"Het verhaal van Zuster Kat Fael." Of hoe een gevonden poezennestje nog goed terecht komt! (klik op bovenstaande foto) ---------------------
Growing old is mandatory. Growing up is optional. ----- Ouder worden is onvermijdelijk. Volwassen worden niet!
Als je op de groene button klikt kom je op de site van het baby-poezen-opvangcentrum van "Den Dierenvriend". Hét adres om een jonge poes te adopteren! Ga eens kijken en zeg het voort aan andere dierenvrienden aub!
Zoek je een speciaal onderwerp waarover ik ooit iets schreef? Tik dan hieronder een trefwoord in!
Zoeken in blog
Klik op het envelopje om mij een mailtje te sturen
We don't stop playing because we get old... We get old because we stop playing! -------------- We stoppen niet met te spelen omdat we oud worden... We worden pas oud als we stoppen met spelen!
Je kan maar 1 week tegelijk bekijken op mijn blog. Anders gaat het te traag open. Wil je zien wat er vorige week op stond? Klik dan op de data hier onder!
In elke 50-plusser zit een verbijsterde teenager die zich afvraagt wat er gebeurd is.
Leonardo da Vinci (1452-1519)
Italiaans kunstenaar
Als ik in de hemel kom, dan wil ik
daar graag een kat op schoot hebben.
Jan Wolkers (°26-10-1925)
Nederlands schrijver en columnist.
Katten haten dichte deuren; het
maakt niet uit aan welke kant ze staan. Als ze buiten zijn willen ze naar binnen, en
als ze binnen zijn willen ze naar buiten.
Lilian Jackson Braun (1916)
Amerikaans schijfster
Laten we eerlijk blijven; de meesten van ons
vinden het wel leuk als onze katten een tikje gemeen zijn. Ik zou me in ieder geval niet echt op mijn
gemak voelen in het gezelschap van een kat die in huis rondliep met een heilige
uitdrukking op zijn snuit.
Beverly Nichols (1898-1983) Engels
Schrijfster
Eén kat
leidt tot de volgende.
Anoniem
Katten bereiken
moeiteloos wat wij mensen niet kunnen: door het leven gaan zonder lawaai te
maken. Ernest Hemingway (1898-1961) Amerikaans
schrijver
Er zijn twee
manieren om de ellende te ontvluchten: muziek en katten. Albert Schweitzer (1875-1965) Theoloog,
filosoof en dokter.
Katten schijnen uit te gaan van het principe
dat het nooit kwaad kan om te vragen wat je
wilt.
Anoniem
Katten zijn
delicate wezens en ze kunnen de meest uiteenlopende kwalen krijgen, maar ik ben
nog nooit een kat tegengekomen die aan slapeloosheid
leed. Joseph Wood Krutch(1893-1970)
Amerikaans schrijver
Als u in een
gracht valt kunt u best angstig miauwen, want een kat willen we wel eens
redden. Toon
Verhoeven
Lang geleden werden de katten als goden
gezien. Dit zijn ze nooit vergeten.
Anoniem
Cat Proverbs
You will always be lucky if you know how to make friends with
strange cats. Colonial
In a cat's eye, all
things belong to cats. English
No matter how
much cats fight, there always seems to be plenty of kittens. Abraham Lincoln
Dogs come when they're called; cats take
a message and get back to you later. Mary
Bly
There are two means of refuge from the
miseries of life: music and cats. Albert
Schweitzer
Settling a dispute through the law is like losing a cow
for the sake of a cat. Chinese
A cat goes to a
monastery, but still she remains a cat. Congolese
The cat is a saint when there are no mice
about. Japanese
The cat is a lion to the
mouse. Albanian
A house without either a cat or
a dog is the house of a scoundrel. Portuguese
The kind man feeds his cat before sitting
down to dinner. Hebrew
Handsome cats and fat
dung heaps are the sign of a good farmer. French
Beware of people who dislike cats. Irish
Who cares well for cats will marry as happily as
he or she could ever wish. French
An old cat
will not learn how to dance. Moroccan
A cat
will teach her young ones all the tricks, except how to jump backwards. Netherlands Antillean
When the mouse laughs at the cat,
there's a hole nearby. Nigerian
As every cat
owner knows, nobody owns a cat. Ellen Perry
Berkeley
If you play with a cat, you must not mind her
scratch. Yiddish
To live long, eat like a cat,
drink like a dog. German
A cat has nine lives;
for three he plays, for three he strays, and for the last three he
stays. English-American
A cat with a straw tail
keeps away from fire. English
Those that
dislike cats will be carried to the cemetery in the rain! Dutch
After dark all cats are leopards. Native American (Zuni)
If stretching were wealth, the
cat would be rich. African
One should not send
a cat to deliver cream Yiddish
The cat--moon
eats the gray mice of night. Western
Europe
When the cat's away, the mice will play. Western Europe
It's for her own good that the cat
purrs. Irish
Cats don't catch mice to please
Khoda(God). Afgani
Fat cats and thin birds can
share a yard, but thin cats and fat birds no way! Rosicrucian
Like the cat in the tree, getting caught up
in the chase can leave us in an awkward place. Rosicrucian
The cat laps the moonbeams in the bowl of
water, thinking them to be milk. Zen Saying
If
men were now to turn their hostility towards the cat, it would not be long
before the domestic cat became a wild animal. Nigeria
In even a cat the Buddha-nature exists. Japanese Buddhist
It is useless to show the gold piece
to a cat. Zen Saying
Nature breaks through the
eyes of the cat. Irish
It's a brave bird that
makes its nest in the cat's ear. Hindi/Indian
A
rat who gnaws at a cat's tail invites destruction. Chinese
He who does not feed his cat will feed rats.
Dogs are
dogs, but cats are people.
When the cat and mouse agree, the grocer is ruined. Iranian
Beware of the cat that licks from the front but claws from
behind. Old English Proverb
A trapped cat becomes a lion. Old English
Proverb
Life's like cat vomit; if you don't clean it up right away,
you're going to step in it. Xnterna
Drowsing, they take the noble attitude of a great sphinx, who,
in a desert land, sleeps always, dreaming dreams that have no end. Charles Baudelaire
Of all God's creatures, there is only
one that cannot be made slave of the leash. That one is the cat. If man could be
crossed with the cat it would improve the man, but it would deteriorate the
cat. Mark Twain
One cat just leads to another. Ernest
Hemingway
The cat is nature's beauty. French
The dream of cats is all mice. Egyptian
I have studied many philosophers and many cats. The wisdom of
cats is infinitely superior. Hippolyte Taine
No heaven will not ever Heaven be; unless my cats are there to
welcome me. Scottish
Dogs see people as companions; cats see people as staff.
