"Het verhaal van Zuster Kat Fael." Of hoe een gevonden poezennestje nog goed terecht komt! (klik op bovenstaande foto) ---------------------
Growing old is mandatory. Growing up is optional. ----- Ouder worden is onvermijdelijk. Volwassen worden niet!
Als je op de groene button klikt kom je op de site van het baby-poezen-opvangcentrum van "Den Dierenvriend". Hét adres om een jonge poes te adopteren! Ga eens kijken en zeg het voort aan andere dierenvrienden aub!
Zoek je een speciaal onderwerp waarover ik ooit iets schreef? Tik dan hieronder een trefwoord in!
Zoeken in blog
Klik op het envelopje om mij een mailtje te sturen
We don't stop playing because we get old... We get old because we stop playing! -------------- We stoppen niet met te spelen omdat we oud worden... We worden pas oud als we stoppen met spelen!
Je kan maar 1 week tegelijk bekijken op mijn blog. Anders gaat het te traag open. Wil je zien wat er vorige week op stond? Klik dan op de data hier onder!
In elke 50-plusser zit een verbijsterde teenager die zich afvraagt wat er gebeurd is.
Leonardo da Vinci (1452-1519)
Italiaans kunstenaar
Als ik in de hemel kom, dan wil ik
daar graag een kat op schoot hebben.
Jan Wolkers (°26-10-1925)
Nederlands schrijver en columnist.
Katten haten dichte deuren; het
maakt niet uit aan welke kant ze staan. Als ze buiten zijn willen ze naar binnen, en
als ze binnen zijn willen ze naar buiten.
Lilian Jackson Braun (1916)
Amerikaans schijfster
Laten we eerlijk blijven; de meesten van ons
vinden het wel leuk als onze katten een tikje gemeen zijn. Ik zou me in ieder geval niet echt op mijn
gemak voelen in het gezelschap van een kat die in huis rondliep met een heilige
uitdrukking op zijn snuit.
Beverly Nichols (1898-1983) Engels
Schrijfster
Eén kat
leidt tot de volgende.
Anoniem
Katten bereiken
moeiteloos wat wij mensen niet kunnen: door het leven gaan zonder lawaai te
maken. Ernest Hemingway (1898-1961) Amerikaans
schrijver
Er zijn twee
manieren om de ellende te ontvluchten: muziek en katten. Albert Schweitzer (1875-1965) Theoloog,
filosoof en dokter.
Katten schijnen uit te gaan van het principe
dat het nooit kwaad kan om te vragen wat je
wilt.
Anoniem
Katten zijn
delicate wezens en ze kunnen de meest uiteenlopende kwalen krijgen, maar ik ben
nog nooit een kat tegengekomen die aan slapeloosheid
leed. Joseph Wood Krutch(1893-1970)
Amerikaans schrijver
Als u in een
gracht valt kunt u best angstig miauwen, want een kat willen we wel eens
redden. Toon
Verhoeven
Lang geleden werden de katten als goden
gezien. Dit zijn ze nooit vergeten.
Anoniem
Cat Proverbs
You will always be lucky if you know how to make friends with
strange cats. Colonial
In a cat's eye, all
things belong to cats. English
No matter how
much cats fight, there always seems to be plenty of kittens. Abraham Lincoln
Dogs come when they're called; cats take
a message and get back to you later. Mary
Bly
There are two means of refuge from the
miseries of life: music and cats. Albert
Schweitzer
Settling a dispute through the law is like losing a cow
for the sake of a cat. Chinese
A cat goes to a
monastery, but still she remains a cat. Congolese
The cat is a saint when there are no mice
about. Japanese
The cat is a lion to the
mouse. Albanian
A house without either a cat or
a dog is the house of a scoundrel. Portuguese
The kind man feeds his cat before sitting
down to dinner. Hebrew
Handsome cats and fat
dung heaps are the sign of a good farmer. French
Beware of people who dislike cats. Irish
Who cares well for cats will marry as happily as
he or she could ever wish. French
An old cat
will not learn how to dance. Moroccan
A cat
will teach her young ones all the tricks, except how to jump backwards. Netherlands Antillean
When the mouse laughs at the cat,
there's a hole nearby. Nigerian
As every cat
owner knows, nobody owns a cat. Ellen Perry
Berkeley
If you play with a cat, you must not mind her
scratch. Yiddish
To live long, eat like a cat,
drink like a dog. German
A cat has nine lives;
for three he plays, for three he strays, and for the last three he
stays. English-American
A cat with a straw tail
keeps away from fire. English
Those that
dislike cats will be carried to the cemetery in the rain! Dutch
After dark all cats are leopards. Native American (Zuni)
If stretching were wealth, the
cat would be rich. African
One should not send
a cat to deliver cream Yiddish
The cat--moon
eats the gray mice of night. Western
Europe
When the cat's away, the mice will play. Western Europe
It's for her own good that the cat
purrs. Irish
Cats don't catch mice to please
Khoda(God). Afgani
Fat cats and thin birds can
share a yard, but thin cats and fat birds no way! Rosicrucian
Like the cat in the tree, getting caught up
in the chase can leave us in an awkward place. Rosicrucian
The cat laps the moonbeams in the bowl of
water, thinking them to be milk. Zen Saying
If
men were now to turn their hostility towards the cat, it would not be long
before the domestic cat became a wild animal. Nigeria
In even a cat the Buddha-nature exists. Japanese Buddhist
It is useless to show the gold piece
to a cat. Zen Saying
Nature breaks through the
eyes of the cat. Irish
It's a brave bird that
makes its nest in the cat's ear. Hindi/Indian
A
rat who gnaws at a cat's tail invites destruction. Chinese
He who does not feed his cat will feed rats.
