groep ketters en grootste in aantal waren de Banoe Hanifah, waarin zich de oplichter Moesaylamah de leugenaar bevond, die claimde dat hij een profeet was. Moesaylamah slaagde erin om veertigduizend uitstekende vechters uit zijn stam te mobiliseren. De meeste van hen volgden hem echter omwille van asabeyyah oftewel stamverwantschap (patriottische woede) en niet omdat ze in hem geloofden. Een van hen zei in feite: "Ik getuig dat Moesaylamah is een oplichter en dat Mohammed is de ware maar de Oplichter uit Rabi'ah (Moesaylamah) is ons dierbaarder dan de man van de waarheid uit Moedar (Mohammed (Allah’s vrede en zegen zij met hem))."

Moesaylamah bracht een zware nederlaag aan het eerste leger dat hem werd gestuurd onder leiding van ‘Ikrimah ibn abi Djahl. Aboe Bakr (moge Allah tevreden met hem zijn) stuurde een andere leger naar Moesaylamah, onder leiding van Het Verscherpte Zwaard Van Allah, Khalid Ibn Al-Walid (radia allahoe 3anh). Dit leger bestond uit la crème de la crème van de metgezellen van beide de Ansaar en de Moehaadjrien. In de frontlinies van dit leger was Al-Baraa-e ibn Maalik en een groep van de meest moedige en gevreesde moslims.

De twee kampen ontmoetten op het territorium van de Banoe H’anifah bij Yamamah in Nadjd. Het duurde niet lang en het gevecht neigde gewonnen te worden door Moesaylamah en de zijnen. De moslim soldaten begonnen zich terug te trekken uit hun posities. De manschappen van Moesaylamah bestormden zelfs de tent van generaal Khaalid ibn al-Walid (moge Allah tevreden met hem zijn) en verdreven hem uit zijn positie. Ze zouden zelfs zijn vrouw hebben vermoord maar iemand van hen had haar bescherming gegarandeerd.

Op dat moment, realiseerden de moslims zich in wat voor gevaarlijke situatie zij zich verkeerden. Ze waren ook bewust van het feit dat als zij geëlimineerd werden door Moesaylamah, dan zou de Islam geen stand houden en zou Allah (Geprezen en Verheven is Hij) Die geen partner kent, niet meer aanbeden worden in het Arabische schiereiland hierna.

Khaalid (moge Allah tevreden met hem zijn) verzamelde zijn manschappen nogmaals en reorganiseerde ze. Hij verdeelde de Moehaadjirien, Ansaar en de verschillende stammen in drie hoofd groepen. Elk van die groepen werd onder leiding gebracht van een eigen stamlid, zodat de verliezen binnen elke groep makkelijk te achterhalen konden worden.

Het gevecht laaide op. Er was zoveel schade en er waren zoveel doden gevallen. De Moslims hadden nog nooit zoiets ervaren in alle gevechten die ze hiervoor voerden. De mannen van Moesaylamah bleven stand houden, zo stevig en ferm al hadden ze zoveel slachtoffers.

De moslims lieten ongelofelijk veel dapperheid en heldhaftigheid zien van ongekende kaliber. Thaabiet Ibn Qays, de standaard drager van de Ansaar, hij had een kuil gegraven en plantte zichzelf daarin en bleef vechten tot hij gedood werd. De kuil die hij had gegraven was meteen ook zijn graf. Zayd ibn El-Khattaab, broer van Omar (moge Allah tevreden met hem zijn), riep de moslims op: "Mannen, bijt op je kiezen, sla meedogenloos toe op de vijand en druk door. Bij Allah, ik zal hierna niet spreken tot Moesaylamah is verslagen of ik Allah heb ontmoet." Hij voerde daarna een charge op de vijand en bleef vechten tot hij werd gedood. Saalim (moge Allah tevreden met hem zijn), de mawla van Aboe H’oedhaifah, en standaard drager van de Moehadjirien vertoonde onverwachte waarde. Zijn mensen vreesden dat hij zwakte zou vertonen of te bang zal zijn om te vechten. Tegen hen zei hij, "Als jullie erin slagen mij in te halen, wat een slechte drager van Koran zal ik dan zijn." Hij sprong daarna zeer gewaagd te midden van de vijandelijke rijen en vocht tot hij als een martelaar viel.

De dapperheid van al deze mensen, kwijnt echter toch weg tegenover de heldhaftigheid van Al-Baraa-e ibn Maalik moge Allah behaagd zijn met hen allen.

Terwijl het gevecht wreder en woester werd, richtte Khalid (moge Allah tevreden met hem zijn) zich tot Al-Baraa-e ibn Maalik en zei: "Val aan, jonge man van de Ansaar." Al-Baraa-e ibn Maalik keerde zich om naar zijn mensen en zei zijn legendarische woorden die in de hemelen weerklonken: "O Ansaar, laat niemand maar dan ook niemand van jullie aan terugkeer naar Medina denken. Er is geen Medina voor jullie na deze dag. Er is alleen nog maar Allah en dan Paradijs."

Hij en de Ansaar lanceerden hun aanvallen daarna tegen de moeshrikien (ongelovigen), ze braken door hun linies en deelden flinke krachtstoten uit tot ze uiteindelijk begonnen terug te trekken. De moeshrikien zochten toevlucht in een tuin, die later de naam "De tuin des doods" kreeg, omdat er zoveel doden daar vielen op die dag. De tuin was omringd door hoge muren.

Moesaylamah en duizenden van zijn mannen gingen naar binnen en sloten de poorten van de tuin achter ze en versterkten zich. Vanuit hun nieuwe positie begonnen ze pijlen op de moslims te regenen. De waaghals Al-Baraa-e ibn Maalik stapte naar voren en richtte zich naar zijn gezelschap: "Zet mij op een schild, hijs het schild op pijlen en slinger mij over de muren de tuin binnen naast de poort. Ik zal dan sterven als een martelaar of de poort voor jullie openen."

De magere en pezige Al-Baraa-e ibn Maalik werd meteen op een schild gezet en werd zo te midden van de Tuin des Doods gegooid in een multitude aan Moesaylama's mannen. Hij daalde neer op ze als een bliksemflits en zette het gevecht voort als een razende leeuw. Velen vielen als muggen voor zijn zwaard en voordat hij de poort kon openen kende zijn lichaam vele wonden.

De moslims drongen meteen binnen door de poorten en over de muren. Het vechten was bitter en zeer vermoeiend. Honderden werden gedood en uiteindelijk bereikten de moslims Moesaylamah de oplichter en werd hij gedood.

Al-Baraa-e ibn Maalik werd op een draagkoets vervoerd naar Medina. Khaalid ibn al-Walid bleef een maand lang voor hem zorgen tot zijn vele wonden heelden. Door hem hadden moslim een overwinning behaald op Moesaylamah.

Terwijl hij nog herstellende was van zijn wonden, bleef Al-Baraa-e ibn Maalik verlangen naar martelaarschap dat hem in de Tuin des Doods niet werd gegeven. Hij ging door met vechten, de ene slag naar de andere, hopend zijn doel te bereiken en te sterven voor Allah (Geprezen en Verheven is Hij) . Dat werd in vervulling gebracht in de slag bij Toestar in Perzië.

In Toestar waren de Perzen belegerd in een van hun opstandige forten. De belegering duurde lang en toen de effecten daarvan ondragelijk werden, hanteerden ze een andere tactiek. Vanuit de muren van de forten, begonnen ze ijzeren kettingen te werpen met aan het uiteinde gloeiende haken. De moslims werden door deze haken getroffen en omhoog gehesen, dood of in folterende pijn. Een van deze haken had Anas ibn Maalik te pakken, de broer van Al-Baraa-e ibn Maalik. Zodra Al-Baraa-e ibn Maalik dat had gezien, sprong hij snel op de muur van het fort en greep de ketting die zich in zijn broer boorde en begon de haak van zijn lijf weg te halen. Zijn hand begon te verbranden maar hij liet niet los tot zijn broer werd verlost.

Al-Baraa-e ibn Maalik zelf stierf tijdens dat gevecht. Hij had gebeden tot Allah om hem martelaarschap te garanderen en hij kreeg het...

Aboe-d Dardaa

Bron: al-islaam.com

Vroeg opgestaan, ging Aboe-d Dardaa meteen naar zijn afgodbeeldje dat hij op de beste plaats in zijn huis heeft neergezet. Hij groette het en boog zich voorover ter verering en aanbidding. Daarna smeerde hij het beeldje met olie en de beste parfum en vervolgens kleedde hij het beeldje met een zijden gewaad uit zijn luxe winkel. Eindelijk klaar, maakte Aboe-d Dardaa zich klaar om naar zijn winkel te gaan in de markt. Op die dag waren de straten van Yathrib (Medina) volgelopen met de volgelingen van Mohammed (Allah's vrede en zegen zij met hem) die terugkeerden van de slag bij Badr. Tussen hen waren veel oorlogsgevangenen. Aboe-d Dardaa onderzocht de menigte en ging toen naar de jeugd van Khazradj (stam in Medina) en vroeg hen naar het lot van 'Abdoellah Ibn Rawaah'ah. "Hij ging door de moeilijkste beproeving in het gevecht, maar kwam daar ongedeerd uit" was het antwoord van de jeugd. Aboe-d Dardaa was merkbaar ongerust over zijn beste vriend, 'Abdoellah Ibn Rawaah'ah. Iedereen in Yathrib kende de sterke band van broederschap tussen Aboe-d Dardaa en Abdoellah al voor dat de Islam naar Yathrib kwam.

Toen de Islam een maal verspreid was, werd 'Abdoellah Ibn Rawaah'ah meteen moslim en Aboe-d Dardaa verwierp het idee. Dit grote verschil tussen de twee zorgde toch niet voor een scheur in hun vriendschap. Abdoellah bleef juist Aboe-d Dardaa bezoeken en probeerde hem keer op keer te bekeren! Kijk nu naar de deugden, de profijten en de excellentie van de Islam! Maar iedere dag die voorbij ging en Aboe-d Dardaa een moeshrik (ketter) bleef, maakte zijn vriend Abdoellah meer bezorgd en verdrietig.

Abdoellah heeft een keer de kans genomen toen Aboe-d Dardaa druk bezig was met zijn handel op de markt, en ging naar zijn huis waar hij de vrouw en kinderen van Aboe-d Dardaa trof. Hij vroeg om binnen te komen en werd verwelkomd. Daarna ging hij naar de plaats waar Aboe-d Dardaa zijn beeld had en nam een bijl en begon het beeld af te tuigen en zei: "Er is geen grotere zonde dan het nemen van een afgod naast Allah." Toen hij klaar was kwam de vrouw van Aboe-d Dardaa binnen en schrok van wat zij zag en vervloekte Abdoellah. Ze nam de resten van het beeldje en zat voor haar voordeur te huilen wachtend op haar man.

Toen Aboe-d Dardaa thuis kwam en zijn vrouw zag met het kapotte beeld schreeuwde hij van woede: "Wie heeft dit gedaan?" "Dat heeft je beste vriend en broeder Abdoellah gedaan," zei ze huilend. Aboe-d Dardaa werd gevuld met woede en haat en de wil naar wraak. Maar toen hij even naar het hopeloze beeld keek en het in handen nam, dacht hij: "Als er maar iets goeds aan dit beeldje was zou het op zijn minst zich verdedigen tegen zo’n vernedering." Hij had op eens ingezien hoe dom het idee is om een nutteloos beeldje te aanbidden dat zelfs voor zichzelf niets kan betekenen laat staan voor iemand anders. Hij was afgekeerd van het heidense gebruik. Hij ging meteen naar zijn broeder Abdoellah en samen gingen ze naar de bron van eerlijkheid, profeet Mohammed (Allah's vrede en zegen zij met hem). Daar verklaarde hij zijn bekering tot de Islam. Hij was de laatste persoon uit zijn district die moslim werd.

Vanaf dat moment, wijdde Aboe-d Dardaa zichzelf helemaal toe aan de Islam. Het geloof in Allah en zijn profeet (Allah's vrede en zegen zij met hem) werd in elk vezel in zijn lichaam gegraveerd. Hij had diepe spijt voor elk moment dat hij doorbracht als moeshrik (ketter) terwijl zijn broeders al moslim werden en hem voor waren met de leer van de koran en de deugden van de islam. Hij was gedreven en streefde er naar om alles wat hij miste in te halen in een zeer korte periode. Zijn zoektocht naar kennis was rustloos en oneindig, zijn 'iebaadah (aanbiddingen) werd dag en nacht door gezet. Zelfs toen hij merkte dat zijn handel hem belemmerde zich volledig in te zetten voor 'iebaadah en waardoor hij de kringen van kennis verzuimde, besloot hij zijn werk zo te minderen dat hij nog maar net van zijn primaire behoeften was voorzien.
Iemand vroeg hem waarom hij zo weinig is gaan werken terwijl de handel halal en gezegend was door Allah. Hij antwoordde: "Ik zeg niet dat Allah (Geprezen en Verheven is Hij) de handel heeft verboden, maar ik wil vooral zijn tussen degenen waar Allah (Geprezen en Verheven is Hij) in de Qor-aan over zei: "Mensen die noch door handel noch door zaken achteloos worden om Allah te gedenken, het gebed te houden en de Zakaat te betalen, zij vrezen de Dag waarop harten en ogen zich zullen afwenden.."

Tijdens de kalifaat van 'Oemar (moge Allah tevreden met hem zijn), wilde 'Oemar (moge Allah tevreden met hem zijn) Aboe-d Dardaa als gouverneur van Syrië aanstellen. Maar Aboe-d Dardaa weigerde. Omar (moge Allah tevreden met hem zijn) volhardde en Aboe-d Dardaa zei toen: "Als jij tevreden bent dat ik naar Syrië ga en hun het boek van hun Schepper onderwijs en de Soennah van hun profeet (moge Allah tevreden met hem zijn) en met ze bid, dal zal ik gaan." 'Oemar (moge Allah tevreden met hem zijn) ging akkoord en Aboe-d Dardaa vertrok richting Damascus. Toen hij daar aankwam zag hij hoe de mensen daar zich meer bezighielden met wereldse luxe dan met 'iebaadah, waar hij zich nogal aan ergerde. Hij riep de mensen samen in de moskee en sprak ze toe met deze woorden: "O mensen van Damascus! Jullie zijn mijn broeders in het geloof, buren die zij aan zij leven en elkaar helpend tegen de vijanden. O mensen van Damascus! Wat is het dat jullie tegenhoudt van openhartigheid jegens mij als ik jullie een advies geef waar ik niets van jullie voor terug wil. Is het goed dat ik de kennisdragers zie vertrekken (overlijden) terwijl de onwetenden onder jullie geen kennis zoeken. Ik zie dat jullie neigen naar zaken waar Allah jullie over zal ondervragen en dat jullie hebben verlaten wat Hij jullie heeft bevolen.

Is het redelijk dat ik jullie zie verzamelen wat jullie niet eten, en gebouwen bouwen waarin jullie niet wonen, en hoop vestigen in wat jullie niet kunnen behouden? Mensen voor jullie hebben welvaart vergaard, maakten plannen en hadden hoge wensen. Maar het duurde niet lang voor dat alles wat ze hebben vergaard, vernietigd werd, hun hoop vergaan en hun huizen veranderden in graven. Zo was het lot van de mensen van 'Aad, O mensen van Damascus. Zij vulden de aarde met bezittingen en kinderen. Wie van jullie zou nu de hele legende van het volk van ' Aad voor twee dirhams willen kopen?"

De mensen huilden en hun gesnik was zelfs buiten de moskee hoorbaar. Van af die dag begon Aboe-d Dardaa vaker bijeenkomsten bij te wonen in Damascus. Hij verplaatste zich rond de markten en overal waar hij mensen tegenkwam maakte hij van de gelegenheid gebruik om ze wakker te schudden en hun geloof te versterken.

Op een dag passeerde Aboe-d Dardaa een menigte die zich verzamelde om een man en hem begonnen te schelden en te slaan. Hij vroeg ze wat er aan de hand was. "Deze man heeft een grafzonde begaan," antwoordden ze. "Wat zouden jullie doen als deze man in een put was gevallen?" vroeg hij hen. "Zouden jullie hem dan niet redden?" "Jazeker," zeiden ze. "Beledig hem niet en sla hem niet! Waarschuw hem en maak hem bewust van de consequenties van zijn daad. Dank Allah daarna dat hij jullie beschermd heeft van het vallen in dezelfde daad." "Haat je hem dan niet?" vroegen de mensen Aboe-d Dardaa. "Neen, ik haat alleen zijn wandaad en als hij afziet van deze daad, dan is hij mijn broeder." De zondigende man barste los in tranen en toonde publiekelijk zijn berouw.
Een jongeling kwam een keer naar Aboe-d Dardaa en zei: "Geef me advies, O metgezel van de profeet (moge Allah tevreden met hem zijn)," en Aboe-d Dardaa zei tegen hem: "O mijn zoon, gedenk Allah in goede tijden en Allah zal je gedenken in slechte tijden. O mijn zoon, draag kennis, zoek kennis, wees een goed luisteraar en wees geen onwetende want dat is de oorzaak van verderf. O mijn zoon, laat de moskee je huis zijn voorwaar ik de profeet (moge Allah tevreden met hem zijn) heb horen zeggen: "De moskee is het huis van ieder Godsbewuste en Allah de Almachtige garantie van verhevenheid, comfort, genade en standvastigheid op het rechte pad. Voor de mensen die van de moskee hun huizen maken."

Op een andere gelegenheid kwam hij een aantal mensen tegen op straat, die aan het kletsen waren en keken naar voorbijgangers. Aboe-d Dardaa kwam naar ze en zei: "Mijn zonen, het klooster van de moslim is zijn huis waar hij controle heeft over zichzelf en zijn blik kan afhouden. Wees gewaarschuwd over het zitten in marktplaatsen want het vreet je tijd weg in arrogantie en ijdelheid."

Toen Aboe-d Dardaa nog in Damascus was, vroeg Moe'aawieyah Ibn Abi Soefyan (de gouverneur) hem om de hand van zijn dochter (Addardaa) voor zijn zoon, Yazied. Aboe-d Dardaa weigerde echter. Hij gaf zelfs zijn dochter aan een arme jongeman, waarover hij tevreden was over zijn islamitische karakter. Mensen hoorden wat er gebeurde en vroegen waarom Aboe-d Dardaa weigerde zijn dochter te geven aan Yazied? Aboe-d Dardaa zei: "Ik heb alleen maar gedaan wat ik dacht goed te zijn voor mijn dochter." "Hoezo dat?" vroeg iemand. "Wat zouden jullie denken van mijn dochter, als er bedienden om haar heen waren en zij zich bevond in een prachtige paleis, waarvan de ogen duizelden? Wat zal er van haar geloof worden?"

