"Het verhaal van Zuster Kat Fael." Of hoe een gevonden poezennestje nog goed terecht komt! (klik op bovenstaande foto) ---------------------
Growing old is mandatory. Growing up is optional. ----- Ouder worden is onvermijdelijk. Volwassen worden niet!
Als je op de groene button klikt kom je op de site van het baby-poezen-opvangcentrum van "Den Dierenvriend". Hét adres om een jonge poes te adopteren! Ga eens kijken en zeg het voort aan andere dierenvrienden aub!
Zoek je een speciaal onderwerp waarover ik ooit iets schreef? Tik dan hieronder een trefwoord in!
Zoeken in blog
Klik op het envelopje om mij een mailtje te sturen
We don't stop playing because we get old... We get old because we stop playing! -------------- We stoppen niet met te spelen omdat we oud worden... We worden pas oud als we stoppen met spelen!
Je kan maar 1 week tegelijk bekijken op mijn blog. Anders gaat het te traag open. Wil je zien wat er vorige week op stond? Klik dan op de data hier onder!
In elke 50-plusser zit een verbijsterde teenager die zich afvraagt wat er gebeurd is.
Leonardo da Vinci (1452-1519)
Italiaans kunstenaar
Als ik in de hemel kom, dan wil ik
daar graag een kat op schoot hebben.
Jan Wolkers (°26-10-1925)
Nederlands schrijver en columnist.
Katten haten dichte deuren; het
maakt niet uit aan welke kant ze staan. Als ze buiten zijn willen ze naar binnen, en
als ze binnen zijn willen ze naar buiten.
Lilian Jackson Braun (1916)
Amerikaans schijfster
Laten we eerlijk blijven; de meesten van ons
vinden het wel leuk als onze katten een tikje gemeen zijn. Ik zou me in ieder geval niet echt op mijn
gemak voelen in het gezelschap van een kat die in huis rondliep met een heilige
uitdrukking op zijn snuit.
Beverly Nichols (1898-1983) Engels
Schrijfster
Eén kat
leidt tot de volgende.
Anoniem
Katten bereiken
moeiteloos wat wij mensen niet kunnen: door het leven gaan zonder lawaai te
maken. Ernest Hemingway (1898-1961) Amerikaans
schrijver
Er zijn twee
manieren om de ellende te ontvluchten: muziek en katten. Albert Schweitzer (1875-1965) Theoloog,
filosoof en dokter.
Katten schijnen uit te gaan van het principe
dat het nooit kwaad kan om te vragen wat je
wilt.
Anoniem
Katten zijn
delicate wezens en ze kunnen de meest uiteenlopende kwalen krijgen, maar ik ben
nog nooit een kat tegengekomen die aan slapeloosheid
leed. Joseph Wood Krutch(1893-1970)
Amerikaans schrijver
Als u in een
gracht valt kunt u best angstig miauwen, want een kat willen we wel eens
redden. Toon
Verhoeven
Lang geleden werden de katten als goden
gezien. Dit zijn ze nooit vergeten.
Anoniem
Cat Proverbs
You will always be lucky if you know how to make friends with
strange cats. Colonial
In a cat's eye, all
things belong to cats. English
No matter how
much cats fight, there always seems to be plenty of kittens. Abraham Lincoln
Dogs come when they're called; cats take
a message and get back to you later. Mary
Bly
There are two means of refuge from the
miseries of life: music and cats. Albert
Schweitzer
Settling a dispute through the law is like losing a cow
for the sake of a cat. Chinese
A cat goes to a
monastery, but still she remains a cat. Congolese
The cat is a saint when there are no mice
about. Japanese
The cat is a lion to the
mouse. Albanian
A house without either a cat or
a dog is the house of a scoundrel. Portuguese
The kind man feeds his cat before sitting
down to dinner. Hebrew
Handsome cats and fat
dung heaps are the sign of a good farmer. French
Beware of people who dislike cats. Irish
Who cares well for cats will marry as happily as
he or she could ever wish. French
An old cat
will not learn how to dance. Moroccan
A cat
will teach her young ones all the tricks, except how to jump backwards. Netherlands Antillean
When the mouse laughs at the cat,
there's a hole nearby. Nigerian
As every cat
owner knows, nobody owns a cat. Ellen Perry
Berkeley
If you play with a cat, you must not mind her
scratch. Yiddish
To live long, eat like a cat,
drink like a dog. German
A cat has nine lives;
for three he plays, for three he strays, and for the last three he
stays. English-American
A cat with a straw tail
keeps away from fire. English
Those that
dislike cats will be carried to the cemetery in the rain! Dutch
After dark all cats are leopards. Native American (Zuni)
If stretching were wealth, the
cat would be rich. African
One should not send
a cat to deliver cream Yiddish
The cat--moon
eats the gray mice of night. Western
Europe
When the cat's away, the mice will play. Western Europe
It's for her own good that the cat
purrs. Irish
Cats don't catch mice to please
Khoda(God). Afgani
Fat cats and thin birds can
share a yard, but thin cats and fat birds no way! Rosicrucian
Like the cat in the tree, getting caught up
in the chase can leave us in an awkward place. Rosicrucian
The cat laps the moonbeams in the bowl of
water, thinking them to be milk. Zen Saying
If
men were now to turn their hostility towards the cat, it would not be long
before the domestic cat became a wild animal. Nigeria
In even a cat the Buddha-nature exists. Japanese Buddhist
It is useless to show the gold piece
to a cat. Zen Saying
Nature breaks through the
eyes of the cat. Irish
It's a brave bird that
makes its nest in the cat's ear. Hindi/Indian
A
rat who gnaws at a cat's tail invites destruction. Chinese
He who does not feed his cat will feed rats.
