"Het verhaal van Zuster Kat Fael." Of hoe een gevonden poezennestje nog goed terecht komt! (klik op bovenstaande foto) ---------------------
Growing old is mandatory. Growing up is optional. ----- Ouder worden is onvermijdelijk. Volwassen worden niet!
Als je op de groene button klikt kom je op de site van het baby-poezen-opvangcentrum van "Den Dierenvriend". Hét adres om een jonge poes te adopteren! Ga eens kijken en zeg het voort aan andere dierenvrienden aub!
Zoek je een speciaal onderwerp waarover ik ooit iets schreef? Tik dan hieronder een trefwoord in!
Zoeken in blog
Klik op het envelopje om mij een mailtje te sturen
We don't stop playing because we get old... We get old because we stop playing! -------------- We stoppen niet met te spelen omdat we oud worden... We worden pas oud als we stoppen met spelen!
Je kan maar 1 week tegelijk bekijken op mijn blog. Anders gaat het te traag open. Wil je zien wat er vorige week op stond? Klik dan op de data hier onder!
In elke 50-plusser zit een verbijsterde teenager die zich afvraagt wat er gebeurd is.
Leonardo da Vinci (1452-1519)
Italiaans kunstenaar
Als ik in de hemel kom, dan wil ik
daar graag een kat op schoot hebben.
Jan Wolkers (°26-10-1925)
Nederlands schrijver en columnist.
Katten haten dichte deuren; het
maakt niet uit aan welke kant ze staan. Als ze buiten zijn willen ze naar binnen, en
als ze binnen zijn willen ze naar buiten.
Lilian Jackson Braun (1916)
Amerikaans schijfster
Laten we eerlijk blijven; de meesten van ons
vinden het wel leuk als onze katten een tikje gemeen zijn. Ik zou me in ieder geval niet echt op mijn
gemak voelen in het gezelschap van een kat die in huis rondliep met een heilige
uitdrukking op zijn snuit.
Beverly Nichols (1898-1983) Engels
Schrijfster
Eén kat
leidt tot de volgende.
Anoniem
Katten bereiken
moeiteloos wat wij mensen niet kunnen: door het leven gaan zonder lawaai te
maken. Ernest Hemingway (1898-1961) Amerikaans
schrijver
Er zijn twee
manieren om de ellende te ontvluchten: muziek en katten. Albert Schweitzer (1875-1965) Theoloog,
filosoof en dokter.
Katten schijnen uit te gaan van het principe
dat het nooit kwaad kan om te vragen wat je
wilt.
Anoniem
Katten zijn
delicate wezens en ze kunnen de meest uiteenlopende kwalen krijgen, maar ik ben
nog nooit een kat tegengekomen die aan slapeloosheid
leed. Joseph Wood Krutch(1893-1970)
Amerikaans schrijver
Als u in een
gracht valt kunt u best angstig miauwen, want een kat willen we wel eens
redden. Toon
Verhoeven
Lang geleden werden de katten als goden
gezien. Dit zijn ze nooit vergeten.
Anoniem
Cat Proverbs
You will always be lucky if you know how to make friends with
strange cats. Colonial
In a cat's eye, all
things belong to cats. English
No matter how
much cats fight, there always seems to be plenty of kittens. Abraham Lincoln
Dogs come when they're called; cats take
a message and get back to you later. Mary
Bly
There are two means of refuge from the
miseries of life: music and cats. Albert
Schweitzer
Settling a dispute through the law is like losing a cow
for the sake of a cat. Chinese
A cat goes to a
monastery, but still she remains a cat. Congolese
The cat is a saint when there are no mice
about. Japanese
The cat is a lion to the
mouse. Albanian
A house without either a cat or
a dog is the house of a scoundrel. Portuguese
The kind man feeds his cat before sitting
down to dinner. Hebrew
Handsome cats and fat
dung heaps are the sign of a good farmer. French
Beware of people who dislike cats. Irish
Who cares well for cats will marry as happily as
he or she could ever wish. French
An old cat
will not learn how to dance. Moroccan
A cat
will teach her young ones all the tricks, except how to jump backwards. Netherlands Antillean
When the mouse laughs at the cat,
there's a hole nearby. Nigerian
As every cat
owner knows, nobody owns a cat. Ellen Perry
Berkeley
If you play with a cat, you must not mind her
scratch. Yiddish
To live long, eat like a cat,
drink like a dog. German
A cat has nine lives;
for three he plays, for three he strays, and for the last three he
stays. English-American
A cat with a straw tail
keeps away from fire. English
Those that
dislike cats will be carried to the cemetery in the rain! Dutch
After dark all cats are leopards. Native American (Zuni)
If stretching were wealth, the
cat would be rich. African
One should not send
a cat to deliver cream Yiddish
The cat--moon
eats the gray mice of night. Western
Europe
When the cat's away, the mice will play. Western Europe
It's for her own good that the cat
purrs. Irish
Cats don't catch mice to please
Khoda(God). Afgani
Fat cats and thin birds can
share a yard, but thin cats and fat birds no way! Rosicrucian
Like the cat in the tree, getting caught up
in the chase can leave us in an awkward place. Rosicrucian
The cat laps the moonbeams in the bowl of
water, thinking them to be milk. Zen Saying
If
men were now to turn their hostility towards the cat, it would not be long
before the domestic cat became a wild animal. Nigeria
In even a cat the Buddha-nature exists. Japanese Buddhist
It is useless to show the gold piece
to a cat. Zen Saying
Nature breaks through the
eyes of the cat. Irish
It's a brave bird that
makes its nest in the cat's ear. Hindi/Indian
A
rat who gnaws at a cat's tail invites destruction. Chinese
He who does not feed his cat will feed rats.
Dogs are
dogs, but cats are people.
When the cat and mouse agree, the grocer is ruined. Iranian
Beware of the cat that licks from the front but claws from
behind. Old English Proverb
A trapped cat becomes a lion. Old English
Proverb
Life's like cat vomit; if you don't clean it up right away,
you're going to step in it. Xnterna
Drowsing, they take the noble attitude of a great sphinx, who,
in a desert land, sleeps always, dreaming dreams that have no end. Charles Baudelaire
Of all God's creatures, there is only
one that cannot be made slave of the leash. That one is the cat. If man could be
crossed with the cat it would improve the man, but it would deteriorate the
cat. Mark Twain
One cat just leads to another. Ernest
Hemingway
The cat is nature's beauty. French
The dream of cats is all mice. Egyptian
I have studied many philosophers and many cats. The wisdom of
cats is infinitely superior. Hippolyte Taine
No heaven will not ever Heaven be; unless my cats are there to
welcome me. Scottish
Dogs see people as companions; cats see people as staff.