'Oemar (moge Allah tevreden met hem zijn) kwam een keer Aboe-d Dardaa bezoeken en zag hoe weinig bezittingen hij had. Toen wilde 'Oemar (moge Allah tevreden met hem zijn) hem geld aan bieden om zijn levenssituatie te verbeteren. Maar Aboe-d Dardaa schudde zijn hoofd weigerend en zei: "O Omar Kun jij je nog de hadieth van onze profeet (Allah's vrede en zegen zij met hem) herinneren?" "Welke hadieth?" vroeg Omar nieuwsgierig. "Zei onze profeet niet: "Laat wat voldoende is in deze wereld voor iedereen van jullie zijn als de bagage van een rijdende reiziger?" "Ja," zei 'Oemar (moge Allah tevreden met hem zijn). "En wat hebben we er hiervan gemaakt, O Omar?" vroeg Aboe-d Dardaa. Beide mannen huilden en huilden denkend aan de ontelbare rijkdommen die de moslims hebben vergaard en aan hun bezigheid met wereldlijke bezittingen.

 Drie reizigers in een grot



Overgeleverd door Aboe `Abdurrahmaan Abdullah bin `Umar bin Khattaab (rahuma) Ik hoorde Rasoe***laah(Salla Allahu 3alaihi wa Sallam) (Allah’s boodschapper) zeggen: â€?Voor jullie vertrokken er drie mannen samen op reis, totdat ze bij een grot aankwamen om te overnachten. Ze gingen naar binnen. (Na een tijdje) rolde er een rots van de berg af en maakte de ingang van de grot dicht. Ze zeiden tegen elkaar: â€?Waarlijk, niemand van jullie zal uit deze grot bevrijd worden, behalve dat je Allahu Ta`ala (de Verhevene) aanroept met verwijzing naar jullie rechtschapen dadenâ€?.

Eén van de mannen onder hen zei: â€?Oh Allah(Sub7anahu wa Ta3ala) mijn ouders waren oud en (elke avond) gaf ik noch mijn gezin en noch mijn bediendes melk te drinken, totdat ik mijn ouders had laten drinken. Op een dag was ik te ver (van huis geraakt) doordat ik op zoek ging naar een boomrijk gebied (om de dieren te laten grazen). Toen ik thuis kwam sliepen ze al. Ik melkte de dieren en bracht toen de melk naar hun toe waarop ze nog steeds sliepen. Ik vond het niet gepast mijn familie en mijn bediendes eerder melk te geven. Terwijl mijn kinderen op de grond huilden (van honger), wachtte ik op hun met een kom melk in mijn hand tot het ochtendgloren aanbrak. Toen ze wakker werden dronken ze hun melk op. Oh Allah(Sub7anahu wa Ta3ala) als ik dit alleen voor Uw Aangezicht heb gedaan, verlos ons dan uit deze hachelijke situatie, die veroorzaakt is door deze rotsâ€?.

Hierop schoot de rots een klein stuk je opzij, maar nog konden zij er niet uit.

De volgende man zei:� Oh Allah(Sub7anahu wa Ta3ala) mijn oom had een dochter die mij het liefst was onder de mensen. (Volgens een andere overlevering: Ik hield zo van haar zoals alleen een man van een vrouw kan houden). Ik zocht toenadering tot haar, maar ze hield zich afzijdig. Later werd ze getroffen door ongemak in een jaar van schaarste (hongersnood) en kwam zodoende naar mij toe. Ik gaf haar honderd twintig dinaar (goudstukken) op voorwaarde dat ze mijn wens(verlangen) niet zou weigeren. Ze ging ermee akkoord. Toen ben ik op het punt stond om mijn verlangens te bevredigen (of volgens een andere overlevering: toen ik tussen haar benen stond) zei ze: �Heb angst voor Allahom mijn (maagdelijke) zegel te verbreken behalve met recht (m.a.w. binnen een wettig huwelijk). Op dat moment verliet ik haar, ondanks dat ze nog steeds het liefst onder de mensen voor mij was. Tevens liet ik ook het goud dat ik haar gegeven had bij haar achter. Oh Allah(Sub7anahu wa Ta3ala) , als ik dit alleen voor Uw Aangezicht heb gedaan, verlos ons dan uit deze hachelijke situatie.

Hierop schoot de rots een klein stuk je opzij, maar nog steeds konden zij er niet uit.

De derde (man) zei: â€?Oh Allah(Sub7anahu wa Ta3ala) ik had landarbeiders in dienst en betaalde hun lonen, met uitzondering van één man, die zonder zijn loon aan te nemen vertrok. Ik investeerde zijn loon en kreeg daardoor veel bezittingen.

Op een dag kwam hij naar me toe en zei: “Oh Allah’s(Sub7anahu wa Ta3ala) dienaar (`Abdoellaah) betaal me mijn loonâ€?.

Ik zei tegen hem: “Al die kamelen, vee, schapen en slaven , die je ziet zijn jouw loonâ€?.

Hij zei: “O Allah's(Sub7anahu wa Ta3ala) dienaar, drijf de spot niet met meâ€?.

Ik zei: “Ik drijf de spot niet met jouâ€?.

Daarop nam hij alles mee en liet niets achter. Oh Allah(Sub7anahu wa Ta3ala) als ik dit alleen voor Uw Aangezicht heb gedaan, verlos ons dan uit deze hachelijke situatie. Hierop schoof de rots helemaal opzij en liepen ze de grot uit. (Riyad’us Salihien met verwijzing naar Sahih’il Bukharie)

EEN WAARGEBEURD VERHAAL!!

Dit is een echte levensverhaal samengevat in het kort van een meisje, ik heb het gelezen en vond het mascha allah een mooi verhaal en vond dat ik het moest delen met mn broeders en zusters. Lees hoe het meisje haar weg heeft gevonden in het ware geloof!!

Assallam allaykoum wwb
Hierbij wil ik met jullie delen hoe ik terug ben gekeerd naar de rechte pad en waarom ik daar van was afgedwaald.

Toen ik twee was is mijn moeder overleden aan een bevalling van mijn jongere zusje. Ze liet mashaAllah 9 kinderen achter. Kort na haar dood is mijn vader hertrouwd met een andere vrouw die voor ons kon zorgen, maar helaas was dat niet haar intentie, dus werden we verdeeld onder familie leden.
Toen ik bijna zes was kwam ik met mijn broertjes en zusters naar Nederland. Eigenlijk begon toen de zware beproeving voor ons we werden mishandeld en vernederd en geslagen en we mochten niet normaal functioneren in ons vaders huis, haar kinderen die ze inmiddels zelf kreeg mochten alles. Kort om het was geen leven het was eerder een hel voor ons.
Mijn oudere broers werden 1 voor 1 het huis uitgepest door haar, en mijn vader gooide ze eruit op haar bevel. Alleen Allah weet waarom mijn vader alles deed wat zij vroeg ook tenkoste van zijn kinderen, zij hoefde maar een leugen te vertellen en hij geloofde haar en als we zeiden dat het niet waar was dan kregen we nog meer klappen omdat hij vond dat wij logen, ook moesten we vaak van hem aanhoren dat die niet van ons houd en dat hij wenste dat we er niet waren geweest, nou dat doet echt pijn om te horen als je al een moeder kwijt bent en dan nog is een vader die je liever kwijt is dan rijk, Ya Rabb!!!!!! als ik hier aan terug denk dan schietten de tranen in mijn ogen puur omdat dit zo onrechtvaardig aal moesten doorstaan kort na de dood van mijn moeder.
Toen ik 12 was verkeerde ik in een crissis, ik zat in de pubertijd en was heel depressief, ik had toen een broer van 17 die veel met mij sprak we hadden veel aanelkaar, hij was mijn alles wat ik had, ik hield ongelooflijk veel van hem. Maar kort daarna is die het huis uitgemept omdat die niet alle geld afstond aan mijn vader, mijn stiefmoeder was niet tevreden met de helft, en zei tegen mij vader dat die hem der uit moest rotten, tja mijn vader natuurlijk meteen op hem afstappen en hem het huis uitgemept.
Hij kwam op straat zonder paspoort en moest zwerfen van huis naar huis waardoor hij zijn werk kwijtraakte, en hij ging wedstrijd electricboogie in die tijd dansen om te overleven. Ik hoorde vaak mijn vader een auto ongeluk voor hem wensen, astagfieroelah, als ik aan mijn vader denk is hij totaal een vreemde voor mij.
Na ongeveer een jaar is mijn broer overleden aan een auto ongeluk hij is levend verbrand, er was totaal niets meer van hem over. Toen de nieuws kwam bij mijn vader zei mijn vader, ik hoop dat hij dood is!! Waarom hij was zo lief als mijn vader maar zijn ware karakter had ingezien zo hij net zo veel van hem houden als ik dat deed. Na die nieuws was ik kapot!!!!
Ik bad tot mijn Heer Allah laat het niet zo zijn Ya Rabb, ik wist toen niet veel van mijn geloof mijn vader leerde ons niets van het geloof en leerde ons ook nooit soeras of het gebed, maar we kregen wel altijd te horen dat we naar de hel zouden gaan als we iets verkeerds deden. Dus toen er na een gebids onderzoek was uitgekomen dat het toch mijn broer was, storte mijn wereld in elkaar Astagfieroelah.
Ik was boos op Allah ik weet dat ik niet zo moest denken maar ik kon niets anders, ik dacht Allah luisterd naar gemene mensen want mijn vader smeekte Allah voor een auto ongeluk voor mijn broer en die kreeg hij, en Allah stuurd alle mensen naar de hel, dat werd mij geleerd. En ik dacht ja waarom luisterd Allah dan niet naar mij toen ik knielde op de grond om het leven van mijn broer te sparen, en waarom moest hij zo verbranden dat alleen zijn gebid nog herkenbaar was. En waarom moeten wij meemaken wat we meemaakten en waarom is iedereen zo gemeen tegen ons alleen omdat mijn moeder niet meer leefde.
Ik had geen antwoorden in die tijd, niemand die mij kon antwoorden. Ik hoorde mijn stiefmoeder zeggen hij is vast naar de hel, ik huilde en smeekte Allah om mijn broer niet naar de hel te brengen, ik zei Ya Allah hij heeft al zoveel meegemaakt waarom moet hij naar de hel, Soebhanlah die avond droomde ik dat mijn broer naar mij toe kwam aangevlogen hij was helemaal in het wit, alles om mijn heen was wit, ik schrok van hem maar hij zei tegen mij zusje niet schrikken ik ben het je broer, wees niet verdrietig het gaat goed met mij.
Ik was bang voor hem en rende weg en hij vloog achter mij aan en zei zusje wees niet bang ik ben veilig hier. Ik de volgende nacht toen weer zo een droom gehad, en daarna was ik een beetje gerustgesteld. Maar na de dood van mijn broer verranderde ik totaal in een andere persoon, ik pikte niets meer van mijn stiefmoeder, en heb haar toen ook gedreigd dat als ze me weer zou slaan dat ik haar zou terug slaan, en vanaf die tijd werd ze bang voor me maar ze stookte mijn vader tegen me op en zo kreeg ik dus elke dag klappen van mijn vader, maar van die klappen werd ik alleen maar erger ik keerde tegen hem, en ik deed wat hij niet leuk vond.Laat thuis komen weg gaan s'ochtend en niet naar huis komen,
en als ik thuis kwam kreeg ik zoveel klappen dat ik gewoon bewusteloos raakte, maar dat weerhield mij niet om de volgende dag juist nog later thuis te komen, want immers de klappen deden mij niets meer, ik wilde hem dwarszitten want hij hield niet van ons dus waarom zou ik naar hem luisteren,
ik dacht als je mij dood wilt slaan doe maar ik haat het leven toch, ik vond het niet erg om te sterven vandaar dat ik denk ik juist dingen deed om geslagen te worden. Ik begon de verkeerde kant op te gaan, spijbellen aggressief ik sloeg iedereen die maar een woord tegen mij zei die mij niet beviel.
Geen school die mij nog wilde, toen moest ik naar de PPI, daar leerde ik jointjes roken, dat beviel mij zo goed want ik was immers elke dag van de aardbodem astagfieroelah, ik kwam stoond thuis elke dag en sliep meteen na school dus van 14.00 tot de volgende dag was ik nockout. Mijn vader begreep niet waarom ik zoveel sliep.
Ik vond het allang lekker want dan hoefde ik hun gezicht niet te zien. MIjn vader kwam de kamer binnen en trok mij bij mijn haar terwijl ik sliep naar de woonkamer om te zitten ik mocht niet slapen, raar hoor hij kon ons niet uitstaan maar ik moest wel verplicht in de woonkamer zitten, ik begreep hem totaal niet maar eerlijk gezegd ik wilde hem niet meer begrijpen ik wilde gewoon elke dag stoond zijn want dan hoefde ik niet in de realiteit te leven.

Op mijn 15de heeft mijn vader mij eruit gegooid, ik ben toen bij mijn broer gaan wonen, maar helaas dat was ook geen leven, mijn broer gokte en gebruikte waardoor hij en zijn vrouw elke dag slaande ruzie hadden, omdat hij al het geld opgokte en ze geen eten hadden.
Ik besloot om een bij baantje te nemen zodat ik ze uit nood kon helpen, maar mijn broer kwam toen ook bij mij voor geld bedelen, ik moest alles aan hem afstaan zodat hij kon gokken en snuifen. Mijn schoonzus liep weg met haar kinderen en toen bleef ik maar alleen met hem geen eten geen geld.
Ik was het zat en nam alle pillen in wat ik maar kon vinden in het huis, ik wilde dood ik had geen zin meer in het leven. Maar Alhamdoelilah volgende dag werd ik wakker ik ben blij dat Allah mijn leven had gespaard, de volgende dag ging ik naar school en rookte ik een joint waarbij ik toen meteen nockout viel, ik werd wakker na een paar uur in het ziekkenhuis. Mijn leraar vroeg wat er was ik vertelde hem de waarheid, en hij zei; jij gaat niet meer terug ik ga een tehuis voor je zoeken waar je terecht kan en zolang er nog geen plaats is ga je met mij mee.
Zo gezegt zo gedaan kwam ik bij hem terecht, hij had zo een leuke gezin een lieve vrouw en twee zoontjes, ik was echt zo welkom alsof ik geen vreemde was. Ik kreeg 600 gulden van hem om kleren te kopen, want ik ging weg zonder kleding.
Een week later kwam ik terecht in een kindertehuis, toen ik rust vond kwamen de nachtmerries van wat ik had meegemaakt, ik werd elke dag schreeuwend wakker en zag dingen die andere niet konden zien, ik zag mensen lopen die ook geen mensen waren, dus kan je voorstellen dat ik niet durfde te slapen. Ze wilden mij toen naar een ziekenhuis brengen waar ik een jaar moest verblijven tot dat ik genezen was van alle nachtmerries, dat was dus een inrichting, ik wilde niet en ik deed net als of ik geen nachtmerries had want ik wilde niet naar een inrichting. Het ging totaal fout met mij dat ze zelfs in het tehuis mij niet meer wilden hebben, ik ben toen weggegaan en sliep van de
ene huis naar de andere en vaak sliep ik in zolders en bushaltes. Totdat ik Alhamdoelilah een huis kreeg op mijn 18de. Ik moest toen voor mij zelf zorgen ik raakte in de schulden en van de ene dal kwam ik in de andere dal terecht, ik kon bij niemand terecht van mijn famillie want ik kreeg maar steeds te horen tja wij hebben het ook moeilijk, om eerlijk te zijn ik had toen een hekel aan moslims astagfieroelah nemen jullie mij niet kwalijk, maar ik maakte zoveel slechte moslims mee dat ik dacht dat het wel aan het geloof moest liggen want waarom zijn zij zo en waren de ongelovigen dan zo aardig tegen mij. Ik wilde toen niets van islaam weten, maar ik besefte dat er een god moest zijn.

Toen begon mij zoekfase:
Ik zocht naar God, ik kocht boeken zoals de celentijnse belofte, die vertelde je dan dat god in de mens zit Astagfieroelah, dat wij allemaal godelijk zijn, maar kwam bij mij niet geloofwaardig over. Ik ging toen naar de kerk met een vriendin, maar voelde mij daar niet thuis. Ik dacht tja iedereen zegt dat je god kon voellen in je hart zodra je naar de kerk ging, ik keek om mijn heen en zag iedereen uit volle borst zingen maar het deed mij niets.
Ik keek naar hun priester maar soebhanlah, het deed mij niets. Zo een jaar verder ik kon niets vinden wat bij mij zou passen, maar ik wist dat er zeker weten een god moest zijn want wie beschermde mij dan in het straatleven, ik werd altijd op het nippertje gered, maar door wie. En wie legde geld voor mijn deur toen ik geen eten had en naar buiten wilde lopen om te stelen, wie was dat???
Ik wist zeker er is iemand die om mij geeft maar waar kon ik Hem vinden. Wie fluisterde mij in mijn oor dat ik geen drugs moest nemen die mij aangeboden werd omdat ik nog een beter leven zou krijgen, wie was dat. Dat waren vragen die mij niet los konden laten.
Ik raakte gefrusteerd van het zoeken naar de waarheid, ik sloeg in tranen en schreeuwde het uit, ik zei God als U bestaat leid mij dan op het juiste pad, en ik garandeer U dat ik die zal volgen, als ik maar U liefde mag voelen want ik was immers koud van binnen ik had geen liefde meer in mijn hart, Soebhanlah kort daarna, nam ik een dieppe zucht en voelde ik Soebhanlah een warm gevoel van binnen die ik niet kan omschrijven.
Ik ging naar bed, en die zelfde avond droomde ik dat ik in een witte stad liep waar alles wit was de winkels de mensen, ik ging toen een winkel binnen en achter de toonbank stond een man met een witte islam muts en een witte jurk, hij was heel vriendelijk, ik kocht daar een broek een witte broek.
Toen ik de winkel uitliep ging ik voor de winkel op het stoepje zitten en ik lachte en zei; dit is mijn eerste islammitische broek. Ik werd toen wakker met de gedachten ik moet een boek kopen over de islam. Soebhanlah, tot voor die droom dacht ik nooit aan de islam. Ik kocht meteen een boek van kom tot het gebed van Abdulwahid van Bommel.
De volgende dag ging ik op zoek naar een moskee. Ik vond er 1 maar hellaas voelde ik mij daar niet geaccepteerd, ik vond dat men mij raar aankeek omdat ik geen hoofddoek op had. Ik zei tegen een vrouw, mevrouw ik ben nieuw hier ik wil meer weten over islaam? die vrouw zei; kon je geen hoofddoek aandoen.
Ik wilde weggaan maar dacht nee ik blijf nog effe wachten, weer kwam ik die vrouw tegen ik zei weer mevrouw kunt u mij vertellen of er hier een lezing is want ik heb gehoord dat jullie lezingen geven op zondag. Ze keek mij heel boos aan en zei, dat dat klopt maar kon je niet meer meisjes meenemen!! Ik werd boos en wilde weggaan, maar net dat ik weg wilde gaan kwam ik een heel aardig nederlandse moslima op de trap tegen die tegen me zei je bent nieuw hier he? ik zei ja. Ze zei waarom wil je weggaan ik zei ja gewoon. Ze nodigde mij uit om naar binnen te gaan en dat deed ik. Ik ging toen elke zondag naar de moskee voor lezingen.