Dogs are
dogs, but cats are people.
When the cat and mouse agree, the grocer is ruined. Iranian
Beware of the cat that licks from the front but claws from
behind. Old English Proverb
A trapped cat becomes a lion. Old English
Proverb
Life's like cat vomit; if you don't clean it up right away,
you're going to step in it. Xnterna
Drowsing, they take the noble attitude of a great sphinx, who,
in a desert land, sleeps always, dreaming dreams that have no end. Charles Baudelaire
Of all God's creatures, there is only
one that cannot be made slave of the leash. That one is the cat. If man could be
crossed with the cat it would improve the man, but it would deteriorate the
cat. Mark Twain
One cat just leads to another. Ernest
Hemingway
The cat is nature's beauty. French
The dream of cats is all mice. Egyptian
I have studied many philosophers and many cats. The wisdom of
cats is infinitely superior. Hippolyte Taine
No heaven will not ever Heaven be; unless my cats are there to
welcome me. Scottish
Dogs see people as companions; cats see people as staff.
It is better to feed one cat than many mice. Norwegian
The cat does not negotiate with the mouse. Robert K. Massie
You see, the wire telegraph is a kind of a very, very long cat.
You pull his tail in New York and his head is meowing in Los Angeles. Do you
understand this? And radio operates exactly the same way: you send signals here,
they receive them there. The only difference is that there is no cat. Albert Einstein
When the cat is not home, the mice will dance on the
table. Dutch
When a Cat adopts you there is nothing to be done about it
except put up with it until the wind changes. T.S.
Eliot
A cat in her house has the teeth of a lion. Somali
A kitten can catch only a baby mouse. Ghana
The naming of cats is a difficult matter. It isn't just one of
your holiday games. You may think at first I'm mad as a hatter when I tell you a
cat must have three different names... T.S. Eliot
I love cats because I enjoy my home; and little by little, they
become its visible soul. Jean Cocteau
God is really only another artist. He invented the giraffe, the
elephant and the cat. He has no real style, He just goes on trying other
things. Pablo Picasso
The man who carries a cat by the tail learns something that can
be learned in no other way. Mark Twain
What greater gift than the love of a cat? Charles Dickens
Katten laten pootafdrukken achter op je hart. Uit "Citaten voor een katten liefhebber."
Het begrip rust komt tot uiting in een zittende kat. (Jules Renard)
Het enige mysterie aan katten is waarom ze ooit besloten hebben huisieren te worden. (Compton Mackenzie)
Als een een hond op je bed springt, doet hij dat omdat hij graag bij je wil zijn. Als een kat op je bed springt, doet ze dat omdat ze je bed zo lekker zacht vindt. (Alisha Everett)
Het is onmogelijk om niet vertederd te raken bij de aanblik van een of meer kittens. (Cynthia E. Varnado)
De kat zou's mans beste vriend kunnen zijn, maar ze zou zich nooit verlagen om dat toe te geven.
Probeer nooit koppiger te zijn dan een kat. (Ropbert A Heinlein)
Laat iets van de rust van een kat op mij overgaan. (David Harold Rowbothom)
Je bent pas iemand als je door een kat bent genegeerd.
Katten : net zo soepel als hun schaduw, de wind krijgt geen vat op ze.