Dogs are
dogs, but cats are people.
When the cat and mouse agree, the grocer is ruined. Iranian
Beware of the cat that licks from the front but claws from
behind. Old English Proverb
A trapped cat becomes a lion. Old English
Proverb
Life's like cat vomit; if you don't clean it up right away,
you're going to step in it. Xnterna
Drowsing, they take the noble attitude of a great sphinx, who,
in a desert land, sleeps always, dreaming dreams that have no end. Charles Baudelaire
Of all God's creatures, there is only
one that cannot be made slave of the leash. That one is the cat. If man could be
crossed with the cat it would improve the man, but it would deteriorate the
cat. Mark Twain
One cat just leads to another. Ernest
Hemingway
The cat is nature's beauty. French
The dream of cats is all mice. Egyptian
I have studied many philosophers and many cats. The wisdom of
cats is infinitely superior. Hippolyte Taine
No heaven will not ever Heaven be; unless my cats are there to
welcome me. Scottish
Dogs see people as companions; cats see people as staff.
It is better to feed one cat than many mice. Norwegian
The cat does not negotiate with the mouse. Robert K. Massie
You see, the wire telegraph is a kind of a very, very long cat.
You pull his tail in New York and his head is meowing in Los Angeles. Do you
understand this? And radio operates exactly the same way: you send signals here,
they receive them there. The only difference is that there is no cat. Albert Einstein
When the cat is not home, the mice will dance on the
table. Dutch
When a Cat adopts you there is nothing to be done about it
except put up with it until the wind changes. T.S.
Eliot
A cat in her house has the teeth of a lion. Somali
A kitten can catch only a baby mouse. Ghana
The naming of cats is a difficult matter. It isn't just one of
your holiday games. You may think at first I'm mad as a hatter when I tell you a
cat must have three different names... T.S. Eliot
I love cats because I enjoy my home; and little by little, they
become its visible soul. Jean Cocteau
God is really only another artist. He invented the giraffe, the
elephant and the cat. He has no real style, He just goes on trying other
things. Pablo Picasso
The man who carries a cat by the tail learns something that can
be learned in no other way. Mark Twain
What greater gift than the love of a cat? Charles Dickens
Katten laten pootafdrukken achter op je hart. Uit "Citaten voor een katten liefhebber."
Het begrip rust komt tot uiting in een zittende kat. (Jules Renard)
Het enige mysterie aan katten is waarom ze ooit besloten hebben huisieren te worden. (Compton Mackenzie)
Als een een hond op je bed springt, doet hij dat omdat hij graag bij je wil zijn. Als een kat op je bed springt, doet ze dat omdat ze je bed zo lekker zacht vindt. (Alisha Everett)
Het is onmogelijk om niet vertederd te raken bij de aanblik van een of meer kittens. (Cynthia E. Varnado)
De kat zou's mans beste vriend kunnen zijn, maar ze zou zich nooit verlagen om dat toe te geven.
Probeer nooit koppiger te zijn dan een kat. (Ropbert A Heinlein)
Laat iets van de rust van een kat op mij overgaan. (David Harold Rowbothom)
Je bent pas iemand als je door een kat bent genegeerd.
Katten : net zo soepel als hun schaduw, de wind krijgt geen vat op ze.
Ze glippen slank en stil, door spleten, kleiner dan zijzelf. (A S J Tessimond)
Het verschil tussen katten en honden is dat honden komen als ze geroepen worden, terwijl katten een boodschap aannemen en later contact opnemen.
