"Het verhaal van Zuster Kat Fael." Of hoe een gevonden poezennestje nog goed terecht komt! (klik op bovenstaande foto) ---------------------
Growing old is mandatory. Growing up is optional. ----- Ouder worden is onvermijdelijk. Volwassen worden niet!
Als je op de groene button klikt kom je op de site van het baby-poezen-opvangcentrum van "Den Dierenvriend". Hét adres om een jonge poes te adopteren! Ga eens kijken en zeg het voort aan andere dierenvrienden aub!
Zoek je een speciaal onderwerp waarover ik ooit iets schreef? Tik dan hieronder een trefwoord in!
Zoeken in blog
Klik op het envelopje om mij een mailtje te sturen
We don't stop playing because we get old... We get old because we stop playing! -------------- We stoppen niet met te spelen omdat we oud worden... We worden pas oud als we stoppen met spelen!
Je kan maar 1 week tegelijk bekijken op mijn blog. Anders gaat het te traag open. Wil je zien wat er vorige week op stond? Klik dan op de data hier onder!
In elke 50-plusser zit een verbijsterde teenager die zich afvraagt wat er gebeurd is.
Leonardo da Vinci (1452-1519)
Italiaans kunstenaar
Als ik in de hemel kom, dan wil ik
daar graag een kat op schoot hebben.
Jan Wolkers (°26-10-1925)
Nederlands schrijver en columnist.
Katten haten dichte deuren; het
maakt niet uit aan welke kant ze staan. Als ze buiten zijn willen ze naar binnen, en
als ze binnen zijn willen ze naar buiten.
Lilian Jackson Braun (1916)
Amerikaans schijfster
Laten we eerlijk blijven; de meesten van ons
vinden het wel leuk als onze katten een tikje gemeen zijn. Ik zou me in ieder geval niet echt op mijn
gemak voelen in het gezelschap van een kat die in huis rondliep met een heilige
uitdrukking op zijn snuit.
Beverly Nichols (1898-1983) Engels
Schrijfster
Eén kat
leidt tot de volgende.
Anoniem
Katten bereiken
moeiteloos wat wij mensen niet kunnen: door het leven gaan zonder lawaai te
maken. Ernest Hemingway (1898-1961) Amerikaans
schrijver
Er zijn twee
manieren om de ellende te ontvluchten: muziek en katten. Albert Schweitzer (1875-1965) Theoloog,
filosoof en dokter.
Katten schijnen uit te gaan van het principe
dat het nooit kwaad kan om te vragen wat je
wilt.
Anoniem
Katten zijn
delicate wezens en ze kunnen de meest uiteenlopende kwalen krijgen, maar ik ben
nog nooit een kat tegengekomen die aan slapeloosheid
leed. Joseph Wood Krutch(1893-1970)
Amerikaans schrijver
Als u in een
gracht valt kunt u best angstig miauwen, want een kat willen we wel eens
redden. Toon
Verhoeven
Lang geleden werden de katten als goden
gezien. Dit zijn ze nooit vergeten.
Anoniem
Cat Proverbs
You will always be lucky if you know how to make friends with
strange cats. Colonial
In a cat's eye, all
things belong to cats. English
No matter how
much cats fight, there always seems to be plenty of kittens. Abraham Lincoln
Dogs come when they're called; cats take
a message and get back to you later. Mary
Bly
There are two means of refuge from the
miseries of life: music and cats. Albert
Schweitzer
Settling a dispute through the law is like losing a cow
for the sake of a cat. Chinese
A cat goes to a
monastery, but still she remains a cat. Congolese
The cat is a saint when there are no mice
about. Japanese
The cat is a lion to the
mouse. Albanian
A house without either a cat or
a dog is the house of a scoundrel. Portuguese
The kind man feeds his cat before sitting
down to dinner. Hebrew
Handsome cats and fat
dung heaps are the sign of a good farmer. French
Beware of people who dislike cats. Irish
Who cares well for cats will marry as happily as
he or she could ever wish. French
An old cat
will not learn how to dance. Moroccan
A cat
will teach her young ones all the tricks, except how to jump backwards. Netherlands Antillean
When the mouse laughs at the cat,
there's a hole nearby. Nigerian
As every cat
owner knows, nobody owns a cat. Ellen Perry
Berkeley
If you play with a cat, you must not mind her
scratch. Yiddish
To live long, eat like a cat,
drink like a dog. German
A cat has nine lives;
for three he plays, for three he strays, and for the last three he
stays. English-American
A cat with a straw tail
keeps away from fire. English
Those that
dislike cats will be carried to the cemetery in the rain! Dutch
After dark all cats are leopards. Native American (Zuni)
If stretching were wealth, the
cat would be rich. African
One should not send
a cat to deliver cream Yiddish
The cat--moon
eats the gray mice of night. Western
Europe
When the cat's away, the mice will play. Western Europe
It's for her own good that the cat
purrs. Irish
Cats don't catch mice to please
Khoda(God). Afgani
Fat cats and thin birds can
share a yard, but thin cats and fat birds no way! Rosicrucian
Like the cat in the tree, getting caught up
in the chase can leave us in an awkward place. Rosicrucian
The cat laps the moonbeams in the bowl of
water, thinking them to be milk. Zen Saying
If
men were now to turn their hostility towards the cat, it would not be long
before the domestic cat became a wild animal. Nigeria
In even a cat the Buddha-nature exists. Japanese Buddhist
It is useless to show the gold piece
to a cat. Zen Saying
Nature breaks through the
eyes of the cat. Irish
It's a brave bird that
makes its nest in the cat's ear. Hindi/Indian
A
rat who gnaws at a cat's tail invites destruction. Chinese
He who does not feed his cat will feed rats.
