"Het verhaal van Zuster Kat Fael." Of hoe een gevonden poezennestje nog goed terecht komt! (klik op bovenstaande foto) ---------------------
Growing old is mandatory. Growing up is optional. ----- Ouder worden is onvermijdelijk. Volwassen worden niet!
Als je op de groene button klikt kom je op de site van het baby-poezen-opvangcentrum van "Den Dierenvriend". Hét adres om een jonge poes te adopteren! Ga eens kijken en zeg het voort aan andere dierenvrienden aub!
Zoek je een speciaal onderwerp waarover ik ooit iets schreef? Tik dan hieronder een trefwoord in!
Zoeken in blog
Klik op het envelopje om mij een mailtje te sturen
We don't stop playing because we get old... We get old because we stop playing! -------------- We stoppen niet met te spelen omdat we oud worden... We worden pas oud als we stoppen met spelen!
Je kan maar 1 week tegelijk bekijken op mijn blog. Anders gaat het te traag open. Wil je zien wat er vorige week op stond? Klik dan op de data hier onder!
In elke 50-plusser zit een verbijsterde teenager die zich afvraagt wat er gebeurd is.
Leonardo da Vinci (1452-1519)
Italiaans kunstenaar
Als ik in de hemel kom, dan wil ik
daar graag een kat op schoot hebben.
Jan Wolkers (°26-10-1925)
Nederlands schrijver en columnist.
Katten haten dichte deuren; het
maakt niet uit aan welke kant ze staan. Als ze buiten zijn willen ze naar binnen, en
als ze binnen zijn willen ze naar buiten.
Lilian Jackson Braun (1916)
Amerikaans schijfster
Laten we eerlijk blijven; de meesten van ons
vinden het wel leuk als onze katten een tikje gemeen zijn. Ik zou me in ieder geval niet echt op mijn
gemak voelen in het gezelschap van een kat die in huis rondliep met een heilige
uitdrukking op zijn snuit.
Beverly Nichols (1898-1983) Engels
Schrijfster
Eén kat
leidt tot de volgende.
Anoniem
Katten bereiken
moeiteloos wat wij mensen niet kunnen: door het leven gaan zonder lawaai te
maken. Ernest Hemingway (1898-1961) Amerikaans
schrijver
Er zijn twee
manieren om de ellende te ontvluchten: muziek en katten. Albert Schweitzer (1875-1965) Theoloog,
filosoof en dokter.
Katten schijnen uit te gaan van het principe
dat het nooit kwaad kan om te vragen wat je
wilt.
Anoniem
Katten zijn
delicate wezens en ze kunnen de meest uiteenlopende kwalen krijgen, maar ik ben
nog nooit een kat tegengekomen die aan slapeloosheid
leed. Joseph Wood Krutch(1893-1970)
Amerikaans schrijver
Als u in een
gracht valt kunt u best angstig miauwen, want een kat willen we wel eens
redden. Toon
Verhoeven
Lang geleden werden de katten als goden
gezien. Dit zijn ze nooit vergeten.
Anoniem
Cat Proverbs
You will always be lucky if you know how to make friends with
strange cats. Colonial
In a cat's eye, all
things belong to cats. English
No matter how
much cats fight, there always seems to be plenty of kittens. Abraham Lincoln
Dogs come when they're called; cats take
a message and get back to you later. Mary
Bly
There are two means of refuge from the
miseries of life: music and cats. Albert
Schweitzer
Settling a dispute through the law is like losing a cow
for the sake of a cat. Chinese
A cat goes to a
monastery, but still she remains a cat. Congolese
The cat is a saint when there are no mice
about. Japanese
The cat is a lion to the
mouse. Albanian
A house without either a cat or
a dog is the house of a scoundrel. Portuguese
The kind man feeds his cat before sitting
down to dinner. Hebrew
Handsome cats and fat
dung heaps are the sign of a good farmer. French
Beware of people who dislike cats. Irish
Who cares well for cats will marry as happily as
he or she could ever wish. French
An old cat
will not learn how to dance. Moroccan
A cat
will teach her young ones all the tricks, except how to jump backwards. Netherlands Antillean
When the mouse laughs at the cat,
there's a hole nearby. Nigerian
As every cat
owner knows, nobody owns a cat. Ellen Perry
Berkeley
If you play with a cat, you must not mind her
scratch. Yiddish
To live long, eat like a cat,
drink like a dog. German
A cat has nine lives;
for three he plays, for three he strays, and for the last three he
stays. English-American
A cat with a straw tail
keeps away from fire. English
Those that
dislike cats will be carried to the cemetery in the rain! Dutch
After dark all cats are leopards. Native American (Zuni)
If stretching were wealth, the
cat would be rich. African
One should not send
a cat to deliver cream Yiddish
The cat--moon
eats the gray mice of night. Western
Europe
When the cat's away, the mice will play. Western Europe
It's for her own good that the cat
purrs. Irish
Cats don't catch mice to please
Khoda(God). Afgani
Fat cats and thin birds can
share a yard, but thin cats and fat birds no way! Rosicrucian
Like the cat in the tree, getting caught up
in the chase can leave us in an awkward place. Rosicrucian
The cat laps the moonbeams in the bowl of
water, thinking them to be milk. Zen Saying
If
men were now to turn their hostility towards the cat, it would not be long
before the domestic cat became a wild animal. Nigeria
In even a cat the Buddha-nature exists. Japanese Buddhist
It is useless to show the gold piece
to a cat. Zen Saying
Nature breaks through the
eyes of the cat. Irish
It's a brave bird that
makes its nest in the cat's ear. Hindi/Indian
A
rat who gnaws at a cat's tail invites destruction. Chinese
He who does not feed his cat will feed rats.