It is better to feed one cat than many mice. Norwegian
The cat does not negotiate with the mouse. Robert K. Massie
You see, the wire telegraph is a kind of a very, very long cat.
You pull his tail in New York and his head is meowing in Los Angeles. Do you
understand this? And radio operates exactly the same way: you send signals here,
they receive them there. The only difference is that there is no cat. Albert Einstein
When the cat is not home, the mice will dance on the
table. Dutch
When a Cat adopts you there is nothing to be done about it
except put up with it until the wind changes. T.S.
Eliot
A cat in her house has the teeth of a lion. Somali
A kitten can catch only a baby mouse. Ghana
The naming of cats is a difficult matter. It isn't just one of
your holiday games. You may think at first I'm mad as a hatter when I tell you a
cat must have three different names... T.S. Eliot
I love cats because I enjoy my home; and little by little, they
become its visible soul. Jean Cocteau
God is really only another artist. He invented the giraffe, the
elephant and the cat. He has no real style, He just goes on trying other
things. Pablo Picasso
The man who carries a cat by the tail learns something that can
be learned in no other way. Mark Twain
What greater gift than the love of a cat? Charles Dickens
Katten laten pootafdrukken achter op je hart. Uit "Citaten voor een katten liefhebber."
Het begrip rust komt tot uiting in een zittende kat. (Jules Renard)
Het enige mysterie aan katten is waarom ze ooit besloten hebben huisieren te worden. (Compton Mackenzie)
Als een een hond op je bed springt, doet hij dat omdat hij graag bij je wil zijn. Als een kat op je bed springt, doet ze dat omdat ze je bed zo lekker zacht vindt. (Alisha Everett)
Het is onmogelijk om niet vertederd te raken bij de aanblik van een of meer kittens. (Cynthia E. Varnado)
De kat zou's mans beste vriend kunnen zijn, maar ze zou zich nooit verlagen om dat toe te geven.
Probeer nooit koppiger te zijn dan een kat. (Ropbert A Heinlein)
Laat iets van de rust van een kat op mij overgaan. (David Harold Rowbothom)
Je bent pas iemand als je door een kat bent genegeerd.
Katten : net zo soepel als hun schaduw, de wind krijgt geen vat op ze.
Ze glippen slank en stil, door spleten, kleiner dan zijzelf. (A S J Tessimond)
Het verschil tussen katten en honden is dat honden komen als ze geroepen worden, terwijl katten een boodschap aannemen en later contact opnemen.
Ik meen het oprecht als ik zeg dat ik van katten hou... Een kat is een dier dat meer menslijke gevoelens heeft dan de meeste andere dieren. (Emily Bronte)
Vrouwen en katten doen waar ze zin in hebben, en mannen en honden kunnen daar maar beter mee leren leven. (Alan Holbrook)
Eén reden waarom kattenliefhebbers volgens mij katten bewonderen, is hun superioriteitsgevoel. Het lijkt alsof ze overal een meester in zijn, ongeacht wat ze doen of pretenderen te doen. Zelden zie je een kat die in verlegenheid verkeert. Ze hebben geen geweten, en ze hebben nooit ergens spijt van. Misschien zijn we stiekem jaloers op ze. (Barbara Webster)
Katten zijn bedoeld om ons te leren dat niet alles in de natuur een functie heeft.
Als je de beste zitplaats in huis wilt, zul je de kat moeten verplaatsen.
Katten zijn slimmer dan honden. Je krijgt acht katten nooit zo gek dat ze een slee door de sneeuw gaan trekken. (Jeff Valdez)
Onlangs heeft iemand me een schattig katje gegeven... en nu is het katje van mening dat iemand mij aan hem heeft gegeven. (Evelyn Underhill)
Het viel als snel op dat de kat nergens te bekennen was als er iets gedaan moest worden. (George Orwell)
Katten die een goed tehuis hebben, zijn eraan gewend dat er de hele tijd tegen hen wordt gepraat. (Lettice Cooper)
Van alle schepselen Gods is er maar 1 dat zich niet laat onderwerpen. Dat is de kat. Als de mens gekruist zou kunnen worden met de kat, zou dat voor de mens een verbetering betekenen, maar voor de kat een verslechtering. (Mark Twain) Katten zijn net als mannen : enorme charmeurs. (Walter Savage Landor)
Het is nauwelijks te geloven, maar sommige mensen beweren dat hun katten bijna menselijk zijn - en dat bedoelen ze dan als een compliment.
Wat katten het belangrijkst vinden aan mensen is niet hun vermogen om voedsel te produceren (want dat vinden ze vanzelfsprekend), maar hun amusemenstwaarde. (Geoffrey Household)
Ik zou een kat nooit kunnen kwetsen, ook al kan ik tegen mensen soms ronduit agressief zijn. (A.L. Rowse)
Geen huis is compleet zonder het getrippel van kleine kattenpootjes.
Is het niet prachtig hoe katten vrienden kunnen maken en mensen kunnen beïnvloeden zonder ook maar ooit een boek te lezen.
De kat heeft honger als zij met een broodkorst genoegen neemt. Katten zijn mysterieuze wezens. Er gaat meer in die hersentjes om dan we beseffen. (Sir Walter Scott)
Als ik met mijn kat speel, dan is het niet echt duidelijk of ik me nu met haar amuseer, of zij met mij. (Michel Eyquem De Montaigne)
Mijn poezenverhalen vinden jullie door in de linkerkolom op de foto van de betreffende poes te klikken. En als je op "Poezenstrips" klikt kan je lezen wat mijn poezen onderling allemaal zitten te roddelen... Mijn reisverhalen van Thailand, Egypte en Noorwegen staan ook in de zijkolom. "Mijn Jeugdherinneringen" beschrijven de jaren 60 in Antwerpen. Veel plezier!
08-03-2007
Een romantisch ontwaken...