It is better to feed one cat than many mice. Norwegian
The cat does not negotiate with the mouse. Robert K. Massie
You see, the wire telegraph is a kind of a very, very long cat.
You pull his tail in New York and his head is meowing in Los Angeles. Do you
understand this? And radio operates exactly the same way: you send signals here,
they receive them there. The only difference is that there is no cat. Albert Einstein
When the cat is not home, the mice will dance on the
table. Dutch
When a Cat adopts you there is nothing to be done about it
except put up with it until the wind changes. T.S.
Eliot
A cat in her house has the teeth of a lion. Somali
A kitten can catch only a baby mouse. Ghana
The naming of cats is a difficult matter. It isn't just one of
your holiday games. You may think at first I'm mad as a hatter when I tell you a
cat must have three different names... T.S. Eliot
I love cats because I enjoy my home; and little by little, they
become its visible soul. Jean Cocteau
God is really only another artist. He invented the giraffe, the
elephant and the cat. He has no real style, He just goes on trying other
things. Pablo Picasso
The man who carries a cat by the tail learns something that can
be learned in no other way. Mark Twain
What greater gift than the love of a cat? Charles Dickens
Katten laten pootafdrukken achter op je hart. Uit "Citaten voor een katten liefhebber."
Het begrip rust komt tot uiting in een zittende kat. (Jules Renard)
Het enige mysterie aan katten is waarom ze ooit besloten hebben huisieren te worden. (Compton Mackenzie)
Als een een hond op je bed springt, doet hij dat omdat hij graag bij je wil zijn. Als een kat op je bed springt, doet ze dat omdat ze je bed zo lekker zacht vindt. (Alisha Everett)
Het is onmogelijk om niet vertederd te raken bij de aanblik van een of meer kittens. (Cynthia E. Varnado)
De kat zou's mans beste vriend kunnen zijn, maar ze zou zich nooit verlagen om dat toe te geven.
Probeer nooit koppiger te zijn dan een kat. (Ropbert A Heinlein)
Laat iets van de rust van een kat op mij overgaan. (David Harold Rowbothom)
Je bent pas iemand als je door een kat bent genegeerd.
Katten : net zo soepel als hun schaduw, de wind krijgt geen vat op ze.
Ze glippen slank en stil, door spleten, kleiner dan zijzelf. (A S J Tessimond)
Het verschil tussen katten en honden is dat honden komen als ze geroepen worden, terwijl katten een boodschap aannemen en later contact opnemen.
Ik meen het oprecht als ik zeg dat ik van katten hou... Een kat is een dier dat meer menslijke gevoelens heeft dan de meeste andere dieren. (Emily Bronte)
Vrouwen en katten doen waar ze zin in hebben, en mannen en honden kunnen daar maar beter mee leren leven. (Alan Holbrook)
Eén reden waarom kattenliefhebbers volgens mij katten bewonderen, is hun superioriteitsgevoel. Het lijkt alsof ze overal een meester in zijn, ongeacht wat ze doen of pretenderen te doen. Zelden zie je een kat die in verlegenheid verkeert. Ze hebben geen geweten, en ze hebben nooit ergens spijt van. Misschien zijn we stiekem jaloers op ze. (Barbara Webster)
Katten zijn bedoeld om ons te leren dat niet alles in de natuur een functie heeft.
Als je de beste zitplaats in huis wilt, zul je de kat moeten verplaatsen.
Katten zijn slimmer dan honden. Je krijgt acht katten nooit zo gek dat ze een slee door de sneeuw gaan trekken. (Jeff Valdez)
Onlangs heeft iemand me een schattig katje gegeven... en nu is het katje van mening dat iemand mij aan hem heeft gegeven. (Evelyn Underhill)
Het viel als snel op dat de kat nergens te bekennen was als er iets gedaan moest worden. (George Orwell)
Katten die een goed tehuis hebben, zijn eraan gewend dat er de hele tijd tegen hen wordt gepraat. (Lettice Cooper)
Van alle schepselen Gods is er maar 1 dat zich niet laat onderwerpen. Dat is de kat. Als de mens gekruist zou kunnen worden met de kat, zou dat voor de mens een verbetering betekenen, maar voor de kat een verslechtering. (Mark Twain) Katten zijn net als mannen : enorme charmeurs. (Walter Savage Landor)
Het is nauwelijks te geloven, maar sommige mensen beweren dat hun katten bijna menselijk zijn - en dat bedoelen ze dan als een compliment.
Wat katten het belangrijkst vinden aan mensen is niet hun vermogen om voedsel te produceren (want dat vinden ze vanzelfsprekend), maar hun amusemenstwaarde. (Geoffrey Household)
Ik zou een kat nooit kunnen kwetsen, ook al kan ik tegen mensen soms ronduit agressief zijn. (A.L. Rowse)
Geen huis is compleet zonder het getrippel van kleine kattenpootjes.
Is het niet prachtig hoe katten vrienden kunnen maken en mensen kunnen beïnvloeden zonder ook maar ooit een boek te lezen.
De kat heeft honger als zij met een broodkorst genoegen neemt. Katten zijn mysterieuze wezens. Er gaat meer in die hersentjes om dan we beseffen. (Sir Walter Scott)
Als ik met mijn kat speel, dan is het niet echt duidelijk of ik me nu met haar amuseer, of zij met mij. (Michel Eyquem De Montaigne)
Mijn poezenverhalen vinden jullie door in de linkerkolom op de foto van de betreffende poes te klikken. En als je op "Poezenstrips" klikt kan je lezen wat mijn poezen onderling allemaal zitten te roddelen... Mijn reisverhalen van Thailand, Egypte en Noorwegen staan ook in de zijkolom. "Mijn Jeugdherinneringen" beschrijven de jaren 60 in Antwerpen. Veel plezier!
08-08-2007
Herentals bromt!