Dogs are
dogs, but cats are people.
When the cat and mouse agree, the grocer is ruined. Iranian
Beware of the cat that licks from the front but claws from
behind. Old English Proverb
A trapped cat becomes a lion. Old English
Proverb
Life's like cat vomit; if you don't clean it up right away,
you're going to step in it. Xnterna
Drowsing, they take the noble attitude of a great sphinx, who,
in a desert land, sleeps always, dreaming dreams that have no end. Charles Baudelaire
Of all God's creatures, there is only
one that cannot be made slave of the leash. That one is the cat. If man could be
crossed with the cat it would improve the man, but it would deteriorate the
cat. Mark Twain
One cat just leads to another. Ernest
Hemingway
The cat is nature's beauty. French
The dream of cats is all mice. Egyptian
I have studied many philosophers and many cats. The wisdom of
cats is infinitely superior. Hippolyte Taine
No heaven will not ever Heaven be; unless my cats are there to
welcome me. Scottish
Dogs see people as companions; cats see people as staff.
It is better to feed one cat than many mice. Norwegian
The cat does not negotiate with the mouse. Robert K. Massie
You see, the wire telegraph is a kind of a very, very long cat.
You pull his tail in New York and his head is meowing in Los Angeles. Do you
understand this? And radio operates exactly the same way: you send signals here,
they receive them there. The only difference is that there is no cat. Albert Einstein
When the cat is not home, the mice will dance on the
table. Dutch
When a Cat adopts you there is nothing to be done about it
except put up with it until the wind changes. T.S.
Eliot
A cat in her house has the teeth of a lion. Somali
A kitten can catch only a baby mouse. Ghana
The naming of cats is a difficult matter. It isn't just one of
your holiday games. You may think at first I'm mad as a hatter when I tell you a
cat must have three different names... T.S. Eliot
I love cats because I enjoy my home; and little by little, they
become its visible soul. Jean Cocteau
God is really only another artist. He invented the giraffe, the
elephant and the cat. He has no real style, He just goes on trying other
things. Pablo Picasso
The man who carries a cat by the tail learns something that can
be learned in no other way. Mark Twain
What greater gift than the love of a cat? Charles Dickens
Katten laten pootafdrukken achter op je hart. Uit "Citaten voor een katten liefhebber."
Het begrip rust komt tot uiting in een zittende kat. (Jules Renard)
Het enige mysterie aan katten is waarom ze ooit besloten hebben huisieren te worden. (Compton Mackenzie)
Als een een hond op je bed springt, doet hij dat omdat hij graag bij je wil zijn. Als een kat op je bed springt, doet ze dat omdat ze je bed zo lekker zacht vindt. (Alisha Everett)
Het is onmogelijk om niet vertederd te raken bij de aanblik van een of meer kittens. (Cynthia E. Varnado)
De kat zou's mans beste vriend kunnen zijn, maar ze zou zich nooit verlagen om dat toe te geven.
Probeer nooit koppiger te zijn dan een kat. (Ropbert A Heinlein)
Laat iets van de rust van een kat op mij overgaan. (David Harold Rowbothom)
Je bent pas iemand als je door een kat bent genegeerd.
Katten : net zo soepel als hun schaduw, de wind krijgt geen vat op ze.
Ze glippen slank en stil, door spleten, kleiner dan zijzelf. (A S J Tessimond)
Het verschil tussen katten en honden is dat honden komen als ze geroepen worden, terwijl katten een boodschap aannemen en later contact opnemen.
Ik meen het oprecht als ik zeg dat ik van katten hou... Een kat is een dier dat meer menslijke gevoelens heeft dan de meeste andere dieren. (Emily Bronte)
Vrouwen en katten doen waar ze zin in hebben, en mannen en honden kunnen daar maar beter mee leren leven. (Alan Holbrook)
Eén reden waarom kattenliefhebbers volgens mij katten bewonderen, is hun superioriteitsgevoel. Het lijkt alsof ze overal een meester in zijn, ongeacht wat ze doen of pretenderen te doen. Zelden zie je een kat die in verlegenheid verkeert. Ze hebben geen geweten, en ze hebben nooit ergens spijt van. Misschien zijn we stiekem jaloers op ze. (Barbara Webster)
Katten zijn bedoeld om ons te leren dat niet alles in de natuur een functie heeft.
Als je de beste zitplaats in huis wilt, zul je de kat moeten verplaatsen.
Katten zijn slimmer dan honden. Je krijgt acht katten nooit zo gek dat ze een slee door de sneeuw gaan trekken. (Jeff Valdez)
Onlangs heeft iemand me een schattig katje gegeven... en nu is het katje van mening dat iemand mij aan hem heeft gegeven. (Evelyn Underhill)
Het viel als snel op dat de kat nergens te bekennen was als er iets gedaan moest worden. (George Orwell)
Katten die een goed tehuis hebben, zijn eraan gewend dat er de hele tijd tegen hen wordt gepraat. (Lettice Cooper)
Van alle schepselen Gods is er maar 1 dat zich niet laat onderwerpen. Dat is de kat. Als de mens gekruist zou kunnen worden met de kat, zou dat voor de mens een verbetering betekenen, maar voor de kat een verslechtering. (Mark Twain) Katten zijn net als mannen : enorme charmeurs. (Walter Savage Landor)
Het is nauwelijks te geloven, maar sommige mensen beweren dat hun katten bijna menselijk zijn - en dat bedoelen ze dan als een compliment.