Verboden te lezen door niet-dierenliefhebbers
Eergisterennacht heb ik alweer totaal niet kunnen slapen. Ik heb dan maar van de nood een deugd gemaakt en ben verder in mijn oude fotodozen gedoken en heb nog wat jeugherinneringen opgeschreven. Om 9u 's morgens viel ik bijna van mijn bureaustoeltje van moeheid. De katten liepen hier al lang vrolijk in mijn Hobbithol rond en hadden hun ontbijtje al ongewoon vroeg achter de kiezen. Ik ging dus even op mijn bed liggen, in de hoop van toch even een uiltje te kunnen knappen.
Het is bij ons nooit een gewoonte geweest dat de poezen op de slaapverdieping kwamen en zeker niet in bed. Niet alleen om hygiënische redenen, maar vooral omdat ge met 5 stuks katten en 2 volwassen personen wel al een héél groot bed zou moeten hebben om zelf nog aan slapen toe te komen. Sinds ik mijn hobbitholletje heb - waar ik ook dat heerlijk "zitbed"-achtig iets in geknutseld heb naast mijn bureautje - ken ik dat zalige genoegen dus ineens wel. En wat is er heerlijker, als ge even moe bent en gaat liggen, dat één van uw knuffels zich in uw arm nestelt?... Of als 't een erge koppijndag is, en ge trekt u terug uit de helse wereld, en uw beestjes komen u troosten en ge voelt u helemaal niet meer zo alleen. Dan zijt ge toch al voor de helft genezen door hun gespin?... Maar sinds vanmorgen weet ik echter weer waarom ons ma altijd zei : "Aan alle voordeel zit een nadeel, dat zult ge later nog wel merken..."
Phineas legde zich zoals steeds aan de trapkant van mijn bed. Hij wil altijd de totale controle uitoefenen wie er bij op dat bed komt liggen want hij vind dat blijkbaar zijn eigen territorium. ('k Ben al heel blij dat ik er nog bij mag komen liggen!) Ming ligt dan veilig rechts aan de raamkant, zo ver mogelijk uit Phineas zijn buurt. En Tabitha duikt lekker mee onder het donsdeken.
Ondanks het feit dat ikzelf, als dikke bobbel, tussen Ming en hem lag, werd Phineas toch weer razend van jaloezie en zette zijn "Chinese-opera"-stem op. (Als hij lichtjes geïrriteerd raakt dan krijst hij dat horen en zien vergaat. Omdat hij doof is heeft hij geen benul van zijn uitzonderlijk stemvolume.)
Ik duwde Ming dus veiligheidshalve nog verder uit zijn buurt en legde hem vlak naast mijn hoofdkussen, gaf Phineas eens flink naar zijn vijs, en de rust was hersteld. En o wonder, ik werd in slaap gewiegd door het gespin van 3 poezen in "close harmony"... Zalig! Tot mijn Ming me twee uur later op hoogst romantische wijze wekte...
In mijn droom hoorde ik plots : "Wok!... Wok!... Wok! Wokwokwok!!!". Ik schrok wakker, opende mijn ogen en zag mijn geliefd Mingske, met een gestrekt nekske, vlak voor mijn neus, alle moeite van de wereld doen om een haarballeke over te geven... Razendsnel heb ik dan mijn kopkussen onder zijn muiltje gehouden om de schade te beperken, zodat ik toch niet al mijn pas ververst beddegoed moest gaan wassen... Enfin, ik ben al heel blij dat ik wakker geworden ben, voor 't zelfde geld had ik nu met een haarbal in mijn oor of neus gezeten...
Voor de mensenliefhebbers : Nee. Ik heb daarna niet meer geslapen en ben dus nog altijd doodmoe. Voor de dierenliefhebbers : Ja. Wees gerust, Mingske is van zijn haarballeke af, voelde zich daarna opperbest en sliep rustig verder.
De volgende strip is speciaal opgedragen aan mijn geliefde beestjes. Want ze blijven toch echt wel een onuitputtelijke bron van inspiratie voor me
PS. Als de foto's niet zichtbaar worden en ge ziet enkel een rood kruiske, zet uw cursor dan op dat kruiske, klik op de rechtermuisknop en druk op "afbeelding weergeven" dan gaan ze open. Dat heb ik zelf ook nog niet zo lang geleden ontdekt Altijd bereid om mijn nieuwe ontdekkingen op pc-gebied met u te delen nietwaar!
Laatste kans! Komaan, nu moet iedereen het toch herkennen?... Zaterdag plaats ik de oplossing! Viva, Luk, Marleen, Andromeda, Vifke en Fernanda, Steven, Francois, Corry V., Vera, Maria, Ritje, Paul, Thea, Speelster, Jan, Cooltje, Rikavensis, Ingrid, Loulou, Lange Lou, Dolfijn, Chrisje, Opapat, Ryntje, Mare, Franske en Yvette zijn er ook uit geraakt!
Zie eens wat een, letterlijk, "schitterend" cadeautje Ritje van http://blog.seniorennet.be/ritje/ voor me gemaakt heeft! Maar ja, zij is dan ook een echte artieste met de pc. Daar kan ik nog een "puntje aan zuigen" zoals ze in Antwerpen zouden zeggen Mij zou zoiets niet lukken... Ik vind het al een klein mirakel dat ik het op mijn blog hebben kunnen plakken en dat het nog blijft bewegen ook ------------------ Hm. Niet dus. 't Is niet alleen dat het niet beweegt, het is zelfs niet eens zichtbaar... Ik had het kunnen denken. Ik en computers, wij zijn niet compatibel Maar ik blijf proberen. Geniet ondertussen al maar van 't schone rode kruiske ----------------- Wel wel, ik maak toch vorderingen. 't Is nu al zichtbaar. En na mijn volgende slapeloze nacht zal ik het zeker ook nog wel in beweging krijgen
---------------- En zie... het mirakel geschiedde... Ik sta gewoon paf van mijn eigen
Thuis stond er zelden muziek op. We hadden alleen een opdraaibare grammofoon en die had samen met de laatste bompa zijn geest gegeven, en de radio speelde meestal enkel als Nandje - mijn beminde surrogaat-bompa - thuis was en naar orgelmuziek luisterde.
Enkel de programmas waarin operettemuziek gedraaid werd of die waarin Joseph Schmidt of Edith Piaf en aanverwanten opdoken werden gretig beluisterd en door ons ma dapper meegekweeld.