Uiteindelijk vond ik het daar niet echt meer leuk omdat de lezingen te streng waren naar mij idee, het was niet de niveau voor mensen die pas praktiseerden er werd verteld dat Allah niet alles zou vergeven, en over steniging.
Ik werd juist bang voor Allah en dacht dat Allah mij al helemaal niet zou vergeven, want ik had ook daarvoor niet gevast of gebeden. Ik bleef weg en besloot om zelf kennis op te gaan doen. Ik kwam toen via een vriendin in het soefisme terecht, daar vond ik de mensen aardig en behulpzaam, en ze vertelden vele mooie verhaaltjes over islaam en de profeet vzmh, ik had een famillie die ik daarvoor niet had, ik voelde mij thuis.
Maar soebhanlah, toch aan de ene kant had ik toch ook geen goed gevoel over, waarom ik moest daar nog achter komen. Ik vroeg waarom ze rondjes draaiden omdat soefies dat doen op muziek en steeds Allah zongen. Die man zei ja omdat je dan dichterbij Allah kwam, ik vond dat vreemd want ik las immers dat je door je aanbidding dichterbij Allah kwam. Er was daar een man die met mij wilde trouwen, ik zei oke want ik vond hem een vrome man. Maar ik moest eerst wachten op de toestemming van de Sheik, want die moest eerst istigara gebed verrichten voor ons, en Allah zou dan hem antwoord geven.
Ik vond dat raar ik dacht nou ja dat kan ik zelf toch ook want dat las ik immers in het boekje van kom tot het gebed. Er werd mij toen verteld nee de Sheik staat dichterbij Allah dus alleen hij kan het gebed verrichten Astagfieroelah, na een week belde de Sheik dat we toestemming hadden gekregen. Ik ging naar huis en bad tot Allah dat hij mij antwoord moest geven of ik met die man moest trouwen. Toen gingen mij ogen open, ik zag alles gebeuren, hun pleegden de grootste zondes namelijk Shirk, Alhamdoelilah las ik zelf ook veel boeken vandaar ik er achterkwam dat wat hun deden shirk was.
Ik verliet de groep en besloot om een hoofddoek te dragen en zelf kennis op te doen. Ik kocht vele boekken, ik las heel veel. Ik hield elke dag steeds meer van mijn geloof.
De grote beproeving kwam toen ik een hoofddoek ging dragen. Mijn buren keerden zich tegen mij omdat ik de hoofddoek vlak na 11 September ging dragen dat was na de aanslag op Amerika. Tja wist ik veel, ik deed het omdat Allah dat van mij wilde en niet om de aanslagen, maar ik kreeg niets anders dan slecht commentaar, bv hoe kon ik voor zo een geloof kiezzen. Ik had het heel moeilijk daarmee.
Ik wilde hem afdoen, maar die avond kreeg ik weer een droom. Ik keek naar de lucht en er werd mij de hel en het paradijs getoond, Soebhanlah toen ik wakker werd dacht ik Soekran Ya Allah dat U mij een wijze raad hebt gegeven, ik doe mijn hoofddoek voor niemand af, ik werd toen heel standvastig in mijn hoofddoek, ik kon toen alles aan zelfs de raarste opmerkingen. Wel wil ik jullie nog effe duidelijk maken dat ik niet echt de hel en het paradijs heb gezien in de oorspronkelijke vorm maar als volgt.
Ik zag in de lucht een gigantische grote schatkist met robijnen en hele mooie fruit daarin fruit die je hier op aarde niet kon vinden, en daarnaast zag ik even groot een lucifers doos met het bekende merk "zwaluw" kennen jullie die? de beste merk lucifers.
In die droom vertelde ik een vrouw van die kist met fruit die ik zag, zei zei tegen mij Soebhanlah je hebt het paradijs gezien.
Maar ik had haar toen niet verteld van de lucifers doos die ik zag. Maar toen ik wakker werd dacht ik maar ik zag ook een lucifers doos, dat is vast de hel dan, mijn keus was toen duidelijk ik doe mijn hoofddoek niet af, Alhamdoelilah alle lof aan Allah de Heer der werelden. Ya rabb ik ben zo blij dat U mij naar het licht hebt geleid, Ya Rabb vergeef mij voor de woorden die ik in onwetendheid heb gezegd, YA Rabb ik twijfel niet aan U genade en aan U Barmhartigheid, Ya Rabb ik hou van U, ik heb nog nooit eerder zoveel liefde gevoeld en nog nooit eerder zoveel rust. Ik heb nog nooit van durfen dromen dat deze tijd zou komen, dat ik mij gelukkig zou voellen ondanks na alles wat ik mee heb gemaakt.
Ja ik heb zelfs mijn stiefmoeder vergeven in deze wereld en mijn vader, ik heb geen last van de nachtmerries sinds ik praktiseer. Elke keer als ik een nachtmerrie kreeg riep ik Allah in mijn droom en dan werd ik wakker, en nu Alhamdoelilah ben ik genezen van de nachtmerries.

Lieve moslim zusters en broeders,mijn leven is nog steeds vallen en opstaan, want het leven is niet makkelijk als je zoveel verdriet hebt gekend, en niet iemand om je heen hebt die je kan vertrouwen, maar Alhamdoelilah heb ik Allah swt, die ik om hulp kan vragen. Ik heb Allah die ik om geduld en standvastigheid kan smeken in moeilijke tijden.
Ik zocht ****akt met mijn vader en stiefmoeder om ze vergiffenis te vragen, maar ik mag niet naar binnen van mijn stiefmoeder, omdat ze een hekel aan mij heeft, omdat ik in die tijd tegen haar was gekeerd, ik stuurde mensen naar mijn vader voor 1 keer met hem te praten, en te zeggen hoe ik mij voelde in die tijd, en dat ik ondanks wat ik meemaakte met hem eigenlijk diep heel diep wel van hem hield, waarom weet ik niet, maar ik hield echt van hem, maar was heel boos op hem.
Ik wilde hem vergiffenis vragen en geven, maar mijn stiefmoeder heeft hem voor een keus gesteld dat als hij ****akt met ons zoekt dat ze hem gaat verlaten. Tja jullie kunnen raden wat zijn beslissing is. Geeft niet ik heb hem en haar vergeven in deze wereld, maar in el agiera moeten ze verrantwoording afleggen aan onze Heer Allah.
Ik heb er vrede mee nu, ik leef rustig verder en vraag Allah om te doen wat het beste is voor ons, misschien krijg ik nog de kans om mijn vader te zien voor mijn dood of zijn dood, Allah weet het beste, maar ik vind het wel moeilijk want ik heb hem jaren niet gezien.
Maar ik kan geen bergen verzetten, ik wacht rustig af van wat Allah swt, wil als Allah het wil zal ik hem nog zien zo niet, jammer dan.
IK ben het wel gewend, om zonder hem te leven, maar ik zou hem alleen nog graag willen vragen, of hij nou uitzichzelf handelde of niet, was hij bewust van wat die deed of niet. Ik vind het eigenlijk moeilijk om het totaal te vergeten, ik heb hem vergeven maar ik kan het niet vergeten. Omdat het toch mijn hele leven beinvloed. Het beinvloed mij dagelijks, met islam Alhamdoelilah heb ik veel geleerd ik ben heel veel zekerder geworden van mij zelf, wat ik daarvoor totaal niet was.
Maar het feit blijft dat ik elke dag mijn best moet doen om alles te vergeten, ik heb een grote wond dat genezen moet worden, maar inshaAllah met de wil van Allah zal het lukken. Er is een lieve man op mijn pad gekomen en inshaAllah gaan we binnenkort trouwen, ik heb hem een stukje verteld over mijn leven, en hij wil dolgraag met mij trouwen, Alhamdoelilah, wie weet is hij wel degene die mij veel zal steunen in mijn verwerking inshaAllah.Ya Rabb!!!

Lieve broeders en zusters ik ga het hierbij laten want ik heb geprobeerd het kort te houden maar dat was heel moeilijk. Als ik alles met jullie zou delen zou ik over een maand nog niet klaar zijn met schrijven. Maar Alhamdoelilah ik ben nu tevreden met mijn lot, wat ik vroeger niet was. IK ben Allah dankbaar dat ik op zijn weg mocht komen. IK dank Hem elke dag inshaAllah. Ik bid voor mijn zuster die bezeten is door wat ze mee heeft gemaakt, ik bid voor mijn broers die de weg kwijt zijn, ik hoop dat Allah ze gaat leiden hoe die mij heeft geleid. Maar inshaAllah ik blijf voor ze bidden inshaAllah moge Allah ze leiden naar het licht ameen, ameen, ameen. Ik hoop ook voor iedereen die echt de waarheid zoekt dat Allah ze mag leiden naar het licht, het licht die ik heb ontvangen na het duister

__________________
Allah swt heeft de vrouw speciaal gemaakt; HIJ gaf haar schouders, sterk genoeg om het leed van de wereld te dragen; zachte armen, om comfort te bieden; kracht, om bevallingen te doorstaan; doorzettingsvermogen, om voor vrienden en familie te kunnen zorgen; gevoel, zodat zij haar kinderen lief zal hebben. HIJ schiep haar uit een rib van de man, om zijn hart te beschermen. HIJ gaf haar ook een traan; die is van haar; zij kan het gebruiken wanneer zij dat nodig heeft.

Hakeem.

Hakeem was een stille rustige man, hij praatte niet veel, hij groette iedereen met Salaam moehalaikom en een glimlach en een stevige handdruk. Hij woonde al meer dan 50 jaar in deze wijk, maar niemand die kon zeggen hoe deze man was. Voor zijn pensioen nam hij elke morgen de bus naar zijn werk, de manier waarop hij liep maakte ons bezorgd. Hij was een beetje kreupel en zijn gezondheid ging achteruit, we maakten ons zorgen. Alhoewel hij hier in de buurt geen problemen had, waren we bang dat hij in de buitenwijken problemen zou oplopen door de toenemende criminaliteit en geweld.

Toen Hakeem de flyer zag in de gang van de moskee die een oproep deed naar vrijwilligers voor het onderhouden van de tuin, reageerde Hakeem op de oproep. Op een aparte manier zonder uitslovend te doen..of hoogmoedig. Hij ging naar de bestuurslid en vertelde hem dat hij wel de tuin van de moskee wil onderhouden. De bestuurslid wist dat Hakeem in de 80 was en de bestuurslid schaamde zich een beetje dat ie een oude man moest gaan uitleggen wat te doen in de tuin..en wat de taken zo een beetje waren.

En datgene waar we bang voor waren, gebeurde.. De oude man gaf het gazon water met behulp van de tuinslang en er kwamen drie jongens die hem uitdaagde en bijdehand liepen te doen. De oude man vraagt vriendelijk aan de jongens, "Willen jullie wat water drinken vanuit de tuinslang?" De langste en de gevaarlijkst uitziende van de drie zei, "Ja is goed.." met een sneaky glimlach. Terwijl Hakeem de tuinslang aan hem wilde geven, pakte de andere twee Hakeem zijn hand en gooide hem op de grond. Terwijl de tuinslang alles nat maakte, greep een van de jongens naar zijn horloge en zijn portemonnee. Hakeem probeerde op te staan maar zijn kreupele been werkte niet mee. Hakeem probeerde het nog een keer om op te staan... De Imam van de moskee kwam gelukkig aanrennen, de Imam zag het vanuit de raam gebeuren maar kon niet zo snel komen op de jongens te laten stoppen. "Hakeem, gaat het een beetje? Hoe is het met je voet?" vraagt de imam, terwijl hij hem helpt om op te staan. Hakeem staat op en schud zijn hoofd..en zegt, "Oh een paar bijdehande jongens. Ik hoop dat ze wat wijzer worden, inshaAllah." Zijn kleren waren nat en hij pakte de tuinslang op en ging verder met het gazon water geven.. Verbaasd en bezorgd vraagt de imam aan hem, "Wat ben je aan het doen?" "Oh, ik ga dit even afmaken. Het is de laatste tijd droog en het heeft niet geregend." antwoordde Hakeem heel rustig. Hij stelde de Imam gerust dat ie in orde was, Hakeem was duidelijk een man van een andere tijd.

Een paar weken later kwamen de drie weer terug en net als de vorige keer zijn ze bijdehand en Hakeem vraagt ze weer of ze moeten drinken en geeft de tuinslang. Ze pakken de tuinslang af en spuiten hem nat en het was koud die dag en het water was extra koud. Toen ze hem helemaal nat hadden gemaakt, gingen ze lachend weg en nog na schreeuwend. Hakeem was blij dat opeens de zon scheen en ging in de zon staan zodat zijn kleren wat droger werd en ging verder met het gazon water geven.

De zomer was bijna afgelopen en de herfst begon er aan te komen.. Hakeem was bezig met snoeien toen opeens iemand achter hem stond. Hakeem struikelde zich en viel voorover en als ie zich omdraait en probeert op te staan, ziet hij dat het de leider was van de groep jongens. Hakeem was bang en deed zijn armen in een verdedigende houding. "Wees niet bang, meneer, ik doe je geen pijn net als de vorige keer." En de jongeman gaf Hakeem een hand en hielp Hakeem opstaan. De jongeman gaf een papieren zak aan Hakeem. Hakeem vroeg toen, "Wat is dat?" "Het is jouw eigendom," legde de jongeman uit,"het is van jou en het geld zit in de portemonnee." "Ik begrijp het niet," zegt Hakeem, "waarom help je me nu?" De jongeman was zenuwachtig en zei, "Ik heb wat van jou geleerd, mijn leven bestond uit mensen lastig vallen en het uitschelden van personen net zoals ik jou heb lastig gevallen. Jij was een makkelijke slachtoffer, we wisten dat je niets kon terug doen dus pikte we jou uit. Maar elke keer dat we jou hebben lastig gevallen, bleef je ons drinken aanbieden en was je aardig in plaats van boos worden. Je bleef je rustig, je haatte ons niet omdat we jou haatte. Je bleef maar liefde en respect uitdragen." De jongeman stopte even en haalde diep adem, "Ik kon niet meer slapen toen we je spullen hadden afgepakt."..en de jongeman wist even niet wat ie moest zeggen, "en dat ik nu alles terug geef is een soort dank van mij, dat je me het goede hebt laten zien." Dat waren de laatste woorden van de jongeman en hij liep weer weg.

Hakeem bekeek de papieren zak en pakte zijn horloge en deed die weer om zijn pols, en toen pakte hij de portemonnee uit de papieren zak en keek of zijn trouwfoto erin zat. En hij bleef kijken naar zijn overleden vrouw die op de foto glimlacht en hij liet een traan. Hakeem overleed in de Ramadan die winter op een vrijdag, veel mensen kwamen bij de janazah gebed ondanks het slechte weer buiten. De imam herkende de jongeman die in de hoek van de moskee zat en droevig voor zich uit keek. De imam zei na het gebed een dua, "De tuin van de moskee die jij zo goed onderhield, wens ik jouw in het Paradijs ..een tuin, Allahoemma amien." Na de winter, hing er een andere flyer in de gang van de moskee waarop stond "Vrijwilliger gezocht voor Hakeem zijn tuin.." Niemand reageerde op de flyer, tot op een dag er werd geklopt op de bestuurskamer. De imam opende de deur en zag de jongeman die hij herkende, en in zijn hand had hij de flyer en zei.. "Ik denk dat dit mijn taak is, als u me aan neemt?" De imam zei "Oke, onderhoud Hakeem zijn tuin." en gaf hem de sleutels.

De jongeman deed zijn werk en onderhield de tuin.. en dat deed hij een aantal jaar en in de tussentijd ging hij naar school en haalde zijn diploma en ging trouwen en werd een bestuurslid van de moskee. Hij beloofde de tuin net zo mooi te maken en te onderhouden zoals Hakeem het deed. Op een dag liep hij naar de nieuwe imam, de vorige imam was terug naar zijn eigen land. En hij zei tegen de nieuwe imam dat ie niet meer voor de tuin kan zorgen en met een glimlach legde hij uit waarom. "Mijn vrouw heeft gisteren in het ziekenhuis een baby ter wereld gebracht en ze komt zaterdag thuis. Dus moet ik voor haar en het kind zorgen." De imam feliciteert de man en vraagt hoe de baby heet. De jongeman antwoord... "We hebben hem HAKEEM genoemd."

VERHALEN
Aboe Bakr As-siddieq

Het geheim van een liefdevol en gelukkig huwelijk

Er was eens een meisje dat bijna ging trouwen en zoals elke meid in haar leeftijd en situatie droomde ze altijd van een mooi leventje met haar man, een leven vol met liefde en geluk. Maar dat gebeurde helaas alleen maar in sprookjes, ze besloot om naar een oude wijze vrouw te gaan waarvan bekend was dat ze een hele gelukkige en liefdevolle leven had met haar man. Haar man hield zoveel van haar en hoe ouder ze werden hoe meer hun liefde werd, op zijn 90 jarige leeftijd zong hij nog liefdes liedjes voor haar. Hoe zo’n oude vrouw haar man toch zo gek en gelukkig wist te maken wat was haar geheim? Dat wou het meisje heel graag weten. Dus ze vroeg de wijze vrouw….Wat is het geheim achter uw geluk?


Is dat het bereiden van heerlijke maaltijden?


Of de schoonheid?


Of het krijgen van kinderen?


Of is het wat anders?


De wijze vrouw zei: het krijgen van een gelukkig leven is in de handen van de vrouw, zij kan ervoor zorgen dat haar leven met haar man gelukkig is en zij kan ervoor zorgen dat haar leven met haar man een hel wordt!

Waarna het meisje zei: Zeg maar niet dat het geld is, want heel veel rijke vrouwen zijn ongelukkig. En zeg maar niet dat het kinderen zijn, want heel veel vrouwen hebben 10 kinderen gekregen, maar hun man behandelt hun slecht zonder respect en ze scheiden zelfs…Dus wijze vrouw vertel me eens wat is uw geheim? Wat doet u als uw man boos en geïrriteerd is, wat doet u als er problemen zijn?

De wijze vrouw zei: als mijn man boos wordt en dan wordt hij meestal ook erg geïrriteerd, dan zwijg ik uit respect. Ik laat hem zich uiten hoe die wilt, maar pas op dat je niet zwijgt met een blik van minachting want een slimme man heeft het snel door!