Enkele beelden uit "Herentals fietst!" van vorige vrijdagnamiddag. In dit geval is het meer "Herentals bromt!" vind ik... Het moto-stunt-team voerde zijn kunstjes uit vlak voor de deur van onze winkel...
De mannen konden echt de meest onmogelijke kunsten...
Hier zie je er eentje een noodstop maken voor zijn collega die op de grond gaan liggen was. Gewoon griezelig...
Maar het gaf een hoop lawaai en stank, wat ik nu niet persé milieu-vriendelijk vind in een tijd waarin ons gevraagd wordt om met zijn allen een beetje "groener" te gaan denken...
Hier rijdt er eentje terwijl hij op zijn stuur zit. Je moet het maar kunnen en durven!
Na een uur was 't gedaan met de "pret". Platte band. De kapotgereden rubber lag overal. De baan zat vol zwarte remsporen en heel de straat hing vol rook. Ik vond het ook best gevaarlijk om zo'n kunsten te brengen met alleen nadar-hekken als beveiliging... De mannen beheersten hun machines weliswaar volledig, maar toen ze volle gas gaven en hun moto tegelijkertijd lieten stilstaan (een enorm geloei en geur van verbrand rubber verspreidend) vond ik het wel een risico voor de omstaanders. Stel dat die man zijn greep op die machine verliest en ze opeens losschiet?... Ze zou als een raket het publiek in vliegen! Om van onze etalageruiten nog te zwijgen
Hoe groot mijn bewondering voor deze mannen hun kunsten ook mag zijn, ik zou het gemeentesbestuur toch aanraden in de toekomst zo'n evenement te organiseren op een voor dat doel ingericht terrein. Mèt degelijke beveiliging voor het publiek. Of ben ik nu gewoon écht oud aan 't worden?
En voor deze jongen hoefde het precies ook allemaal niet echt. Onze poezen waren ondertussen onder de zetels gedoken van de schrik voor het lawaai. En die zijn anders best wel wat gewoon Behalve onze dove Phineas natuurlijk. Die keek gezellig vanuit het livingraam naar de tollende moto's. Zo'n vreemde diersoort had hij duidelijk nog nooit gezien. Binnenkort enkele foto's van het "avonturenkamp" dat het leger naast de kerk opgeslagen had. Daar werd tenminste al geluidloos geschoten! ---------------------- Die middag kreeg ik ook totaal onverwacht bezoek! Die fotoreeks krijgen jullie later op de week te zien! En straks, op sommige hun lieve aanvraag, een gezondheidsrapport met foto over Tabitha. Nu eerst nog even werken.
Eerst toon ik nog iets meer, morgen krijgen jullie een andere zijde van 't voorwerp te zien.
Ten huize van Lilith, Luk, Jan, Speelster, Lange Lou en Dolfijn, Geert, Huismusje,Vifke, Wim, Ritje, Cooltje,Steven, Mieke R., Fernanda, Thea (eigenlijk haar echtgenoot ), Nand, Rikavensis en Mare is de rust al weergekeerd...
Lieve vrienden, wat heb ik vandaag gehuild en gelachen! Ik zat soms met tranen in de ogen bij 't lezen van jullie lieve, bemoedigende mails, en bij momenten zat ik te schateren door jullie zin voor humor! Zoveel als ik vorige nacht gehuild heb... des te meer heb ik vandaag gelachen door jullie onverwachte reacties en mailtjes! Ge kunt niet geloven hoe ge me opgekikkerd hebt. Ik was er ook precies wel aan toe. Ja, ik geef toe, vannacht zat ik er echt onderdoor. Maar door het op mijn blog te te durven zetten ben ik er sterker uit gekomen. OK, de rimpels zijn alweer dieper. Maar dat komt dan wel van 't lachen Dus dat telt niet.
Ik heb verschillende mails gekregen van mannen die echt begenadigd zijn met schrijftalent en zin voor humor. Ze waren persoonlijk aan mij gericht dus ik kan er jullie niet van laten meegenieten. Intens jammer eigenlijk.
Wat heb ik nu bijgeleerd?
Wel, "oude dozen" bestaan inderdaad. Maar wat die mannen me persoonlijk ook hebben toegeven is : er lopen op de wereld zeker zoveel "oude zakken" rond. In verschillende soorten zelfs. En die mannen die dat schreven hebben nog gelijk ook! Ik heb het daarnet zelf ondervonden bij 't buitenzetten van mijn plastic-afval!
Ge hebt "oude zakken" gevuld met piepschuim... Echte lichtgewichten. Waardeloos.
Ge hebt gewoon "oude zakken" die vol zijn van zichzelf... Zwaar en log.
Ge hebt "oude zakken" vol lucht... Lege blazen dus, die dan nog veel plaats innemen ook!
En ge hebt zelfs gewoon lége "oude zakken"! Helemaal niks meer mee aan te vangen!
Das nog heel wat anders dan een "oude doos" nietwaar?!
Ja, ik heb het altijd al vermoed... Door mij iets te vroegtijdig op 't seniorennet te begeven hoopte ik rapper wijsheid te vergaren. En ge ziet, dat lukt dus hé! Met dank aan al die mannen (en om heel eerlijk te zijn, ook vrouwen ) die mij er zo humoristisch op gewezen hebben dat er naast "oude dozen" ook "oude zakken" bestaan.
Ik hoop dat wij als "oude rommel" allemaal samen een gelukkige toekomst tegemoet gaan. Als de "oude zakken" nu zo goed willen zijn om ook allemaal naar 't containerpark van de "oude dozen" te komen dan gaat het daar extra geestig worden denk ik zo... ----------- Straks eindelijk het vervolg van "Herentals fietst!", namelijk "Herentals bromt!"
Hoe doen jullie het toch telkens weer?!... Met zo'n fractietje van een foto iets herkennen... Ik sta gewoon paf. Lilith, Luk, Jan, Speelster, Lange Lou en Dolfijn, Geert, Huismusje,Vifke, Wim, Ritje en Cooltje hebben het alweer van dat eerste minuscuul fotootje juist geraden! Iets groter nu om ook de anderen over de streep te trekken! En als't dan nog niet gelukt is krijgt ge later een foto van een andere zijde te zien.
Ondertussen ook gevonden door Steven, Mieke R. en Fernanda!