Non, rien de rien! Nòòòòòòòòn!!! Je ne regrette rien!!! (OK behalve dan dat ze een ongelukske op de wereld had gezet op haar 45ste - maar datis een detail - had ze in t leven ook niet veel om spijt van te hebben denk ik. Ons ma was een zalig goedgemutst vrouwmenske.)
Mas en bommas keuze van muziek - of erger nog het operette-gedoe, wat in mijn oren zelfs geen muziek was - was aan mij echt niet besteed. Ik was een kind van de jaren 60.
Bij Erikske van den beenhouwer luisterden ze thuis blijkbaar naar een héél andere post op de radio Die liep van s ochtends tot s avonds : Aa toe jéé jéé jéé! te krijsen.
Ik vond dat een heel schoon liedje, gemakkelijk ook, en ik jengelde dapper mee.
Ons ma vond de tekst blijkbaar ietwat eigenaardig en ging op de duur toch eens opzoeken wat ik nu in feite een hele dag probeerde te zingen. Toen bleek dat ik onbewust een Beatles-fan geworden was. Aa toe jéé jéé jéé! bleek onze versie van She loves you, yeah, yeah, yeah te zijn.
Toen ik jaren later door het huis stommelde, vrolijk kwelend van : Wíe ool lif in de gèldbalderien! Gèldbalderien!! Gèldbalderien!!! heeft het ook een tijdje geduurd eer ze besefte dat de Beatles zo onnozel waren geweest om een liedje te maken over een gele duikboot. Ze vond dat nu toch echt géén onderwerp voor een liedjestekst.
Desalniettemin probeerde ze me heel educatief Gèldbalderien te laten vervangen door Yellow Submarine, maar daar had ik geen boodschap aan want ik kon me toch niet voorstellen wat een duikboot nu juist was, en dus vond ik mijn Gèldbalderien veel geheimzinniger en interessanter.
Jaren later zou ons ma - noodgedwongen - een hevige Beatlesfan (zelfs een Deep Purple- en Pink Floyd-fan!) worden, maar zo ver waren we nog lang niet. (Ja, er is veel tijd en energie gekropen in t opvoeden van mijn moeder, maar t was de moeite waard, want het is echt een schatje geworden. J)
Haar echte Beatles-initatie zou pas beginnen met de Sgt.Peppers-LP, die elke ochtend tijdens t ontbijt gedraaid ging worden zodanig dat mijn aandacht afgeleid was van mijn boterhammekes, en dat ik die, zo in beslag genomen door de prachtige platenhoes met teksten, onbewust, al lezend en luisterend, binnenspeelde.
De middelen veranderden weliswaar, ze paste zich vlotjes aan aan de tijden, maar haar hogere doel : mij te laten eten, zou ze nooit meer uit het oog verliezen!
Zèlfs niet al moest ze elke ochtend de hele LP, tot net na When Im 64, moeten aanhoren. (Aan de vier laatste nummers kon ze altijd ontsnappen want dan was mijn boterham op en was het tijd om naar school te vertrekken.)
Een zeldzame foto van mijn geliefde surrogaat-bompa "Nandje". Efteling, september 1962. Ik ben hier bijna 5 jaar oud.
Wel wel, 't is precies moeilijker dan gedacht. Maar ge zit het ook weer allemaal veel te ver te zoeken! Het is helemaal geen ingewikkeld machineke! Komaan, een iets grotere foto, dan zult ge het zeker vinden. Net als Viva, Luk, Marleen, Andromeda, Vifke en Fernanda, Steven, Francois, Corry V., Vera, Maria, Ritje, Paul, Thea, Speelster, Jan, Cooltje, Rikavensis, Ingrid, Loulou, Lange Lou, Dolfijn en Chrisje die al van hun "grootste kopzorg" van de week vanaf zijn En nee Opapat, het is géén "tondeuse voor kaalkoppen", het is iets véél nuttigers!
In kleur is het al veel herkenbaarder nietwaar? Niet iedereen heeft exact deze uitvoering van het voorwerp in huis, maar zeker en vast wel een andere. Viva, Luk, Marleen, Andromeda, Vifke en Fernanda, Steven, Francois, Corry V. en Vera weten het al!
Dit spiritueel mailtje kreeg ik net binnen, en het slaagde er in om op deze druilerige dag een glimlach op mijn snoet te toveren. Dus wil ik het jullie zeker niet onthouden -------------------------------------------------------------------------------------------------- Tegenwoordig spreken we niet meer over 'illegalen', dat woord mag niet meer gebruikt worden van onze democratische politici en journalisten. Vanaf nu heet dat "mensen zonder papieren".
In het kader van het streven naar een steeds perfectere politieke correctheid van onze moedertaal werden er onlangs een aantal voorstellen gelanceerd voor het uitbreiden van deze terminologie.
Hier een kleine bloemlezing van de nieuwe benamingen die u binnenkort in de dikke Vandaele mag verwachten:
Takeldiensten zonder papieren (vroeger:carjackers) Apothekers zonder papieren (vroeger: drugdealers) Geldtransport zonder papieren (vroeger: bankovervallers) Gyneacologen zonder papieren(vroeger: verkrachters) Kleuterleiders zonder papieren (vroeger:pedofielen) Deurwaarders zonder papieren (vroeger: inbrekers) Klanten zonder facturen(vroeger: winkeldieven) Racers zonder papieren (vroeger: snelheidsduivels) Belastingsontvangers zonder papieren (vroeger: afpersers, en als ik erover nadenk, nu nog altijd) Piloten zonder papieren (vroeger: vliegtuigkapers) Huurders zonder papieren (vroeger: krakers) Zakenmensen zonder papieren(vroeger: oplichters) Militairen zonder papieren (vroeger: terroristen)
Zo graag als ik later zou eten, zo erg haatte ik het als kleuter. Het was voor bomma en ma een ware verzoeking om boterhammen aan mij opgevoerd te kregen. Patatjes en groenten waren geen probleem, maar van vlees en brood had ik een afkeer. Het brood werd al van zijn korstjes ontdaan, werd dik met lekkers belegd, maar niks hielp. Ik had de pest aan boterhammen.