Ik meen het oprecht als ik zeg dat ik van katten hou... Een kat is een dier dat meer menslijke gevoelens heeft dan de meeste andere dieren. (Emily Bronte)
Vrouwen en katten doen waar ze zin in hebben, en mannen en honden kunnen daar maar beter mee leren leven. (Alan Holbrook)
Eén reden waarom kattenliefhebbers volgens mij katten bewonderen, is hun superioriteitsgevoel. Het lijkt alsof ze overal een meester in zijn, ongeacht wat ze doen of pretenderen te doen. Zelden zie je een kat die in verlegenheid verkeert. Ze hebben geen geweten, en ze hebben nooit ergens spijt van. Misschien zijn we stiekem jaloers op ze. (Barbara Webster)
Katten zijn bedoeld om ons te leren dat niet alles in de natuur een functie heeft.
Als je de beste zitplaats in huis wilt, zul je de kat moeten verplaatsen.
Katten zijn slimmer dan honden. Je krijgt acht katten nooit zo gek dat ze een slee door de sneeuw gaan trekken. (Jeff Valdez)
Onlangs heeft iemand me een schattig katje gegeven... en nu is het katje van mening dat iemand mij aan hem heeft gegeven. (Evelyn Underhill)
Het viel als snel op dat de kat nergens te bekennen was als er iets gedaan moest worden. (George Orwell)
Katten die een goed tehuis hebben, zijn eraan gewend dat er de hele tijd tegen hen wordt gepraat. (Lettice Cooper)
Van alle schepselen Gods is er maar 1 dat zich niet laat onderwerpen. Dat is de kat. Als de mens gekruist zou kunnen worden met de kat, zou dat voor de mens een verbetering betekenen, maar voor de kat een verslechtering. (Mark Twain) Katten zijn net als mannen : enorme charmeurs. (Walter Savage Landor)
Het is nauwelijks te geloven, maar sommige mensen beweren dat hun katten bijna menselijk zijn - en dat bedoelen ze dan als een compliment.
Wat katten het belangrijkst vinden aan mensen is niet hun vermogen om voedsel te produceren (want dat vinden ze vanzelfsprekend), maar hun amusemenstwaarde. (Geoffrey Household)
Ik zou een kat nooit kunnen kwetsen, ook al kan ik tegen mensen soms ronduit agressief zijn. (A.L. Rowse)
Geen huis is compleet zonder het getrippel van kleine kattenpootjes.
Is het niet prachtig hoe katten vrienden kunnen maken en mensen kunnen beïnvloeden zonder ook maar ooit een boek te lezen.
De kat heeft honger als zij met een broodkorst genoegen neemt. Katten zijn mysterieuze wezens. Er gaat meer in die hersentjes om dan we beseffen. (Sir Walter Scott)
Als ik met mijn kat speel, dan is het niet echt duidelijk of ik me nu met haar amuseer, of zij met mij. (Michel Eyquem De Montaigne)
Mijn poezenverhalen vinden jullie door in de linkerkolom op de foto van de betreffende poes te klikken. En als je op "Poezenstrips" klikt kan je lezen wat mijn poezen onderling allemaal zitten te roddelen... Mijn reisverhalen van Thailand, Egypte en Noorwegen staan ook in de zijkolom. "Mijn Jeugdherinneringen" beschrijven de jaren 60 in Antwerpen. Veel plezier!
12-12-2007
Fotoraadsel 122 - foto 4
Oef!!! Eindelijk toch enkele oplossingen binnengekregen. Niet echt veel, maar toch. En ge hebt er allemaal zoveel in huis! In elke kamer waarschijnlijk!!! En dan maar zagen dat mijn vorige raadsels te makkelijk waren...
Allez komaan, zet de leesbrillekes nog eens op! Wandel eens door uw huis. Maar ziet dat ge niet tegen een openstaande deur loopt zoals ik vorige week.
Morgen wil ik meer juiste antwoorden, of anders krijgt ge volgende week iets spotgemakkelijks voorgeschoteld. En dan gaat 't ook weer niet goed zijn waarschijnlijk... Wij senioren zijn moeilijke mensen. Alvast proficiat voor Luc, Luk, Kathleen, Shajongen, Geert en Cooltje!
Destijds was me door 't Seniorennet gevraagd of Irma in het tijdschrift "Pascal "als stripje mocht verschijnen. Ik heb het toen niet voor mekaar gekregen wegens tijdsgebrek - ik moest op 48 uur een professioneel uitziende strip afleveren - en omdat ik geen pc-programma heb om strips te maken en er als pc-leek gewoon zomaar wat op los pruts, lukte me dat niet. Heel eerlijk gezegd, het zou me ook niet liggen om met deadlines te moeten werken. Daar ben ik nu net van af door met onze winkel te stoppen en daar dan terug mee moeten beginnen... Nee, liever niet. Dus heb ik zeker geen spijt dat dat avontuur niet is doorgegaan.