Ze glippen slank en stil, door spleten, kleiner dan zijzelf. (A S J Tessimond)
Het verschil tussen katten en honden is dat honden komen als ze geroepen worden, terwijl katten een boodschap aannemen en later contact opnemen.
Ik meen het oprecht als ik zeg dat ik van katten hou... Een kat is een dier dat meer menslijke gevoelens heeft dan de meeste andere dieren. (Emily Bronte)
Vrouwen en katten doen waar ze zin in hebben, en mannen en honden kunnen daar maar beter mee leren leven. (Alan Holbrook)
Eén reden waarom kattenliefhebbers volgens mij katten bewonderen, is hun superioriteitsgevoel. Het lijkt alsof ze overal een meester in zijn, ongeacht wat ze doen of pretenderen te doen. Zelden zie je een kat die in verlegenheid verkeert. Ze hebben geen geweten, en ze hebben nooit ergens spijt van. Misschien zijn we stiekem jaloers op ze. (Barbara Webster)
Katten zijn bedoeld om ons te leren dat niet alles in de natuur een functie heeft.
Als je de beste zitplaats in huis wilt, zul je de kat moeten verplaatsen.
Katten zijn slimmer dan honden. Je krijgt acht katten nooit zo gek dat ze een slee door de sneeuw gaan trekken. (Jeff Valdez)
Onlangs heeft iemand me een schattig katje gegeven... en nu is het katje van mening dat iemand mij aan hem heeft gegeven. (Evelyn Underhill)
Het viel als snel op dat de kat nergens te bekennen was als er iets gedaan moest worden. (George Orwell)
Katten die een goed tehuis hebben, zijn eraan gewend dat er de hele tijd tegen hen wordt gepraat. (Lettice Cooper)
Van alle schepselen Gods is er maar 1 dat zich niet laat onderwerpen. Dat is de kat. Als de mens gekruist zou kunnen worden met de kat, zou dat voor de mens een verbetering betekenen, maar voor de kat een verslechtering. (Mark Twain) Katten zijn net als mannen : enorme charmeurs. (Walter Savage Landor)
Het is nauwelijks te geloven, maar sommige mensen beweren dat hun katten bijna menselijk zijn - en dat bedoelen ze dan als een compliment.
Wat katten het belangrijkst vinden aan mensen is niet hun vermogen om voedsel te produceren (want dat vinden ze vanzelfsprekend), maar hun amusemenstwaarde. (Geoffrey Household)
Ik zou een kat nooit kunnen kwetsen, ook al kan ik tegen mensen soms ronduit agressief zijn. (A.L. Rowse)
Geen huis is compleet zonder het getrippel van kleine kattenpootjes.
Is het niet prachtig hoe katten vrienden kunnen maken en mensen kunnen beïnvloeden zonder ook maar ooit een boek te lezen.
De kat heeft honger als zij met een broodkorst genoegen neemt. Katten zijn mysterieuze wezens. Er gaat meer in die hersentjes om dan we beseffen. (Sir Walter Scott)
Als ik met mijn kat speel, dan is het niet echt duidelijk of ik me nu met haar amuseer, of zij met mij. (Michel Eyquem De Montaigne)
Mijn poezenverhalen vinden jullie door in de linkerkolom op de foto van de betreffende poes te klikken. En als je op "Poezenstrips" klikt kan je lezen wat mijn poezen onderling allemaal zitten te roddelen... Mijn reisverhalen van Thailand, Egypte en Noorwegen staan ook in de zijkolom. "Mijn Jeugdherinneringen" beschrijven de jaren 60 in Antwerpen. Veel plezier!
10-01-2009
Fotoraadsel 174 - oplossing
Een van de plezantste bedpartners! Op een warme poes na welteverstaan. Alhoewel. Dit ding beweegt niet uit zichzelf. Zet zich niet midden in de nacht op uw gezicht. Komt niet aan uw haar knabbelen, of peutert niet liefdevol met zijn neus in uw oor. Het duwt u ook niet uit bed, noch wil het persé in 't midden van 't bed liggen. Tja, er valt voor warmwaterkruiken toch ook iets te zeggen. Ik denk dat ik de mijne een naam ga geven.
Nog enkele foto's van december in Antwerpen. Naast het reuzenrad op de kaaien stonden er ook nog enkele kermisattracties, waaronder deze Crazy Dance. De gezichten van de deelnemers spraken boekdelen.