Wat katten het belangrijkst vinden aan mensen is niet hun vermogen om voedsel te produceren (want dat vinden ze vanzelfsprekend), maar hun amusemenstwaarde. (Geoffrey Household)
Ik zou een kat nooit kunnen kwetsen, ook al kan ik tegen mensen soms ronduit agressief zijn. (A.L. Rowse)
Geen huis is compleet zonder het getrippel van kleine kattenpootjes.
Is het niet prachtig hoe katten vrienden kunnen maken en mensen kunnen beïnvloeden zonder ook maar ooit een boek te lezen.
De kat heeft honger als zij met een broodkorst genoegen neemt. Katten zijn mysterieuze wezens. Er gaat meer in die hersentjes om dan we beseffen. (Sir Walter Scott)
Als ik met mijn kat speel, dan is het niet echt duidelijk of ik me nu met haar amuseer, of zij met mij. (Michel Eyquem De Montaigne)
Mijn poezenverhalen vinden jullie door in de linkerkolom op de foto van de betreffende poes te klikken. En als je op "Poezenstrips" klikt kan je lezen wat mijn poezen onderling allemaal zitten te roddelen... Mijn reisverhalen van Thailand, Egypte en Noorwegen staan ook in de zijkolom. "Mijn Jeugdherinneringen" beschrijven de jaren 60 in Antwerpen. Veel plezier!
31-03-2007
19. Zelfs de muren en de kasten bewogen
Mijn jeugd is niet erg gedocumenteerd met fotos, dat is tegenwoordig bij kinderen wel heel anders. Al van voor hun geboorte hebben ze een fotoalbum waarin de ouders ijverig hun prenatale kiekjes gekleefd hebben. Zwart-witte röntgen-kindjes als ruimtewezens van een andere planeet. Zelfs daar zijn ouders van nu dolgelukkig mee. Van mij zijn zelfs fotos van mijn postnatale leven een schaars goed. Toch alvast diegenen die ons ma van mij genomen heeft.
De enkele fotos die ik dus uit die periode bezit zijn meestal weinig bruikbaar maar wel heel hilarisch. Blijkbaar had het apparaat een voorliefde voor benen of lusters. Wat zich in t midden van de foto hoorde te bevinden stond er meestal niet op.
Ik heb een indrukwekkende verzameling halve koppen, stoelpoten en plafonds. Meestal waren de fotos dan ook nog onscherp of bewogen, zoals ze dat in die tijd pleegden te noemen. Bij ons bewogen blijkbaar zelfs de tafels en de kasten. Niets van onze huisraad scheen mooi stil te kunnen poseren.
De aanwezige benen en tafelpoten op mijn 4de verjaardag.
Dat in tegenstelling tot de haarscherpe fotos die ik van mijn oudere voorgeslacht terug vind. In hun gezelschap zat waarschijnlijk een beroepsfotograaf, ofwel namen die vrolijke voorvaderen altijd een heuse fotograaf mee op hun uitstapjes. Zij waren alleszins duidelijk minder zuinig aangelegd als ons ma als ik hen op hun reizen zo van t ene hotel naar t andere caféterras zie trekken Ze keken ook niet op een fotootje meer of minder, en ze schenen er heel veel lol in te hebben. Op de meeste fotos uit die tijd staan de mensen allemaal heel ernstig te poseren, maar mijn familie ligt, staat en hangt, de idioot uit te hangen alsof fotos geen geld kostten.
Maar niet alleen ons fotoapparaat hing van de fietsrustinnekes aan mekaar. Ons ma repareerde alles. De draad van ons strijkijzer was een levensgevaarlijk ding, en ook de stofzuiger bestond voor een groot deel uit zwarte plakband. Al wat ze repareerde zag er misschien niet uit, maar t werkte wel.
Veel luxe was dus er in die tijd niet. Bij moemoe stond er zelfs in mijn prille jeugd geen ijskast. Het eten werd bewaard in de kelder, in t spinneke. Een kastje dat enkel uit een geraamte van hout bestond dat overspannen was met vliegengaas. Alle bederfbare waren werden daar in de koele kelder gelegd. Veilig achter gaas, zogezegd beschermd tegen spinnen en vliegen, maar voornamelijk tegen een invasie van te katten. Het gebeurde soms wel eens als we t kastje niet goed afsloten dat als we s avonds de bordjes pudding uit de kelder gingen halen er duidelijk al van gesnoept was. Maar dat werd daar allemaal met de mantel der liefde bedekt.
Een minder aspect van dat weinige comfort was dat er geen warm water was. Wassen gebeurde aan de pomp in de achterkeuken. De wekelijkse uitgebreide wasbeurt moest in een teil geschieden waarvoor het warme water uit de moor kwam die op de Leuvense stoof stond te pruttelen. Niet leuk. Zeker niet om zo de haartjes te moeten laten wassen.