Irma zou trouwens ook helemaal niet in 't mooie en verzorgde maandblad gepast hebben. Ik heb liever dat Irma een vrije vogel blijft, dat ze mag zingen zoals ze gebekt is. Ik laat Irma niet graag in een vakje stoppen waar ze plots mooi Nederlands zou moeten praten en niet meer onbeleefd zou mogen zijn.
Dit stripje had ik destijds als test gemaakt. Ik vind het te jammer om het verloren te laten gaan daarom zet ik het toch maar even op mijn blog. Later verhuist het natuurlijk naar háár blog. Want ik wil háár blog zeker geen concurrentie aandoen, daar zou ze wel eens heel pissig over kunnen worden. Ik ken mijn handtas.
Irma is dus geen BS, "Bekend Schaap", geworden. Maar ze heeft nu wel een eigen blog waarop ze ongestoord haar ding kan doen. Ik denk dat ze daar gelukkiger mee is. http://www.bloggen.be/irma/ Alhoewel, ons Irma kennende, 't is geen gemakkelijke madam... Met wat krijgt ge die echt tevreden?... :
Gewoon enkele leuke foto's uit de reeks van dit weekend. Ik heb er nog geen tijd voor gehad er een grappig verhaal rond te brouwen. Door de onverwachte ziekte van een geliefde zijn er nu dringendere zaken te doen. Het fotostripje is dus voor morgen of overmorgen.
"Ziet ge wel dat ik durf! Daar moet ge nu zo oud voor geworden zijn!" ------------------------- En geloof me... er is nog materiaal genoeg om een hilarisch verhaal rond te brouwen 't Moet niet altijd Irma zijn die 't slachtoffer is van mijn stripverhalen? Dus morgen de rest!
Nog door niemand geraden, nochthans heeft iedereen het in huis!
En kom nu alstublief allemaal van uw dak! Want het is echt geen gootje!!! Ik ben niet verantwoordelijk voor ongevallen hé! Ik zou jullie in dit weer toch nooit op jullie dak durven sturen... Zó sadistisch ben ik nu ook weer niet! Zoek het gewoon binnen, ge hebt het dagelijks in uw handen.
Sorry, ben even uit blogcirculatie. Vandaag vernomen dat een geliefde vriendin borstkanker heeft. Pootje toesteken gaat vóór bloggen. Straks verschijnt wel de tweede foto van 't fotoraadsel. (Tot hiertoe is 't nog door niemand opgelost.) En alvast wat foto's van de leuke reeks die Luk dit weekend van mij genomen heeft tijdens onze meer dan hilarische "fotoapparaattest"... Nog niet in stripverhaalvorm. Daar was nog geen tijd voor. Dat komt overmogen wel. Even geduld dus. Gelukkig staat er op mijn blog altijd wel een voorraadje voorgeprogrammeerd. Dus daar put ik nu maar weer even uit... Verwacht vandaag en morgen geen antwoorden op uw mails. Ook dat komt later. First things first.
Dit weekend was ik uitgenodigd op de viering van de 50-jarigen in ons stadje. 't Begon al goed... Paul en ik waren allebei in slaap gevallen (dat gebeurt ons sinds de sluiting van de winkel op de gekste uren van de dag) en we hadden daardoor maar 10 minuten om ons te kleden en wat op te tutten. Op 't laatste moment kregen we dan ook nog een telefoon en kwamen we helemaal te laat op 't stadhuis om de groepsfoto van de 50-jarige dames mee te maken... Dus als troostprijs hier maar een foto van de mannen van een halve eeuw oud.
Burgemeester Jan Peeters gaf een korte speech waarin hij de nadruk legde op het feit dat onze kindertijd zich had afgespeeld in de gouden jaren zestig, maar dat we direkt daarna wel met onze neus op de crisisjaren gedrukt werden. Hij betoonde zijn medeleven dat we tijdens onze eerste jaren op de arbeidsmarkt dikwijls met werkloosheid confronteerd waren maar troostte ons door op te merken dat de tijden nu wel anders waren want dat er vandaag meer werkende mensen van 50 jaar oud zijn dan van 20, en dat we nu dus onze eventuele schade kunnen inlopen... Kan zijn, maar dan toch uw "Junior-senior" niet.
Alweer de zoveelste miserabele foto van de avond...
Een beetje triest verliet ik de receptie omdat ik nu geen foto van de 50-jarige dames had en 't artikeltje dat ik daarover op mijn blog wou zetten daardoor grotendeels naar de bliksem was. Mijn kameraad heeft thuis dan maar wat foto's van me getrokken als troostprijs. Nu hij me eindelijk nog eens geschminkt te zien kreeg... We moesten trouwens twee fotoapparaten uittesten want ik ben dringend aan een nieuw toe. Op de duur is onze "foto-apparaat-test" wel een héél gekke bedoening geworden en zijn we 't TV-programma "Topmodel" beginnen naspelen... We hebben gegierd van 't lachen! Maar ik had er geen idee van dat poseren zo moeilijk was...