Dogs are
dogs, but cats are people.
When the cat and mouse agree, the grocer is ruined. Iranian
Beware of the cat that licks from the front but claws from
behind. Old English Proverb
A trapped cat becomes a lion. Old English
Proverb
Life's like cat vomit; if you don't clean it up right away,
you're going to step in it. Xnterna
Drowsing, they take the noble attitude of a great sphinx, who,
in a desert land, sleeps always, dreaming dreams that have no end. Charles Baudelaire
Of all God's creatures, there is only
one that cannot be made slave of the leash. That one is the cat. If man could be
crossed with the cat it would improve the man, but it would deteriorate the
cat. Mark Twain
One cat just leads to another. Ernest
Hemingway
The cat is nature's beauty. French
The dream of cats is all mice. Egyptian
I have studied many philosophers and many cats. The wisdom of
cats is infinitely superior. Hippolyte Taine
No heaven will not ever Heaven be; unless my cats are there to
welcome me. Scottish
Dogs see people as companions; cats see people as staff.
It is better to feed one cat than many mice. Norwegian
The cat does not negotiate with the mouse. Robert K. Massie
You see, the wire telegraph is a kind of a very, very long cat.
You pull his tail in New York and his head is meowing in Los Angeles. Do you
understand this? And radio operates exactly the same way: you send signals here,
they receive them there. The only difference is that there is no cat. Albert Einstein
When the cat is not home, the mice will dance on the
table. Dutch
When a Cat adopts you there is nothing to be done about it
except put up with it until the wind changes. T.S.
Eliot
A cat in her house has the teeth of a lion. Somali
A kitten can catch only a baby mouse. Ghana
The naming of cats is a difficult matter. It isn't just one of
your holiday games. You may think at first I'm mad as a hatter when I tell you a
cat must have three different names... T.S. Eliot
I love cats because I enjoy my home; and little by little, they
become its visible soul. Jean Cocteau
God is really only another artist. He invented the giraffe, the
elephant and the cat. He has no real style, He just goes on trying other
things. Pablo Picasso
The man who carries a cat by the tail learns something that can
be learned in no other way. Mark Twain
What greater gift than the love of a cat? Charles Dickens
Katten laten pootafdrukken achter op je hart. Uit "Citaten voor een katten liefhebber."
Het begrip rust komt tot uiting in een zittende kat. (Jules Renard)
Het enige mysterie aan katten is waarom ze ooit besloten hebben huisieren te worden. (Compton Mackenzie)
Als een een hond op je bed springt, doet hij dat omdat hij graag bij je wil zijn. Als een kat op je bed springt, doet ze dat omdat ze je bed zo lekker zacht vindt. (Alisha Everett)
Het is onmogelijk om niet vertederd te raken bij de aanblik van een of meer kittens. (Cynthia E. Varnado)
De kat zou's mans beste vriend kunnen zijn, maar ze zou zich nooit verlagen om dat toe te geven.
Probeer nooit koppiger te zijn dan een kat. (Ropbert A Heinlein)
Laat iets van de rust van een kat op mij overgaan. (David Harold Rowbothom)
Je bent pas iemand als je door een kat bent genegeerd.
Katten : net zo soepel als hun schaduw, de wind krijgt geen vat op ze.
Ze glippen slank en stil, door spleten, kleiner dan zijzelf. (A S J Tessimond)
Het verschil tussen katten en honden is dat honden komen als ze geroepen worden, terwijl katten een boodschap aannemen en later contact opnemen.
Ik meen het oprecht als ik zeg dat ik van katten hou... Een kat is een dier dat meer menslijke gevoelens heeft dan de meeste andere dieren. (Emily Bronte)
Vrouwen en katten doen waar ze zin in hebben, en mannen en honden kunnen daar maar beter mee leren leven. (Alan Holbrook)
Eén reden waarom kattenliefhebbers volgens mij katten bewonderen, is hun superioriteitsgevoel. Het lijkt alsof ze overal een meester in zijn, ongeacht wat ze doen of pretenderen te doen. Zelden zie je een kat die in verlegenheid verkeert. Ze hebben geen geweten, en ze hebben nooit ergens spijt van. Misschien zijn we stiekem jaloers op ze. (Barbara Webster)
Katten zijn bedoeld om ons te leren dat niet alles in de natuur een functie heeft.
Als je de beste zitplaats in huis wilt, zul je de kat moeten verplaatsen.