Heu... niet vergeten... Ik had deze strip dus al wel gemaakt voordat ik vannacht dat artikel over die 50 jaar op mijn blog schreef... Maar ik ga er toch mijn strip niet voor aanpassen hoor. ---------------------------------------- En 't wordt almaar erger! Nu blijken mijn katten al dezelfde taal te spreken als mijn handtas!!! Kan ik in 't vervolg die hun conversaties ook nog gaan opschrijven!
---------------------------------- Tja, na de ervaring van vorige nacht zou ik deze strip misschien niet meer op deze wijze laten eindigen hebben...
Er moet me weer iets van 't hart. Mijn hart is moe en ik wil niet dat er nu dingen op blijven liggen die het nog extra verzwaren. Ik heb het al moeilijk genoeg van 't vele werk, de ziekte van mijn twee poezen en soms wil ik ook eens gewoon kunnen zagen Omdat verschillende mensen mij lieve mails sturen waarin ze opmerken dat ik er moe uit begin te zien en dat ze me aanraden wat te rusten weet ik dat sommigen onder jullie echt met me meeleven. Vandaar dat ik ook, per uitzondering, eens een sombere bespiegeling met jullie durf te delen.
Vannamiddag heb ik weer de maandelijkske kartonworsteling gedaan, die buiten zweet en bloed (door al die scherpe koperen nieten waarmee de dozen bijeengehouden worden), ook wat plezante foto's opgeleverd heeft om een strip mee te maken. Later dan wel. Ik probeer over zoveel mogelijk dingen uit deze periode van mijn leven foto's te maken zodat ik later nog weet wat er gebeurd is, want nu leef ik puur op adrenaline en ik ben me amper bewust van wat ik doe. Ik heb gisteren zelfs de vissen katteneten gegeven (wat ik dan met een zeefje uit de vijver ben moeten gaan scheppen) en ik heb ook al eens mijn gsm aangestoken in plaats van mijn sigaret...
Karton sorteren en uiteenrukken doet me goed. Ik kan me dan eens afreageren, doe nog iets zinnigs voor 't milieu, en het zorgt er ook precies voor dat mijn hoofd wat helderder wordt. Dat daar ook de rommel wat opgeruimd wordt. Ik heb dan toch althans heel even die illusie. Op de duur zag ik zo rood als een kreeft en begon ik te duizelen. Die hitte deed er geen goed aan. Maar kom, de klus is weer geklaard. Fijn.
Dit is de berg die aan de magazijnkant klaar staat voor morgen... (waarom ik op die "oude doos" zit zal later in de tekst wel duidelijk worden )
... maar toen moesten nog al de dozen van de magazijnzolder gedaan worden... Die heeft Paul dan maar gewoon door 't raam van de tweede verdieping in de tuin gegooid waar ik ze lekker kon demonteren en sorteren.
Op de vorige foto lijkt dat veel, maar na een uurtje ziet die berg er zo uit. Dus dat valt best mee. Alleen is het allemaal nogal zwaar. Ik heb die dan ook maar aan de voorkant van het huis neergepoot. Ik was eerlijk gezegd beschaamd om 't allemaal vanachter bij mekaar te zetten... De kartonophalers gaan hier knappe gespierde binken worden... Of heel vermoeide mensen...
Ik heb trouwens ook al twee dagen een blauw oog. God weet hoe ik er aan gekomen ben. Ik heb niet eens gevoeld toen het gebeurde... Waarschijnlijk door een zware doos tegen mijn hoofd te stoten en te druk bezig te zijn om het echt op te merken. De rest van mijn lijf begint er uit te zien als een gegeselde Christus. Vol krassen van kartonklemmen en poezenkrabben. Tabitha, maar vooral Laathi, verzetten zich nogal tijgerachtig tegen de spuiten die ik ze tegen hun schimmelinfectie moet toedienen... De aard naar haar baasje waarschijnlijk
Om vijf uur vanavond moesten we naar een feestje. En vanaf toen liep alles goed mis. Laathi wist dat ze haar spuitje moest krijgen dus had ze zich verstopt. Begin maar te zoeken in een huis als dit... Eerst het woongedeelte dan in pure paniek de kelder en de magazijnen. Onder elk pallet zitten kijken en niks gevonden... Normaal komen de poezen op die plaatsen niet maar door mijn kartonslag was ik bang dat Laathi toch in het zakelijk gedeelte van het huis was geraakt. Goddank vonden we haar na een uur zoeken achter een plant in de tuin, weggedoken in een hoop dorre bladeren... Ik had er zo'n medelijden mee dat ik haar niet eens haar spuitje meer wou geven...
Uiteindelijk kwamen we 2 uur te laat op de barbeque waar wij dan nog het vlees voor bij hadden ook... Gelukkig had iedereen zich al volop zitten troosten met de nodige aperitieven.
Maar och, dit is allemaal niet echt wat ik wou schrijven. Ik heb die kartonafvalfoto's hier maar bij geplakt omdat wat op mijn hart ligt iets te maken heeft met "afgedankte materialen" en "oude dozen". En omdat alleen mijn echt geïnteresseerde lezers tot hier meegelezen hebben. De anderen zullen nu al wel lang afgehaakt hebben. Een lange inleiding schrijven is een oud truukje dat werkt, heb ik al ondervonden
In het voor de rest mannelijke gezelschap van deze avond waren we met twee vrouwen. Allebei van 49 jaar oud. Op zeker ogenblik merkte een man, ook van middelbare leeftijd, op : "Ik kan toch beter met mijn leuke twintiger doorgaan en daar nieuwe kindjes mee maken, dan opnieuw te moeten beginnen met een "oude doos van 50" die misschien al kinderen heeft en waar ik dan toch niets over ga te zeggen hebben". Tja. Ik pareer zoiets dan maar met een kwinkslag. Wat heeft het voor zin om met mensen te gaan argumenteren die toch niet meer echt nuchter zijn en een feestje te verstoren? Ik vergat het voorval maar snel. Toen de meesten onleuk dronken waren ben ik er stilletjes onderuit gemuisd. "Business as usual" als ge zelf niet drinkt. Onderweg in de auto begon ik toch weer over die zin na te denken. En opeens rolden de tranen uit mijn ogen.