Op de grote Markt was voor het stadhuis een grote schaatsbaan aangelegd die vele sportievelingen aantrok.
En Brabo stond daar ocharme nog altijd in zijn blootje...
Gisteren, voor de kerk, zag ik "het toppunt van ellende"...
Een eenzame begrafenisondernemer die stampvoetend van de kou op het lijk dat maar niet wil aankomen staat te wachten. Misschien is 't onderweg verongelukt?...
Vrijdag 15 november 2002 - 19u. Op de Andaman zee onderweg naar Phuket.
19. Als een balleke in een flipperkast.
't Begint me stillekesaan te dagen dat een plezante vakantie geen boeiende lektuur oplevert. Lijden en afzien is beter voor de kunst vrees ik. Soit ik kan er ook niet doen. 't Is hier nu eenmaal goed.
Heel de dag in het Marine National Park van Similan gezeten en hier was t echt de moeite onder water. Goeie zichtbaarheid, en betrekkelijk kalme zee. Hele koraalvelden die perfekt intact zijn, grote vissen en redelijk veel in aantal. Een schitterende dag. Op de middag hebben ze een barbecue op 't strand verzorgd en dat was ook in orde. Had achteraf wel een beetje moeite om me in mijn wetsuit te wurmen
In de namiddag aan de achterzijde van het eiland gaan rondneuzen en leuke dingen gezien. Eerst een schildpad, en een beetje later een zeeslang. Heel mooi om te filmen, en vrij makkelijk want ik had licht en weinig golfslag en geen stroming. Ikke zeer kontent dus. Tot opeens die slang naar boven zwemt. Eerst apprecieer ik dat nog, een beestje dat spontaan komt poseren is altijd meegenomen. Maar ineens schiet die op mijn camera af. Vond ik ook nog wel leuk (goed voor de film), tot ik die slang vlak bij mijn lens ineens niet meer zag! Op datzelfde moment gooi ik me achteruit en begin te spartelen, bang dat dat beest aanvalt van uit een hoek die ik door mijn duikbril niet kan zien, maar door die achterwaartse beweging komt het lange zwarte lint dat dient om de rugrits van mijn wetsuit dicht te zippen vlak voor mijn snuit gedreven Ik heb dus een kreet geslaakt die ze hoogstwaarschijnlijk tot in Singapore gehoord hebben want ik aanzag dat kronkelend lint voor die slang! Enfin, door al mijn geplons is dat beest dus wel terug naar beneden gezwommen. Ze kronkelde zich van het ene koraalboske naar het andere. 't Was prachtig want het was precies de fil rouge in mijn film. Het leek alsof de slang al de verschillende soorten koraal persoonlijk kwam voorstellen. Echt heel tof.
Terug aan land liet ik aan een park-ranger het stukske film laten zien om de naam van de slang te weten te komen, zodat we er later wat meer over konden opzoeken. Maar het enige wat er uit kwam was : "Dangerous, dangerous!". Aan de info-dienst van het Marine Park kregen we wel ineens de volledige uitleg : "Is snake" Ja, daar waren we nu echt zelf niet opgekomen...
Om 6 uur afgevaren richting Phuket, er staat een beetje wind dus we zeilen. Paul is momenteel al het onderwatergerief aan 't spoelen, en straks kan ik heel het boeltje gaan inpakken. Morgen moeten we voor 9 uur van de boot
22.30u
Al de rommel is ingepakt, maar t was een rotklus. Niet simpel, inpakken in zo'n klein kotje, ge botst konstant tegen mekaar op, door t deinen van t schip valt ge al eens met heel uw hebben en houden omver, dus 't gaat maar niet vooruit.
Ik ben daarstraks niet naar het verteluur van Peter geweest want ik heb mijn eigen verhaaltjes klaargemaakt voor verzending morgen. (Alhoewel zijn vertelsels wel duizend keer leuker en spannender zijn dan de mijne.) Wel jammer dat ik gisteren niet geweest ben want hij moet wreed in form geweest zijn. Hij heeft in plaats van over de maritieme geschiedenis over zijn eigen avonturen zitten vertellen. Mja, logisch dat ge wat meemaakt als ge al zoveel jaar vaart.