Toen vroeg het meisje: ga je dan ook de kamer uit?

Nee zei de vrouw. NIET DOEN! Dan denkt hij dat ik vlucht en dat het mij niet interesseert wat hij voelt, hij wilt hoe dan ook dat ik naar hem luister, dus ik zwijg en geef hem gelijk in alles wat hij zegt, tot dat hij rustig wordt, daarna pas ga ik de kamer uit en maak ik af waar ik mee bezig was. Nu wilt hij even alleen zijn, eventjes rust hebben, omdat hij moe is na het “verklaren van oorlogâ€? tegen mij.

Wat doe je daarna, ga je afstandelijk doen om wraak te nemen? Dus spreek je hem een week niet?

Nee zei de vrouw. NIET DOEN! Als je hem een week niet spreekt, dan zal hij het in het begin moeilijk vinden, maar hij zal daarna heel snel aan wennen. Dus als je hem een week niet spreekt en afstandelijk doet, dan zal hij dat 2 weken doen…Laat hem er aan wennen dat je de lucht bent die hij ademt en het water dat hij drinkt en laat hem niet alleen….

Wat doe je dan?
Na 2 uurtjes ongeveer breng ik hem een kopje koffie of een glaasje sinaasappelsap. Omdat hij het nodig heeft…dan vraagt hij me: ben je niet boos? Ik zeg nee

En dan……… begint hij zijn excuses aan te bieden en laat hij me de allerliefste woorden horen

En geloof je dan zijn lieve woorden?

Natuurlijk, want ik heb vertrouwen in en ik ben niet dom, zei de wijze vrouw

Toen zei het meisje en je eer? Hij heeft je beledigd toen hij boos was?

De wijze vrouw zei: je eer hou je aan jezelf door niet te geloven wat een boze man zegt, zelfs de islam accepteert de scheiding van boze een man niet, een man die tala9 zegt terwijl hij boos is, waarom zou ik het dan wel doen met wat hij zei?
Dus ik vergeef hem alles en dan heb ik ook een lesje geleerd, want goed luisteren naar hem heeft wat goeds gebracht, zonder afstandelijk te doen zonder woord terug te zeggen heeft hij het uit zichzelf goed gemaakt en op wat voor manier!


Masha allah !

Ik wil graag dit 'verhaaltje' met jullie delen, daarin zijn
tekenen voor mensen die nadenken.



>> Hassen & Zijn Manier Van Praten <<




Nordin: Heey fawaka Hassan alles cool?

Hassan: Wa salaaam moehalaikom warahamatoe Allah wabarakatoehoe,
het gaat goed. elhamdoelillah irabi al halamien (--Alle lof zij
Allah, de Heer der Werelden. (1:2) )

Nordin: Jeetje wat een lange groet?

Hassan: --En wanneer gij met een groet wordt begroet, groet dan
terug met een betere groet, of geeft deze althans terug.
Voorzeker, Allah houdt rekening met alle dingen. (4:86)

Nordin: Ja ja je praat te veel

Hassan: -- Spreekt goed tegen de mensen (2:83)

Nordin: Hee ga je mee vanavond naar de mega party ze hebben
gruwelijke muziek en vette lichtshows enzo?

Hassan:.-- De Dag waarop de bazuin zal worden geblazen zullen Wij
de zondigen bijeen verzamelen en hun ogen zullen zonder licht zijn. (20:102)

Nordin: Wajowiee jij praat echt vaag, oké blijf jij maar thuis bij
je ouders a mama's kindje

Hassan: --Wij hebben de mens op het hart gedrukt betreffende zijn
ouders, zijn moeder droeg hem in zwakte op zwakte, en zijn zogen
nam twee jaren in beslag. Zeg Mij en uw ouders dank, tot Mij is de
terugkeer. (31:14)

Nordin: Jij bent echt geflipt Hassan, hoe ga jij een chick vinden?

Hassan reciteert: --Slechte vrouwen zijn voor de slechte mannen,
en de slechte mannen zijn voor de slechte vrouwen. En goede
vrouwen zijn voor de goede mannen en de goede mannen zijn voor de
goede vrouwen, dezen hebben niets uitstaande met hetgeen anderen
zeggen. Er is voor hen vergiffenis en een eerbare voorziening. (24:26)

Nordin; Dus je vind me slecht?


Hassan: --Vermaant hen daarom want gij zijt slechts een vermaner;
Gij zijt geen waker over hen. Maar hij die zich afwendt en niet
gelooft, Allah zal hem straffen met de strengste straf. (88:21/24)


Nordin: Je bent echt para, je leest zeker in die boek van vroeger?

Hassan: --En de ongelovigen zeggen: "Zullen wij wanneer wij en
onze vaderen tot stof zijn geworden inderdaad worden opgewekt?
Er was ons voorheen reeds mede gedreigd, - ons en onze
voorvaderen; dit zijn niets dan fabelen van vroeger!" (27:67/68)

En op dat moment ziet Nordin een auto langsrijden die hij mooi
vind: Wauw mooie auto zo eentje wil ik ook, koste wat kost

Hassan reciteert; --Weet, dat het wereldse leven, alleen spel,
vermaak, praalvertoon, pochelij onder elkander, wedijver in
vermeerdering van rijkdom en kinderen, is als de regen waardoor
het plantenleven de kwekers verblijdt. Dan droogt het op, gij ziet
het geel worden en vergaan. En in het Hiernamaals is er een
strenge straf en Allah's vergiffenis en welbehagen. En het leven
dezer wereld is niets anders dan een zaak van begoocheling.(57:20)

Nordin heeft geen zin meer om met Hassan te praten en loopt weg

Hassan zegt de groet: wa salaaam moehalaikom en Hassan herinnert zich de vers:
--Roep tot de weg van uw Heer met wijsheid en goede raad en redetwist met hen op
een gepaste wijze. Voorzeker uw Heer weet het beste wie van Zijn weg is afgedwaald;
en Hij kent degenen goed die juist geleid zijn. (16:125)

En loopt achter Nordin aan en vraagt of hij zijn email adres mag
Nordin kijkt hem vragend aan wat ie met zijn msn adres moet
Hassan zegt dat ie informatieve mails gaat sturen
Hassan schrijft zijn mail adres op en ze nemen afscheid

Hassan gaat naar de winkel en stapt de winkel binnen en zegt:
a salaaam moehalaikom warahamatoe Allah wabarakatoehoe

De Marokkaanse verkoper lacht en zegt de groet terug
en zegt dan: Kan ik je helpen?

Hassan: --Er komt uit hun buik een vloeistof van verschillende
tinten voort waarin genezing is voor de mens. Voorzeker, daarin is
een teken voor een volk dat nadenkt. (16:69)

De verkoper: Ahaa je wilt honing?

Hassan lacht en zegt: --Hij leerde aan de mens datgene wat deze
niet kende, (96:5)

De verkoper kent Hassan goed en vraagt wat ie nog meer wil en
luistert aandachtig wat ie zegt

Hassan reciteert: --En Hij is het die twee wateren heeft doen
stromen, het ene zoet en het andere zout, en tussen hen heeft Hij
een afscheiding en een versperring geplaatst. En Hij is het Die de
mens uit water heeft geschapen (25:53/54)

De verkoper denkt na en zegt dan; sidi ali bronwater of sidi
harazem? onee ik heb toevallig vandaag Zamzam bronwater binnen
gekregen

Hassan neemt de honing en Zamzam water aan en betaald en na het
betalen doet Hassan een paar dua's:--
"Onze Heer, Gij weet voorzeker hetgeen wij verbergen en hetgeen
wij bekend maken. Er is niets op aarde of in de hemel voor Allah
verborgen." (14:38)

Onze Heer, in U stellen wij ons vertrouwen en tot U wenden wij ons,
en naar U is de terugkeer. (60:4) Onze Heer, volmaak ons licht voor ons en vergeef ons;
want Gij hebt macht over alle dingen." (66:8)

De verkoper zegt: Amien ya arbi al halamien

Een avond vol met roddels en haram commentaar op mensen

Sallaam Oulaikom

InshaAllah verkeren jullie allemaal in goede staten en gezondheid! Lieve Zusters&Broeders deze verhaal heeft me heel erg geraakt SubhanaAllah. Ik raad jullie zeer aan deze ook te lezen InshaAllah.

Dit verhaal werd door sheikh Khalid Arashed verteld... waar gebeurt

[Ik was de 30 jaar nog niet gepasseerd toen mijn vrouw de eerste van mijn zonen ter wereld zou brengen… Ik kan mij die nacht nog goed herinneren. Ik bleef tot het einde van de nacht met een groep vrienden in een uitgaansgelegenheid.
Het was een avond vol lege woorden. Een avond vol met roddels en haram commentaar op mensen. Ik was degene die de vaakst het gelach van de mensen veroorzaakte. Ik roddelen over mensen en zij lachen. Die avond maakte ik ze erg aan het lachen. Ik had het bijzondere “talent” dat ik mensen goed kon imiteren.

Met het veranderen van mijn stem kon ik heel dicht bij de stem komen van de persoon die ik belachelijk maakte. Ja, ik maakte allerlei mensen belachelijk. Niemand kon aan mij ontsnappen zelfs niet mijn vrienden. Sommige mensen gingen mij vermijden om zo aan mijn tong te kunnen ontsnappen.

Die nacht maakte ik een blinde man belachelijk die ik bedelend op de markt gezien had. Ik had hem met mijn voet laten struikelen en vallen. Hij draaide zijn hoofd en wist niet wat te zeggen. De lachende echo’s van mijn “grap” vulden de markt.
Ik keerde zoals gewoonlijk laat terug naar mijn huis. Mijn vrouw zat op mij te wachten. Ze was in een treurige stemming. Ze zei met trillende stem: “Rashed, waar was je?” Ik zei met spot: “op mars… bij mijn vrienden natuurlijk!” Het was duidelijk aan mijn vrouw te zien dat zij moe was. Ze zei, terwijl mijn opmerking haar verstikte: “Rashed, ik ben erg moe. Ik kan op elk moment nu gaan bevallen!” Een stille traan rolde over haar wang.

Ik merkte dat ik mijn vrouw verwaarloosd had. Ik had haar aandacht moeten schenken en mijn avond uit minder lang moeten maken vooral omdat ze in haar negende maand zat.
Snel bracht ik haar naar het ziekenhuis en ging de verloskundekamer binnen. Zij had vele lange uren pijn.

Ik wachtte met weinig geduld haar bevalling af. Het verliep allemaal moeizaam. Ik wachtte lang totdat ik moe werd. Ik ging terug naar huis en liet mijn telefoonnummer achter zodat ik gebeld kon worden als er nieuws was.
Na een uur werd ik gebeld door het ziekenhuis waarbij ze mij berichtten over de komst van Salem (mijn zoon). Meteen ging ik naar het ziekenhuis. Ik vroeg naar de kamer van mijn vrouw maar de mensen van het ziekenhuis vroegen mij om eerst bij de dokter langs te gaan die de bevalling van mijn vrouw had begeleid.

Schreeuwend zei ik ze: “Wat voor dokter? ik wil mijn zoon Salem zien!” Ze zeiden: “Ga eerst langs de arts”. Ik stapte bij de arts naar binnen. Ze vertelde mij dat onprettige dingen kunnen gebeuren en dat men dat soort dingen moet accepteren. Toen zei ze: “Uw zoon heeft ernstige misvormingen in zijn oog en het lijkt erop dat hij niet zal kunnen zien!”
Ik liet mijn hoofd hangen en kropte mijn gevoel op. Toen herinnerde ik mij de blinde bedelaar die ik op de markt liet struikelen en waar ik de mensen om liet lachen. SoubhanAllah “Wat je met anderen doet zal er met jou worden gedaan!”. Ik bleef verstomd. Ik wist niet wat ik moest zeggen. Toen dacht ik aan mijn vrouw en zoon en bedankte de dokter voor haar vriendelijkheid en ging mijn vrouw bezoeken.

Mijn vrouw was helemaal niet bedroefd. Zij geloofde geheel in dat Allah de dingen al voorbestemd heeft. Zij was tevreden. Zij heeft mij altijd vermaand om mensen niet belachelijk te maken zeggende: “Spot niet met mensen!” We verlieten het ziekenhuis samen met Salem. Eerlijk gezegd gaf ik hem niet veel aandacht. Ik beschouwde hem als niet aanwezig in het huis. Wanneer zijn gehuil te hard werd vluchtte ik naar de woonkamer om daar te slapen. Mijn vrouw gaf hem heel veel aandacht. Zij hield erg van hem. Zelf haatte ik hem niet maar ik kon ook niet van hem houden! Salem groeide en begon te kruipen. Hij had een merkwaardige manier van kruipen. Toen hij bijna 1 jaar oud was probeerde hij te lopen. Toen ontdekten we dat hij mank liep. Hij werd op mij een grotere last dan hij al voor mij was. Na Salem beviel mijn vrouw van Omar en Khalid. De jaren gingen voorbij en Salem en zijn broers groeiden op. In die tijd hield ik er niet van om thuis te blijven. Altijd was ik bij mijn vrienden. Eigenlijk was ik een soort speeltje in hun handen. Mijn vrouw verloor echter nooit de hoop dat ik mijn leven zou beteren. Zij deed altijd du3a voor mij dat ik het juiste pad zou volgen. Ze werd niet boos vanwege mijn wilde gedrag. Ze werd echter wel erg bedroefd als zij zag dat ik Salem negeerde en wel aandacht schonk aan zijn broertjes. Salem werd groter en met hem mijn zorgen. Ik vond het best toen mijn vrouw Salem wilde inschrijven in een speciale school voor gehandicapte kinderen.
Bij het voorbijgaan van de jaren werd ik er geen betere persoon van. De dagen waren steeds hetzelfde: werk, slaap, eten en uitgaan.

Op een gegeven vrijdag werd ik om 11 uur ’s ochtends wakker. Het was, vond ik nog vroeg. Ik was uitgenodigd voor een bruiloftbanket (walima). Ik kleedde me aan, deed geurtjes op en was van plan om te vertrekken. Lopend door de woonkamer werd ik gestopt door de aanblik van Salem. Hij huilde hevig.
Het was de eerste keer dat ik aandacht schonk aan het huilen van Salem. Tien jaar lang heb ik hem genegeerd. Ik probeerde hem ook nu weer te negeren maar het lukte me niet. Ik hoorde hem zijn moeder roepen terwijl ik zelf in de kamer was. Ik ging naar hem toe en zei: “Salem! Waarom huil je?!”.

Zodra hij mijn stem hoorde stopte hij met huilen. Toen hij merkte dat ik dichtbij stond, taste hij in het rond met zijn kleine handen. Wat is er met hem? Ik ontdekte dat hij probeerde zich weg van mij te verplaatsen!! Alsof hij zei: “merk je me nu pas op? Waar was je tien jaar lang?” Ik volgde hem zijn kamer in. In het begin wilde hij me niet vertellen waarom hij huilde. Met vriendelijke woorden probeerde ik hem wel te laten vertellen wat er mis was. Salem begon te vertellen waarom hij huilde en ik luisterde verschrikt naar hem. En weten jullie wat nu de reden was??? Dat zijn broertje Omar, die hem altijd hielp om bij de moskee te komen, te laat was. En omdat op die dag het vrijdagsgebed was, was hij bang dat hij geen plek meer zou vinden op de eerste rij. Hij riep Omar en hij riep zijn moeder maar geen antwoord, toen begon hij te huilen.

Ik keek naar de tranen die uit zijn blinde ogen rolden. Ik kon de rest van zijn woorden niet meer aanhoren. Ik legde mijn hand op zijn mond en zei: “Salem, is dit waarom je huilde??” “Ja” zei hij.

Ik vergat mijn vrienden en ik vergat het banket en zei: “Wees niet bedroefd Salem. Weet je wie er vandaag met je naar de moskee gaat?” Hij zei: “Omar natuurlijk, maar hij is altijd laat” Ik zei: “Nee… ik zal met je mee gaan”. Salem was totaal verrast… hij geloofde het niet. Hij dacht dat ik met hem spotte en hij begon weer te huilen. Ik veegde zijn tranen weg en nam hem bij de hand. Ik wilde hem met de auto brengen. Hij weigerde en zei: “De moskee is dichtbij.. ik wil lopend naar de moskee.” Ja, dit zei hij.

Ik kan mij niet meer herinneren wanneer ik voor het laatst een moskee binnen ging, maar dit keer was de eerste keer dat ik angst voelde en spijt over wat ik al die jaren heb genegeerd. De moskee was vol met mensen, toch kon ik voor Salem een plek in de eerste rij vinden. We luisterden naar de vrijdagspreek en Salem deed naast mij de salat… of eigenlijk was ik de gene die naast hem bad. Na de salat vroeg Salem mij om hem een exemplaar van de Quran te geven. Ik was verbaasd!! Hoe kan hij nu lezen als hij blind is? Ik had bijna zijn vraag genegeerd maar ik wilde zijn gevoel niet kwetsen. Ik gaf hem de Quran. Hij vroeg mij toen om sourat Al Kahf op te zoeken. Ik zocht door de pagina’s en keek in de inhoudsopgave totdat ik de soura vond. Hij nam de Quran en legde hem voor zich en hij begon de soura te reciteren met zijn ogen gesloten. SoubhanAllah! Hij kende de sourat helemaal uit zijn hoofd!

Ik schaamde mij. Ik nam een ander exemplaar van de Quran en voelde een soort kippenvel over mijn ledematen. Ik las en ik las. Ik smeekte Allah om mij te vergeven en mij te leiden. Ik kon het niet meer aan… Ik begon als een kind te huilen. Er waren nog wat mensen in de moskee Sunna gebeden aan het doen. Ik schaamde me tegenover ze en probeerde mijn huilen te bedwingen. Maar mijn gehuil werd steeds hoger en harder. Ik merkte niets meer totdat ik een kleine zoekende hand voelde op mijn gezicht dat daarna mijn tranen wegveegde. Het was Salem!!

Ik omhelsde hem, keek hem daarna aan en zei toen in mijzelf: “Jij bent niet de blinde, ik ben degene die blind is” Omdat ik achter erg slechte mensen aan liep die mij naar het vuur sleurden.

We keerden terug naar het huis. Mijn vrouw was zeer ongerust over Salem, maar haar ongerustheid werd omgezet in tranen toen zijn wist dat ik het vrijdagsgebed met Salem had gebeden.