Katten zijn slimmer dan honden. Je krijgt acht katten nooit zo gek dat ze een slee door de sneeuw gaan trekken. (Jeff Valdez)
Onlangs heeft iemand me een schattig katje gegeven... en nu is het katje van mening dat iemand mij aan hem heeft gegeven. (Evelyn Underhill)
Het viel als snel op dat de kat nergens te bekennen was als er iets gedaan moest worden. (George Orwell)
Katten die een goed tehuis hebben, zijn eraan gewend dat er de hele tijd tegen hen wordt gepraat. (Lettice Cooper)
Van alle schepselen Gods is er maar 1 dat zich niet laat onderwerpen. Dat is de kat. Als de mens gekruist zou kunnen worden met de kat, zou dat voor de mens een verbetering betekenen, maar voor de kat een verslechtering. (Mark Twain) Katten zijn net als mannen : enorme charmeurs. (Walter Savage Landor)
Het is nauwelijks te geloven, maar sommige mensen beweren dat hun katten bijna menselijk zijn - en dat bedoelen ze dan als een compliment.
Wat katten het belangrijkst vinden aan mensen is niet hun vermogen om voedsel te produceren (want dat vinden ze vanzelfsprekend), maar hun amusemenstwaarde. (Geoffrey Household)
Ik zou een kat nooit kunnen kwetsen, ook al kan ik tegen mensen soms ronduit agressief zijn. (A.L. Rowse)
Geen huis is compleet zonder het getrippel van kleine kattenpootjes.
Is het niet prachtig hoe katten vrienden kunnen maken en mensen kunnen beïnvloeden zonder ook maar ooit een boek te lezen.
De kat heeft honger als zij met een broodkorst genoegen neemt. Katten zijn mysterieuze wezens. Er gaat meer in die hersentjes om dan we beseffen. (Sir Walter Scott)
Als ik met mijn kat speel, dan is het niet echt duidelijk of ik me nu met haar amuseer, of zij met mij. (Michel Eyquem De Montaigne)
Mijn poezenverhalen vinden jullie door in de linkerkolom op de foto van de betreffende poes te klikken. En als je op "Poezenstrips" klikt kan je lezen wat mijn poezen onderling allemaal zitten te roddelen... Mijn reisverhalen van Thailand, Egypte en Noorwegen staan ook in de zijkolom. "Mijn Jeugdherinneringen" beschrijven de jaren 60 in Antwerpen. Veel plezier!
02-10-2008
De pamperjaren van de vrouw. Deel 2.
Oeps wat een hoeveelheid reacties op mijn menopauze-artikel! 't Werd precies tijd dat we over dit onderwerp eens wat "stoom aflieten"!
Mijn berichtje heeft blijkbaar veel collega's bevrucht (allez al een chance, we kunnen dan toch nog iets "bevruchten") en ik heb weer veel bijgeleerd. Maar dat is niet meer dan normaal want ik ben nog maar een prille beginner. Ik krijg nog niet de échte diepe kreeftkleur, bij is 't nog maar halfgare kreeft. Ik moet 's nachts ook nog niet mijn lakens uitwringen, maar dat kan ook zijn omdat ik zo slecht slaap dat ik altijd op tijd wakker wordt om alles bijtijds uit te schieten. Ik heb mijn echtgenoot noch kat al verwond door te wild alles van me af te zwieren als mijn stoomlocomotief opstart, dus in vergelijking met wat sommigen meemaken mag ik nog niet klagen. Desalniettemin wil ik toch nog eens grondig over dit onderwerp doorzagen want hoe meer we het taboe over dit "kut"-onderwerp (excusez le mot) doorbreken hoe beter. Ik ben 't alleszins beu om een man te horen zeggen : "Ja maar gij kunt over deze zaak nu niet objectief oordelen want uw hormonen spelen weer ping pong op dit moment, dus zwijgt almaar." Ik ga geen tampon in mijn mond laten steken omdat mijn hormonen misschien af en toe eens een beetje van slag zijn de eerstvolgende 10 jaar! Ik heb echt wel tampons genoeg gezien in mijn leven.
Letterlijk vertaald is een "vapeurke" een stoompje. Maar laat ons even ernstig zijn, bij momenten zie ik er toch meer uit als de eerste stoomtrein, die tussen Brussel en Mechelen reed, die waardoor de koeien van schrik geen melk meer gingen geven. Ik mankeer alleen nog de stoomfluit om iedereen in mijn buurt te waarschuwen dat er een stemmingswisseling in aantocht is. Dan konden de anderen zich tenminste tegen mij afschermen door hun slagbomen te sluiten.
Héél lang geleden heb ik, in Amerika geloof ik, eens een schitterende t-shirt gezien met als opdruk : "Next moodswing within 10 minutes". (Waarschijnlijk gemaakt naar aanleiding van de bordjes die rond de geisers in Yellowstone Park staan. Die vermelden ook : "De volgende uitbarsting vindt plaats over een half uur.") Destijds heb ik die t-shirt niet gekocht hoewel ik hem best grappig vond. Nu zou ik hem best willen hoewel ik hem al veel minder grappig vind. Ik zou hem eerder gebruiken als een waarschuwing naar mijn medemens. Meer zoals ze naast een weide een bordje "Gevaarlijk. Wilde stier" zetten.