Het grappigste verhaal is dat van een vereniging die de boot chartert voor onder andere een huwelijk. Spijtiggenoeg bleek het over het "Nude Gay Committee" te gaan En het koppel dat moest trouwen waren twee homos. Nudistische homos Er moeten tijdens die week nog nooit zo weinig officieren in het restaurant gaan eten zijn. Iedereen kroop in een hoekske met zijn poepeke toe. Peter kon als cruise director natuurlijk niet konstant verdwijnen dus die heeft toen naar eigen zeggen een van de miserabelste weken van zijn leven meegemaakt. Tja, het is natuurlijk ook een heel schoon ventje
Een iets droeviger verhaal ging over verstekelingen. Toen hij nog op een Russisch cruiseschip werkte vaarden ze rond in de Caraïben en bij de afvaart op de Dominicaanse Republiek ontdekten ze 4 verstekelingen. Om een hoop papierwerk uit te sparen hebben ze ze naar de kant laten zwemmen omdat ze toch nog maar een honderd meter van de kade waren. Wat ze echter niet wisten was dat er nóg 5 verstopt zaten die ze pas later ontdekten. Ze hebben die gasten dan opgesloten in een kajuit maar wel goed verzorgd. Op Cuba wilden ze ze droppen maar daar bleek dat die gasten dan 5 of 8 jaar dwangarbeid aan hun been kregen. De kapitein vond dat nu toch wel wat te erg en besloot ze maar mee verder te nemen. Ze kregen ze echter op geen enkel van de volgende eilanden gedropt omdat ze nergens welkom waren zonder papieren. Dus uiteindelijk bereikten ze hun doel : Miami. Op dat ogenblik hebben die kerels hun kajuit in brand gestoken en zijn zo ontsnapt. Vier zijn er terug opgepikt, maar de vijfde was ribbedebie. Het cruiseschip mocht echter wel niet meer terug vertrekken voor ze nummer vijf konden opleveren. Op de duur is dat dan opgelost door die kerel als "missed at sea" op te geven. Dus zij terug weg met die vier kwatta's. Ondertussen had die kapitein al wel dik zijn buik vol van die gasten, dus die hebben tot aan de Domincaanse in de boeikes gezeten en letterlijk nog alleen water en brood gekregen. Van een alternatieve cruise gesproken
Ik vind hier net nog een reeks foto's die ik in de helft van december heb genomen. Antwerpen was toen volop in kerststemming. Aan het Steen stond een reuzerad van 60 meter hoogte. Veel hoger dat hetgene jaarlijks op de Sinksenfoor staat. Van dit Parijse rad zijn de bakjes dan ook volledig dicht.
Ondanks de grijze lucht kregen we toch een mooi zicht op Antwerpen.
Het Steen aan de Schelde.
De kathedraal en de boerentoren.
De hoek van de Suikerrui met daarachter het Vleeshuis en de Sint Pauluskerk.
De Scheldekaai met op de achtergrond de Sint Andrieskerk.
Irma : "Nonkel Nand opgelet. Ons ma is iets van plan. Ik zie 't aan de twinkeling van haar ogen..."
Irma : "Laat u niet beetnemen!!! Ge gaat heel onnozel op die foto staan! Met reusachtige oorwarmers!!!"
Irma : "En niet willen luisteren hé... Typisch een man..."
Het reuzenrad bij avond.
Dinsdag kwam ik er weer in de buurt en ik wou nog eens een ritje maken om foto's van de stad overdekt met haar sneeuwpels te maken. Jammergenoeg was het rad buiten dienst wegens een defect door de koude. Misschien nog maar beter zo. Gesteld dat het kapot was gegaan als ik er in gezeten had zou ik daar ook niet mee kunnen lachen hebben... Voor de liefhebbers : het rad blijft nog staan tot eind januari, de toegangsprijs is 5 euro.
Laathi-de-poes : "Stoort het u als ik erbij kom zitten Serendipity?" Serendipity : "Tuurlijk niet Laathi, we maken er gezellig een dameskransje van."
Hanuman : "Heu, ik ben een nieuwe man, mag ik er dan ook bij komen zitten?" Serendipity : "Hm. Zo nieuw zit er nu precies ook niet meer uit met uw 10 jaar..." Laathi-de-poes : "Nee hij is niet nieuw maar zeker ook nog niet versleten hoor."
Mathurin : "Ik ben de nieuwe jongen dus ik wil er ook bij. Zullen we een beetje voetballen met de kussens? Of ze openkrabben en de inhoud rondstrooien? Of om ter eerst in de gordijnen klimmen?!! Ge krijgt een voorsprong omdat ge zo oud zijt! OK?" Serendipity : "Nee. Niet OK." Laathi-de-poes : "Wij kwamen hier om te rusten. En niet om de razernij van ons ma op ons dak te halen." Hanuman : "Van een dak gesproken... zoudt gij niet beter wat op 't dakterras gaan spelen? Rollebollen in de sneeuw enzo... Dan koelt ge misschien wat af?..."