Na mijn onverhoedse afslankkuur aan zee was ik graatmager en daar wou ons ma iets aan doen. Dus er moest en zou flink gegeten worden. Aangezien mijn en haar doel mijlenver van mekaar verwijderd lagen, moest ze slinkse trukjes gebruiken om mij aan t eten te krijgen.
We woonden in een huis dat uitkeek over een lange brede straat die eindigde op een plein met een kerk. Er was dus altijd wel iets te zien. (Al was t maar Erikske van den beenhouwer die met zijn meisjesschoenen aan t touwtje springen was, en op wie ze t zalig vond om kritiek te leveren.)
Dus posteerde ons ma zich op een stoel aan t raam, zette het bord met de stukjes boterham op de vensterbank, nam mij vervolgens op schoot, en begon moedig en vol overgave aan de queeste van het voeden van haar kind.
Ze leidde telkens mijn aandacht van het eten af, wees me op iets interessants dat buiten gebeurde, wachtte tot mijn onvermijdelijke commentaar hierop ging beginnen, en zo vlug mijn mond zich opende propte ze er een stuk boterham in!
Ik was geen kind van kwade wil, dus ik slikte dat zo rap ik kon door om toch maar zo snel mogelijk aan mijn commentaar te kunnen beginnen. Gelukkig voor haar was moeten zwijgen voor mij erger dan moeten eten. Dus op die manier heeft ze toch wel enkele kilos brood in mijn ingewanden kunnen doen verzeilen. Voor haar was deze onderneming tegelijkertijd een prima training in geduld. Wat ze echt wel kon gebruiken. (Bij ons ma moest alles zo rap vooruitgaan dat op een dag toen ze mij aan t wassen was en een tante binnenkwam die zag hoe ons ma mij inpeperde met dat washandje de vrouw spontaan uitriep: Maar menske toch, ge zijt dat kind niet aan t wassen! Ge zijt dat aan t afslagen!!! Ja, als er in die tijd een carwash of een wasmachine had bestaan had ze mij daar waarschijnlijk ingestoken.)
Maar kom, door deze ietwat ongewone eetpraktijk zijn we dus allebei beter geworden: zij voedde me op door me te leren eten, en ik gaf haar een opvoeding in geduld. En zo hoort dat in t leven. Ouderen kunnen van jongeren ook iets leren. J
Nu troost ik me ermee dat het allemaal nog veel erger had gekund. Stel u voor dat mijn ma in die tijd geweten had hoe ze ganzen gaveerden dan had ze dat waarschijnlijk wel een handig systeem gevonden en mij ook een trechter in de keel geduwd en me zo moddervet gevoerd. Dat zou een ramp geweest zijn, want ik had toen mijn beklag nog niet bij Gaia kunnen gaan doen.
Goed, mijn boterhammen kreeg ik nu toch al binnen, en later zou ze ook nog een geraffineerd systeem uitdokteren om me vlees te laten eten, maar een echte carnivoor heeft ze toch nooit van me kunnen maken. Noch opnieuw het dikkerdje dat ik vóór mijn ziekte was!
9 Oktober 1959, mijn tweede verjaardag, toen nog een flinke dikke brok. Het verjaardagskado was het wijwatervatje dat je op tafel ziet staan. Als plezant cadeautje voor een kleuter kan dat tellen nietwaar...
Ja, ze bestaan hoor, voordelen van slapeloze nachten
Omdat ik zoveel fijne reacties krijg van jullie op mijn schrijfseltjes over mijn jeugdervaringen ben ik extra gemotiveerd om er mee door te gaan. Aangezien ik de laatste drie nachten amper heb kunnen slapen, en vannacht totaal niet, ben ik al tot verhaal 25 bijgeschreven geraakt! Je ziet, er staat jullie nog wat te wachten
Ik had graag wat fotootjes van vroeger bij mijn verhalen geplakt. Foto's van mijn vrolijke voorouders heb ik veel, maar van mijn eigen jeugd haast niet.
Mijn vrolijke voorvaderen in aktie! De man die zogezegd overreden wordt door de koets is mijn grootvader of overgrootvader. Dus als jullie in 't vervolg weer zotte foto's van mij te zien krijgen, weet dan dat het niet mijn eigen schuld is dat ik zo onnozel doe. Het is gewoon genetisch bepaald! Het zit al van 1800 in de familiegenen
Ik wist dat ik ergens nog een dun album moest hebben over mijn kindertijd maar het was zoek. De laatste week heb ik alles grondig doorzocht en inderdaad na een lange nacht ontdekte ik vanmorgen om 8 uur het bewuste album! Dus nu wordt het helemaal lollig, nu kan ik de foto's als bewijsstukken bij de verhaaltjes mee leveren
Ze zijn van een allerbelabberdste kwaliteit. In die tijd fotografeerden de mensen de tafelpoten en de benen als ze in feite wilden laten zien wat er op de tafel geserveerd werd
Mijn vierde verjaardag. Benen en poten. Gelukkig staat de belangrijkste persoon er tenminste nog bijna in zijn geheel op
Veel foto's zijn ook heel slecht gecadreerd, met halve mensen en halve koppen erop. En sommigen zijn totaal vergeeld en bekrast. Ik ben bezig om ze in te scannen en ze zo goed mogelijk op te lichten. Echt goed worden die foto's nooit, maar dat heeft ook geen belang. Het gaat er uiteindelijk om dat jullie situaties herkennen en dat ze jullie eigen herinneringen terug oproepen. Ik hoop dat jullie er veel plezier aan zullen beleven.
Hieronder alvast de foto uit verhaal 2 als ik op mijn kussen op tafel lig, nog geen 2 maanden oud :
24 november 1957.
Met ma naast mijn wiegje op 1 december 1957. -------------------------- En straks plaats ik de kleurenfoto van het fotoraadsel, dat gaat het zoeken veel makkelijker maken!
Mijn eerste vakantie voerde ons naar de bossen van Kasterlee. Ik herinner me nog een molen, zandduinen en een speeltuin. Maar vooral mijn pa die in t weekend op bezoek kwam!
7 augustus 1960 met ma aan de molen van Kasterlee.
Tijdens de meeste zomervakanties verbleven we echter twee weken aan zee. In een groot hotel van de ziekenkas, Zon en Zee.
Ma en haar flinke stevige brok in Westende, 19 juni 1959.