Het enige luxe-artikel was in feite de telefoon. Maar daar had ik dan weer niks aan want daar mocht ik niet aankomen. Die stond veilig weggeborgen op het bureau in de schoon kamer. Daar stond ook nog de piano van ons ma, en daar mocht ik wel op tokkelen. Dapper hamerde ik de eerste zes noten van de De Blauwe Donau en de intro van De mannen van Bonanza. Dat was ook niet echt moeilijk want dat was volgens mij 25 keer dezelfde noot driftig na mekaar aanslaan. Ikzelf kon er alleszins duidelijk de melodie van de TV-serie uithalen. De anderen precies niet, maar dat kwam volgens mij beslist omdat zij dat feuilleton nog nooit op TV gezien hadden of misschien geen muzikaal gehoor hadden. J
Zelfs de auto mocht niet als een luxe-voorwerp beschouwd worden. Die diende enkel voor t werk. Pa hield ook niet van auto rijden, dus kwam hij in de weekends altijd naar t stad met de bus. Vandaar dat we ook nooit auto-uitstapjes maakten en alles te voet moest gebeuren. Hoe ik op de duur nog zon lange benen heb overgehouden ik weet het niet. J
Gisteren ben ik in tweedehandswinkels op zoek geweest naar spiegels om mijn hobbitholletje visueel te vergroten. En kijk wat een prachtige spiegeltjes ik tussen de rommel gevonden heb! Zo blij als een klein kind heb ik ze al aan mijn muren gehangen... Gesloten ziet de spiegel eruit als een kastje...
...maar eens geopend lijkt het wel of er een vlinder op mijn muur is neergestreken...
Drie spiegels voor de prijs van 1! Maar de allergrootste bezuining is...
... dat als ik er zelf ga voorstaan ik ineens in plaats van een spiegel, ...een heuse driedubbele "Vlaamse Primitief" aan de muur heb hangen! En op de ochtenden dat ik er héél slecht uitzie ga ik zelfs drie "Picasso's" hebben!
Deze vond ik ook voor een prikje. Nu lijkt mijn toiletkamertje ineens dubbel zo groot! Morgen de reacties van de poezen op de nieuwe aanwinsten...
Weer iets groter... Komaan, nu moet iedereen het toch kunnen raden!
Fernanda, Klaproosje, Luk, Jan, Ingrid,Jeanne, Mare, Andromeda, Bachus, Vifke, Vera, Yvette, Giliok, Speelster, Mieke, Corry, Marianne, Wim, Utta, Viva, Marleen, Opapat, Francois, Ann, Tuinfreak, Marie, Walter, Ritje, Chrisje, Titipoes, Sami, Leo, Shelly, Viv L., Ryntje, William, Rikavensis, Loulou, Nand, Nil, Dolfijn, Lou, Joeltje, Steven, Mieke Moma, Paul, Corry, Franske, Rozemarijn en Maria hebben het juiste antwoord zeer snel gevonden! Zaterdag plaats ik de oplossing, en zondag is er verse aanvoer!
Bij de moemoe leefden we radio- en TV-loos. En toch was verveling ons onbekend hoewel de duistere avonden in de winter, lang voor de uitvinding van het zomeruur, soms uren duurden.
Mijn pa en mijn oom, die heel de familie gemeenzaam maar vol bewondering en respect, de mannen noemden, werkten tot half acht s avonds in de fabriek. Als ik de camionette hoorde thuis komen dan ging ik de poorten van het werkhuis openen om hen te verwelkomen. De mannen fristen zich op aan de pompsteen in de achterkeuken, terwijl mama en moemoe de tafel dekten en de potten op de Leuvenste stoof nog eens extra opwarmden.
Eerst was er altijd een reuze-ketel soep, want daar waren de mannen gek op als ze uit hun koude fabriek kwamen. Vervolgens aten we vlees, groenten en patatjes, met de onafscheidelijk ajuinsaus die moemoe nog elke avond zelf klaarmaakte. Eigenlijk was het een vreselijke saus. Aangezien na ons avondmaal de katten altijd de restjes kregen, overgoten met die bewuste ajuinsaus, veronderstel ik dat die beesten de rest van de nacht door darmgassen aangedreven door de keuken stoven.
Na het dessert - vers gemaakte vanille of chocoladepudding - lazen de mannen de krant. Boven de keukentafel hing een luster met daaraan een lange koord met onderaan een pingpongballetje bevestigd. Na het afruimen van de borden mochten de poezen dan op de tafel om met het balletje te spelen. We zaten dan allemaal voor de stoof geschaard te genieten hoe de poezen zich amuseerden.
De jonge poezen spelen op de tafel met het bengelende balletje. De 93-jarige moemoe zit op de achtergrond genoegzaam toe te kijken.
Overdag was dat pingpongballetje voor mezelf ook heerlijk speelgoed. Ik kon dan tafeltennis spelen op mijn eentje! Met het blikken deksel van een pot sloeg ik het balletje dwars door de kamer heen en weer. Het slingerde met volle geweld aan zijn touwtje heen en weer dat regelmatig brak onder mijn jeugdig geweld. Het was een heel comfortabel spel want het balletje kon toch niet op de grond vallen en het kwam altijd terug mijn richting uit. Ik smashte alsof mijn leven er van af hing!