Mathurin : "Zeg het maar eerlijk : gij wilt mij hier niet. Hypocriete ouwe zakskes. Gij zijt zo oud als 't salon!" Laathi-de-poes : "Helaba! Een beetje beleefd tegen de senioren!" Serendipity : "Klein grut! Het is dus door zo'n opmerkingen dat ik een gloeiende hekel krijg aan katers..." Hanuman : "Aan kleíne katers. Niet aan grote, hé Dipity? Toch niet hé schat?..."
Serendipity : "Vooruit Mathurin! Ga maar lekker in de sneeuw spelen! Er zit een ijsbeer! Misschien kunt ge hem pakken! Lékker mals!!" Laathi-de-poes : "Dat is eigenlijk wel een héél klein beetje liegen hé Serendipity?..." Hanuman : "Maar nee er liegt niet! Onze Phineas zit toch op 't terras. Wit. Dik. En mals."
Serendipity : "Laat die mekaar maar eens tegen 't lijf lopen. Dat kalmeert dat klein grut ook wel." Laathi-de-poes : "Gij zijt wel een strenge hé Serendip!" Hanuman : "In uw vroeger leven waart gij zeker Moeder Overste?" Serendipity : "Nee. Dat was ons ma."
OK. Ik heb medelijden als ge met dit weer moeite zit te doen om te zien hoe een cylinderkop van uw auto eruit ziet... Want dat is 't écht niet. Dus kom uit de garage en zet u lekker warm terug binnen want 't is daar dat ge dit ding moet zoeken. Ge moet dus ook niet op uw dak kruipen om te zien hoe een "ronddraai-dampafvoerpijpje" eruit ziet. Maar de trouwe speler die me dat antwoord heeft opgestuurd krijgt wel de prijs van 't langste moeilijke woord van deze week. Of kan iemand nog beter?
Reeds opgelost door Luk, Walter, Helena, Mieke, Viva, Steven, Ritje, Rudy, Kathleen, Dolfijn en Lange Lou!
Veel succes, en laat uw hersenen goed draaien dan krijgen die 't toch alvast warm. Groeten uit de Kille Kempen. 't Is hier -10°...
Oh leuk! Ik dacht dat het spotgemakkelijk was maar dat is 't blijkbaar niet! Aangezien jullie zo heerlijk in de mist zitten met pralines, koksmutsen (ik zie je dit voorwerp al op je hoofd zetten ), kammen, zeepbakjes (ge zijt toch allemaal zo'n propere mensen!) en koffiefilters zal ik deze week precies nog veel foto's kunnen laten zien alvorens het geraden wordt! Fijn!
Maar... toch reeds opgelost door Luk, Walter, Helena, Mieke en Viva!
Rond een uur of tien opgepikt door 4 speedboten. Serieuze. Ik was bang dat we heel de dag als sardinnekes opeen gingen zitten, maar niks was minder waar. We hadden room to move, konden liggen, zitten, hangen en staan. Twee Yamaha V6 200 pk motoren erachter en wijle weg. Keifak. Aan 70 per uur naar de baai van Ao Phang Nga. Schitterende tocht!
Het eerste doel was dus dat onnozel James Bond eiland, waar enkele minuten van "The man with the golden gun" waren opgenomen. Godbetert 30 jaar geleden. En heel die streek leeft hier dus nu nog van! Stel dat die film nooit gemaakt was, dan stonden er dus duizenden Thai extra aan den dop. Een ongelofelijke commerce! Het Scherpenheuvel van James Bond. Hilarisch. Loopt er een Amerikaan voor ons en die begint heel serieus tegen zijn vrouw te vertellen over "The man with the golden arm". Heerlijk moment.
Het rechtopstaand rotske in zee is echt niet veel bijzonder. Het is zelfs vrij klein in verhouding tot de rest van de kartsrotsen die toch wel 100 meter hoog zijn. Errond hebben ze een soort boardwalk gemaakt, zodanig dat ge van daarop het rotske nog kunt fotograferen zonder dat er 7000 toeristen voor uw beeld lopen. Dus dat hebben ze goed aangepakt. Voor de rest is het een Vlaamse Kermis van toeristenstallekes met de bangelijkste prullen. Soit die rots is brol, maar de omgeving is wel uitzonderlijk mooi.