50 jaar. Een vrouw van 50 jaar is een "oude doos". Dus over twee maanden ben ik een "oude doos". Dat is erg. Want mijn hart is nog maar 16. (Mijn ziel schat ik wel duizend jaar, maar die ziet ge niet, dus dat maakt niet uit.) Maar spijtiggenoeg is mijn "carrosserie" dus wel bijna 50. En ik heb dan nog chance dat mijn koetswerk er nog redelijk uit ziet.
Maar waar moeten vrouwen van 50 dan naartoe als ze alleen komen te staan? Met mijn "oude dozen" mee naar 't containerpark? Of moeten wij dan zitten wachten op mannen van 75 die ons komen versieren omdat die ons nog wél "jong" vinden? Maar die ballon gaat ook niet op, want in "de boekskes" staan de oude, rijke heertjes ook te pronken met vrouwkes van 30 of jonger...
Mannen van 50 vinden moeiteloos vrouwen van 20 en 30. En maken daar doodleuk nieuwe kindjes bij en kunnen die gezellig mee opvoeden aangezien ze toch aan het einde van hun carrière zijn. Maar wat doet een vrouw van 50? Erger nog, wat doet een vrouw van 50 als ze kinderen heeft?
Waarom zijn mannelijke mensen op die leeftijd "rijp" en vrouwelijke mensen "oude doos"? Mijn doos ziet er 50 uit, maar de inhoud van mijn doos niet. Snappen "rijpe" mannen dat dan niet? Of is alleen de doos belangrijk?
En ik ken zoveel leuke, grappige, wijze "oude dozen"... Och, ik zal me er maar mee troosten dat het op de duur wel een heel vrolijk containerpark gaat worden als we daar allemaal naast mekaar liggen
But still. It hurts.
Niet paniekeren. Ik heb nu genoeg gezaagd. Morgen krijgen jullie de leuke strip die voor vandaag geprogrammeerd stond!
"Herentals fietst!" Zoals deze week hier reeds te lezen was, een zéér gesmaakt evenement hier thuis...
Laathi??? "Zin" en "tijd" om te verbouwen???!!! Ik heb "zin" om te eten en te slapen. En geen "tijd" om te eten en te slapen. Voilà, ik heb beide woorden in mooie Nederlandse zinnen gebruikt. Is dat niet even goed?... --------------------- In de loop van de week meer foto's van het evenement en strips van de poezen!
Sorry, even een dienstmededeling... Wil de blogster, die enkele weken geleden naar een accoestisch-electrische 12-string gitaar voor haar ventje vroeg, even contact met me opnemen? We hebben er ondertussen eentje binnen gekregen en ik ben uw mailadres kwijt...
"Herentals fietst" en bromt ... en de klant sleurt en gromt...
Donderdag en vrijdag werd het jaarlijkse evenement "Herentals fietst" georganiseerd. Tijdens de namiddagen zijn er dan wieler- en loopwedstrijden met als hoogtepunt 's avonds het "Na Tour Criterium voor Elite-renners". Alle toegangswegen tot het centrum zijn afgesloten want het parcours van twee kilometer loopt door de voornaamste straten van de stad. Jammergenoeg weten onze klanten, die meestal niet uit deze omgeving zijn, niets van deze happening af...
Ge kunt u de situatie dus al voorstellen. Niemand geraakt tot bij onze winkel, ze rijden allemaal verloren, bellen radeloos om de weg te vragen, en de enkele dapperen die er toch in slagen ons te bereiken komen hier moe en verward te voet aangestapt. Stappen is gezond, maar niet als ge een versterker van 30 kilo komt kopen en daar dan een kilometer mee door een mensenmassa moet sleuren om terug aan uw auto te geraken. Gesteld dat ge nog weet waar ge die in uw wanhoop geparkeerd hebt natuurlijk...
Ocharme, ik heb hier de twee laatste dagen mensen zien buitenstrompelen met de zwaarste dingen in 't volle bewustzijn dat na de aankoop hun "kruisweg" pas echt begon. Ik kan hieruit maar twee dingen concluderen : muzikanten zijn de dappersten aller Galliërs en ze zijn nog in goede conditie ook
Nee, "Herentals fietst" is een kelk die aan ons mag voorbijgaan. Twee dagen en een halve nacht een boel kabaal en keiharde muziek op straat. Klanten noch leveranciers die u kunnen bereiken... Nee, geef mij maar de rust van "Herentals Slaapt"
De koers komt door onze straat. Al van 't begin had Tom Boonen opgegeven, dus het publiek verdween als sneeuw voor de zon.
Vrijdagnamiddag deden ze de griezeligste kunstjes op moto's. Vlak voor onze deur. Rook, stank van verbrande rubber en olie, en lawaai was ons deel...
Het bataljon van Grobbendonk organiseerde met veel succes naast de kerk over onze deur een avonturenpark voor de jeugd. Lawaai- en stankvrij! Ik was de jongens er dankbaar voor.
Eerstdaags meer foto's van dit evenement, en van het onverwachte prettige bezoek dat ik kreeg van een lezer die elke week trouw mijn fotoraadsel weet op te lossen! Ik heb zijn, ronduit schitterende, dochters als fotomodellen tussen de instrumenten mogen gebruiken... Maar morgen eerst de meningen van onze poezen over "Herentals fietst!"!
We hebben er allemaal meerdere van in huis, maar dit voorwerp krijgt zeer weinig aandacht...
Ik zal elke dag, ofwel iets meer van het voorwerp laten zien, ofwel een foto tonen van een andere zijde van dit ding... Véél succes... Zoals gewoonlijk : het juiste antwoord doormailen en niet op 't blog zetten. Andere reacties zijn natuurlijk altijd meer dan welkom! Veel plezier! In de loop van deze week mogen jullie enkele poezenstrips verwachten, een aflevering van 't reisverhaal, en foto's van "Herentals fietst!" met mijn onverwacht bezoek... Dus de thuisblijvers hoeven zich niet te vervelen! --------------------------- En ik die dacht dat dit een moeilijke ging zijn! Binnen de vijf minuten had Lilith het al gevonden. Vervolgens ook nog Luk, Jan, Speelster, Lange Lou en Dolfijn, Geert, Huismusje,Vifke Wim, Ritje en Cooltje! Worden mijn raadsels nu zoveel slechter of jullie zoveel slimmer???