Vanaf die dag was er geen salat in de moskee wat ik nog miste. Ik verliet mijn slechte “vrienden” en ik kreeg goede vrienden die ik in de moskee leerde kennen. Ik proefde samen met hen de smaak van Imaan (geloof). Zij leerden mij dingen die het wereldse leven mij van had laten afdwalen. Geen lezing of extra gebed liet ik nog voorbij mij gaan. Ik las de Quran meerdere malen per maand uit. Mijn tong werd zachter met het gedenken van Allah in de hoop dat Hij mijn geroddel en gespot over de mensen zou vergeven. Ik merkte dat ik veel dichter bij mijn gezin stond.

De blikken van angst en medeleven verdwenen uit de ogen van mijn vrouw. Er stond constant een glimlach op het gezicht van mijn zoon Salem. Wie hem zou zien zou denken dat hij in het bezit was van de hele wereld. Ik was Allah erg dankbaar voor zijn gunsten.

Op een dag besloten mijn goede vrienden om naar een ver gebied te gaan om daar da3wa (uitnodigen tot het goede) te doen. Ik twijfelde of ik met ze mee zou gaan. Ik vroeg Allah om hulp en ik vroeg mijn vrouw om advies. Ik verwachtte dat zij niet zou instemmen maar het tegenovergestelde gebeurde!

Ze was erg blij en ze moedigde mij aan. Vroeger vertrok ik op reis zonder het met haar te overleggen in mijn verdorven leefstijl. Ik richtte mij tot Salem en meldde hem dat ik op reis zou gaan waarna hij mij met zijn kleine armen in afscheid omhelsde.

Drie en een halve maand duurde mijn afwezigheid. Gedurende die hele periode nam ik elke keer als ik de mogelijkheid had contact op met mijn vrouw en mijn kinderen. Ik miste hen erg. En wat miste ik Salem!! Wat wilde ik graag zijn stem horen! Hij was de enige die ik niet aan de telefoon had gehad gedurende mijn hele reis. Hij was of op school of in de moskee wanneer ik belde. Elke keer als ik mijn vrouw vertelde dat ik Salem zo miste moest ze lachen.

…Behalve de laatste keer dat ik belde. Ik hoorde haar lach niet die ik verwachte. Haar stem was anders.

Ik zei tegen haar: “Geef aan Salem mijn salaam (groet) door.” “InshaaAllah” antwoordde zij. En ze bleef stil. ]


Eindelijk kwam ik thuis. Ik klopte op de deur hopend dat Salem de deur zou openen. Tot mijn verbazing deed mijn zoontje Khalid open (hij was de 4 jaar nog niet gepasseerd). Ik zette hem op mijn schouders terwijl hij schreeuwde: “Papa… Papa..” Ik weet niet waarom mijn borst benauwd werd toen ik het huis binnenging… Ik zocht mijn toevlucht bij Allah tegen de vervloekte satan.

Mijn vrouw kwam naar mij toe maar ze was anders dan normaal. Alsof ze deed alsof ze blij was. Ik bekeek haar eens goed en vroeg haar: “Wat is er met je?”, “Niets” zei ze.

Toen dacht ik weer aan Salem en vroeg haar: “Waar is Salem?” Haar hoofd boog naar beneden. Ze antwoordde niet. Er rolde brandende tranen over haar wangen. Toen begon ik naar haar te schreeuwen: “Salem! Waar is Salem???”

Ik hoorde toen niets meer behalve de stem van mijn zoontje Khalid die in zijn taaltje zei: “Papa…Thalem is naal Jennah… Bij Allah…”. Mijn vrouw kon de situatie niet meer aan. Ze begon hard te huilen. Ze viel bijna flauw en kon zich nog net uit de kamer verplaatsen.

Later begreep ik dat Salem twee weken voor mijn terugkomst een hoge koorts had gekregen. Mijn vrouw had hem naar het ziekenhuis gebracht. De koorts werd steeds heviger en wilde hem maar niet loslaten totdat zijn ziel en zijn lichaam van elkaar gescheiden waren.

Als het je allemaal te benauwd wordt. Als je ziel het niet meer houdt met wat het moet dragen roep dan: Ya Allah (Oh Allah)!

Als je geen oplossing meer ziet en alle wegen lijken gesloten en alle hoop is lijkt beëindigd roep dan: Ya Allah (Oh Allah)! ]

Er is geen god behalve Allah Heer van de zeven hemelen en van de geweldige

Een voorbeeld van Imam-i Azam.

Een kafir die niet in Allah geloofde viel heel veel Moslims lastig met de opmerking: 'Als Allah er is, bewijs het dan maar eens.'

De Moslims konden niet de juiste antwoord geven aan deze kafir. Daarom brengen ze hem naar Imam-i Azam. Ze zeggen tegen Imam-i Azam:

'Imam, deze man gelooft niet in Allah. Hij stopt vraagtekens in sommige hoofden van de Moslims door te zeggen dat ze Allah moet bewijzen als Allah er is'.

Imam-i Azam (Numan bin Sabit) draait naar de kafir en vraagt:

'Waarom geloof je niet in Allah?' Waarop de man zegt:
'Alles gebeurt vanzelf, daarom geloof ik niet in Allah'.

Waarop Imam-i Azam zegt: 'Ok, het antwoord op deze vraag geef ik jou morgen inshallah. Kom om zo en zo laat op die en die plaats'.

Deze afspraak wordt overal door het hele volk gehoord. Iedereen wacht vol spanning de volgende dag af. De volgende dag komt het hele volk op de afgesproken plaats bijeen. De kafirs stonden aan 1 kant en de Moslims aan de andere kant. Op een gegeven moment komt de man die iedereen met zijn vragen lastig viel, dus het hoofd van de kafirs. Omdat Imam-i Azam er nog niet was beginnen de kafirs alle Moslims belachelijk te maken en zegt die man:

'Kijk, hebben jullie het allemaal gezien? Hij is bang geworden en daarom komt hij niet.'

Omdat de Moslims nog vol spanning aan het wachten waren zeiden ze: 'Hij zal wel even ergens mee bezig zijn, hij kan ieder moment komen.'
Uiteindelijk, na een lange tijd, komt Imam-i Azam op de afgesproken plek. Het hoofd van de kafirs zegt:

'Waar ben je gebleven ya Imam-i Azam?' Imam-i Azam begint met zijn wijze woorden te vertellen:

'Ik stond aan de andere kant van de Nil rivier. Ik kon geen 'rivier' bootje vinden. Daar stond een boom. Ik heb de boom bevelen om zich in stukjes te snijden, dat deed ie ook. Ik heb gezegd dat ie in een klein bootje moest veranderen, dat deed ie ook. Ik heb gezegd dat ie mij naar de overkant moest brengen en dat deed ie natuurlijk ook. Daarom ben ik zo laat.'

Het hoofd van de kafirs die dit hoorde begint in lachen uit te barsten. Imam-i Azam vroeg hem:

'Waarom lach je?' Waarop de kafir antwoordt:
'Ik lach om jou woorden ey verwarde man. Hoe kan het zijn, dat een boom vanzelf in een bootje verandert en naar de overkant gaat?'

Imam-i Azam: Degene die verward is ben jij............De sterren die je ziet zijn voortdurend aan het draaien. En ook nog eens zonder dat ze elkaar maar ooit aanraken en altijd met dezelfde discipline. Terwijl er wel miljoenen sterren zijn die je met je oog kan zien. Als deze sterren tegen elkaar botsen kan de hele wereld vergaan. De zon geeft ons al sinds de wereld er is warmte en nog meer dingen. Als de zon een klein beetje verder zou staan dan zou de wereld bevriezen en iedereen zou doodbevriezen. Als de zon ietsjes dichterbij zou zijn, zou heel de wereld verbranden. Kijk naar de tanden in je mond, in wat voor prachtige volgorde ze staan. Je ogen en je wenkbrauwen, kijk hoe mooi ze bijelkaar passen, alles is precies op zijn plek. Je gelooft dat dit alles vanzelf is ontstaan. Waarom geloof je dan niet dat een simpel bootje vanzelf is ontstaan? Is dit bootje dan een prachtig kunstwerk of de hele wereld met alles om zich heen en alles erop? En alle kunstwerken hebben een kunstenaar. Hoe dit bootje een kunstenaar/maker heeft zo heeft deze wereld en alles eromheen ook een Maker.'

De kafir luisterde vol bewondering naar dit antwoord en zei:

'Ash-hadu an la ilaha illa Allah wa ash-hadu anna muhammadan 3abduhu wa Rasuluh.'

Bismillahi Arrahmani Arraheem, elhamdoulilah wa salatoe wa salam 3ala rasoeloellah,

Asalaam 3alaikom Warahmatoellahi Wabarakatoehoe,



Ghaith Abdul-Ahad in Falluja,

In de naam van Allah, de Barmhartige, de Genadevolle

Vanuit een kamer in één van Falluja's veilige huizen kwam een mooie stem reciterend verzen uit de Qur'an, schokkend met tranen. "Indien uw vaders en uw zonen en uw broeders en uw vrouwen en uw verwanten en de rijkdommen die gij verkregen hebt en de handel waarvan gij slapte vreest en de woningen waarvan gij houdt, u liever zijn, dan Allaah en Zijn boodschapper en het streven en Jihad voor Zijn zaak, wacht dan, tot Allaah met Zijn oordeel komt. Allaah leidt het ongehoorzame volk niet.'' (At-Tawbah 9:24)

De kamer was half aangestoken, de muren waren kaal behalve één foto van Mekka. Het enige stuk van meubilair was een gebedsmat in het midden van de kamer die bij een hoek wordt verdraaid om het zuiden onder ogen te zien. Een Kalashnikov geweer en een munitiezak werden tegen de muur gelegd. Een paar oude trainers bevonden zich bij de rand. Op de matras zit een man met een kleine Qur'an in één hand het gebed te verrichten. Soms verdrinkt zijn stem door de geluiden van explosie's die de stad raken.

Na het beëindigen van het gebed staat hij op en heft zijn handen hoog en begint een smeekbede te verrichten: "Oh God, U die de Profeet zegevierend maakte in zijn oorlogen tegen de ongelovigen, maakt ons zegevierend in onze oorlog tegen Amerika. Oh God, vernietig Amerika en zijn bondgenoten overal. Oh God, maak ons waardig van Uw religie."

De lang, dunne man met een donkere tint, zwarte ogen en een dunne baard kwam in Falluja zes weken geleden aan. Hij bracht een paar dagen delend een kamer met andere vechters door tot zij onder de Mujahideen eenheden in de stad werden verdeeld. Hij was met een groep van Tawheed en Jihad ten westen van Falluja gestationeerd in het district Jolan waar zware gevechten de laatste twee dagen woedend zijn geweest. Levend met andere Arabische en Iraakse vechters, werd hem de eer gegeven om het gebed te leiden vanwege zijn mooie stem.

Verlangend wachtend op de Amerikanen buiten een bunker, verteld hij zijn verhaal. Hij zei dat hij hier niet was omdat hij van de dood als dood hield maar omdat hij het Martelaarschap als de zuiverste manier ziet om God te aanbidden. Hij was, zei hij, een Yemeni Godsdienstige student van de hoofdstad San'a, die Sharia wet zes jaar bestudeerde, werkend als minibus bestuurder om zijn zwangere vrouw en vijf kinderen te onderhouden.

Hij probeerde eerst naar Irak te komen om de Amerikanen tijdens de oorlog 18 maanden terug te bestrijden. "Ik wilde voor de Islam komen vechten.'' Ik ontmoette een Jordaan handelaar die me van kaartjes naar Syrië en $100 voorzag. Hij bracht me zelfs naar de luchthaven.

Terug verzonden.

Maar eenmaal daar, werd hij verhinderd door te gaan door de luchthavenpolitie.

"Ik droeg mijn Jalabiya en een kleine turban, de politie vroeg mij waarom ik naar Damascus ging, ik zei, om te werken. Zij vroegen me welk soort werk. Ik zei, voor de redding van mijn ziel. En zij stuurden me terug."

Hij wees naar zijn goedkope katoenen broek en zei: "Dit keer leerde ik de les en kocht deze."

Voor een jaar ging hij terug naar zijn familie en zijn studie en vergeet Irak en Jihad. Maar het schandaal van de gevangenis misbruik in Abu Ghraib wekte hem.

Zijn vrouw, een Godsdienstig student die aan haar meester stelling werkt, spoorde hem aan om alles te verlaten en voor Jihad naar Irak te gaan. ''Zij vertelde me dat ze dit de mannen aandoen, verbeeld je wat ze de vrouwen aandoen. Verbeeld je zussen en ik die door de ongelovige Amerikaanse varkens worden verkracht."

Hij realiseerde zich plotseling zijn fout, zei hij, en bracht het nacht huilend door. De volgende dag leende hij geld voor een andere reis - die hij als zijn laatste beschreef. Er werd hem een contactnaam in Aleppo gegeven, een stad in het noorden van Syrië, dat voor hem zou schikken om over de grens te worden gesmokkeld.

"Ik vertelde dit niet aan iedereen, vertelde het enkel aan mijn vrouw. Ik leende een auto van een vriend en wij gingen uit om te winkelen. Zij kocht voor me twee broeken en een overhemd. Wij gingen toen naar het huis van mijn vader. Ik vertelde mijn moeder, vergeef me als ik iets verkeerd heb gedaan. Zij zei, waarom ? Ik vertelde haar niets, ik wil enkel vergiffenis van u en papa. "Zij vroeg me of ik naar Bagdad ga. Ik zei nee. Zij omhelsde me en huilde."

De vechter vertelde hoe hij naar huis terugging en met zijn vrouw en kinderen zat, die geen idee hadden dat dit hun laatste etentje met hun vader was. "Mijn favoriete dochter kwam en zat op mijn schoot en sliep daar. Zij opende haar ogen en zei, 'Papa, ik hou van u '. Huilend zei hij: "U weet dat dit geheugen het werk van de duivel is en die mijn hart probeert te verzachten om naar huis te keren. De enige plaats waar ik vanaf hier naartoe ga is de Hemel''.

Toen hij in Damascus aankwam, leerde hij van andere Jihad netwerken dat de Syriërs veiligheid op de grens hadden aangebracht. Andere zogenaamde Mujahideen wachtte in kleine flats in Damascus, Aleppo en Hammen.

Na een maand realiseerde hij dat de geestelijke die het smokkelende netwerk in werking stelde met Syrische Mukhabarat werkte (een geheime dienst die de Mujahideen overhandigen aan de politie). Hij vluchte, maar in een kleine moskee in Aleppo, hij ontmoette een jonge geestelijke die beloofde hem te helpen Irak te bereiken.

Yemeni werd overhandigd aan een andere groep die hem in een klein huis met andere Jihadi's voor twee weken plaatste.

Één nacht werd hij aangenomen in een dorp aan de Syrische kant van de grens in het noorden. "Zij kwamen en zeiden, we komen vandaag bij de kruispunt. Het was een zeer enge reis. Wij moesten nog in de woestijn liggen als wij Amerikaanse helikopters hoorden.''

Wij brachten twee nachten aan de grens in een dorp door, dan werden we naar een dorp genomen om militaire opleiding ons eigen te maken. De meeste broeders met mij hebben nooit een wapen in hun leven gebruikt.

Ik wist hoe je een AK-47 behoort te gebruiken. Na een paar dagen kwamen zij en zeiden, wij hebben vechters nodig om een stad noordwesten van Bagdad te raken. Daar sloot hij zich aan bij een minibus die met Arabische vechters werd gevuld, rijdend door de nacht. Zij werden begeleid door twee auto's, zei hij, inbegrepen een politie auto.

Hij haalde de Qur'an uit zijn zak tevoorschijn. ''Toen ik in Syrië was, kocht ik zeven exemplaren van dit, schreef de naam van mijn vrouw en mijn vijf kinderen op elk en liet de zevende leeg . Ik legde geen naam voor aan mijn vrouw voor de pasgeborene. Zij belde me later toen ik me aan het voorbereiden was om over te steken. Zij zei, ik heb erop geschreven 'Shaheed ' (Martelaar).''

In de Naam van Allah de Barmhartige de Genadevolle

Geheimen

De boodschapper van Allah (sallAllahu alaihi wa salaam) zei: mijn gehele volk (ummah) is veilig, behalve al Mujahirin (degene die zijn zondes uitsloverig bekend maakt) onder de Mujaharah is een man die een slechte daad begaat, en hij wordt wakker in de ochtend terwijl Allah zijn zonde geheim hield, zegt deze: "O Fulan! afgelopen nacht heb ik dit en dat gedaan." degene gaat slapen terwijl Allah zijn zonde heeft geheim gehouden maar deze persoon staat op en maakt
kenbaar wat Allah heeft geheim gehouden. [Saheeh al-Bukhari]


Geheimen zijn een soort vertrouwen en zijn dus een soort contract of overeenkomst waar men zich aan moet houden.

Allah zegt (interpretatie van de betekenis):

En komt de belofte na. Voorwaar, over de belofte worden jullie (op de Dag der Opstanding) ondervraagd. [al-Isra' 17:34]

Voorwaar, Allah gebiedt u het u toevertrouwde over te geven aan hen die er recht op hebben. [al-Nisa' 4:58]

In de Sunnah vinden we een waarschuwing voor het uitzoeken van de geheimen van anderen en het verspreiden van geheimen die niet verspreid zouden moeten worden. Het wordt bijvoorbeeld sterk afgeraden om de fouten van anderen te zoeken.


Volgens een hadith overgeleverd van Abu Hurayrah, heeft de Boodschapper van Allah (sallAllahu alaihi wa salaam) gezegd: "Als een man in jouw persoonlijke zaken zou kijken zonder jouw toestemming en jij zou een steentje naar hem gooien en zijn oog (daarmee) uitsteken, dan zou er geen zonde op jou rusten." (Al-Bukhari, 6902; Muslim, 2158)

Zo is er ook een waarschuwing voor degene die de geheimen van anderen afluistert. Het is overgeleverd van Ibn 'Abbas dat de Profeet (sallAllahu alaihi wa salaam) zei: "Degene die het gesprek van andere mensen afluistert wanneer zij niet willen dat hij luistert, of wanneer zij van hem weggaan, gesmolten lood zal in zijn oren gegoten worden op de Dag der Opstanding." (Overgeleverd door al-Bukhari, 7042)

De waarschuwing voor het verspreiden van dingen die niet verspreid mogen worden, omvat de veroordeling van degene die huwelijksgeheimen verspreidt. Hij wordt beschouwd als één van de slechtste mensen voor Allah.

Het is overgeleverd dat Abu Sa'eed (radiAllahu anhu) heeft gezegd: De Profeet (sallAllahu alaihi wa salaam) zei: "Onder de slechtste mensen voor Allah op de Dag der Opstanding, zal een man zijn die intiem is met een vrouw en zij met hem, die vervolgens haar geheim verspreidt." (Overgeleverd door Muslim, 1437)

Volgens een andere overlevering door Muslim, 1437: "Één van de grootste vertrouwelijkheden voor Allah op de Dag der Opstanding zal een man zijn die intiem was met zijn vrouw en zij met hem, die vervolgens haar geheim verspreidde." Wat bedoeld wordt met "één van de grootste
vertrouwelijkheden" is één van de grootste schendingen van vertrouwen.