Ge vaart dus aan razende snelheid tussen al die hoge rotsen waar op de meest onmogelijke manieren nog bomen en kaktussen tegenaan groeien. Mooie tocht door de mangroven gemaakt, en onder rotsen onderdoor gevaren. Was niet zo simpel want het water was aan 't opkomen en het waren redelijk grote motorboten, dus het was een kwestie ze echt op het hoogste punt onder de rots door te loodsen. Het lijkt hier heel erg op Halong Bay in Vietnam, en naar 't schijnt ook op Guilin in China. Alleen dat het hier natuurlijk veel toeristischer is.
De drukte viel anders heel goed mee. Af en toe eens een andere toeristenboot, maar helemaal niet storend. Tot we aanlegden aan een zogenaamd seagypsy dorp : Panniye Village Een gigantische nederzetting op palen in zee die dus ontstaan was, en in leven bleef, door de James Bond mythe. Ongelofelijk maar waar.
Het was een vettig, vies, vuil Moslimdorp. Kompleet onderkomen en verwaarloosd waarin een bende moslims liggen te vegeteren tot de boten verse toeristen leeggekieperd worden en ze die hun rommel kunnen beginnen aansmeren.
Over loopbruggen door hun negorij gewandeld. Een ander woord kan ik er met de beste wil niet voor vinden. Alles is kapot, niemand repareert iets. Dikke, vette Thai liggen op de grond te maffen. A ja, pal op de middag en sinds gisteren Ramadam, dus overdag eten en drinken is er momenteel ook niet bij, wat moet een mens dan doen? Ge kunt toch niet beginnen kuisen of repareren?... In een school terechtgekomen die totaal op stelten stond. Geen enkele leerkracht te zien, en allemaal klassen vol kinderen die zeer uitbundig zichzelf zaten te amuseren. Heel vreemd.
Dan als vee naar het "restaurantje" gedreven. Ik denk dat er gemakkelijk plaats was voor 1000 man. De James Bond industrie. Ge kunt het u echt niet voorstellen. Maar kom, ondanks de omstandigheden toch lekker gegeten en het allemaal maar met de nodige humor bezien. Over de hygiënische normen zullen we het niet hebben want er sprong vanalles rond dat zijn tanden of angeltjes in mijn benen zette.
Paar schitterende pareo's gekocht, en wat met Peter zitten babbelen. We dachten dat hij geschiedkundige was of zoiets, maar hij heeft politiek recht gestudeerd om in the foreign office terecht te komen, en omdat dat uiteindelijk te lang duurde is hij in de reissector gerold via t reisbureau van zijn ouders, en zo zit die mens nu al 15 jaar op boten. Hij heeft al de waanzinnigste zeilreizen gedaan. Hij is op de moment zelfs gedomicilieerd op de Seychellen, en is een even fervente fan van Zanzibar als wij. t Is een jongen die zijn leven goed aanpakt. Amaai.
De terugtocht naar de Starflyer was ook nog heel mooi. Er stonden weer de meest uitzinnige wolken aan de hemel. Terug aan superspeed door het kartslandschap, en op 't einde haar dan als een koningin aan een eilandje zien liggen. Iedereen was doodmoe en vies en plakkerig. Dus efkes aan Peter gevraagd om ons nog rap naar het eilandje te brengen voor een zwemmeke. En die gast is echt van goeie wil, dus dat kon ook al weer. Jongens deed dat deugd!
Om half zes gingen we uitzeilen, maar er was zo goed als geen wind, dus is het voornamelijk zonsondergang bekijken geworden, wat ook niet te versmaden was. Ik heb mijn plekje ondertussen wel gevonden. Vanvoor op de tien meter lange boegspriet. Helemaal alleen, geen mens ziet mij zitten en er kan niemand in mijn gezichtsveld komen staan.
Achteraf in de invallende duisternis, alle tinten donkergrijs verlicht door bliksems, op de brug nog wat met Oleg staan babbelen in zijn sappig Russisch Engels en weer wat bijgeleerd. Ze is het gelukkigst met 5 à 6 beaufort, dan kunnen alle zeilen gebruikt worden. Maar bij 8 beaufort is het al platte paniek, want zo heeft hij eens zijn twee ankers uitgeworpen en ondertussen de motoren laten draaien, en nog kreeg hij zijn passagiers die in de tenders zaten niet terug aan boord omdat de kleine bootjes maar bleven afdrijven. De Russen zijn eigenlijk nog het leukst, die hebben een goeie zin voor humor. Maar de Scandinavische officieren dat zijn echt triestige zure haringen. Daar kan geen lachske van af.