Sommige lezers vragen naar de gezondheidstoestand van Tabitha! Bedankt hiervoor! Dus hier volgt, net zoals ze bij de paus doen als hij ziek is, een kort gezondheidsbulletin
Tabitha heeft nierproblemen, en ze lustte haar dieetvoeding niet. Vandaar dat ze twee weken haast niets gegeten had. Ze heeft ook een schimmelinfectie. Door verzwakking moest ze enkele dagen bij de dierenartst aan het infuus liggen om uitdroging te voorkomen en haar terug wat op krachten te brengen. Vanmiddag zijn we haar gaan halen maar ze is nog heel suf. Ik had haar direkt onder haar lievelingsstruik in de daktuin gelegd, maar daarnet moest ze naar de kattebak en ze zwijmelde als een dronkeman. In de kattebak is ze zelfs halverwege haar grote boodschap omgevallen en blijven liggen. De dierenarts vermoedt dat ze nog helemaal groggy is van de 5 flessen infuus die ze gekregen heeft. Morgen zou het beter moeten gaan. Maar dan blijft natuurlijk nog wel het probleem of ze gaat blijven weigeren haar nierdieet te eten... Ook het in de bek spuiten van de siroop die de schimmel moet uitroeien is voor haar een zeer stressy bedoening, dus daar wachten we nu maar even een week mee... Een probleem bij haar behandeling is ook dat we niet juist weten hoe oud ze is omdat we ze als volwassen poes gevonden hebben...
Tabitha in betere tijden op haar favoriete plekje in de daktuin!
Haar verhaal kunnen jullie lezen door, in de linkermarge van mijn blog, op haar foto te klikken, of door op bovenstaande foto te klikken!
In de loop van volgende week nog enkele strips over het bezoek aan de dierenarts!
Zeg me nu niet dat ge niet tenminste 1 deur in uw huis hebt met een cylinderslot?!
Bravo Luk, Corry, Rikavensis, Dolfijn, Klaproosje, Vera, Chrisje, Ron, François, Jan, Lilith, Geert, Ann, Huismusje, Kathleen, Redpoppy, Steven, Nand, Rijntje, Marleen, Mieke R., Nilleke, Ritje, Cooltje en Speelster!
Straks het eerste deel van het relaas over het evenement "Herentals fietst!" en morgen de poezen hun mening over dit fenomeen. En ook een nieuw fotoraadsel natuurlijk!
Met al 't gedoe hier ben ik mijn fotoraadselfoto vergeten te zetten Hier is nr 5. Nu is het toch duidelijk nietwaar? Desalniettemin toch ook nog een tip : Zelfs als ge er de deur voor uit gaat gaat ge het voorwerp nog tegenkomen...
Voor Luk, Corry, Rikavensis, Dolfijn, Klaproosje, Vera, Chrisje, Ron, François, Jan, Lilith, Geert, Ann, Huismusje, Kathleen, Redpoppy, Steven, Nand, Rijntje, Marleen, Mieke R., Nilleke, Ritje Cooltje, Lut en Jenny alleszins al wel!
Vandaag mochten we eens uitslapen want we gingen heel de voormiddag rustig naar Esna varen om daar de tempel te bezoeken en toch was ik al om 4 uur wakker. Ben dan maar op t dek gaan zitten om de opkomende zon te begroeten. Het was er fris en heel winderig. Een t-shirt met lange mouwen was welkom. Ik heb er zalig op mijn eentje ztten genieten. Tegen zes uur waren Nathalie en Frank ook al uit de veren. We zijn het ondertussen allemaal zo gewend om vroeg op te staan dat we amper nog slapen s nachts. Dat is een van de nadelen van de cruise in de zomer te maken, dan moeten alle excursies heel vroeg in de ochtend gebeuren omdat het op de middag boven de 40° is. Maar het voordeel is dan weer dat er overal veel minder volk is, zowel op de boot als aan de momumenten, en daar weegt het nadeel van die hitte dan helemaal niet meer tegen op.
Onderweg naar Esna moesten we weer onder de brug door en daarvoor moest de boot zo laag mogelijk gemaakt worden. De zonnetenten van het bovendek moesten plat, de parasols afgebroken en niemand mocht nog rechtop staan. Heel grappige situatie. Ge kon met uw handen de onderkant van de brug aanraken toen we er onder door vaarden.
t Was ook weer zalig om tijdens de lunch te varen. Als ge door t raam kijkt dan lijkt uw soepbord precies ter hoogte van het Nijlwater te drijven.
De kade van Esna.
Na de middag legden we al aan maar het was nog te vroeg voor het bezoek aan de tempel. Dus heb ik me lekker stiekum in een hoekje teruggetrokken en heerlijk topless in de zon liggen suffen. Deze zonde heb ik dan ook nog bedreven in de schaduw van de drie minaretten die langs de kade in Esna staan. Als de moezzin in plaats van voor zijn gebedsoproepen een cassetje af te draaien nog zelf de moeite zou doen om op zijn minaret te klimmen om tot gebed op te roepen, hij zou pardoes een octaaf hoger zingen van t verschieten van wat hij allemaal op die cruiseboten zou zien liggen. Hij zou beseffen dat hij voor zijn 72 maagden niet persé naar de hemel moet gaan. Aan één cruiseschip zou hij genoeg hebben. Gesteld dat hij niet te kieskeurig zou zijn dat het echt allemaal maagden zijn natuurlijk. Maar kom, maagd zijn is toch maar iets vluchtigs, na 1 keer is de lol er af, dus zo belangrijk zal dat nu ook wel niet zijn.
De bank in Esna...
Straatje.
De tempel van Esna lag in een 9 meter diepe put midden in t dorp. Althans zo lijkt het, want het is in feite het dorp, dat in de loop der tijden, boven op zandophopingen gebouwd is. Joost mag weten wat er hier nog allemaal voor indrukwekkende oudheden diep onder de huizen bedolven zitten
De tempel met daarnaast het veel hoger gelegen dorp.
Op het plafond van de tempel stonden de sterrenbeelden van de dierenriem afgebeeld. De Egyptenaren waren hier blijkbaar de uitvinders van. En wie stond daar ook in volle gewicht tussen geschilderd? Onze goeïge lieve Tawaret! De nijlpaard-vruchtbaarheidsgodin. Het is toch zon gemoedelijk beest met haar dikke buik, hangborsten en paardentanden...