Onder het advies dat door de Arabieren aan de nieuwe bruiden gegeven werd, is: "Onthul zijn geheim niet want als je zijn geheim onthult, zorg je ervoor dat hij je gaat haten."

De huiselijke geheimen zouden niet onthuld mogen worden en wijze mensen en degenen die religieus toegewijd zijn, adviseren degene die een geheim kent om het niet te onthullen.

Het is overgeleverd van Thaabit dat Anas zei: De Boodschapper van Allah (sallAllahu alaihi wa salaam) kwam naar me toe terwijl ik aan het spelen was met een paar andere jongens en hij groette ons met salaam. Toen stuurde hij me weg om een boodschap te doen. Ik ging laat naar huis naar mijn moeder toe en toen ik thuiskwam vroeg ze: 'Waar bleef je?' Ik zei: 'De Boodschapper van Allah (sallAllahu alaihi wa salaam) stuurde me weg om een boodschap te
doen.' Ze vroeg: 'Wat had hij nodig?' Ik zei: 'Het is een geheim.' Ze zei: 'Onthul nooit
het geheim van de Boodschapper van Allah (sallAllahu alaihi wa salaam) aan iemand.' Anas zei: 'Bij Allah, als ik het aan iemand zou onthullen, zou ik het aan jou onthuld hebben, O Thaabit.' (Overgeleverd door Muslim, 2482)

Het onthullen van geheimen is één van de tekenen van hypocrisie want het valt onder de categorie van het schenden van vertrouwen.

Het is overgeleverd van 'Abs-Allah ibn 'Amr dat de Profeet (sallAllahu alaihi wa salaam) zei: "Er zijn vier eigenschappen, wie ze alle vier bezit is een pure hypocriet en wie er een paar van bezit, bezit een eigenschap van hypocrisie totdat hij het opgeeft: wanneer hem iets toevertrouwd wordt, schendt hij dat vertrouwen; wanneer hij spreekt, liegt hij; wanneer hij een belofte maakt, breekt hij deze; en wanneer hij twist, neemt hij zijn toevlucht tot leugens en valsheid." (Overgeleverd door al-Bukhari, 34; Muslim, 58)

Het is geen voorwaarde voor iets vertrouwelijks dat degene die deze woorden spreekt aan zijn luisteraar moet vertellen dat het een geheim is dat hij aan niemand mag vertellen. Het is voldoende om dit met zijn gedrag aan te geven, zoals wanneer hij hem apart te neemt om hem iets te vertellen of wanneer hij om zich heen kijkt terwijl hij het hem vertelt om te zien of iemand meeluistert enz.

Al-Tirmidhi (1959) heeft overgeleverd van Jaabir ibn 'Abd-Allah dat de Profeet (sallAllahu alaihi wa salaam) zei: "Als iemand je iets vertelt en dan rondkijkt, is het iets vertrouwelijks." (Geclassificeerd als hasan door al-Albaani in Sahih al-Tirmidhi)

En in Tuhfat al-Ahwadhi staat: "Dan rondkijkt" betekent naar rechts en naar links kijken uit
voorzichtigheid. "...is het iets vertrouwelijks" betekent dat het toevertrouwd is aan degene
tegen wie hij sprak, dus moet hij het verbergen. Ibn Raslaan heeft gezegd: Want het rondkijken is het signaal aan degene tegen wie hij spreekt dat hij bang is dat iemand hem kan horen en dat hij hem gekozen heeft om zijn geheim aan te vertellen. Het rondkijken neemt de plaats in van het zeggen: 'Luister hiernaar en zwijg erover want het is iets vertrouwelijks (of een geheim).'"

" Zij die graag willen dat onbetamelijkheid zich onder de gelovigen moge verspreiden, zullen in deze wereld en in het Hiernamaals een pijnlijke straf ondergaan. Allah weet, en gij weet niet." (24:19)

Fazeela

Het is 's ochtends vroeg en Fazeela staat op voor het fajr gebed ze begint met
de wassing en gaat bidden
de rest van de familie staat ook op
Fazeela der vader moet werken en der moeder is al bezig met het ontbijt ze
hoort haar broertjes ook
de moeder des huizes zet de melk pak op tafel en Fazeela der broertje
AbdelKarim van 6 jaar zegt tegen zijn moeder "mama melk komt uit een pak toch?"
AbdelKarim zijn moeder moet lachen en dan komt de iets oudere broer Sofian die
zit al in groep 8 van de basisschool en lacht ook om AbdelKarim en zegt "nee joh
melk komt van de winkel "
de iets oudere broer van Sofian doet de koelkast open en lacht en zegt "jullie
zijn echt dom, melk komt van de koe joh"
vader zit al aan tafel en werkt bij een bedrijf die onderzoeken doet met een
microscoop
en moet lachen om zijn kinderen en zegt "nee jongens melk komt van de gras die
de koe eet en die gras nemen fotonlichtjes op en die eet de koe en in de maag is
er een procedure (die legt ie helemaal uit) na een kwartier verder zegt ie
uiteindelijk daar komt de melk vandaan...

vanaf Abdelkarim die denkt dat melk van uit een pak komt is bijna hetzelfde als
Sofian die zegt melk komt van de winkel
en bijna hetzelfde als melk komt van de koe en hetzelfde als de vader zegt melk
komt van de gras die de koe eet

en dan komt degene met de super hersens --laat hen dus over zijn verzen
nadenken en laat de VERSTANDIGEN er lering uit trekken. (38:29)

Fazeela die het allemaal heeft gehoord toen ze boven aan het bidden was kwam de
trap aflopen en zei, melk komt van de Barmhartige Allah

En in het vee is eveneens een les voor u. Wij geven u te drinken van de melk die
in hun buik is en gij trekt er talrijke voordelen van en eveneens eet gij er
van. (23:21)

Ook het vee bevat voorzeker een les voor u. Wij geven u van hetgeen in hun buik
is, van tussen het uitwerpsel en het bloed, n.l. melk, zuiver en aangenaam voor
degenen die drinken, (16:66)

Hebben zij niet gezien, dat onder de dingen die Onze handen gemaakt hebben, Wij
vee hebben geschapen, waar zij meesters over zijn?
En Wij hebben het aan hen dienstbaar gemaakt, zodat sommige rijdieren zijn, en
sommige tot voedsel strekken.
En zij hebben er voordelen van en dranken. Willen zij dan niet dankbaar zijn?
(36:71/73)

Geduld

Vele jaren geleden leefde er eens een man, die een zoon had met een mooi uiterlijk en een grote begaafdheid. Hij ging naar school en leerde daar met buitengewoon veel vlijt alles wat men hem onderwees, en had altijd dorst naar nog meer kennis

Toen hij de leeftijd van een man bereikt had, koos zijn vader een vrouw voor hem uit, met wie hij trouwde. Nauwelijks had men de bruiloft op passende wijze gevierd, of de vader van de jongeman stierf. Hij werd begraven en men rouwde veertig dagen lang om hem; toen zette zijn zoon zijn studie weer voort. Eén van zijn studiegenoten, die uit een ver land was teruggekeerd, vertelde hem dat in het land waar hij was geweest de beroemdste en meest volmaakte heilige woonde, in één woord: het voorbeeld van wetenschap en deugdzaamheid van zijn tijd. Daarop nam de jongeman ogenblikkelijk het besluit zich in dat land te gaan vestigen en les te nemen bij de beroemde en heilige man.

Hij ging dadelijk naar huis, pakte zijn sandalen, zijn reistas, wat spullen en een wandelstok en ging op weg naar het verre land, om bij de beroemde meester in de leer te gaan.

Veertig dagen en veertig nachten liep hij aan een stuk door en bereikte eindelijk het land, waarnaar zijn geest op zoek was. Hij vond de beroemde meester al spoedig en stelde zich aan hem voor. De meester, die een smidse had en daarin werkte, vroeg hem: "Wat wil je jongeman?" - "Het Weten leren," antwoordde hij. De smid gaf hem de blaasbalg en beval hem te trekken. De leerling trok en liet de blaasbalg op bevel van de meester weer los, om zo het vuur in de smidse aan te wakkeren.

Een dag, een week, een maand, een jaar en nog meer jaren gingen zo voorbij, zonder dat iemand met hem sprak en waarin hij steeds dezelfde handeling herhaalde. Wel zag hij mensen langs de smidse komen, die zijn meester vragen stelden en van hem antwoord kregen. Weer anderen kregen van de meester een bepaalde taak; zij bleven in de smidse en ook zij moesten een bepaalde handeling dag in dag uit herhalen, en ze deden dat net als hij, zonder vermoeid te raken, zonder een woord te wisselen en zonder ook maar ooit te klagen. Zo gingen tien jaar voorbij.

Toen was het geduld van de jongeman op en waagde hij het de meester te vragen: "Meester?" - "Wat wil je?" antwoordde de smid, en hij zei: "Het weten!" - "Trek aan je blaasbalg!" was het antwoord van de smid en ging door met zijn werk, zonder zich te laten ophouden.

Het enige plezier van de jongeman was, als hij uitgeput van zijn dagelijkse werk, zijn karige kostje in zijn kamertje at en in de boeken las, die de meester of zijn kameraden hem hadden geleend. Zwijgen was de leefregel, zowel in de smidse als in zijn kamer. Niemand sprak met hem en hij sprak met niemand. Als hij iets wilde weten over een bepaald punt van de grammatica, het recht of de koranuitlegging, dan was het hem toegestaan zijn vraag op een briefje te schrijven en bij het binnengaan van de smidse het papier aan zijn meester te overhandigen. De meester wierp het briefje of in het vuur, of hij stak het in de plooien van zijn tulband. Als hij het briefje in het vuur wierp, dan betekende dat, dat de vraag geen antwoord waard was, maar als hij het in de plooien van zijn tulband stak, dan vond de jongeman 's avonds als hij thuis kwam het antwoord van zijn meester aan het hoofdeinde van zijn bed, geschreven in gouden letters. Zo ging de meester met al zijn leerlingen te werk, zonder ooit een van hun briefjes te lezen: of hij verbrandde ze, of hij bewaarde ze in de plooien van zijn tulband.

Er waren precies twintig jaar voorbijgegaan, sinds onze jongeman in de smidse was; toen kwam de meester naar hem toe en sprak: "Je kunt nu naar je land terugkeren, jongeman. Het Weten dat je zoekt heet Geduld."

Toen hij in zijn vaderland kwam, verwonderde hij zich erover, dat hij zo weinig van de wereld wist, hij, die er zo veel van geweten had voordat hij bij de meester in de leer was gegaan.

Eindelijk kwam hij bij zijn huis, en hij verheugde zich op de vreugde van zijn vrouw over zijn terugkeer. Voordat hij echter aan de deur klopte, keek hij door een vensterluik zijn huis binnen. O, wat een schrik, wat zag hij daar! Wat zagen zijn ogen nu! Zijn vrouw zat daar op een tapijt, geleund tegen een stapel kussens. Naast haar zat een jonge, knappe man en ze praatten en lachten samen en brachten de tijd uiterst aangenaam door.

De reiziger nam een pijl uit zijn koket, spande zijn boog en maakte zich gereed zijn vrouw en de jongeman met een pijl te doorboren, toen het woord 'geduld' van de meester hem te binnen schoot. Hij klopte op de deur en er werd opengedaan; het was dezelfde jongeman die hij door het luik bij zijn vrouw had zien zitten. Hij ging de salon in. Zijn vrouw, die hem herkende, snelde hem stralend van vreugde tegemoet en riep de jongeman toe: "Ahmed, mijn zoon, dit is je vader!"

De man knielde neer met zijn gezicht naar Mekka, raakte met zijn voorhoofd de aarde aan en riep: "Allah, twintig jaar lang heb ik geleerd geduld te oefenen en het scheelde maar een haar of ik had zojuist mijn zoon gedood! Hoe onberekenbaar is onze zwakheid, en hoe oneindig is uw wijsheid! Hoe onuitputtelijk uw barmhartigheid!"

Een Waargebeurd verhaal!!

Weer vakantie... geen school, geen huiswerk … NIKS… nu kon ik
uitgaan tot 's avonds laat en niemand die wat kan zeggen… ik was zo blij …
ik sta op neem een douche en doe mijn stoere kleren aan… ik moet er
natuurlijk flitsend uitzien voor de dames…. Ik deed mijn haar in model en
een lekkere geur…. En klaar was ik voor de VRIJHEID!! Ik pakte de sleutels
van mijn vaders auto… ik keek in de woonkamer mijn zusje van 14 en mijn
moeder verrichten het maghreb gebed…. Ik schudde mijn hoofd en deed de deur
achter me dicht…. Ik stapte in de auto en ging mijn vriend ophalen…ik stond
voor zijn deur en belde hem op zodat hij wist dat ik klaar stond…. Hij kwam
als een bliksem naar beneden… En gaf elkaar de hand… "op naar de meiden"
schreeuwde mijn vriend… ik deed de muziek op zijn hardst en het raam deed ik
helemaal open, iedereen mocht meegenieten natuurlijk…. Elk meisje die we
zagen gaven we een fluitje… ja wie zou dat niet doen in strakke broeken,
topjes en rokjes…. Ze vragen er om en wij geven ze wat ze willen… later
waren we bijna aangekomen bij een discotheek…. Mijn vriend stapte uit en ik
ging verderop mijn auto parkeren… mijn vriend ging alvast de discotheek
binnen…

Ik parkeerde mijn auto en hoorde iemand zachtjes Ahmed roepen… ik keek om en
het was mijn buurjongen mijn vader en zijn vader zijn goede vrienden elkaar.
Ik zei "heyy Mustafa, hoe gaat het". "El7amdulilah" zei Mustafa. Ik vroeg
hem: "kom je mee, ik ga naar de discotheek" "Stagfurallah" zei hij "ik moet
het ishaa gebed halen…"

"Hoe kan ik de oproep van Allah swt weigeren en jou oproep accepteren.
Sorry, je laat me tussen twee dingen kiezen waarvan eentje mij niet kan
helpen in het hiernamaals. Kom jij dan met mij mee naar de oproep van Allah
swt???" "Nee man" zei ik "ik ga nooit naar de moskee en bidt niet ik ben nog
jong en wil leven, ik ga wel naar de moskee als ik oud en getrouwd ben!"
Opeens keek Mustafa buigend naar de grond en zei: "ow mijn broeder, wie zegt
dat je morgen nog leeft, wie zegt dat je de kans krijgt om vergiffenis te
vragen voor je zonden???" Mustafa zei toen: "moge Allah swt jou leiden
Ahmed!" En hij liep naar de moskee. Ik keek een tijdje naar Ahmed die
richting de moskee liep en keerde me om, om naar de discotheek te gaan…

Voordat ik aankwam zag ik mensen rennen naar de ingang… ik ging wat sneller
lopen om te kijken wat er aan de hand was… ik zag binnen een drukte… Ik
begreep niet wat er aan de hand was… ik vroeg aan iemand die naast me stond
wat er was gebeurd… hij zei tegen mij er is iemand doodgegaan… Ik schrok en
begon naar voren te lopen… Tussen die drukte wilde ik kijken wie het was die
daar lag…. Tussen al die mensen ging ik naar voren… Ik keek… Ik keek
SUBHANALLAH!!! Ik zag mijn beste vriend daar op de grond liggen….

Ik schreeuwde "MOHAMMED!!!" Ik knielde over hem heen en sloeg op zijn wangen
maar ik hoorde niks… hij deed zijn ogen niet open hij ademde niet… ik stond
helemaal te trillen hoe dit kon gebeuren… hoe? hoe? Een paar mensen
probeerden mij te helpen, ze zeiden dat de ambulance zou komen… ze vertelden
mij dat hij niet meer leefde ik schreeuwde: "nee, NEE, het kan niet, net was
hij nog aan het lachen, net hadden we nog plannen gemaakt voor morgen. Het
kan niet hij is nog zo jong… OW ALLAH!!" De ambulance kwam hem ophalen… En
opeens was mijn vriend weg voor altijd opeens verdween hij uit mijn leven…
shockend ging ik daar zitten hoe dit kon gebeuren… Opeens kwam een jongen
naast me zitten en hij zei: "was dat jou vriend??" Ik antwoordde op een
zachte toon: "ja". Hij zei: "ik zag je vriend drinken hij was zo blij hij
schreeuwde door heel de discotheek heen van: 'dit is leven drinken en
feesten! Laten we uit onze dak gaan niemand kan ons tegenhouden!' En opeens
viel zijn glas uit zijn hand… hij hield zijn hart vast en viel op de grond…
toen we naar hem renden ademde hij al niet meer, hij is gelijk doodgegaan
aan een hartstilstand." Ik keek die jongen met open ogen aan… En dacht
gelijk aan de woorden die ik paar uur eerder had gehoord van Mustafa: "Ow
mijn broeder wie zegt dat je morgen nog leeft wie zegt dat je de kans krijgt
om vergiffenis te vragen voor je zonden??? Moge Allah swt je leiden Ahmed."