Gewoon netjes rechtopstaan en desnoods een smile faken, dat is geen probleem. Maar expressie op uw gezicht leggen... U iets inbeelden en dat dan proberen uit te stralen... Mens, dát is moeilijk! Ik bekeek die jonge meisjes van dat tv-programma direkt met andere ogen. Ik had ineens de grootste bewondering voor hun prestaties.
Mijn eigen prestaties bestonden er grotendeels uit om te beginnen schateren om een opmerking van mijn maat net voor de flash afging, en wèg was de zo moeilijk aangenomen pose... Desalniettemin is hij er toch in geslaagd enkele echt mooie foto's te nemen waar ik heel blij mee ben. Groot was mijn verbazing toen ik ze later op 't pc-scherm zag verschijnen en ik direkt opmerkte hoeveel spanning er uit mijn gezicht verdwenen is. Als ik deze foto's vergelijk met foto's van twee weken geleden... Ik kan mijn eigen ogen niet geloven.
Er zitten er een boel leuke tussen waar jullie morgen zeker van mogen meegenieten maar ik wil er eerst een soort stripverhaal van maken... Er staat jullie wat te wachten...
Zet het antwoord niet op mijn blog aub, stuur me een mailtje! Veel succes maar nog veel meer plezier!!! Wegens vervanging van mijn pc zal ik vandaag niet bereikbaar zijn, maar ik vind jullie antwoorden morgen wel!
Irma in de boekwinkel en ze laat duidelijk horen dat ze houdt van klare afspraken.
---------------------- Irma heeft als Sinterklaaskado een eigen blogje gekregen! Als je op haar foto in de linkermarge van mijn blog klikt kom je er op terecht. Als je zin hebt kan je er al haar oude strips bekijken. Gewoon op de titels klikken en haar wondere wereld gaat voor je open... --------------------- En nóg was ze niet tevreden, ze bleef maar zagen,... dus heb ik haar daar ook maar haar eigen gastenboekje gegeven... Waarvoor IK, vanzelfsprekend, totaal GEEN verantwoordelijkheid wens te dragen.
Nu wordt het toch wel héél simpel... Het is een senior. Zoals de meesten onder ons
De oplossing is al gevonden door Luk, Lilith, Ivo, Lou, Dolfijn, Ingrid, Mieke, François, Geert, Cooltje, Speelster, Nand, Viv, Mare, Jan, Paul, Kathleen, Shajongen, Klaproosje, Ryntje, Andromeda, Ritje en Vera!
Lieve dierenvrienden, het asiel in Rekkem moet zijn deuren sluiten wegens beëindiging van het huurcontract van het pand. Die mensen zoeken een nieuw betaalbaar onderkomen voor de dieren, en door middel van een petitie vragen ze de overheid om een beetje subsidie. Geen onredelijke vraag lijkt me. Dus als jullie ook een pootje willen toesteken zet dan even je handtekening op deze lijst. Je kan gewoon je adres invullen het verschijnt niet zichtbaar op de lijst. http://www.fcdenast.be/Red_De_Grensstreek/index.php
Pensioen... Rust? Lezen? Met een boekje in een hoekje? Voor TV hangen? Slapen? Vergeet het! Het begin van de gróóóóóóóóte inpak is begonnen! Maar wèl op de maat van een van mijn lievelingsliedjes... http://youtube.com/watch?v=jLzMw5hKoVk&feature=PlayList&p=AC71F7D2C0EAA692&index=0&playnext=1 En... in goed gezelschap want... de poezen mogen na lange jaren eindelijk terug in de winkel!!!...
Hier alvast enkele voorproefjes van de vorige dagen! In de loop van de week meer, want ik denk dat de katten hier zéker hun bedenkingen gaan over hebben...
Een heel nieuwe wereld gaat voor hen open... Eén die ze tot voor kort enkel hoorden maar nooit zagen...
Zelfs katten vinden niks zo plezant als mensen zien werken...
Gelukkig kon deze klus weer gebeuren "with a little help from my friends". As always...
Maar wel "in 't zweet ons aanschijns"...
...En met de onvermijdelijke stommiteiten gevolgd door de vanzelfsprekende slappe lachbuien...
Kortom, business as usual... maar... nu mijn beestenbende lekker bij me kan blijven tijdens 't werk...is eindelijk everybody happy! Tot zelfs mijn lieve, timide Laathi!...