Telkens we kleine poezen hadden woonde het jonge gezin in een grote kartonnen doos naast de stoof. Naar dat prille geluk konden we ook allemaal eindeloos zitten kijken. Maar meestal beviel de moederpoes niet in de doos die we er speciaal voor klaargemaakt hadden
In de laatste dagen van haar zwangerschap werden de slaapkamerdeuren en de linnenkasten zorgvuldig dicht gehouden zodanig dat de moeder-in-wording daar haar kraambed niet kon gaan maken. Zelfs ik deed daar mijn best voor want ik wou toch eindelijk wel eens graag zien hoe zon bevalling nu verliep. Toch gebeurde het meermaals dat we een propere kartonnen doos konden weggooien en vuile tafellakens moesten wassen omdat poes toch nog op t laatste moment een kast binnen geglipt was.
Jaren later realiseerde ik me dat mijn moeder daar wel eens de hand in kon gehad hebben. Het zou me niet verbazen moest zij stiekum, als ze zag dat t zover ging zijn, een kast liet openstaan en daar een nest maakte met afgedankt linnengoed. Want ik heb nooit een poes weten bevallen in de doos dus denk ik dat ma nog liever een hoop vuile was had dan mijn jeugdige ogen een bevalling te laten aanschouwen
Maar kijken naar poezen was echt niet ons enige amusement. Soms moesten de mannen bomen gaan vellen. Ze trachten dit werk altijd uit te stellen tot na de broedperiode van de vogels, maar dan nog, controleerden de dierenvrienden eerst de boom alvorens hem te kappen en werden er indien nodig eerst de nesten uitgehaald. (Ook als ze balken in kerktorengebintes moesten gaan vervangen werden de vleermuizen er eerst afgeplukt en netjes in luchtige rieten wasmanden gelegd om de dieren zeker niet te kwetsen of doden. De kerkuilen werden tijdelijk in een kartonnen doos gelegd.)
"De mannen" samen met enkele werknemers op een pas gevelde boom.
Het laden van de stammen.
Dus hadden wij soms ook in de keuken een doos met jonge vogels staan die met de hand werden opgevoed. Wonderwel lukte dat ook nog met de katten. Eens de vogeltjes zelfstandig konden eten werden ze in de tuin vrijgelaten.
Maar op een dag kwamen de mannen thuis met een nestje van 4 gaaien. Kleine, tsjilpende, donkere, vogeltjes. Vanzelfsprekend werd ook voor hen het onderste uit de kan gehaald om hen te laten overleven. Pa noemde hen Jan 1, Jan 2, Jan 3 en Jan 4. Ik was duidelijk nog te jong om mijn moeilijke dierennamen-arsenaal op te diepen. J
Eén na één werden de Jan-nen groot genoeg om uit te vliegen. Maar Jan 1 bleef bij ons wonen. Hij had ook duidelijk de charme van de Leuvense stoof leren kennen en was niet van plan om dat genoegen in te ruilen voor een armzalige tochtige boomtak. Jan 1 was een zalig dier! Hij zat mee op de schoorsteenmantel bij de poezen. Zij het wel op de zijkant die te smal was voor een kat om op te gaan liggen. Hij posteerde zich naast de lucifersdoos en elke keer we vergaten het doosje dicht te schuiven pikte Jan 1 de lucifers één voor één met zijn snavel uit het doosje en wierp ze de keuken in. Hij is ons maanden gezelschap blijven houden tot hij uiteindelijk toch voor de vogelwereld gekozen heeft.
Het was heerlijk om kind te zijn in deze Ark van Noach Jammergenoeg bestaan hier amper fotos van. Ons ma vond fotos nemen een verkwisting. Dat mocht alleen op hoogdagen, verjaardagen dus, en bij uiterst speciale gelegenheden. Als ik als eerste vrouw op de maand geland was zou ze zelfs nog even getwijfeld hebben alvorens af te drukken vrees ik. J
Nu was het ook wel zo dat ons fotoapparaat niet bepaald een handig ding was. Het was nog een type met een uittrekbalg en die harmonica van dik zwart lederachtig papier was zo verduurd en zo plakkerig geworden van al de met fietsbandplakkertjes dichtgekleefde gaatjes dat niemand hem graag vastnam. Als ge de balg opentrok dan knisperde hij als een pakje chips. Iedereen was bang dat het zijn laatste ademtocht was en niemand wou dat op zijn geweten hebben omdat het een erfstuk was.
Oom bezat wel een degelijk fotoapparaat maar die wou geen fotos van de stadsmadammekes- zijnde ma en mij - maken, gelukkig nam hij af en toe wel eens fotos van de katten en zo ben ik dan toch op een dag uitgekomen op enkele vergeten fotos. Ze zijn oud, verkreukt, en van een heel slechte kwaliteit, maar toch was ik heel blij met mijn vondst van deze fijne herinneringen aan mijn Ark van Noach-vakanties.
De "Minne" ligt met drie (grote) kleintjes van zichzelf knus in de houtkrullen. En vlak tegen haar buik liggen de vier hele kleintjes die ze liefdevol geadopteerd had omdat de andere moederpoes overleden was tijdens de bevalling. ------------------------------- Afleveringen 10 tot 17 van "Mijn jeugdherinneringen" staan nog op mijn blog hieronder. Wil je deel 1 tot en met 9 ook lezen, dan kan je die vinden door in de linkermarge op "Jeugdherinneringen" te klikken. Om de paar dagen verschijnt er een nieuwe aflevering. Als de verhaaltjes bij jullie ook herinneringen oproepen vind ik het heel fijn dat je iets bij reacties onder dit artikeltje schrijft.