Ik stond als een bliksem op en rende naar de brug. Een pijnlijke nacht met
heel veel sterren en helemaal stil, niemand was nog te zien. Ik keek naar de
hemel en een traan die wegglipte over mijn wang…. Opeens had ik alles door

Wie kon hem tegenhouden?? ALLAH

Wat zou jou niet redden?? DRINKEN EN FEESTEN

Wie gaat er allemaal dood? JONG EN OUD

Kon ik ook elk moment gaan?? JA

Ik schreeuwde: "ALLAHU AKABR! SUBHANALLAH! Hoe kon ik u oproepen weigeren,
hoe kon ik u vergeten, hoe kon ik aan dit wereldse leven denken, hoe kon ik
naar het slecht rennen en de goede verlaten, HOE KON IK DAT?" Ik viel op
mijn knieën, keek met traanvolle ogen naar de Hemel. Met mijn handen in de
lucht schreeuwde ik: "OW ALLAH VERGEEF ME VERGEEF ME" Uren lang bleef ik
huilen op mijn knieën ik schaamde voor mezelf. Ik walgde van mezelf en aan
alles wat ik heb gedaan. Wat moet ik nu doen hoe moet ik nu leven "OW ALLAH
VERGEEF ME"

Zou hij me vergeven na alles wat ik heb gedaan?? Ik begon harder en harder
te huilen. Niemand die mijn tranen kon tegenhouden, zelfs ik zelf niet. Ik
stond op en keek naar de hemel en schreeuwde: "YA RABBIE U WEG IS MIJN LEVEN
NU" Ik rende naar de moskee toe waar Mustafa heen ging. Ik kwam daar met
traanvolle ogen aan. Ik bleef maar huilen ik bleef maar smeken om een
vergiffenis. Aangekomen in de moskee was iedereen al weg, het was helemaal
leeg. Ik keek naar de klok en over een half uur zou het fadjr gebed
beginnen. Ik ging mijn woedoe verrichten en maakte me klaar voor het gebed.
Langzamerhand kwamen de moslims voor het gebed… ik zat helemaal in het
hoekje ik bleef maar huilen en wachten op het gebed… iedereen keek me aan
omdat ze me nooit eerder hadden gezien... Opeens kwam een zachte stem en
zei: "Ahmed…" Ik draaide mijn hoofd om en zag Mustafa, hij kwam naast me
zitten en keek me verbaast aan. Ik barste in tranen en omhelsde Mustafa. Ik
zei: "Ow mustafa, jouw woorden… Jouw woorden…SUBHANALLAH!!!" Mustafa zei:
"Ow Ahmed, Mashallah, ik ben zo blij jou hier te zien, mashallah!!!" Het
gebed begon en we stonden op om te bidden…

Na het gebed verliet iedereen de moskee. Ik bleef nog zitten. Ik bleef maar
smeken ik bleef maar bidden: "OW ALLAH VERGEEF ME!!!" Van het huilen kon ik
mijn ogen niet eens open doen… Opeens zag ik wat schijnen en deed mijn ogen
langzaam open… een oude man die naast me stond hij zei tegen mij: "ow mijn
kindje. Wat ben ik blij jou te zien op Allah swt weg… Mijn kindje niks in
dit wereldse leven is beter dan Allah's weg volgen…" En ik begon meer te
huilen zonder te stoppen…

Hij zei tegen mij: "Mijn kindje, blijf hoe je nu
bent en Allah swt zal jou met het mooiste prijzen in het hiernamaals…"
Buigend keek ik naar beneden en toen ik weer keek zag ik dat oude man niet
meer… De imam kwam binnen ik vroeg hem: "Wie was die man die net hier binnen
kwam??" De imam zei: "ik ben al een tijd bij de ingang en niemand is binnen
gekomen. De rest is al 2 uur geleden vertrokken." De tranen kwamen als
waterval naar beneden…

Ik stond op en rende naar huis. Thuis aangekomen zag ik mijn moeder en mijn
zusje koran lezen… Ik keek ze aan en ze keken mij aan en zagen mij met rode
ogen huilend binnenkomen. Ik knielde voor mijn moeder en pakte haar handen
vast en kuste haar waardevolle handen… ik zei: "ow moeder vergeef mij,
vergeef mij, ik was zo dom dat ik niet naar jou luisterde maar naar de
saytan…. OW MAM VERGEEF ME!!" Ze aaide over mijn hoofd en zei: "ow mijn
zoon" en ze begon te huilen. Ik keek mijn zusje aan en omhelsde haar en gaf
haar een kus op haar voorhoofd. Ik vroeg hun mag ik meelezen, mag ik ook
voelen hoe mooi dat voelt?? En we zaten alledrie voor de koran en citeerden
de edele koran. Nu ik dit gevoel heb gevoeld is mijn ziel geruster en voel
me opnieuw geboren… Nooit meer zal ik deze weg verlaten NOOIT MEER!!! Nu kan
ik met rust doodgaan… Nu zullen mijn
tranen vallen voor ALLAH swt de barmhartige… En na een tijdje was ik zo
praktiserend geworden dat iedereen keek is dit Ahmed?? Ik gaf zelfs islam
lessen aan de jongeren… niks maar dan ook niks kon mooier zijn dan dit!!

LA * ILAHE * ILALLAH * MOEHAMEDEN * RESOEL * ALLAH

Ameen..

Ondankbaar

'Als het avond wordt, verwacht dan niet dat het weer ochtend wordt en als het ochtend wordt,verwacht dan niet dat het avond wordt. Als je gezond bent,moet je je op ziekte voorbereiden en als je leeft,moet je je op de dood voorbereiden'

Een verhaal waar ik kippenvel van kreeg

Het was weer vakantie... geen school, geen huiswerk … NIKS… nu kon ik uitgaan tot ’s avonds laat en niemand die wat kan zeggen… ik was zo blij … ik sta op neem een douche en doe mijn stoere kleren aan… ik moet er natuurlijk flitsend uitzien voor de dames…. Ik deed mijn haar in model en een lekkere geur…. En klaar was ik voor de VRIJHEID!! Ik pakte de sleutels van mijn vaders auto… ik keek in de woonkamer mijn zusje van 14 en mijn moeder verrichten het maghreb gebed…. Ik schudde mijn hoofd en deed de deur achter me dicht…. Ik stapte in de auto en ging mijn vriend ophalen…ik stond voor zijn deur en belde hem op zodat hij wist dat ik klaar stond…. Hij kwam als een bliksem naar beneden… En gaf elkaar de hand… "op naar de meiden" schreeuwde mijn vriend… ik deed de muziek op zijn hardst en het raam deed ik helemaal open, iedereen mocht meegenieten natuurlijk…. Elk meisje die we zagen gaven we een fluitje… ja wie zou dat niet doen in strakke broeken, topjes en rokjes…. Ze vragen er om en wij geven ze wat ze willen… later waren we bijna aangekomen bij een discotheek…. Mijn vriend stapte uit en ik ging verderop mijn auto parkeren… mijn vriend ging alvast de discotheek binnen…

Ik parkeerde mijn auto en hoorde iemand zachtjes Ahmed roepen… ik keek om en het was mijn buurjongen mijn vader en zijn vader zijn goede vrienden elkaar. Ik zei "heyy Mustafa, hoe gaat het". "El7amdulilah" zei Mustafa. Ik vroeg hem: "kom je mee, ik ga naar de discotheek" "Stagfurallah" zei hij "ik moet het ishaa gebed halen…"

"Hoe kan ik de oproep van Allah swt weigeren en jou oproep accepteren. Sorry, je laat me tussen twee dingen kiezen waarvan eentje mij niet kan helpen in het hiernamaals. Kom jij dan met mij mee naar de oproep van Allah swt???" "Nee man" zei ik "ik ga nooit naar de moskee en bidt niet ik ben nog jong en wil leven, ik ga wel naar de moskee als ik oud en getrouwd ben!" Opeens keek Mustafa buigend naar de grond en zei: "ow mijn broeder, wie zegt dat je morgen nog leeft, wie zegt dat je de kans krijgt om vergiffenis te vragen voor je zonden???" Mustafa zei toen: "moge Allah swt jou leiden Ahmed!" En hij liep naar de moskee. Ik keek een tijdje naar Ahmed die richting de moskee liep en keerde me om, om naar de discotheek te gaan…

Voordat ik aankwam zag ik mensen rennen naar de ingang… ik ging wat sneller lopen om te kijken wat er aan de hand was… ik zag binnen een drukte… Ik begreep niet wat er aan de hand was… ik vroeg aan iemand die naast me stond wat er was gebeurd… hij zei tegen mij er is iemand doodgegaan… Ik schrok en begon naar voren te lopen… Tussen die drukte wilde ik kijken wie het was die daar lag…. Tussen al die mensen ging ik naar voren… Ik keek… Ik keek SUBHANALLAH!!! Ik zag mijn beste vriend daar op de grond liggen….

Ik schreeuwde "MOHAMMED!!!" Ik knielde over hem heen en sloeg op zijn wangen maar ik hoorde niks… hij deed zijn ogen niet open hij ademde niet… ik stond helemaal te trillen hoe dit kon gebeuren… hoe? hoe? Een paar mensen probeerden mij te helpen, ze zeiden dat de ambulance zou komen… ze vertelden mij dat hij niet meer leefde ik schreeuwde: "nee, NEE, het kan niet, net was hij nog aan het lachen, net hadden we nog plannen gemaakt voor morgen. Het kan niet hij is nog zo jong… OW ALLAH!!" De ambulance kwam hem ophalen… En opeens was mijn vriend weg voor altijd opeens verdween hij uit mijn leven… shockend ging ik daar zitten hoe dit kon gebeuren… Opeens kwam een jongen naast me zitten en hij zei: "was dat jou vriend??" Ik antwoordde op een zachte toon: "ja". Hij zei: "ik zag je vriend drinken hij was zo blij hij schreeuwde door heel de discotheek heen van: ‘dit is leven drinken en feesten! Laten we uit onze dak gaan niemand kan ons tegenhouden!’ En opeens viel zijn glas uit zijn hand… hij hield zijn hart vast en viel op de grond… toen we naar hem renden ademde hij al niet meer, hij is gelijk doodgegaan aan een hartstilstand." Ik keek die jongen met open ogen aan… En dacht gelijk aan de woorden die ik paar uur eerder had gehoord van Mustafa: "Ow mijn broeder wie zegt dat je morgen nog leeft wie zegt dat je de kans krijgt om vergiffenis te vragen voor je zonden??? Moge Allah swt je leiden Ahmed."

Ik stond als een bliksem op en rende naar de brug. Een pijnlijke nacht met heel veel sterren en helemaal stil, niemand was nog te zien. Ik keek naar de hemel en een traan die wegglipte over mijn wang…. Opeens had ik alles door

Wie kon hem tegenhouden?? ALLAH

Wat zou jou niet redden?? DRINKEN EN FEESTEN

Wie gaat er allemaal dood? JONG EN OUD

Kon ik ook elk moment gaan?? JA

Ik schreeuwde: "ALLAHU AKABR! SUBHANALLAH! Hoe kon ik u oproepen weigeren, hoe kon ik u vergeten, hoe kon ik aan dit wereldse leven denken, hoe kon ik naar het slecht rennen en de goede verlaten, HOE KON IK DAT?" Ik viel op mijn knieën, keek met traanvolle ogen naar de Hemel. Met mijn handen in de lucht schreeuwde ik: "OW ALLAH VERGEEF ME VERGEEF ME" Uren lang bleef ik huilen op mijn knieën ik schaamde voor mezelf. Ik walgde van mezelf en aan alles wat ik heb gedaan. Wat moet ik nu doen hoe moet ik nu leven "OW ALLAH VERGEEF ME"

Zou hij me vergeven na alles wat ik heb gedaan?? Ik begon harder en harder te huilen. Niemand die mijn tranen kon tegenhouden, zelfs ik zelf niet. Ik stond op en keek naar de hemel en schreeuwde: "YA RABBIE U WEG IS MIJN LEVEN NU" Ik rende naar de moskee toe waar Mustafa heen ging. Ik kwam daar met traanvolle ogen aan. Ik bleef maar huilen ik bleef maar smeken om een vergiffenis. Aangekomen in de moskee was iedereen al weg, het was helemaal leeg. Ik keek naar de klok en over een half uur zou het fadjr gebed beginnen. Ik ging mijn woedoe verrichten en maakte me klaar voor het gebed. Langzamerhand kwamen de moslims voor het gebed… ik zat helemaal in het hoekje ik bleef maar huilen en wachten op het gebed… iedereen keek me aan omdat ze me nooit eerder hadden gezien... Opeens kwam een zachte stem en zei: "Ahmed…" Ik draaide mijn hoofd om en zag Mustafa, hij kwam naast me zitten en keek me verbaast aan. Ik barste in tranen en omhelsde Mustafa. Ik zei: "Ow mustafa, jouw woorden… Jouw woorden…SUBHANALLAH!!!" Mustafa zei: "Ow Ahmed, Mashallah, ik ben zo blij jou hier te zien, mashallah!!!" Het gebed begon en we stonden op om te bidden…

Na het gebed verliet iedereen de moskee. Ik bleef nog zitten. Ik bleef maar smeken ik bleef maar bidden: "OW ALLAH VERGEEF ME!!!" Van het huilen kon ik mijn ogen niet eens open doen… Opeens zag ik wat schijnen en deed mijn ogen langzaam open… een oude man die naast me stond hij zei tegen mij: "ow mijn kindje. Wat ben ik blij jou te zien op Allah swt weg… Mijn kindje niks in dit wereldse leven is beter dan Allah’s weg volgen…" En ik begon meer te huilen zonder te stoppen… Hij zei tegen mij: "Mijn kindje, blijf hoe je nu bent en Allah swt zal jou met het mooiste prijzen in het hiernamaals…" Buigend keek ik naar beneden en toen ik weer keek zag ik dat oude man niet meer… De imam kwam binnen ik vroeg hem: "Wie was die man die net hier binnen kwam??" De imam zei: "ik ben al een tijd bij de ingang en niemand is binnen gekomen. De rest is al 2 uur geleden vertrokken." De tranen kwamen als waterval naar beneden…

Ik stond op en rende naar huis. Thuis aangekomen zag ik mijn moeder en mijn zusje koran lezen… Ik keek ze aan en ze keken mij aan en zagen mij met rode ogen huilend binnenkomen. Ik knielde voor mijn moeder en pakte haar handen vast en kuste haar waardevolle handen… ik zei: "ow moeder vergeef mij, vergeef mij, ik was zo dom dat ik niet naar jou luisterde maar naar de saytan…. OW MAM VERGEEF ME!!" Ze aaide over mijn hoofd en zei: "ow mijn zoon" en ze begon te huilen. Ik keek mijn zusje aan en omhelsde haar en gaf haar een kus op haar voorhoofd. Ik vroeg hun mag ik meelezen, mag ik ook voelen hoe mooi dat voelt?? En we zaten alledrie voor de koran en citeerden de edele koran. Nu ik dit gevoel heb gevoeld is mijn ziel geruster en voel me opnieuw geboren… Nooit meer zal ik deze weg verlaten NOOIT MEER!!! Nu kan ik met rust doodgaan… Nu kan ik vertrekken naar mijn resoel… Nu zullen mijn tranen vallen voor ALLAH swt de barmhartige… En na een tijdje was ik zo praktiserend geworden dat iedereen keek is dit Ahmed?? Ik gaf zelfs islam lessen aan de jongeren… niks maar dan ook niks kon mooier zijn dan dit!!

LA * ILAHE * ILALLAH * MOEHAMEDEN * RESOEL * ALLAH

__________________
Allah swt heeft de vrouw speciaal gemaakt; HIJ gaf haar schouders, sterk genoeg om het leed van de wereld te dragen; zachte armen, om comfort te bieden; kracht, om bevallingen te doorstaan; doorzettingsvermogen, om voor vrienden en familie te kunnen zorgen; gevoel, zodat zij haar kinderen lief zal hebben. HIJ schiep haar uit een rib van de man, om zijn hart te beschermen. HIJ gaf haar ook een traan; die is van haar; zij kan het gebruiken wanneer zij dat nodig heeft.

Het meisje met haar engelen!

De verzen van de koran redt je overal!

Dit is een waargebeurd verhaal, waarbij je rillingen en kippevel krijgt over je hele lijf! lees het en je zult zien....


Een Arabische (islamitisch) meisje ging op een dag naar een feest bij haar vriendinnen. Ze bleef er tot dat ze klok slag 24.00 uur hoorde. Ze realiseerde dat het laat is geworden en wilde naar huis gaan, dat is ver van waar ze zit. Ze is geraadpleegd om met de bus naar huis te gaan hoewel de trein sneller is. Maar zoals jullie weten alle stations zitten vol met criminelen en moordenaars en zeker op dat tijdstip. Daar aangekomen probeerde ze rustig te blijven, en probeerde ze haarzelf te overtuigen dat er niets zal gebeuren. Dat meisje was een NIET gepractiserende moslimse. Zij koos ervoor om met de trein te gaan omdat die sneller is. Toen ze op de ondergrondse 'wacht lokaal' zat, ging er door haar hoofd allerlei enge verhalen, die 's nachts op dat statoin gebeurt zijn. Zij was alleen op dat lokaal, behalve die enige enge MAN, helemaal in het zwart gekleed. In het begin was ze bang voor die man, maar ze spaarde alle moed bij elkaar om rustig te blijven.De man kwam dichter en dichter naar haar toe tot hij juist voor haar stond. En toen begon ze wat Koran verzen die ze kende te reciteren.En ineens draaide die man zich en ging er van door. Ze bleef dat lezen totdat de trein kwam en ze er instapte om naar huis te gaan. Tot haar grootste schrik leest ze de volgende ochtend in de krant dat er op dezelfde station, waar ze gisteren was, 5 minuten na haar vertrek een meisje is vermoord en dat de dader aangehouden is.

Ze ging naar het politiebureau en ze vertelde aan de politie dat ze daar ook, 5 minuten voor het misdrijf was, ze vroeg aan de politie of ze de dader 1 vraag mocht stellen aan de man?

"Ze vroeg"; herken je mij? De man antwoordt: Ken ik jou dan? Zij zegt: Ik ben het meisje van gisteren op 't station ik was daar toen je voor me stond weet je nog?. En hij zei: Ja ik herken je. Vervolgens zegt zij: Waarom heb je mij dan niet vermoord in plaats van dat meisje? Daarop zei hij: Hoe kon ik je vermoorden, en als ik je vermoord had, wat zouden die TWEE GROTE MANNEN die links en rechts achter jou stonden met mij gedaan hebben??

" Zij die geloven, strijden voor de zaak van God, maar de ongelovigen strijden voor de zaak van het boze. Strijdt daarom tegen de vrienden van Satan; voorzeker, Satan's plan is zwak" .. Koran (4: 76)

Gedurende een gevecht, bevond Ali (een metgezel van de profeet Mohammed, vrede zij met hem), zich tegenover een ongelovige die hem gewelddadig aanviel. Ze waren alle twee moedige en sterke mannen, maar de ongelovige was geen tegenpartij voor Ali, die al snel op zijn borst zat om hem de genadeslag toe te dienen.

"Ik nodig je uit om de getuigen dat er geen god is behalve Allah en dat Mohammed de boodschapper van Allah is," zei Ali. "Accepteer de Islam en ik zal jouw leven sparen".
"Nooit", hijgde de ongelovige.
Ali hief zijn zwaard op en hij stond op het punt om deze op zijn vijand te laten neerdalen, toen de ongelovige hem in het gezicht spuugde.

Tot grote verbazing van de ongelovige, sprong Ali direct van zijn vijand af en liet zijn zwaard zakken.
"Ga weg", zei Ali, "Ik kan jou nu niet doden".
"Waarom deed je dat?" vroeg de ongelovige, "Je had me makkelijk kunnen doden".
"Ik vocht met jou, zuiver uit naam van Allah," antwoordde Ali, "maar toen je in mijn gezicht spuugde, maakte jouw belediging mij kwaad en als ik jou in boosheid had gedood, zou mij dat naar de hel hebben gebracht, dus had ik geen andere keuze dan om jou te laten gaan. Iemand te doden uit boosheid of uit wraak is geen teken van moed, maar een laffe daad."