Die stemmingswisselingen zijn griezelig. Ge voelt ze niet aankomen. Het is niet dat ge afglijdt in een diepe put en nog de kans krijgt u aan een uitstekende tak vast te houden. Nee, ge bevindt u plots op de bodem van de put. Boenk. Ge weet niet hoe ge er gekomen zijt, laat staan wat ge er zit te doen. Uw verstand herhaalt en herhaalt dat het "enkel de hormonen zijn" maar uw verstand ligt op dat moment aan een tafelpoot vastgebonden en daar wilt ge niks mee te maken hebben. Ge voelt alleen maar. En ge voelt u slecht. Depressief. Alleen. Onbegrepen. Ongelukkig. En laat alstublief niemand vragen waarom want ge kunt het niet eens zeggen. En o wee als ge dan toch maar een drogreden uit uw duim zuigt om uzelf toch nog een beetje van dat allure van een geestelijke gestoorde te ontdoen en iets fezelt over : "mijne vis is dood", dan maakt ge u nog veel belachelijker. Want niemand kan toch ooit zó gedeprimeerd geraken door een dode vis? Dus begint ge er maar stillekes over te zwijgen. Uiteindelijk is de keuze tussen uw verdriet in uw eentje te dragen of belachelijk gemaakt worden rap gemaakt.
Ge krijgt soms te horen : "Ge moet iets gaan doen! Uw zinnen verzetten!" Jawadde, uw zinnen verzetten! Ge kunt met moeite uw stoel verzetten! Laat staan uw zinnen. Ge hebt nog ideeën genoeg maar plots staan die in grote neonletters geprojecteerd tegen het scherm van "In 't licht van de eeuwigheid", en lijken die stomme ideetjes niet eens meer de moeite om aan te beginnen. En toch gaan die momenten van ondoorgrondelijke tristesse dan opeens over. Ge zou willen onthouden hoe dat zo ineens gekomen is. Voor de volgende keer! Dat ze u niet meer gaan liggen hebben! Maar nee, ge weet niet meer hoe ge uit de put zijt geraakt. Ge stond ineens terug boven... Zomaar. Kwam het door dat telefoontje van die vriendin, of door die grappige mail die binnenkwam? Dan gaan we dat volgende keer ook proberen! Vergeet het, de volgende keer lukt dat juist niet. Er zit blijkbaar geen handleiding bij die menopauze-verschijnselen. Ofwel is ze in 't Koreaans geschreven en zat ze bij mij niet eens in de doos.
Tot zover de stemmingswisselingen. Morgen, of overmorgen, naargelang mijn stemming, zal ik eens wat zagen over de lichamelijke veranderingen. Want daar zijn er ook een paar hilarische bij...
Maar door jullie reacties op mijn vorige bericht zal mijn nacht er nu toch anders uitzien. Ik zal hoogstwaarschijnlijk weer fanatiek gaan meehelpen aan de opwarming van de aarde, maar ik weet nu dat ik dan niet de enige ben want dat er nog een flink aantal blogbekenden op hetzelfde moment met hun dekens aan 't zwieren zijn en de zotste toeren uithalen om wat stoom af te laten. Misschien kunnen we een onderafdeling beginnen van 't Seniorennet? 't Vapeurennet?
Tot hiertoe hebben enkelSteven, Ron, François, Viva en Sjoeke het nog maar opgelost. Maar Viva heeft er dan wel een héél gedetailleerde uitleg bij gegeven (en zo heb ik het graag ) Dus voor de andere zoekers... maar weer een grotere foto van dit alledaagse ding...
Ik ben boos. Heel boos. Op mezelf en op mijn voorgeslacht. Heel mijn leven ben ik ervan overtuigd geweest dat een mens stipt op zijn 65ste verjaardag oud werd en begon af te takelen. Om te beginnen was dat al een teleurstelling, ik zat al op mijn 40ste met vanalle onderdelen te sukkelen. Maar kom, dat ben ik nu al gewoon. Het volgende misverstand was dat ik aan heel die "menopauze-komedie" niet ging meedoen. Toch ík niet?! Ik met mijn gezonde zin voor humor ging zo'n futiliteit toch niet aan mijn hart laten komen? Allez, zwanst nu niet! Vergeet het dus. Ook gij Brutus. Gij Junior Senior moet er aan geloven.
Ik ben boos op mezelf omdat ik zo stom was me wijs te maken dat ge de menopauze-kwaaltjes (-"tjes"???) kon negeren als ge dat wou. En flink nijdig op mijn voorgeslacht omdat het zo'n taboe was dat er niet over gesproken werd en dat al die miserie me nu overvalt zonder dat ik van iets weet. Hoe lang gaat dat duren? Hoeveel erger wordt dat? Komen er nóg lijken uit de kast waar ik nog geen benul van heb? Ik ben er zeker van dat die dingen genetisch bepaald zijn, dus als ik dat nu nog maar aan ons ma kon vragen..., of als ik tenminste een oudere zus had. Voor mijn part een oudere broer. Maar nee dus, 't wordt afwachten...
Mijn ma kreeg me op haar 43ste en zij zat in haar menopauze toen ik nog jong was, dus daar mocht in die tijd niet over gesproken worden, zeker niet tegen kinderen. Ons ma kreeg "vapeurkes" en ik vond dat grappig. Ma die ineens in kreeft veranderde en een striptease deed. Meer werd er niet over gezegd. Ma nam ook pillen "voor de zenuwen". Voor de zenuwen? Ja, dat zal wel! Ge zou 't nog niet op uw "zenuwen" krijgen van alle menopauze-poespas! De zeven plagen van Egypte die op 1 vrouw neerdalen begot.