Gewapend met een zwemband en een ronde, platte, blauwe doos Nivea trokken ma en ik dagelijks - gesteld dat het eens niet regende - naar t strand. De zwemband was levensgevaarlijk want die was achteraan open, het was in feite een U in plaats van een O. Vooraan stond er een grote paardenkop op die vreselijk in de weg zat als ge wilde zwemmen. Als ik me voorover legde dan plooide de U open, gleed ik langs achter uit die zwemband, blub, kopke onder, en had ik enkel die paardekop nog in mijn handen. En toch heb ik ook dát ding weer overleefd
De doos Nivea was al even zinloos want later bleek dat in die platte dozen totaal geen zonnebeschermingsfactor zat. We verkoolden levend, maar we wisten het gelukkig niet. En dat is ook al veel. J
Juni 1963.
De regendagen waren een pak minder leuk. Het hotel was een groot en kil gebouw en t was er niet bepaald rustig met al die jengelende kinderen. Er moest ook op uur en tijd gegeten worden. Tot onze pa zijn groot afgrijzen. Als hij in de weekends op bezoek kwam voelde hij zich daar altijd op vakantie in de gevangenis. De manier waarop we allemaal voor de gesloten refterdeuren stonden aan te schuiven, alvorens de moeders als een kudde hongerige leeuwinnen met welpen naar binnen stormden om een goed plekje te bemachtingen, deed al zijn grijze haren ten berge rijzen. (Enfin, zijn haren waren dan toch tenminste al op reis.) De mens was altijd heel blij als hij s zondagavonds de hectische zee kon inruilen voor zijn Stille Kempen en s maandags alweer kon gaan werken. Hij liet met liefde en plezier die zogenaamde vakanties aan zich voorbijgaan.
Op een van die regendagen kreeg ik er een cadeautje dat me echt fascineerde.
Het was een paardje dat gemaakt was van veelkleurige cylindervormige kraaltjes die over elastiekjes geregen waren (ik denk dat in die tijd elastiek de grote nieuwe uitvinding moet geweest zijn). Als ge de bodem van het zwarte ronde doosje - waarop het beestje als een soort standbeeldje gemonteerd stond - indrukte, dan viel het paardje in zwijm!!! De rekjes vielen slap en t beest viel in diggelen. Als ge de bodem traag terug losliet dan richtte het kralenpaard zich langzaam terug op! Wónderlijk vond ik dat!
Tijdens een van die verblijven aan zee werd ik moesziek. Mazelen of kinkhoest - of wat dan ook dat kinderen op die leeftijd moeten zien te overleven - en op die veertien dagen transformeerde ik van flinke dikke brok tot panlat. Dus voor mensen met gewichtsproblemen, schaf u een mazel-bacterie aan in de dichtstbijzijnde kindercrèche en laat ze haar werk doen.
Ik ben er de rest van mijn leven - mijn buik buiten beschouwing gelaten - slank door gebleven.
Met ma en bomma, in vrolijk opwapperende strandjurken, op 't strand van Westende in september 1961. Twee jaar later en zoals je ziet ben ik een heel pak slanker.
Toen ik iets groter was gingen ma en ik met de trein en de bus naar Luxemburg naar wat ze heel serieus La Petite Suisse noemde, in de hoop dat de bergen daardoor iets groter gingen lijken waarschijnlijk. Maar als ge ooit al fotos van Zwitserland gezien had - La Gránde Suisse veronderstel ik - met zijn majestueuze sneeuwbergen dan was de desillusie wel groot als ge in Luxemburg die kale rotskes zonder sneeuw zag liggen Toen leerde ik al dat als dingen een tweede naam hebben, dat meestal komt doordat de realiteit niet zo geweldig is.
Desalniettemin was het best een fijne vakantie. Mezelf in al die hollekes van die rotsen verstoppen was heel geestig. Voor mij toch. Alleen spijtig dat er niet veel anders te doen was dan dat gehate wandelen en dat ons hotel kilometers ver lag van waar de genummerde wandelingen tussen de rotsen begonnen. Ik was altijd al doodmoe alvorens we aan de leuke stukken kwamen. En na de fameuze wandeling tussen de rotsen, kwam dan nog eens die eeuwigdurende wandeling door de veldwegen terug naar het hotel
Gelukkig bleven we ook regelmatig een dag in t hotel en waren daar enkele andere kinderen om mee in de tuin te spelen. Neemt niet weg dat ik na die reis toch de stellige indruk had dat mijn benen wat afgesleten en nog iets korter waren geworden. Voor mij toch liever zwemvakanties dan die overlevingstochten. Dat was van toen af aan voor mij al een uitgemaakte zaak.
Daguitstapje vanuit Luxemburg naar Vianden in Duitsland.
Eerst even de foto tonen in zwart wit. Later krijgen jullie de kleurenfoto... Iedereen heeft er wel eentje in huis. Weliswaar daarom niet in exact dezelfde uitvoering... Als je geraden hebt welk voorwerp dit is stuur je me maar een mail! Veel succes en veel plezier!
Andromeda is er weer als de kippen bij met zijn "afstandsbediening voor een schoentrekker". Maar heu, nee,zo'n luxe hebben wij niet in huis mateke, wij hebben nog zelfs geen electronische voeten. Wij moeten ons nog altijd verder slepen op eigen kracht. Al zoveel inzendingen binnen gekregen en toch nog maar 6 mensen die 't juist geraden hebben : Viva, Luk, Marleen, Andromeda, Vifke en Fernanda! Bravo! Ik zet er straks de kleurenfoto op, dan gaat het veel eenvoudiger zijn!
In die tijd kreeg je bij sommige producten Artis-, Familia-, Historia-, Jacques- en Meurisse-punten. Artis was leuk. Daar kreeg ik dierenprenten voor die ik zelf in een boek mocht kleven. Historia was maar niks want dat waren sepia-kleurige prentjes met fotos van Ken uw Land en Ken uw Volk. Doodsaaie prentjes vond ik dat op mijn leeftijd.
De twee laatsten echter, dát waren pas interessante punten voor mij!!! Die konden omgeruild worden tegen chocolade of, als ge genoeg punten hadt, zelfs tegen een doos van de heerlijkste pralines Ik vergeet hun smaak nooit meer!