Kom, ik zal eens een ander deeltje in detail laten zien, dan vlot het misschien wat beter...
want alleen Luk, Lilith, Ivo, Lou, Dolfijn, Ingrid, Mieke, François, Geert, Cooltje, Speelster, Nand, Viv en Mare hebben het tot hiertoe nog maar gevonden...
Als eerbetoon aan mijn lieve Tabitha, die ik moest afgeven midden in de waanzinnige drukte van onze uitverkoopperiode, wil ik haar vandaag nog even in 't zonnetje zetten. Ik vond haar op een Sinterklaasdag...
Het verhaal van Tabitha.
6 december 1999. Onder onze middagpauze nemen mijn man en ik even de auto om een boodschap te doen in het centrum. We parkeren tegenover een speelgoedwinkel in volle Sinterklaastooi. Ik droom een minuutje weg over hoe jammer het is dat volwassenen geen kadootjes meer krijgen, tot plots een meisje met een grijs-getijgerde poes in haar armen mijn aandacht trekt. Ze staat er wat verloren bij want ze moet terug naar school en weet niet wat met de vondeling te doen. Ik neem het dier van haar over en beloof haar een oplossing te zoeken. Telkens ik de poes op de grond wil zetten, wriemelt ze zich terug een weg naar mijn schouder, ze is duidelijk niet van plan ons haar thuis te wijzen. We informeren in de buurt maar niemand blijkt haar te kennen. Dus nemen we de pechvogel mee naar huis.
Vanzelfsprekend moet ze eerst langs de dierenarts passeren voor ze bij onze 5 andere poezen kan logeren. Het blijkt een vrouwtje te zijn dat net volwassen is, ze weegt nog geen drie kilo en is echt onderkomen. Ze ziet er nog extra zielig uit doordat haar oogleden halverwege over haar ogen hangen. De dierenarts vermoedt dat ze in haar zeer dichte pels een litteken voelt en dat ze dus gesteriliseerd is. Dus moet er ergens iemand om haar geven. Dan gaan we toch moeite doen om haar baasje terug te vinden zeker! Eerst bellen we de politie en dan hang ik wat briefjes in winkels rond de plek waar ik haar heb meegenomen. Na een week is er nog steeds niemand komen opdagen om ons vriendelijk grijs bolletje op te komen halen. Net als mijn vader zaliger, is ook mijn man zijn devies: Waar er plaats is voor 5, is er ook plaats voor 6. Dat is allemaal goed en wel, maar één van onze vijf is wel de Vietnamees Ming Song Huong... En of die Chinese Keizer een extra volwassen poes in zijn koninkrijk gaat dulden is nog maar de vraag.
Heel voorzichtig integreren we onze timide Tabitha in het gezelschap. Het oudste vrouwtje, onze rosse Robin, blijkt het niet te storen. Laathi, de jonge zwart-witte deerne is niet zo happy, zij wenst haar rol van jeune première nog niet af te geven. Tobias, de oude witte poezeman, de goedheid zelve, vindt duidelijk dat er plaats is onder de zon voor iedereen. Hanuman, de driejarige tijgerkater, is blijkbaar vergeten dat hij zelf van de straat geplukt is en vindt de nieuwe bewoner maar niks. En zoals verwacht ...
Ming Song Huong s keizerlijke woede is groot ...
Dat hij zelf een Vietnamees vluchteling is doet niet ter zake, hij vindt het asiel VOL. En met Tabitha erbij OVERVOL. Hij start een terreurcampagne. Eén van zijn ziekelijke trukken is de uitgang van de kattebak te blokkeren als Tabi erin zit. Al snel komen Laathi en Hanuman er dan als ramptoeristen bij zitten. Als ik er op uit kom pluk ik Ming bij zijn nekvel weg en telkens moet ik mijn meisje, dat dan helemaal onder t zagemeel zit, uit de bak verlossen. Ik probeer Ming te sussen met extra aandacht, te straffen met eenzame opsluiting in t toilet, te bekeren met een boze speech, ik probeer vanalles, maar Ming is niet te sussen. Ming blijkt een guerilla-strijder in hart en ziel. Het woord opgeven staat niet in zijn Vietnamees woordenboek.
We zullen geduld moeten uitoefenen. Wij allemaal. Véél geduld.
Onze woonvertrekken bevinden zich op de eerste verdieping. Er is een kattedeur van de keuken naar het dakterras en vandaaruit een trap naar de tuin beneden. Iedereen kan altijd vrijuit binnen en buiten, want de tuin is toch volledig afgesloten met draad en electriciteit. Maar buiten lopen gaan we Tabitha nog niet leren; daar is het nog veel te vroeg voor. Eerst moet ze zich binnen goed en veilig voelen.