Toen de ongelovige dit hoorde, was hij zo onder de indruk van Ali ’s eerlijkheid en zelfcontrole, dat hij direct de Islam aanvaardde.
"Ik getuig dat er geen god is dan Allah, en ik getuig dan Mohammed de boodschapper is van Allah".

__________________
Allah swt heeft de vrouw speciaal gemaakt; HIJ gaf haar schouders, sterk genoeg om het leed van de wereld te dragen; zachte armen, om comfort te bieden; kracht, om bevallingen te doorstaan; doorzettingsvermogen, om voor vrienden en familie te kunnen zorgen; gevoel, zodat zij haar kinderen lief zal hebben. HIJ schiep haar uit een rib van de man, om zijn hart te beschermen. HIJ gaf haar ook een traan; die is van haar; zij kan het gebruiken wanneer zij dat nodig heeft.

VERHALEN
Profeet Ibrahiem(as) en Isma'iel(as)

Mekka ligt in een van de warmste en droogste streken van de wereld, de tegenwoordige Saudi Arabië. In die stad die ook wel de "Moeder van de Steden" wordt genoemd, bevindt zich de Ka`ba, Bayt'ullah al Haram (Geheiligd Huis van Allah), het hart van de Islam, die op een zwarte kubus lijkt.

De Ka`ba is door de eerste mens en de eerste profeet, Adam (as) gesticht. Het is het eerste gebedshuis dat ooit door de mensen is gebouwd. Het is door de zondvloed, die in de tijd van Nûh (as) op aarde woedde, verwoest. Ibrahiem (as) en zijn zoon Isma`il (as) hebben het op dezelfde plaats herbouwd. En vanaf die tijd was het herhaaldelijk in dezelfde vorm, plaats en afmeting hersteld.

Ka`ba was vanaf Ibrahim (as) het pelgrimsoord van de Arabieren, die Allah, de Enige Godheid, kwamen aanbidden, en tawâf (zeven rituele omgangen) om haar heen uitvoerden. Langzamerhand veranderden de mensen het geloof van Ibrahim (as). In plaats van Allah te aanbidden, vereerden zij allerlei afgodsbeelden tijdens hun Hadj (pelgrim). Daarom zou Allah Zijn laatste profeet sturen om deze afgodsbeelden te vernietigen.

In de noord-west hoek van de Ka`ba is de "Hadjar al Aswad" (Zwarte Steen). Deze steen was uit het paradijs gevallen en het werd door Djibriel (as) aan Ibrahim (as) en zijn zoon Isma`il (as) gebracht. Toen zij de Ka`ba herbouwden, hebben zij deze steen in de Ka`ba ingemetseld om het begin van de tawâf aan te geven. Oorspronkelijk was "Hadjar al Aswad" melk wit, maar door de zonden van de pelgrims, die hem hebben gekust en aangeraakt om vergiffenis te vragen aan Allah, is hij zwart geworden.

Vlakbij de Ka`ba is de waterbron Zamzam gegraven. Toen Isma`iel (as) en zijn moeder Hadjar (raha) in de woestijn waren achter gelaten door Ibrahiem (as), ontsprong uit de grond water waar nu de waterbron Zamzam ligt.

Hieronder volgt het verhaal hierover.

De eerste vrouw die een lange jurk droeg was de moeder van Isma`iel (as), de tweede vrouw van Ibrahiem (as), Hadjar (raha). Ze droeg lange jurken om haar voetsporen te verbergen van de eerste vrouw van Ibrahiem (as) Sâra (raha). Omdat Haadjar (raha) een kind had en Saara (raha) niet, was ze erg jaloers op haar.

Nadat Ibrahiem (as) getrouwd was met Haadjar (raha), werd hun kind Isma`iel (as) geboren. Ibrahiem (as) bracht haar en de zuigeling Isma`il (as) van Shaam (een stad in Syrië) naar Mekka. Hij zette Haadjar (raha) en Isma`iel (as) af op de plek waar nu Ka`bah staat, onder een grote boom net boven de waterbron Zamzam, op de hoogste plaats in Masdjied (moskee).

In die tijd woonde er niemand in Makka. Er was hier zelfs geen water. Zo heeft Ibrahiem (as), moeder en zoon hier achtergelaten. Hij liet hen een leren zak gevuld met dadels en een kruik gevuld met water achter. Daarna ging hij huiswaarts, naar Saara (raha) terug.

Isma`iel (as)s moeder volgde hem, en zei: "O, Ibrahiem (as), waar ga jij naar toe?. Laat je ons in dit eenzame vallei achter, waar noch gezelschap noch een teken van leven is?".

Hoewel ze dit meerdere malen herhaalde, keek Ibrahiem (as) niet meer naar haar om.

Tenslotte zei Haadjar (raha) : "Heeft Allah jou bevolen om ons hier achter te laten?".

Ibrahiem (as) antwoordde: "Ja, Allah heeft het mij bevolen".

Daarop zei Haadjar (raha): "Als dat zo is, dan zal Allah ons niet verwaarlozen. Hij zal ons beschermen en behoeden".

En ze keerde terug naar haar zoontje.

Ibrahiem (as) liep verder. Toen hij de Thaniyyah, een plaatst boven Makkah, bereikte, konden zijn vrouw en zijn zoon hem niet meer zien. Hij stopte en draaide zijn gezicht in de richting van de Ka`bah, hief zijn handen in de lucht en zei het volgende smeekbede (du`ah):

"O onze Rabb,ik heb enkelen van mijn nakomelingen (Isma`iel en zijn nakomelingen) in een vallei zonder gewas bij Uw Heilige Huis, Ka`bah in Makkah, laten wonen, onze Rabb, om de salaat te verrichten. Stem de harten van sommige mensen gunstig voor hen en voorzie met vruchten in hun levensbehoeften; misschien zullen zij dank betuigen" (Nederlandse betekenis van Soerati Ibrahiem (14)/37)

Isma`iel (as) moeder gaf haar zoon Isma`iel (as) de borst en ze dronk zelf water uit de kruik. Toen de kruik leeg was, kreeg Haadjar (raha) en haar zoon dorst. Haadjar (raha) keek toe hoe het kind door dorst kreunend in het zand rolde. Ze liep een eind weg omdat ze het niet langer kon verdragen om toe te zien hoe haar zoontje leed van de dorst. Ze zag dat de berg Safaa het dichtstbijzijnde berg was rondom de Ka`bah. Ze beklom de top van de berg Safaa en keek de gehele vallei rond om te zien of er iemand was die haar kon helpen. Maar ze zag niemand. Daarna daalde ze van de berg Safaa af. Toen ze de vallei bereikte, waar haar zoontje lag, tilde ze haar rok op om niet erover heen te struikelen en begon te rennen als iemand die in angst en nood verkeert. Ze stak de vallei over en beklom de top van de berg Marwa. Daar hield ze halt en ze keek weer uit naar iemand die haar kon helpen. Maar zij zag daar ook niemand. Zo liep ze zeven maal van Safaa naar Marwa.

De Profeet zei: "Dit is de reden waarom mensen, die Hadj verrichten, Sa`ay (hard lopen) tussen de bergen Safaa en Marwa".

Toen ze uiteindelijk de berg Marwa voor de zevende maal opklom, hoorde ze een stem.

Ze zei tegen zichzelf: "Stil, luister goed".

Ze luisterde nog aandachtiger. Ze hoorde de stem net als de eerste maal. Daarop zei ze: "Ik heb uw stem gehoord. Als u in staat bent ons te helpen, help ons dan".

Op dat moment zag ze een engel (Djibriel (as) op de plaats van de Zamzam bron. De engel sloeg met zijn hiel of met zijn vleugels op de grond en er kwam water uit de grond. De persoon die Haadjar (raha) hoorde was dus Djibriel (as). Om te zorgen dat het water niet alle kanten op zou gaan, maakt Haadjar (raha) een dammetje rond de bron om het water vast te houden. Terwijl ze het dammetje maakte, vulde ze ondertussen haar kruik met water en het water stroomde uit de grond.

De Profeet zei: "Moge Allah Isma`iels (as) moeder Haadjar (raha) genadig zijn. Als zij de bron Zamzam gelaten had zoals het was, dus geen dammetje eromheen had gemaakt, of als ze niet haar kruik met water had gevuld, dan zou Zamzam een vloeiend rivier geworden zijn".

Haadjar (raha) dronk van het water. Het werd melk voor Isma`iel (as).

De engel zei tegen Haadjar (raha) : "Wees niet bang dat jullie verwaarloosd zullen worden, dus jullie zullen niet omkomen van honger, dorst of iets anders. Want het plek waar je staat is de plaats van Baytullaah (Allah's Huis: Ka`bah). Dat huis zal door hem en zijn vader (Ibrahiem (as) gebouwd worden. Allah zal Zijn mensen niet verwaarlozen".

In die tijd was Ka`bah gelegen op een verhoogd stuk land, zoals een heuvel. Door overstromingen is de rechter en linker zijde van Ka`ba uitgehold.

Toen Haadjar (raha) en haar zoon onder deze omstandigheden daar verbleven, kwam een caravaan met een groep mensen van de stam Djoerhoem langs. Ze kwamen langs de weg van Kadaa en ze sloegen onder Makkah hun kampen op. Daar zagen ze een vogel heen en weer vliegen en ze zeiden: "Deze vogel moet boven een waterbron rondcirkelen. Aangezien we al vaker in deze vallei komen, weten we zeker dat er hier geen water is".

Ze stuurden één of twee mannen erop af, die de waterbron ontdekten. Ze kwamen terug om hen van het water te vertellen. Daarop vertrokken ze allemaal naar het water toe.

Isma`iels (as) moeder zat vlakbij de Zamzam bron.

Ze vroegen haar: "Mogen we onze kamp naast uw tent opslaan?".

Haadjar (raha) antwoordde: "Ja, jullie mogen ook van het water drinken, maar jullie mogen het water niet in jullie bezit nemen, het water blijft in mijn bezit".

Ze gingen daarmee akkoord.

De Profeet zei: "Isma`iels (as) moeder was blij met de gehele situatie, want ze hield van menselijk gezelschap".

Zo vestigden ze zich in Mekkah en omgeving. Ze lieten hun gezinnen en families overkomen. Ze bouwden daar huizen. Weldra ontstond in Makkah een nieuwe beschaving.

Zo nu en dan bezocht Ibrahiem (as) zijn vrouw en zoon.

Toen Isma`iel (as) zover was dat hij met zijn vader Ibrahiem (as) mee kon gaan, zei Ibrahiem (as): "Mijn zoon, ik heb in mijn slaap gezien dat Allah mij beveelt dat ik je zal moeten offeren. Zie eens wat jij ervan vindt. Isma`iel (as) was zijn enigste zoon. Hij wilde Isma`iel (as) al voorbereiden voor wat er zou gaan gebeuren. Hoewel Isma`iel (as) nog erg jong was wilde zijn vader zijn geduld en gehoorzaamheid aan Allah en aan hem beproeven.

Isma`iel (as) zei: "Mijn vader, doe wat Allah je bevolen heeft. Je zult merken dat ik, als Allah het wil, iemand ben die geduldig is. Want ik weet dat Allah mij hiervoor zal belonen.

Isma`iel (as) had inderdaad zijn belofte gehouden. Zij hadden zich beiden aan Allahs wil overgegeven.

Ibrahiem (as) had Isma`iel (as) op zijn voorhoofd had neergelegd, om niet naar zijn gezicht te hoeven kijken als hij hem zou offeren. Hij zou anders medelijden kunnen krijgen en een fout maken. Hoewel zijn mes erg scherp was wilde het toch niet in Isma`iel (as) snijden.

Daarop riep Allah hem: "O Ibrahiem, jij hebt de droom doen uitkomen. Zo beloont Allah hen die goed doen".

Dit was duidelijk een beproeving, die Ibrahiem (as) en Isma`iel (as) hadden het doorstaan. En Allah gaf hem een geweldig offer, een ram, in de plaats. En Allah liet voor hem een goede naam bij het nageslacht na. Uit het nageslacht van Isma`iel (as) is Rasoeloellah voortgekomen.

Isma`iel (as) was een flinke jonge man geworden en leerde Arabisch van de Djoerhoem stam. Hij groeide op onder hen en weldra was bij iedereen geliefd. Iedereen was verbaast over zijn nobelheid. Toen Isma`iel (as) de leeftijd bereikte om te trouwen, lieten ze Isma`iel (as) met één van hun dochters trouwen.

Na het overlijden van Isma`iel (as) moeder en zijn huwelijk, kwam Ibrahiem (as) zijn gezin, die hij daar achter gelaten had, opzoeken. Maar hij trof Isma`iel (as) niet thuis aan. Ibrahiem (as) vroeg zijn vrouw naar hem.

Zijn vrouw antwoordde: "Hij is weggegaan ons in ons levensonderhoud te voorzien".

Isma`iel (as) was misschien op jacht of handeldrijven op de markt. Vervolgens vroeg Ibrahiem (as) : "Hoe is jullie bestaan en jullie omstandigheden waarin jullie leven ?".

Ze klaagde over hun gezinsleven en zei: "We leven in armoede en ellende. En we verkeren in erbarmelijke omstandigheden".

Ibrahiem (as) zei tegen haar: "Wanneer je man thuis komt, breng dan mijn salaam over en zeg hem dat hij de drempel van zijn deur moet veranderen".

Toen Isma`iel (as) thuis kwam, bemerkte hij aan de geur in zijn huis dat zijn vader wel eens langs gekomen zou kunnen hebben, daarom vroeg hij zijn vrouw: "Is er iemand bij ons thuis geweest ?".

Ze antwoordde: "Ja, zo en zo'n oude man kwam langs en hij vroeg naar jou. Ik heb toen gezegd dat je weg was gegaan ons in ons levensonderhoud te voorzien. Hij vroeg hoe ons bestaan was. Ik zei dat wij in ellende en armoede verkeerden.

Hij vroeg: "Gaf hij nog enig advies of liet hij een boodschap voor mij achter ?".

Ze antwoordde: "Ja, hij zei mij de salaam aan jou over te brengen en je te zeggen de drempel van je deur te veranderen".

Isma`iel (as) zei aan zijn vrouw: "Die oude man was mijn vader en hij heeft mij opgedragen dat ik van jou moet scheiden. Je bent nu vrij om naar je ouders te gaan".

Isma`iel (as) scheidde van haar en trouwde een andere vrouw uit de stam van Djoerhoem.

Ibrahiem (as) bezocht zijn zoon en zijn gezin niet voor zolang als Allah het wilde. Opnieuw trof hij Isma`iel (as) niet thuis aan. Hij kwam naar zijn nieuwe vrouw en vroeg haar naar hem.

Zijn vrouw antwoordde: "Hij is weggegaan ons in ons levensonderhoud te voorzien".

Vervolgens vroeg Ibrahiem (as) : "Hoe is jullie bestaan en jullie omstandigheden waarin jullie leven ?".

Ze antwoordde: "We leven gelukkig in welvaart en harmonie. En ze prees Allah.

Hij vroeg verder: "Wat eten jullie?".

Ze antwoordde: "Vlees".

Hij zei: "Wat drinken jullie?".

Ze antwoordde: "Water".

Daarop deed Ibrahiem (as) de volgende du`ah: "O Allah, zegen hun vlees en water".

De Profeet zei: "In die tijd werd er geen graan verbouwd in Makkah. Men at alleen vrees van de jacht. Want als zij graan hadden verbouwd dan had Ibrahiem (as) ook du`ah gedaan voor het zegenen hiervan".

Het komt door de du`ah van Ibrahiem (as) dat niemand behalve de bewoners van Makkah alleen van vlees en water kunnen leven, hoewel dat niet het geval is met andere warme plaatsen.

Ibrahiem (as) zei tegen haar: "Wanneer je man thuis komt, breng dan mijn salaam over en zeg hem dat hij de drempel van zijn deur goed moet houden". En hij keerde terug naar Shaam.

Toen Isma`iel (as) thuis kwam, bemerkte hij aan de geur in zijn huis dat zijn vader wel eens langs gekomen zou kunnen hebben, daarom vroeg hij zijn vrouw: "Is er iemand geweest?".

Ze antwoordde: "Ja, een goed uitziend oude man is hier geweest". Zij prees Ibrahiem (as), en ze voegde hieraan toe: "Hij vroeg naar jou. Ik heb toen gezegd dat je weg was gegaan ons in ons levensonderhoud te voorzien. Hij vroeg hoe ons bestaan was. Ik zei dat wij gelukkig in harmonie leefden.

Hij vroeg: "Gaf hij nog enig advies of liet hij een boodschap voor mij achter ?".

Ze antwoordde: "Ja, die geëerde oude man zei mij de salaam aan jou over te brengen en je te zeggen de drempel van je deur goed te houden".

Isma`iel (as) zei aan zijn vrouw: "Die oude man was mijn vader. Jij bent de drempel van mijn deur. En hij beval mij jou goed te behandelen en goed met jou op te schieten.

Ibrahiem (as) bleef weg zolang als Allah het wilde. Toen hij na enige tijd in Makkah terug kwam zat Isma`iel (as) onder een grote boom, nabij de Zamzam bron, bezig zijn pijlen scherp te snijden. Toen hij zijn vader zag, stond hij op en liep naar hem toe. Ze begroetten, omhelsden en kusten elkander zoals een vader doet met zijn zoon of een zoon doet met zijn vader.

Ibrahiem (as) zei tegen hem: "O Isma`iel (as) , Allah heeft mij een bevel gegeven".

Isma`iel (as) zei: "Doe wat uw Rabb u heeft bevolen te doen".

Hij zei: "Maar je moet me erbij helpen?".

Isma`iel (as) zei: "Ik zal u op alle mogelijke manier helpen".

Ibrahiem (as) zei: "Allah heeft mij bevolen hier een Huis te bouwen.

En hij wees naar een heuvel die hoger was dan het land erom heen.

Toen plaatste Ibrahim (as) en Isma`iel (as) de fundering van de Qa`bah en trokken de muren op. Isma`iel (as) haalde de stenen en Ibrahiem (as) metselde. En zo werden de muren van het Huis hoger opgetrokken. Isma`iel (as) bracht de steen en plaatste deze voor Ibrahiem (as), op een plaats die nu bekend staat als Maqaam-i Ibrahiem, zodat hij hierop kon staan en kon doorgaan met het bouwen. Terwijl Isma`iel (as) hem de stenen overhandigde metselde Ibrahiem (as) . Toen het gebouw voltooid was zeiden ze het gebed, du`a: "Onze Rabb aanvaard dit van ons, want U bent de Alhorend, de Alwetend" ( Nederlandse betekenis van Soerati'l Baqarah: 2/127). Djibriel (as) leerde hen hoe ze de Hadj moesten verrichten.

Wa'l hamdulillaahi Rabbi'l `aalamien