De grote attractie van mijn verblijf op den buiten van onze pa was het poezen-regiment dat daar rondliep. Soms hadden we er wel dertien tegelijk! Die heerlijke dieren waren voor mij een onuitputtelijke bron van vreugde. Ik vond dat we er maar niet genoeg konden hebben. Moemoe, de ooms, pa en ma dachten daar heel anders over.
Als de kattinnen krols waren dan mochten ze de keuken niet uit en werden de katers niet binnen gelaten. Er werd streng op toegezien dat de deur altijd gesloten was. Het duurde een tijd eer ik het verband zag, maar op de duur begon het toch te schemeren Op een of andere raadselachtige manier kregen de kattinnen kleintjes als ze buiten raakten Aangezien ik niet liever had dan dat er elk seizoen enkele nesten waren was het dus zaak om het plan van de ouderen te boycotten. Maar voorzichtig. Want op krolse kattinnen buiten laten stonden ergere straffen dan op vlierstruiken uitroeien. Dit vereiste dus een omzichtige aanpak, temeer omdat ik de enige was die dit nobele doel nastreefde en de verdenking dus direkt op mij viel.
Een redelijk vruchtbare tactiek was de plotse behulpzaamheid. Door bijvoorbeeld voor te stellen om iets uit het magazijn te gaan halen. Liefst iets groot waar ik mijn handjes mee vol had, zodanig dat ik mijn lading eerst op de keukentafel moest deponeren alvorens ik de deur achter mij kon sluiten. Patatjes halen was daar heel bruikbaar voor. En ja, meermaals ben ik in mijn missie geslaagd, glibberde een krolse kattin buiten, werd vrolijk door de katers gedekt, en konden we na twee maanden een nest jonge poezen verwelkomen. Ondanks het feit dat iedereen toch zó goed opgelet had dat de kattinnen niet buiten gesukkeld waren J
In de wintermaanden lagen al de katten op de schoorsteenmantel, in de zomer lagen ze overal. Na t eten werden de resten in een grote pot gemengd en kreeg heel de bende eten. Maar én mijn pa én mijn oom hadden zo hun favorieten die tijdens de maaltijden ook bij hen op schoot mochten zitten en daar gevoederd werden. Tot groot ongenoegen van ons ma, die natuurlijk vreesde dat die dierenliefde-genen ook in mij zouden zitten. Wat vanzelfsprekend ook t geval is.
De kleine poezen zitten ongegeneerd naast de soepketel op tafel...
... tot ons ma binnenkomt...
... je ziet een hand die de achterste poes plots in de lucht laat verdwijnen...
De katten hadden in die tijd nog geen ingewikkelde of mooie namen. Het was gewoon de Minne (een oude moederpoes met een ietwat moeilijk karakter die al ontelbare nesten had grootgebracht), en de Kater (een lieve, zeer dun in de pels zittende, magere kater), den Ti (dat kwam van Tijger, maar ik bleef die halstarrig Bam Bam noemen. Een stevige grijze kerel.), het Spitske (een frèle grijs moederpoezeke). En als toegift aan mij mocht ik er toch ook enkele Suske, Wiske en Flipper noemen.
Verscheidene van de poezen werden overreden. Zelfs in die tijd al. Maar als er een poes gewond was dan werd er wel vroeger gestopt met werken en reed mijn oom met de auto 20 kilometer ver naar de dierenarts en kreeg het arme dier de beste verzorging. Desalniettemin was iedereen - behalve ik - het er over eens dat we meer dan genoeg katten hadden. Maar daar stond wel tegenover dat een zwervertje dat haveloos kwam aankloppen nooit in de kou bleef staan en dat de harten dan weer snel vermurwd waren en de nieuwkomer gezellig mocht blijven wonen
Dus onze kattenpopulatie bleef, dankzij mijn stiekeme anti-geboorte-beperkings-acties en debinnenvallende zwervers, tot mijn groot genoegen, vrijwel konstant. J
Met ma, moemoe en pa achterin de tuin. Ik met een product van mijn anti-geboorte-beperkings-acties in mijn armen
Als je geraden hebt wat dit eenvoudige voorwerp is dat haast iedereen in huis heeft, stuur me maar een mailtje : laathi@hotmail.com Schrijf aub uw oplossing niet onder dit bericht of in 't gastenboek anders bederf je de pret van 't oplossen voor de anderen. Knotsgekke opmerkingen mogen er vanzelfsprekend wel in. Hoe meer hoe liever Veel succes en veel plezier! ------------ Als eerste opgelost door Fernanda, Klaproosje, Luk, Jan, Ingrid,Jeanne, Mare, Andromeda, Bachus, Vifke, Vera, Yvette, Giliok, Speelster, Mieke, Corry, Marianne, Wim, Utta, Viva, Marleen, Opapat, Francois, Ann, Tuinfreak, Marie, Walter, Ritje, Chrisje, Titipoes, Sami, Leo, Shelly, Viv L., Ryntje, William, Rikavensis, Loulou, Nand, Nil, Dolfijn, Lou, Joeltje, Steven, Mieke Moma en Paul!!! ------------ Nee Opapat, 't was geen "onderbroek voor sadisten"! En nee Viv, het lijken dan misschien wel scheuten van een of ander genetisch gemanipuleerde groente, of de haren van een alien-cat maar dat is 't ook niet. En beste Harry, "Gedroogd Sahara-duingras met groene klaversteeltjes op een bedje van maïs op z'n Vlaams" uit een duur restaurant in Knokke, is't eveneens niet! Ik bewonder jullie rijke fantasie!