Tawaret.
Plafond met de dierenriem. Uiterst links zie je de schorpioen en de weegschaal.
De ram.
De boogschutter.
Er was niet echt veel overgebleven van de tempel. Amper 1 zaal. Maar elke zuil stond nog vol kleurige hiërogliefen. Geen plaatsje op t plafond of op de muren was leeg. We kwamen er weer ogen te kort om alles te bewonderen en proberen er een klein deel van te begrijpen. De tekeningetjes zijn ook zo grappig. Bavianen, visjes, uilen, vrouwen die bevallen, valken, koeien, ibissen,
Prachtig basreliëf met nog een beetje van de natuurlijke kleuren.
Zo werden de verslagen vijanden afgebeeld. Heelder volkstammen die - netjes per etnische afkomst geordend - door de farao himself aan hun haardos omhoog gehouden werden. Mannen...
Kleding voor buikdanseressen.
Kleermaker in zijn atelier.
De moskee en enkele prachtige huizen aan de kade.
Terug aan boord tijdens de afternoon-tea (met oliebolletjes en diverse gebakjes druipend van de honing ) zaten we met ons zessen na te genieten van al wat we al gezien hadden. We gleden door de nauwe sluis te Esna en realiseerden ons dat we aan het laatste traject van de cruise begonnen. Tegen de avond zouden we terug in Luxor zijn. Gelukkig hebben we daar morgen nog twee belangrijke tempelbezoeken te goed.
Paul en Frank aan de afternoon-tea.
De afvaart uit Esna.
Het was de verklede avond aan boord, maar dat is nu niet direkt onze cup of tea. Van Carnaval in Aalst zie ik de lol al niet in, laat staan van als farao in Luxor te gaan rondhuppelen. Ik had me natuurlijk wel kunnen verkleden als gewone Egyptenaar Als tsjoektjoek, volgehangen met 10 sjaals, 30 bladwijzers en 1 godenbeeldje in mijn hand.
Daarnet toen we de kajuit binnenstapten ben ik me een aap geschrokken. Elke avond liggen de propere handdoeken op het bed geboetseerd in de vorm van een dier. Soms een stel zwanen, soms een vis,... Ze gebruiken voor hun handdoekkunstwerkjes ook kleding of accessoires die ze in uw kamer vinden. Zo hebben ze eens een krokodil gemaakt die mijn reisgids in haar bek hield. Maar deze keer hadden ze op het bed van Paul een mens gemaakt! Een handdoek in een bol gedraaid als kop, en dan rond het kopkussen een t-shirt van hem gedrapeerd. Griezelig gewoon!
"De Mens". 't Is in feite zelfs meer een mummie...
En te bedenken dat wij op avontuurlijke rondreizen elke avond zelf De Mens maken... Uit veiligheidsoverwegingen - zodat niemand het zou wagen om onze kamer te doorsnuffelen terwijl we aan 't avondmaal zitten - stoppen we onze fototas en mijn laptop onder het beddegoed en boetseren we zo de vorm van een slapende mens (We belanden tijdens zo'n reizen 's avonds regelmatig in hotelkamers waar deuren noch ramen op slot kunnen... Dus zijn enige veiligheidsmaatregelen niet overbodig...) En op avonden dat we echt in form en heel creatief zijn maken we zelfs "De Zieke Mens". We laten dan naast onze schepping ook nog wat vuile zakdoeken, een thermometer en doosje pillen rondslingeren... God weet hoeveel kamerjongens wij al de schrik van hun leven bezorgd hebben met onze "Mens"...
Hier ziet ge ons bezig, 2 jaar geleden, in Ouarzazate, Marokko.
Een heerlijke tekening van onze Belgische striptekenaar Quirit!
(Ik had Quirit toestemming gevraagd om een tekening van hem in mijn reisverhaal te gebruiken en ik heb er maar liefst drie van hem toegezonden gekregen! Dus er staan er jullie nog twee leuke te wachten bij de volgende afleveringen van 't reisverhaal! Nogmaals bedankt Quirit!)
Het artikel dat vandaag in de Gazet van Antwerpen verscheen over onze winkel! Als je 't niet kan lezen, klik er dan op en dan verschijnt het in 't groot.
We zijn zo trots als twee pauwen, of beter gezegd als twee apen (want zo staan we precies op de foto , maar ja, we hebben reden om er "enigszins" moe uit te zien natuurlijk )
En als klap op de vuurpijl komt er hier deze namiddag een klant binnen die een instrument kwam kopen omdat hij wist dat we uitverkoop hielden doordat hij het op ... ons regionaal TV-kanaal RTV gezien had!!! En wij wisten van niks!!!
Ja, ik moet bijna echt gaan geloven dat onze winkel voor sommige mensen "een monument" is. Spijtiggenoeg beginnen we er ook uit te zien - en ons te voelen - als "monumenten". Héél oude monumenten zelfs, die dringend aan een opknapbeurt toe zijn...
We staan vandaag in de Gazet van Antwerpen! (Zie vorig schrijfsel!) Althans toch al minstens in 't katern van de Kempen. Op pagina 18. Er staat zelfs totaal onverwacht een klein stukje door Bart Van den Bossche bij! Eén van onze trouwe en plezante BV-klanten! Ik vertel er vannacht meer over, eerst wat werken!
PS. Ik heb net de toestemming van de reporter gekregen om het bericht in te scannen zodat vanavond ook mijn lezers van buiten de Kempen het artikel hier kunnen komen lezen! Maar "geniet" in afwachting eerst maar van de "tot standkoming van het artikel" in het bericht hieronder
Ik moet van mijn leven wel stripverhalen maken. Ik kán niet anders. Want ik leef precies in een comic!! Ik laat jullie dus even meegenieten van een "doodgewone" woensdag...
Gisteren belde een reporter van de "Gazet Van Antwerpen". Plots blijkt de sluiting van onze winkel groot nieuws. Wat wij altijd beschouwd hebben als een vrij goed geassorteerde - maar toch redelijk gewone - muziekwinkel, blijkt nu plots overal "een monument" genoemd te worden... Dat doet een beetje raar, maar 't is wel plezant natuurlijk dat ge blijkbaar voor muzikanten gedurende de laatste 24 jaar iets betekend hebt. Dus... "De sluiting van 'Het Monument'" is ineens "nieuws".