We moesten kilometers stappen om de bijeengespaarde verpakkingen van de chocoladerepen aan t fabriek af te gaan geven, maar dat was nu eens een wandeling waar ik echt plezier aan beleefde. Niet zomaar wat zinloos rondstappen maar een wandeling met een doel! En wélk doel dan nog : pralines!!! Op de koop toe zaten die dan nog verpakt in een blikken doos waarop de snuiten van de koning en de koningen gedrukt stonden! In kleur dan nog wel! Een ideale doos om later uw schildergerief in op te bergen.
Maar buiten die punten en chocolade-omslagen verzamelde ons ma ook de Fort-zegeltjes. Die kregen we bij de kruidenier, in de Nopri en in de Sarma. Ik mocht ze altijd in de boekskes plakken. Op de duur hadden we een keukenschuif vol en werd het tijd om ze te gaan inruilen. Dat leek me ook wel een lekker uitje. Voor zóveel zegeltjes moest ge in mijn ogen wel nog wat meer dan één armzalig kofferke pralines kunnen krijgen.
Een bijkomstig detail waarom ik zo naar dit uitje uitkeek was omdat mijn kleine oren, tijdens een gesprek onder volwassenen, hadden opgevangen dat kozijn Paul - de man die later door t leven zou gaan als Baron Paul Buysse - een hoge plaats ging bekleden bij de Fort
Fijn, dus én een mannelijk familielid ontmoeten, das zo eens iets anders, én er bovenop dan nog de baas van de Fort, dus die zou zeker véél pralines geven aan zijn familie.
Wist ik veel dat de Ford-autofabriek iets heel anders was dan de Fort-zegeltjes die ge bij de mayonaisepotten kreeg
Kom, trek uw jasje aan, we gaan de Fort-zegeltjes-boekskes binnen brengen!
En de wandeling met het hogere doel kon beginnen!
Dus kwamen wij met een zak vol zegeltjesboeken in de Fort-winkel. Een mevrouw ging ons verder helpen maar dat zag ik niet zitten. Ik wou en zou door kozijn Paul geholpen worden! Ik bleef dus maar dreinen : Waarom komt de Paul nu niet?! Ik wil de zegeltjes aan de Paul zèlf afgeven!
Waarop ons ma : Zwijg nu toch, die madam hier gaat onze zegeltjes inruilen. Dat komt allemaal wel in orde.
Maar ik bleef maar koppig doorgaan : Nee, niet die madam, ik wil de Paul!!!
Ons ma verloor haar geduld : Wees nu alstublief eens stil, de madam gaat onze koffiemolen uit het magazijn halen en dan gaan we naar huis!
Ja, toen viel ik wel even stil, want wat was dat met die koffiemolen? We gingen hier toch zeker pralines voor onze bonnekes krijgen??? Of niet soms?...
Van puur consternatie had ik blijkbaar gezwegen en toen vroeg ons ma :
En trouwens wie is in godsnaam toch de Paul waar ge zo om zit te zagen?
Awel, onze kozijn, de Paul, waarvan ge tegen de bomma vertelde dat hij zon goede job had gekregen bij de Fort! Die moet hier dan toch de baas zijn?!
Ik maakte dus mijn eerste dt-fout nog voor ik kon schrijven En zo kwam ik er achter dat een D of T op t einde van een woord in t leven héél veel verschil kan uitmaken. Iets wat Baron Buysse zeker zal kunnen beamen.
De rug van een boek!!! Bloggers kunnen toch onmogelijk ongeletterd zijn? Dus moet ge allemaal wel minstens 1 boek in huis hebben, dacht ik zo... Maar nee, ge zoekt duidelijk liever uw ontspanning in swiffers, dweilen, wc-papier, dampkapfilters, wol, kussens, veters, antennedraden, tandenborstels en maandverbanden... Zeer vreemde manieren om te onstpannen wel...
En wat betreft mijn tip van gisteren : "Wat houdt ge soms in uw hand als ge lekker ontspannen onder uw dekentje zit?", was het natuurlijk wél de bedoeling dat uw handen BOVEN het dekentje zaten nietwaar Dus uit die tip zijn ook geen bruikbare antwoorden voortgekomen...
Proficiat Andromeda, Paul,Francois, Vera, Viv L., Steven, Chrisje, Viva, Cooltje, Ritje, Corry V., Steven, Mare, Ann, Vifke, Marleen, Speelster, Fernanda en Luk!
Maar nu weet ik echt wel niet of ik voor morgen nog een simpeler ding dan een boek ga kunnen vinden hoor... Enfin, ik zal mijn best doen!
En ge weet het ondertussen : mijn pc is een beetje kwaad op mij, soms spreek hij niet meer tegen me, dus als ik eens niet op een mail antwoord dan is hij hoogstwaarschijnlijk ook niet aangekomen. Stuur hem dan nog een keer op als ge wilt. Morgen verse aanvoer!!!
Poseren bij de fotograaf... en 't was dan nog niet eens met mijn eigen beer! Vandaar ook linksonder die mysterieuze hand die de beer tegen me aandrukt. Ik wou die niet zelf vasthouden aangezien hij toch niet van mij was.
"Als ik niet met mijn eigen kapotte vondeling-beer op uw foto mag dan met die sjieke nep-beer van u ook niet! Hou hem dan maar zelf vast!" --------------------
Net geen jaar oud en ze trachten mij alweer te bedotten :
"Maar nee, dat is mijn beer niet! Luister hé fotgraaf, ik vind hem wel schoon moet ik zeggen. Dus ik wil er wel mee poseren, op voorwaarde dat ik hem mag houden..." ------------------ Enkele jaren later weer van 't zelfde. Sta ik daar wéér in mijn handen met de pop van de fotograaf omdat "zo'n groot meisje toch niet meer met beertjes speelt zeker!"
"OK, we doen 't op uw manier, meneer de fotograaf. Maar denk eraan : géén beer, géén glimlach!"
Allez komaan, de foto van de laatste kans, want morgen is 't zaterdag en zet ik hier de oplossing. Denk nu eens goed na : 't Is avond, ge ontspant u, ge ligt lekker knus onder een dekentje,... wat houdt ge dan soms in uw handen?... 't Is echt heel simpel hoor!