Waarom in godsnaam moet die fase in 't vrouwenleven zo'n taboe zijn, terwijl 't iets even normaal is als kindjes krijgen? Ik ben zelfs enkele weken boos geworden op mijn gyneacoloog (hoewel die sukkelaar vanzelfsprekend ook geen schuld draagt, behalve 't feit dat hij een man is) en gevraagd hoe eerlijk hij het vond dat vrouwen de eerste jaren van hun leven in pampers doorbrengen, vervolgens een paar jaar pauze krijgen, om daarna weer 1 week per maand in de doeken gedaan worden, dan (als bloemmekee) een menopauze op hun dak krijgen waarvoor ge toch ook nog altijd een hoop vodden bij de hand moet houden (want ge weet maar nooit, of "wanneer") en dat we x-aanttal jaren later, als we goed en wel beginnen te dementeren, terug in de luiers kunnen! Hoeveel jaren in een mensenleven lopen wij eigenlijk nog pamperloos rond seg?!!!
Enfin, al dat gepamper zijn we gewoon. Maar wat me nú op mijn kop valt... De eerste vapeurkes vond ik nog grappig. Eindelijk kregen mijn koude botten het eens écht warm!! Ik kon terug met een decolletéke in een restaurant zitten! Ik zag er de charmes wel van in. Bij elke verandering in kreeft barstte ik luid uit in "Lily Vaporoso" op de toon van het liedje "Gigi l' Amoroso" van Dalida destijds. Mijn omgeving kreeg de slappe lach van mijn gepaste en ongepaste stripteasekes, als rechtgeaarde naturist draait ge er uw hand niet voor om in gezelschap van uw vrienden alles over uw kop te trekken wat ge er maar uit te trekken valt. Ik dacht dat allemaal met een lachtertje af te doen. Ah ja, ik die toch van alle ellende 't beste probeer te maken en wiens motto is : "Op dit moment is het misschien lijden en afzien, maar oh wat een plezant verhaaltje gaat dit later opleveren!"
De tijd van "Lily Vaporoso" is reeds maanden voorbij. Het lachen is vergaan. Ge kunt niet elke keer gieren met dezelfde grap. Trouwens er valt ook niet meer veel te lachen als ge heelder nachten wakker ligt omdat ge u bij momenten voelt als gestoofd konijn met pruimen net voor 't opdienen, en twee minuten later terug verandert in iets van Captain Iglo.
Ik kruip al veel vroeger in bed dan voorheen om toch maar aan mijn uren slaap te geraken en me niet constant moe te moeten voelen maar wat haalt het uit? Ik leg me in bed, en begin aan mijn warm nest te bouwen, want in hart en ziel ben ik nog altijd de goede oude koukleum. Ik stop alle gaatjes (die "valse lucht" kunnen binnen laten onder mijn donsdeken) dicht met alles wat voorhanden is. Dus : met een kat, (Ming mag sinds hij een oud bazeke aan 't worden is mee boven slapen), een man (de mijne), een kopkussen en mijn lang "Tante Sidonie"-kussen. Eens alles eindelijk op zijn plaats zit en ik geen kou meer heb voel ik plots de hitte opkomen en met een zwaai zwier ik kat, man, donsdeken en Tante Sidonie van me af! Ik worstel me in mijn halfslaap uit mijn pyama (de onvermijdelijke slaapsokken worden uitgefriemeld) en leg me open en bloot te puffen als een gekruisigde maar gevallen Christus.
Helpt dat niet snel genoeg dan ga ik naar de keuken om iets uit de ijskast te drinken (ik drink normaal nooit gekoelde dranken). Het volgende stadium speelt zich af op mijn terras. Middenindenacht, in mijn blootje, en "chillen" maar. Soms heb ik zelfs de chance dat het regent! En dan plots... is die hitte over! Dan ren ik naar boven. Begin heel mijn nest terug rond me te draperen. Kat, man, kopkussen, dons, Tante Sidonie en ga ik daar liggen rillen en ongelukkig wezen. Ah ja, ik ben klaarwakker en heb kou... Ijskoud. Ik lees me terug in slaap (godzijdank dat ik dolgraag lees!), en na een tijdje (variërend van een kwartier tot 2 uren) begint heel de cinema opnieuw! Ming wordt op Paul geschud, over die twee verzeild mijn overtollig donsdeken en Tante Sidonie belandt op de grond naast 't bed en Christus ligt in zijnen bloten...
Nacht, na nacht, na nacht... En dag na dag na dag ben ik moe. Doodmoe. Dooddoodmoe. Ik zit vol plannen en ideeën maar ik ben te moe om een poot uit te steken om dingen te doen die niet echt noodzakelijk zijn.
En dan heb ik het nog niet gehad over alles wat begint te blubberen en te verzakken... En is er nog gezwegen over de "moodswings" (alhoewel ik dat hoofdstuk misschien beter aan mijn echtgenoot zou kunnen overlaten).
OK. Ik trek mijn jogpak uit en ga efkes in de regen staan. Ik heb weer chance, er breekt net een flink onweerke los. Als ik de moed vind schrijf ik morgen wel verder.
Voor wie geen "Tante Sidonie"-kussen kent. Hieronder ligt Serendipity er op eentje in mij Hobbithol.