Tot op de ochtend van 21 januari Tabitha onvindbaar is... Na wat detectivewerk blijft er maar één mogelijkheid over : Ming heeft haar onverwacht door de kattedeur gejaagd, en in paniek is ze over de dakterrassen gerend en in plaats van de trap naar beneden te kiezen, is ze pardoes rechtdoor gelopen waar ze bijna 3 meter lager in de tuin van de buren is neergestort. Het dier kende het terrein nog niet en had natuurlijk geen benul van het concept daktuin en dacht dat ze op de begane grond rende...
Begin nu maar een kat te zoeken die je nog geen zes weken geleden zelf gevonden hebt en waarvan je de originele naam niet kent. Dit wordt een hopeloze zoekweek. Oliejekker aan (in zon periode blijkt het altijd te moeten stortregenen!), zaklamp op zak en bokaal katteneten in de hand. Iedere rechtgeaarde katteliefhebber kent deze scène. Vruchteloze zoektochten in achtertuintjes, garagecomplexen, oude fabrieken, griezelige kraakpanden. Nog maar eens aan de lantaarnpalen en in de gekende winkels een briefje gaan hangen met haar beschrijving... Een briefje in alle bussen van de omliggende straten met een verzoek om mee uit te kijken en eens in de garage of de kelder te zoeken...
Heel origineel als beschrijving : grijs getijgerd kattinnetje. Ja, zo kan er echt maar ééntje op deze wereld rondlopen! Maar, zoals ons ma altijd zegt een geluk bij een ongeluk, : Tabitha heeft wel een speciaal kenmerk! Door haar zwerversperiode heeft ze van de vele gevechten rafelige oortjes overgehouden. Dus dat maakt de beschrijving dan toch een beetje opvallender.
Een vriend komt met het idee het bericht te laten verschijnen op het lokaal TV station. Maar dan moet er wel een foto bij. Goed, dat kan, ik heb er beelden van op video. De man, een computerspecialist, doet zijn best er een duidelijke foto uit te brouwen en wij naar TV Kempen. Diep in mijn hart vind ik het een absurd idee. Wie kijkt er nu s namiddags naar al die losse berichtjes? Maar goed, we gaan geen kans onbenut laten om haar terug te vinden en boeken zendtijd voor 5 dagen. Ondertussen gaan de vochtige expedities met oliejekker, zaklamp en snotvalling gewoon door. We zijn echt droevig door het verlies van de vriendelijke poes want het is duidelijk dat ze al geen al te prettig leventje heeft gehad en nu er eindelijk een goede periode voor haar voor de deur staat gebeurt er zoiets stoms! We steken onze reisplannen voor februari al in de schuif, want daar staat ons hoofd toch niet meer naar. En, God weet, ze moest op een dag zo eens terug aan de tuindraad staan...
Drie dagen na de eerste uitzending op TV wéér een telefoontje : grijze poes gevonden! (Ik toom mijn enthousiasme maar al wat in, want ik heb de laatste dagen al wel wat meer grijze poezen moeten gaan bekijken). Een invalide heer die enkele straten verderop woont heeft haar s namiddags op TV herkent en is er van overtuigd dat zij de poes is die sinds enkele dagen in gezelschap van zijn kater op zijn koertje zit. Ik steven er onmiddellijk op af, en ja, o wonder, het is mijn lieve kleine kattin met de droevige ogen. Ze blijkt me zelfs te herkennen en laat zich gedwee op de arm mee naar huis nemen. Haar dwaaltocht van een week is ten einde.
Om Ming zijn terreur te ontwijken besluiten we haar de eerste weken op de tweede verdieping te laten wonen als wij niet in de buurt zijn. Ze geniet van de rust, en is overgelukkig als ze s avonds op de schoot kan zitten. Op Ming na, is het terug Huisje Weltevree.
We beginnen terug aan onze vakantie te plannen. We leggen onze poespassers uit extra aandacht aan haar te besteden tijdens onze afwezigheid en haar ten allen tijde tegenover Ming te verdedigen.
Als we na drie weken terug komen, ziet Tabitha er uiterst welvarend uit. Heel rustig, tevreden en flink bijgekomen. Je zou de pechvogel van St. Niklaasdag er niet meer in herkennen.
Blijkt dat ze een gezonde eetlust heeft. Eigenlijk een héél gezonde eetlust. We vinden het heerlijk dat ze steviger wordt! Maar gaat het niet een beetje snel?
Nog een week later begin ik onraad te ruiken. Tabitha is een flinke brok aan t worden, maar wat me het meest verontrust zijn haar tepeltjes. Ze komen toch zo kranig rechtop te staan...