Andromeda, Paul,Francois, Vera, Viv L., Steven, Chrisje, Vera, Cooltje, Ritje, Corry V., Steven, Mare, Ann, Vifke, Marleen, Speelster, Fernanda en Luk weten al hoe eenvoudig de oplossing is!
Gisteren was de mooie, intieme afscheidsdienst van Frans, de echtgenoot van Wouninne. Aangezien Frans ambassadeur van België was, en in vele delen van de wereld gewerkt heeft, hebben Viva en en ik, op vraag van Ninne, foto's genomen van de dienst zodat hun vele buitenlandse kennissen ook deze mooie herinnering zouden kunnen delen.
Hierbij een foto van het boeketje van Viva, Utta, Sjoeke, Leona en mij. Als jullie graag meer herinneringen van de dienst willen zien zullen jullie beslist over enkele dagen meerdere foto's kunnen vinden op het blog van Wouninne.
Lieve vrienden, er loopt blijkbaar vanalles mis met mijn mailontvangst. Neem het me alstublief niet kwalijk als je eens geen antwoord krijgt, want naar goede gewoonte antwoord ik altijd op elke mail die ik aankrijg (behalve op de pps-jes natuurlijk, want daar heb ik echt de tijd niet voor). Ik ben blijkbaar niet de enige die momenteel problemen heeft, laten we hopen dat alles snel terug zoals vroeger werkt. Morgen een nieuwe aflevering van mijn "jeugherinneringen"!
Doordat mijn ma al 45 jaar was toen ze mij kreeg viel ik in de familie zowat overal net tussenin. Mijn nichtjes waren allemaal vijftien of twintig jaar ouder dan ik, en mijn achterneefjes waren nog niet geboren.
Veel speelkameraden in de familie had ik dan ook niet. Dus verwenden bomma en ma mij maar rustig verder, iets wat ik mij graag liet welgevallen. De bompas waren al overleden, dus wast bij ons thuis echt een dameskransje. Mijn pa werkte zes dagen per week lange uren in zijn fabriek in de verre Kempen en kwam alleen in de weekends naar ons, naar t stad. De rest van de week verbleef hij in zijn ouderlijk huis met zijn broers en zijn oude moeder.
Mijn ouders hadden er hun roeping in gevonden om allebei voor hun moeder te blijven zorgen in hun oude dag dus ze hadden een soort van LAT-relatie avant la lettre.
Boven ons woonde een alleenstaande oudere heer en die heb ik dan maar als bompa geadopteerd. Een mens moet toch ook eens een mannelijk individu in zijn kennissenkring opnemen. J
Samen met Nandje zat ik voor de radio en hij draaide altijd de knop wat verder open als er orgelmuziek speelde, want hij was in zijn jeugd orgelbouwer geweest.
t Was een heerlijke surrogaatbompa, maar we hebben niet echt lang plezier aan mekaar kunnen beleven want toen we op een dag terug kwamen van den buiten lag de lieve man dood op onze sofa. Bye bye bompa. Terug alleen vrouwen aan de macht.
Veel mannen waren er dus niet in mijn leven, want Erikske van den beenhouwer, met zijn meisjesschoentjes met hakjes en gouden riempjes, bleef ons ma halsstarrig niet tot het mannelijk deel van de wereld rekenen.
De laatste geliefde man in mijn leven die overschoot, en die ik haast dagelijks zag, was Den Dikke, waar we s avonds een crème-glace-ke voor 1 frank gingen kopen. Ja, als alle mannen in mijn leven zo tof en gul waren geweest als Den Dikke Maar kom, dat zijn geen jeugdherinneringen meer, nu lopen we vooruit op de zaken. J
Huisdieren hadden we niet. Zelfs geen gecastreerde kater. Op school waren er alleen nonnen. Ook een soort van vrouwen blijkbaar. En het regiment achterneefjes dat ik later zou krijgen zat nog allemaal in het zaadcel-stadium. Vandaar waarschijnlijk dat ik niet graag met poppen speelde (die waren toen ik klein was allemaal vrouwelijk) en ik konstant een regiment beren rond mij had die allemaal jongensnamen hadden.
Jim (gevonden op straat. Ooit purper geweest, éénogig, met een loshangend been, en intens vuil. Maar ik wou hem niet meer loslaten eens ik hem opgeraapt had. Dus ons ma heeft hem noodgedwongen gewassen en toen ik hem aan de waslijn vond, aan zijn oren opgehangen, was t kot efkes te klein en heb ik mijn sirene danig opengezet bij t zien van zon gruwelijke dierenmishandeling), Wim (ook gevonden en gewassen), Kring (ja, ik weet het, een bangelijke naam voor een beer. Hij was begonnen als een schone witte pluchen beer die ik van onze pa kreeg bij een Vogelmarkt-bezoek, maar het duurde niet lang of hij zag ook grauw-grijs)), Jerry (een gele plastieken, in de kelder gevonden. Wel makkelijk te wassen), Bimbo (een heel kleintje dat ik van ons ma gekregen had. Een kleintje, omdat ons ma een zuinige was), Dadi (op klasuitstap naar Dadizele gekocht met mijn drinkgeld en veel ruzie voor die geldverkwisting gekregen), en tot slot Berber (nee, geen Marokkaanse beer maar een doodgewone rode plastieken die eigenlijk bij een Zoo hoorde, maar de rest van de dieren interesseerde me niet).
Ja, toen waren de mannen in mijn leven nog vrijwel allemaal virtueel. Niet slecht eigenlijk, want ge hadt er op die manier ook weinig last van, en ge kon ze makkelijk naar uw hand zetten, of tijdelijk in de kast deponeren als ge uw aandacht aan iets anders wou schenken. Probeer dat maar eens met een échte man te doen. J
Al de vrolijke voorvaderen die ik niet gekend heb... Gezellig verzameld op een hotelterrasje in Luxemburg rond 1900.
Oh help! 't Is niet waar... nu zijt ge weer allemaal de badkamer ingedoken! Nee, dat was de bedoeling niet!!! Dit voorwerp KAN al eens in de badkamer blijven slingeren maar het hóórt daar helemaal niet. Ge kunt het in alle kamers vinden behalve, normaal gezien, in de badkamer...
Komaan, wie vervoegt Andromeda en Paul??? -------------------------- En Francois, Vera, Viv L., Steven, Chrisje, Vera, Cooltje, Ritje, Corry V., Steven en Mare!!!