Het fotoraadsel deze week was een poezenpels die ik wat open gestreeld had. (Nee, 't was niet mijn eigen kruintje!!) Maar het is niet de pels van ons Mingske... De kleur is misleidend hé? Het is de pels van Hanuman! De grijze! Ik weet niet of de haren van een hondepels ook zo veelkleurig zijn naar de basis toe, maar bij tijgerpoezen hebben de haartjes alleszins deze prachtige kleurenschakering! Ik had de macrofoto vorige vrijdagnacht gemaakt toen ik in zijn pelske zat te kroelen terwijl hij op mijn bureau zat, en toen ik de foto oplaadde en bekeek dacht ik ineens : "Oh, ik heb het raadsel van deze week!" Soms is 't leven als eens gemakkelijk hé? Soms...
Viv L., Redpoppy, Jan, Nand, Nil, Chrisje, Ryntje, Loulou, Opapat, Cooltje, Titipoes, Joeltje, Andromeda, Speelster, Vera, Ann, Willy, Sjoeke, Rita, William, Eline, Frieda, Willy, Marleen, Francois, Mare, Viva, Lange Lou, Mieke R., Steven, Dolfijn, Thea, Klaproosje en Rikavensis hadden de oplossing snel gevonden! Bravo! Morgen verse aanvoer! En straks een nieuwe aflevering van de jeugdherinneringen!
Het was niet enkel ik die soms uitroei-neigingen kreeg, onze pa had dat ook. Mijn pa!!! De grote dierenvriend!!! Het is dus blijkbaar genetisch bepaald.
Onze pa zijn vernietigingsacties waren vooral toegespitst op colorado-kevers die hij niet welkom achtte op zijn aardappelloof. Erg vond ik dat! Zon schone, kleurige kevertjes en onze pa ging die sukkeltjes dan met een grote, giftige spuitbus te lijf!
Als ik s ochtends aan de tafel hoorde dat onze pa plannen maakte om wat vroeger thuis te komen van de fabriek om s avonds nog eens die smerige beesten dood te spuiten dan nam ik overdag mijn voorzorgen.
Na t ontbijt ging ik dan in t kot een grote lege bokaal zoeken en begon zoveel mogeijk colorado-kevertjes van de patattenplanten te plukken. Een karwei waar ik lang mee zoet kon blijven want onze pa had een flink perceeltje patatjes staan. Toen al besefte ik dat ge niet iedereen kunt redden, maar dat dat geen reden is om niet uw best te doen. Als ik vond dat ik mijn burgerplicht naar behoren vervuld had dan sloot ik mijn bokaal en verstopte ik hem terug in t kot.
s Avonds na t werk begon onze pa dan aan de voorbereidingen voor zijn doodseskader, hij mengde poederkes en vloeistof en goot die in een grote verstuiver. Tijdens die activiteiten moest ik op een veilige afstand blijven. In die tijd gebruikte hij daar DDT voor en dat werd voor mij toch wat te giftig geacht. Dan was de tuin tijdelijk verboden territorium voor mij. Iets wat ik hem niet in dank afnam, maar kom, ik was dan al een beetje getroost dat ik hem toch weer te snel was af geweest en een deel van de populatie van die schone kevertjes in veiligheid had weten te brengen.
De volgende dag, als de kust vrij was en de pa en zijn broer naar t fabriek vertrokken waren, en ons ma in huis aan t werken was, ging ik dan mijn uitverkorenen verlossen uit hun bokaal en ze terug op hun rechtmatige grond zetten.
Ik weet nog goed dat als de pa dan s avonds zijn vernielingen kwam bewonderen hij er zich dikwijls over uitsprak dat die verduvelde colorado-kevers toch wel wreed sterke beesten zijn, of dat den DDT toch niet meer zo straf was als vroeger. Op zon momenten wist ik al dat ik moest zwijgen. Mezelf kennende vrees ik zelfs dat ik dan heel meevoelend en meewarig met hem mee stond te knikken J
Goddank was dit een misdaad die steeds onontdekt en dus ongestraft is gebleven. En aangezien de boze oom al lang in de hel zit en ik toch niet van plan ben daar ook terecht te komen, én mijn pa in de hemel is, heb ik - althans tot ikzelf in de hemel aanbeland - niks te vrezen. Trouwens mijn pa zal nu ondertussen ook al wel een stukske vergevingsgezinder geworden zijn door al die rijstpap te eten denk ik zo.