Steven herkende het van de eerste foto! Zijn eerste gok was ineens de juist! Wow! En Ron zat er "boenk op" met zijn tweede gok (met dank aan zijn vrouw weliswaar...) Voor de anderen : eentje in kleur... Nu behoort de "olifantenslurf" al zeker niet meer tot de mogelijkheden.
Een vijvertje op een dakterras... 't is plezant, maar af en toe flink vermoeiend. Vooral tijdens de lente- en de herfstpoetsbeurt. Bij een vijver in een tuin is het niet erg dat de planten woekeren, maar op een dak moet je 't allemaal een beetje in rechte paden leiden en ervoor zorgen dat er geen schade aan de ondergrond kan onstaan. Uiteindelijk is de "ondergrond" hier wel een plafond en zou ik niet graag mijn vissen een verdieping lager tegenkomen omdat de plantenwortels iets te enthousiast gegroeid zijn. Ze zeggen wel eens "de bomen groeien niet meer tot in de hemel", maar bij mij is 't vooral een kwestie dat de bomen niet tot in de winkel mogen groeien... Dus moet twee keer per jaar de vijver gestofzuigd worden zodat de vissenmest, die niet door de planten opgesoupeerd werd, verwijderd geraakt, moeten alle planten eruit gehaald worden om de wortels bij te snoeien en ze ineens schoon te spoelen, eveneens om de vissenmest kwijt te raken. De kiezeltjes die in de oeverrand de buizen van het pompsysteem bedekken moeten er allemaal uit, ze moeten grondig gespoeld worden onder hoge druk. Kortom zo'n daktuin lijkt een sprookje, maar ge moet het sprookje wel een paar keer per jaar herschrijven. Gisteren en vandaag scheen de zon dus... werken maar...
Vandaar dus dat mijn sprookje er dit weekend maar rommelig uitzag. Mooier is 't er zeker niet op geworden nu ook alle bloempotten gisteren reeds hun winterjasjes aantrokken...
Het vijverwater stroomt via een "stofzuiger" door enkele zeven en een fijnmazig net, zodat al het vuil daarin achter blijft.
Wel effe schrikken voor de vissen : "Help! We gaan toch niet 'gevist" worden?"
Serendipity : "Leuk! Ze gaan mijn drinkbak poetsen! Laat ze maar doen. Ondertussen poets ik mezelf, daar is minder werk aan!"
Mannen blijven mannen.... Zelfs op een daktuin van een paar vierkante meter... "Kijk!!! Die grote wortels heb ik er eigenhandig uitgetrokken!" "Goed gedaan Tarzan! Knap werk! "
En sommige mensen gaan écht tot op het bot! Tot onder de vijverrand wordt gecheckt of er geen ongerechtigheden zitten...
Ondertussen kan ik de worteltjes van de planten grondig spoelen...
... en mezelf.
En hoe later hoe wordt hoe kouder het wordt. Want op de duur ben je zelf ook helemaal doornat...
Maar mijn Tarzan is fanatiek, het laatste vuiltje moet eruit! Het sterrenbeeld "Steenbok" moet dichtbij de "Steenezel" liggen volgens mij.
't Moeten niet altijd dezelfden zijn die in onelegante poses op mijn blog staan.
Na die moeilijke van vorige week tijd voor een makkelijke! Ik begin met de foto in zwart wit want anders is het wel een beetje té simpel, morgen komt er kleur in! In de loop van de week volgen tips en grotere foto's! Als je de oplossing gevonden hebt stuur ze me aub per mail en zet ze niet op mijn blog om de andere zoekers hun pret niet te ontnemen!
En ik maar denken dat alleen bij mij mijn kleren soms op een bergske liggen! Er zijn precies toch nog huishoudens waar het zo al eens aan toegaat... Wel knap dat al die "nieuwe mannen" zelf hun broeken strijken en direkt op de kapstok hangen! Chapeau heren! Jullie moeten wel heel dankbare, overgelukkige echtgenotes hebben.
Als eerste opgelost door 7 mannen : Steven, Ron, Luk, Jan, Paul, François en Geert! En toen kwam de eerste dame : Chrisje! Daarna volgde het - deze week toch wel erg beperkte - peleton : Lange Lou, Dolfijn, Kathleen, Shajongen, Mare, Viva, Mieke en Speelster! Maar kom, bij al diegenen die 't opgelost gekregen hebben zal de kleedkamer, of de kleerkast of de badkamer nu zeker opgeruimd zijn. Voilà, dat was dan weer een fotoraadsel met een nuttig doel.
Phineas, de grote baas van ons kattenbestand gaf zich niet zomaar gewonnen, maar hij is nu toch CEO af... De staatsgreep is gepleegd. Het matriarchaat werd geïnstalleerd. (Zonder verkiezingen noch revoluties waarbij de haren in 't rond vlogen.) Vrouwen aan de macht. Er is dus nog hoop voor de wereld. De reden waarom onze stevige dove Phineas - die hier al jaren de baas speelt - ineens heel gedwee en onderdanig is als Serendipity in zijn buurt verschijnt is onduidelijk. Er wordt niet gevochten of gegromd, hij gaat gewoon beleefd opzij als zij er aan komt. En ligt hij op zijn geliefkoosde plek op de deurmat (vanwaar hij alles onder controle kan houden) dan springt ze doodgewoon over hem heen... Serendipity is een assertief dametje...