Aangezien François, mijn kameraad, een paar weken geleden die toffe foto's van de winkel had gemaakt had ik gezegd dat het niet nodig was om een fotograaf mee te sturen. Tijds- en kostenbesparing voor de krant. Waar ik natuurlijk niet bij stilgestaan had is dat ik op die manier de fotografe van de krant haar job afnam.... Dus François' foto's mochten niet gebruikt worden, en samen met de journalist stapte dus ook een fotografe onze winkel binnen. OK. Ik dus pijlsnel naar boven om wat make-up op mijn gezicht te vegen, ik glijd uit op de badkamervloer, val mijn knie kapot, maar die moest toch niet op de foto, dus dat was niet erg
In de voormiddag is onze winkel normaal gesloten, maar voor die fotosessie moesten natuurlijk alle lichten aangestoken worden en de rolluiken open zijn... Op dat moment rijdt er een grote camion voorbij en merkt dat wij "open" zijn, dus begint die mens spontaan onze Amerikaanse gitaarlevering uit te laden. De glimlach bevroor op ons gezicht (we zullen dus weer schoon in de gazet staan!) maar 't was al te laat, het pallet stond al voor de deur! Dus lieten we die mens binnen en omdat hij nu toch veel vroeger dan gepland zijn vrachtje kwijt was was hij ook zo lief om de "amper" 14 dozen zelf binnen te sleuren. Terwijl wij daar zaten te poseren en een interview gaven dus. En zoals altijd als de deur per ongeluk los is, komen er natuurlijk ook 5 klanten binnen. Wij legden beleefd de situatie uit maar die mensen kwamen van ... Zuid-Afrika. Tja, die kunt ge nu ook moeilijk te voet terug sturen. Dus moest dat er ook nog maar bij kunnen.
de levering...
... de klanten met hun familie...
... en daartussen de reporter voor het interview!
(OK, de Zuid-Afrikaanse mensen spraken vlot Engels en geen Zuid-Afrikaans, dus mijn tekstballonnen zijn dichterlijke vrijheid )
Vanochtend hadden we onze nieuwe voorraad zakencheques op de bank moeten gaan ophalen maar door die onverwachte reportage was dat er niet van gekomen. Dus stond die camionneur na zijn levering op een cheque te wachten... die we niet in huis hadden...
Het resultaat was dat ik rap naar de bank moest - 10 minuten voor hun sluitingstijd - om de nieuwe cheques op te halen. No problem. Doen we toch rap efkes!
Ik kwam in de garage en toen viel mijn euroke dat ik onze auto had uitgeleend aan mijn maat, en met die nieuwe durf ik echt niet rijden, zeker niet voor zenuwachtige haastklussen. Ik loop naar mijn oude fiets... en die blijkt een lekke band te hebben. Uiteindelijk heb ik dan Paul zijn gloednieuwe koersfiets genomen... Een mannenfiets met "een buis", waarvan het zadel veel te hoog stond, en waarvan ik niet snapte hoe de versnellingen werkten...
Dus ik maar als een gek trappen en amper vooruit komen... Héél schoon zicht moet dat geweest zijn... Onderweg viel dan ook nog een van de reflectoren van dat ding af zodanig dat ik op "hoogst ongelukkige en onvrouwelijke wijze" midden op de Grote Markt van die fiets duikelde om dat op te rapen. Geen mannenfiets gewoon natuurlijk...
Exact 1 minuut voor sluitingstijd kwam ik aan bij de bank, pikte mijn grote envelop met de cheques op en kwam buiten tot de constatie dat dit rijwiel geen fietstassen had... En ik ook geen handtas bij had... Dus moest ik die dikke A4-envelop in de décolleté - van mijn toch al wreed spannend -bloezeke proppen. Waarvan natuurlijk de drukknopen opensprongen...
Onderweg naar huis kwam ik voorbij het Kerkplein waar op dit moment een peloton soldaten een "kamp" aan 't opzetten is omdat morgen "Herentals fietst" wordt georganiseerd. Een wielerwedstrijd met veel rand-animatie waaronder een nagemaakt "mijnenveld" waar het leger recruten mee tracht te ronselen.
Ik moet waarschijnlijk niet beschrijven wat de reacties van al die soldaten waren toen "Charlie Chaplin", als een gek trappend en amper vooruitkomend, daar op die koersvelo, met die grote envelop in zijn open décolleté langs fietste...
(Vanavond heb ik Paul een foto laten maken hoe ik er vanmiddag uitzag... )
Enfin, de reporter had zijn interview, de fotografe haar foto's, de soldaten hun lachbui van de ochtend, de chauffeur zijn cheque, ik een kapotte knie en wat make-up die op halfzeven hing, Paul zijn 14 gitaardozen die tegen vanmiddag moesten uitgepakt worden, de Zuid-Afrikanen gingen ergens lunchen om 's namiddags terug te komen want die kwamen toch wel net per toeval voor die gitaren die juist geleverd waren...
En toen was de dag nog niet begonnen want de winkel ging in feite pas een half uur later "open". Dus konden we direkt weer winkeltje beginnen spelen en alweer alles uitpakken...
Zo rap het sluitingstijd moesten we met Tabitha en Laathi naar 't spreekuur van de dierenarts. Voor zoiets belangrijks mag de nieuwe auto natuurlijk wél voor gebruikt worden
Laathi in de kattemand met Irma er als gezelschap bovenop...
Eindelijk een situatie waarin ge Tabitha met haar ogen open kunt fotograferen
Bij de dierenarts... (Maar over deze uitstap krijgen jullie vanzelfsprekend binnenkort een strip te zien! )
En eindelijk - om half tien - was er dan eten voor de uitgetelde baasjes...
... op een terrasje onder een wondermooie lucht.
En wat doet een mens dan midden in de nacht? Wel, dan maakt hij als ontspanning dit artikeltje, en dan kan hij zelf ondertussen ook eens lachen, en hopen dat het verhaal over deze chaotische dag ook andere mensen aan 't lachen kan maken... En dan ligt ge weer véél te laat in uw bed... Business as usual...