Ik bel de dierenarts en spreek mijn vermoeden uit ... Aangezien ze er niet honderd procent zeker van is dat Tabi gesteriliseerd is moeten we op visite komen. En ja hoor, ze is wel degelijk zwanger. De dokter vraagt ons te overwegen wat we willen, de kleintjes ter wereld laten komen of een abortus. We willen er een week over nadenken. Uiteindelijk besluiten we tot het laatste. Er zijn poezen genoeg op de wereld, we vinden er niet direkt een thuis voor, en onze boot is vol...
s Morgens brengen we haar binnen en na enkele uren belt de dokter. Ze vertelt dat er twee dode jongen in haar buikje zaten, één heel groot, en een heel kleintje dat reeds lang gestorven was. Onze keuze was goed geweest, want de dode kleintjes hadden de bevalling niet kunnen opstarten, en Tabi zou zonder ingreep van de dierenarts zeker gestorven zijn. Stel dat we haar niet terug gevonden hadden! Int wild had ze dit avontuur nooit kunnen overleven...
Twee dagen later ligt onze moedige vriendin in opperbeste stemming terug in de zetel met haar geschoren buikje in de lucht. Ik vraag me af of ze beseft wat een geluksvogel ze is! Van mezelf besef ik het maar al te goed, want wie krijgt er nu nog zon mooi St. Niklaaskado als hij al volwassen is?...
Lieve vrienden, als jullie je geroepen voelen om ook je stem te laten horen... Deze petitiie ijvert ervoor om alternatieven te zoeken voor dierenexperimenten zodat er jaarlijks vele miljoenen dieren geen pijnlijke dood hoeven te sterven. Op deze site staan geen akelige foto's en ze gaat moeiteloos open. Als je je aangeproken voelt... gewoon je handtekening plaatsen is voldoende. Ontelbare levende wezens zullen u dankbaar zijn. http://www.endeuanimaltests.org/languages.php
Over de reacties onder de tijgerin met de zwijntjes.
Onder het bericht van de tijgerin met de adoptiebiggen stonden twee reacties die ik toch graag even wil beantwoorden.
Nee Liltih, met babypoezen zou dit nooit gelukt zijn, wegens te klein. De diertjes zouden onmiddellijk vermorzeld worden als de tijger zich nog maar even bewoog. Voor babypoezen zijn tijgertepels ook veel te groot. En volwassen poezen verliezen hun zuig-instinct (de meesten toch ) Trouwens als ze mijn viertal daar als acteurs ingehuurd hadden had die depressieve tijgerin onmiddellijk zelfmoord gepleegd Dus poesjes waren zeker niet bruikbaar.
En ja, Fizzy, een dier gaat inderdaad voornamelijk af op de geur. Maar dat is eenvoudig op te lossen. Ge wrijft de tijgervelletjes van de biggen eerst in met een afscheiding van de geurklieren van de moeder-tijger.
Als Bieke van "Den Dierenvriend" weespoesjes binnenkrijgt en ze heeft een moederpoes die nog zoogt, dan wrijft ze de baby's in met iets wat de adoptiemoeder graag lust (tonijn, haar favoriete Whiskasmerk,...) en dat helpt meestal om haar de vreemde jongen te laten aanvaarden.
Als je een nieuwe poes in huis neemt is 't ook heel nuttig om haar in te wrijven met de afscheiding van de geurklieren van de andere katten, gewoon door eerst hun snuiten en vooral de plekjes onder hun snorharen te strelen, en vervolgens de nieuweling over zijn hele lichaam te aaien om die geur over te brengen. Zo krijgt iedereen even dezelfde geur.
Bij een poes die van de dierenarts komt doe je 't zelfde. Een kat die uit narcose komt, of behandeld is met vreemd ruikende medicijnen, wordt dikwijls bij thuiskomst niet meer herkend door de andere huiskatten. Om haar terug te laten herkennen en aanvaarden in de groep gebruik je 't zelfde truukje.
In een dierentuin in California beviel in januari 2004 een tijger van een drieling. Een zeer zeldzaam gebeuren. Spijtig genoeg werden de diertjes te vroeg geboren en stierven ze kort na elkaar kort na de geboorte. Na de bevalling herstelde de moeder maar werd ze plots heel ziek alhoewel ze lichamelijk in orde bleek. De dierenartsen stelden een postnatale depressie vast en dachten dat door haar surrogaatbaby's te geven ze misschien uit haar depressie zou raken. Bij navraag in verschillende dierentuinen in het land bleek dat er nergens babytijgertjes waren van de goede leeftijd om bij de moeder te zetten. De dierenartsen besloten dus om iets anders te proberen, de enige babydieren die in aanmerking kwamen was een nest jonge biggen. Ze plaatsten de babybiggen met een tijgervelletje rond hun lichaam gebonden bij de tijgermoeder en kijk het werkte, ze aanvaarde ze als haar kinderen, en genas!
){kind=link}
){kind=link}