Serendipity : "Phineas..." Phineas : "Hm."
Serendipity : "Phineas..." Phineas : "Normaal spreek ik niet tegen vrouwen... Laat staan mét vrouwen."
Phineas : "Uitgezonderd tegen ons ma. Als ik eten wil krijgen." Serendipity : "Dan zal er vanaf nu toch iets gaan veranderen."
Phineas : "Ah ja? En wie gaat ge daar voor meebrengen?" Serendipity : "Niemand. Want ik zit hier al."
Phineas : "Gij?! Hm, daar zullen veel katten naar komen kijken... Trien." Serendipity : "En ik ga hier een nieuw regime installeren." Phineas : "Een dieet?!!! Zijt ge zot???"
Serendipity : "Nee ongeletterde. Een nieuwe samenlevingsvorm. Deze roedel gaat ánders geleid worden. Met rechtvaardige, indien noodzakelijk, sterke poot. De poot van een kattin. Deze kattin." Phineas : "En waarom? Ben ik misschien geen geweldig leider?! Zie mij hier zitten! Bovenop tafel! Iets wat zelfs niet eens toegelaten is van ons ma! Dat doe ik zomaar! Onbevreesd!" Serendipity : "Welja! Waarom niet! Ge moet nog fier zijn op uw onbeschoft gedrag ook! Vanaf nu gaat hier beschaafd, vriendelijk en verdraagzaam samengeleefd worden."
Phineas : "Pfffft. Kattinnenpraat... Ga uw nagels een beetje bijvijlen aan den boom meiske en laat mij verder mediteren." Serendipity : "Mediteer er dan maar over dat de katers het hier niet meer voor 't zeggen hebben."
Phineas : "Zeg meiske hebt gij iets verkeerds gegeten misschien?! Of hebt gij vlooien ofzo? Waarom zoudt gij hier de baas moeten worden hé? Leg me dat eens uit?" Serendipity : "Ten eerste omdat algemeen geweten is dat vrouwen betere bestuurders zijn van complexe gehelen, en ten tweede omdat dat hier thuis duidelijk de normale gang van zaken is. Ons ma is toch ook de baas over onze pa? Maar zij foeffelt een beetje, ze laat hem dat niet merken. Ik daarentegen speel open kaart. Vanaf nu neem ik dus de leiding van de roedel over. Girl Power."
Laathi (de mens) : "Wat zitten mijn zoete beestjes hier zo braaf en liefdevol bij mekaar? Das fijn, dat doet me echt plezier! Mekaar nog maar zo kort kennen en al op zo'n goede voet met mekaar staan! Dat is prachtig! Maar heu... waarom zit mijne Phineas bovenop de tafel?..." Phineas : "Och ma, sorry, dat had ik nu echt niet gemerkt! Ik werd afgeleid door Dipity!" Serendipity : "Ik gaf hem nochthans het goede voorbeeld, maar hij begreep het weer niet ma... Hij is een beetje doof als 't hem uitkomt nietwaar?...
Laathi (de mens) : "Phineas!! Wilt ge dan 'hic et nunc' van tafel komen ja!!!" Phineas : "Direkt ma! Ja! Tuurlijk ma! Sorry!" Serendipity : "Hm. Ziet ge nu wel wie hier in huis de baas is?... "
De foto van de laatste kans, dus maken we er een weggevertje van... Nu moet ge dit nuttig ding toch echt wel herkennen?! En stop met zoeken in de keuken of de living want daar hoort het niet thuis...
Reeds opgelost door (tja, nog altijd dezelfde als gisteren...) : Steven, Ron, Luk, Jan, Paul, François, Geert, Lange Lou, Dolfijn en Chrisje!!!
Irma : "Dank! Dank! Dank! Tante Fernanda, Nonkel Jan, Pa, Nonkel François, Tante Ingrid, Tante Viva, Tante Mieke, Tante Cooltje, Tante Nilleke, Tante Redpoppy en Tante Ann! Ik ben zo blij dat ik van dat paaltje af mag! Ik heb het Zeemanshuis nu wel lang genoeg gezien. Nu mogen ze 't voor mijn part afbreken! Pffffffft. "
Ons Antwerpse Zeemanshuis afbreken?! In geen geval!!! Want dat is mijn geliefde theatergroep zijn zaal kwijt! In een vorig leven - 25 jaar geleden - werkte ik mee aan de oprichting van het theatergezelschap van Alex Van Haecke : TAA. Theatergroep Antwerps Amusement. Het eerste stuk was "De Rat". Ik vervulde met liefde en plezier de functie van inspiciënt en hielp met de promotie. Ondanks de groeipijnen van een beginnende groep was het een heerlijke tijd die voor mezelf eindigde toen ik naar Herentals verhuisde om onze muziekwinkel te beginnen. Maar Alex en zijn enorm gemotiveerde ploeg hebben ondertussen niet stil gezeten en zijn al 42 succesvolle produkties verder! De theaterzaal onder het Zeemanshuis werd hun vaste stek en de naam van het gezelschap veranderde dan ook in "Theater Zeemanshuis". Hier zien jullie de link naar het allereerste stuk http://www.theaterzeemanshuis.be/derat.html
Vandaaruit kan je lekker verder surfen naar de geschiedenis van hun onstaan en nog belangrijker naar wat ze in de toekomst gaan doen! Er staat onder andere een produktie over Alzheimer in de startblokken.