Lieve vrienden. Opgelet!!! Onderstaande mail gaat momenteel rond. Ga er niet op in! Je geeft je paswoord vrij en iedereen kan dan je mails op msn lezen. Je zal later ook voor deze site moeten betalen! Als je 't al gedaan zou hebben verander dan onmiddellijk je paswoord. Ik heb nu geen tijd maar voor meer info kijk op
Er komt een hersencel aan in het mannelijk brein. (Ok, dat is een héél zeldzame gebeurtenis, maar het kan!) Om kort te gaan : die hersencel merkt dat hij heel alleen is in een grote lege zwarte ruimte. "Joehoe!!" roept de hersencel. Maar ocharme: er antwoordt niemand ! "Joehoeoeoeoeoe!!" roept hij nog eens. Maar het enige wat hij hoort is de echo van zijn eigen stem. Totaal ontredderd kruipt dat dapper en eenzaam celletje in een hoekje en begint te wenen. Plotseling komt er een andere hersencel toegesneld, totaal buiten adem, en roept naar de wenende hersencel : "Hey zot, wat zit zit gij híerte doen?! Wij zitten allemaal beneden!!!"
Een familie kannibalen houdt een gezellig feestje thuis. Grootmoeder staat in de keuken een mens te braden op traditionele wijze. Een van de kinderen vraagt : "Oma, welk mens heb je deze keer klaargemaakt".
De grootmoeder antwoordt : "Wij eten deze keer gebakken Antwerpenaar".
ik ben geboren in 1999, ben een lapjespoes, gesteriliseerd en heb een goed bazinneke gehad tot nu zij niet meer voor zichzelf en voor mij kon zorgen en verhuisd is naar een home. Ik zoek nu een nieuwe thuis om nog enkele jaren gelukkig te zijn - heeft U een plaatske voor mij? U kan me bereiken op nr 03/230.90.43 vanaf 18u - Mercikes !!!!!!!
Dat gat-in-een-plank-toilet was een doorn in mijn jeugdig oog, maar het ding dat zich tegen de achtermuur van de schrijnwerkerij bevond vond ik haast nog walgelijker! Het betrof het pissijntje voor mannen. Het bevond zich volledig in de buitenlucht en ernaast tierde een enorme vlierbessenstruik. Als kind was ik er heilig van overtuigd dat de vieze geur die er hing van die plant afkomstig was. Op een goede dag besloot ik de wereld van dat stinkboske te ontdoen. Ik ging naar de keukenschuif, nam het grote broodmes en trok de tuin in. Achter het muurtje van het pissijntje begon ik aan mijn zware taak. Niemand bleek me in de gaten te hebben dus ik kon rustig verder werken. Hoewel de struik meer dan driedubbel zo hoog was als ik had ik haar na een uurtje gedecimeerd. Het enige wat overschoot was een hoop stokjes en takjes. Ons ma was blijkbaar ondertussen toch wat ongerust geworden, want ze was het niet gewoon dat als ik in de tuin speelde, ik zo lang niets van me liet horen. De laatste plek waar ze ging zoeken was natuurlijk dat door mij zo gehate hoekje.
Opeens kwam ze de hoek om, stond stokstijf stil, niet goed wetend of ze me eerst dat mes moest afpakken of de onoverzichtelijke schade opnemen, en daar stond ik - heel fier en trots op mijn grondige werk - tussen die berg stinkboskes-resten.
Maar wat hebt ge nu toch met die arme struik gedaan??? Kind toch, gij die zoveel van planten en dieren houdt? Hoe hebt ge nu toch zon vernieling kunnen aanrichten?!
Die struik stonk. Gij vondt toch ook altijd dat dat hier zo vies rook? Awel, ik heb die struik kapot gemaakt. En ge ziet, het ruikt hier toch al veel beter nu hé ma?!
(Ah ja, dat rook daar nu naar frisgroene fijngehakte vlierbesstruik!)
Maar kindje, die reuk kwam helemaal niet van die plant, die komt van dat pissijntje, waar de mannen hun plasje in komen doen!
De verslagenheid en beteutering moeten in mijn ogen te lezen zijn geweest want ik kreeg zelfs geen ruzie omdat ik daar met dat groot mes in mijn handen stond.
Gelukkig groeien vlierbessenstruiken heel snel. Maar spijtiggenoeg niet snel genoeg om te kunnen vermijden dat ik s avonds mijn misdaad aan mijn lastige oom moest gaan opbiechten Tja, de mannen hun beschutting aan hun pissijntje was ineens helemaal verdwenen en nu stonden ze daar vanaf nu open en bloot
Ik had altijd heel drukke bezigheden in mijn tuin. Zo ging ik s zomers vaak op mijn eentje picknicken in de tuin. Ik nam dan ongezien de mayonaise-pot uit de keuken en toog onderweg naar het bedje waar onze pa zijn veldsla groeide. Ik plofte me midden tussen de plantjes neer, prutste de pot open, plukte de blaadjes en sopte die lekker in de mayonaise. Sla heeft me later nooit meer zo goed gesmaakt als in die tijd! Als mijn buikje gevuld was, dan deed ik mijn pot weer dicht, stevende op de keuken af, en zette de pot terug netjes op zijn plaats in de keukenkast.
Bij het avondmaal kwam die pot dan weer op tafel te staan En o ramp, meermaals zat die dan vol aarde en blaadjes omdat ik t tijdens t soppen al eens iets per ongeluk in die pot liet vallen en dat er niet meer uitgevist kreeg Mijn oom sloeg dan van ontzetting altijd even rood uit als de radijzen uit onze pa zijn hof, en ons ma lachte dan eens groen zoals de vettige slablaadjes onder in die pot J