Het stuk dat ze momenteel spelen is "Rijen en Vrijen", een dolhilarische komedie! Op de première heb ik op mijn stoel zitten schudden van 't lachen. Vandaar dat ik voor mijn verjaardag enkele kameraden op deze voorstelling ga trakteren want ik wil ze zelf ook beslist nog een keer zien. Dus dáárom zat Irma in 't Zeemanshuis,... ze ging mijn theaterkaarten ophalen!
Maar niet alleen voor Alex zijn groep moet het Zeemanshuis blijven bestaan, het is verdorie ook een stukje authentiek Antwerpen! Het is een onmisbaar onderdeel van het schipperskwartier! Reeds vanaf 1890 sliepen op deze plek de zeelieden die de haven van Antwerpen aandeden. Je kon er ook lekker en goedkoop gaan eten. Als kind ging ik er soms 's zondags met ma en pa op restaurant want het was er kindvriendelijk, eenvoudig en lekker. Nu nog kan iedereen er terecht voor een budgetvriendelijke maaltijd, ook als je niet in 't hotel logeert. Laten we hopen dat de afbraakwoede van de stad Antwerpen het Zeemanshuis spaart... Maar de toekomst is onzeker...
Ocharme, enkel Fernanda heeft Irma nog maar gelokaliseerd... 't Is dan ook niet echt makkelijk.
Irma : "Mannekes hoe lang nog??? Ge denkt toch niet dat ik hier comfortabel zit? Trouwens ik wil hier wel weg zijn voor het gebouw afgebroken wordt hé!"
Ja, inderdaad, er is sprake van dat dit gebouw gesloopt gaat worden. Een gebouw met zo'n rijke geschiedenis voor deze stad...
Kwestie van Irma daar geen dagen meer te moeten laten zitten ga ik jullie nog een tip geven : "Rijen en Vrijen" Met deze tip - en een beetje surfen - kunnen ook de mensen die dit gebouw nog nooit in 't echt gezien hebben het makkelijker vinden... Ge weet, Irma wacht nog op 5 "verlossers"... Stel haar niet teleur
Arme dames wat heb ik jullie aangedaan! En ik die dacht dat de vrouwelijke lezers het eerst gingen oplossen... Ik zal eens een kompleet ander onderdeel laten zien, misschien helpt dat een beetje?
Nog altijd enkel maar opgelost door drie jongens : Steven, Ron en Luk... Meisjes... uw eer staat op 't spel...
Corry heeft een heel plezante bewerking gemaakt van een foto die ze zaterdag van Irma nam. Hilarisch! Even gaan kijken : http://blog.seniorennet.be/corrybosters/ Geweldig gedaan Corry!
Met een extra bewoner valt er natuurlijk vanalles te delen en te herverdelen. Zo ook de slaapkast...
Serendipity : "Ah zo, en dit is dus de slaapkast... Niet slecht..." Laathi : "Ja maar dat appartement met dat zacht blauw dekentje waar ge nu naar staat te kijken is wel dat van mij!"
Serendipity : "Hoe? Ik dacht dat gij dáár sliep?" Laathi : "Neenee! Hier lig ik overdag te soezelen. 's Nachts lig ik in de slaapkast! In die mand met dat blauw dekentje dus."
Serendipity : "Och een benedenverdieping is voor mij ook goed... Lekker ruim en die rieten mand lijkt me best comfortabel..." Ming : "Ja maar daar heb ík het nu emotioneel wat moeilijk mee... Dat was namelijk de slaapplaats van onze Tabitha zaliger..."
Serendipity : "Dan ga ik wel een stapje verder... en neem ik de bovenste verdieping hiernaast. Die witte dons met die eendjes ziet er ook knus uit."
Hanuman : "Hey Dipity! Ziet ge niet goed misschien? Dit is wel mijn deken hé! En ik gebruik héél deze verdieping want ik lig graag languit! En ik snurk en ik slaapwandel."
Serendipity : "'t Is al goed Hanuman, ik zou er nog niet aan denken om mijn bed te delen met een straatschuimer!"
Laathi (de mens) : "Maar jongens toch, gaat ge me nu weer op kosten jagen?... Deze kast was oorspronkelijk voorzien voor acht katten..." Hanuman : "Kan best zijn, maar ik tel voor twee." Ming : "En ik voor zes." Serendipity : "Doe geen moeite ma, ik los dat wel op... Ik ben een zelfredzame vrouw."
Serendipity : "We houden het gewoon simpel. Ik neem ons ma haar hobbithhol in beslag. En ik slaap daar op de kast...."
Serendipity : "Daar kunnen die ouwe zakken toch niet meer bovenop geraken. "
Hm, nog niemand die het gevonden heeft... Dit simpele voorwerp hebben jullie dus nog nooit op deze manier bekeken blijkbaar? Dan zullen we eens iets anders proberen...
)
In geen geval!!! Want dat is mijn geliefde theatergroep zijn zaal kwijt! 