Vanavond zijn we totaal absurd naar Phuket gevaren om enkele danseressen en wat rammelan op te halen voor de Thaïse culturele show na het diner. Ondertussen kwam er uit het NW een serieus onweer aangedreven. Oleg vreest voor onze uitstap van morgen want we moeten seffens (als de jazz terug van boord is) wel terug die richting uitvaren.
Enfin, daarstraks tijdens de lezing van Peter zijn er al flink wat tonnen water uit de lucht gevallen dus misschien is het morgen wel terug beter. We zaten met negen in de library en we waren allemaal zo moe dat we bijna ter plekke in slaap vielen. Veel heb ik vandaag aan zijn verhalen dus niet gehad.
Mijn kleertjes die ik vanmiddag gekocht heb schijnen in de smaak te vallen want er zijn al twee vrouwen afgekomen om me er complimentjes mee te geven. k Ben er zelf ook heel kontent mee trouwens. t Zijn nuttige en leuke souvenirs.
We zijn met onze laatste krachten gaan dineren, en in onze kooi gesukkeld. Zo'n dag speedboat is vermoeiend, ge beseft het niet maar elke spierke zit konstant gespannen om schokken op te vangen en in evenwicht te blijven. Maar 't is wel zalig natuurlijk. Onze pa was ook zo zot van boten. Het zal dus wel een genetisch iets zijn. Maar onze pa kon wel goed slapen. Wou dat dat ook genetisch klopte
Mathurin : "Een donsdeken? Een koud donsdeken?... Een kerststronk zonder crème glace? En zonder room? En ze smaakt naar niks? Nee moeder, dit is echt wel een heel moeilijk raadsel..."
Ming : "Daar gaan we weer. Doffe ellende. Vietnam was ook maar niks, maar België in de winter is voor een Aziatische kat toch ook niet alles..."
Serendipity :"Ohlala, mijn pootjes worden nat... Volgende keer reïncarneer ik als een flamingo... dan wordt er tenminste maar 1 poot koud. Of als een ijsbeer... zoals onze Phineas."
Phineas : "Ge vergist u Serendipity. Ik zie er misschien wel uit als een ijsbeer maar ik heb de ziel van een marmot. Een kouwelijke marmot."
Ben je ook altijd wat bang dat je poes of hond op je bevroren vijvertje gaat lopen en door het ijs gaat zakken? Ik los dat probleem elke winter op deze manier op.
Vanaf ik hoor dat de vriestijd begint haal ik mijn "ijshekjes" uit het magazijn. Het zijn twee stevige Bekaert-draadhekken die ik met een tang op maat, en naar de vorm van mijn vijvertje, geknipt heb. Er zijn ook gaten uitgeknipt voor de oeverplanten. Voor ik de hekjes leg zijn de planten wel volledig teruggesnoeid zodat enkel de wortels en 10 cm van de plant overblijven. Dat is voldoende om ze in de lente terug te laten op schieten.
Het fonteintje kan rustig blijven spuiten, de druppels vormen ijspegels aan het draadwerk maar meer ook niet.
Je moet wel stevige hekken kiezen wat het doorknippen (of doorslijpen. Véél eenvoudiger.) van de draad wel moeilijk maakt, maar je kan de hekken dan elk jaar opnieuw gebruiken en zo is het een eenmalige kost. Ze zijn betrekkelijk makkelijk weg te bergen door ze vertikaal tegen de achterwand van een garage op te bergen, ze wegen ook maar een paar kilo. Ze kunnen ook rustig ergens buiten blijven staan want het metaal is toch geplastifiëerd. Voor een kleine vijver vind ik het een ideale oplossing. Als je wil kan je de hekken ook enkele weken in de herst leggen dan vallen de bladeren van de bomen niet in 't water. Sommige mensen gebruiken hier netten voor maar dit systeem is zeker zo praktisch.
Het is niet zo mooi een maand of drie, vier een hekwerk over 't water leggen, maar ik vind de veiligheid van mijn poezen belangrijker dan het esthetisch aspect.
Altijd maar weer bleef ik het uitstellen om een aflevering van mijn jeugdherinneringen op mijn blog te zetten omdat er steeds maar weer nieuwe herinneringen boven komen drijven, jammer genoeg nooit chronologisch. En ik had dit verhaal toch zo graag in juiste volgorde op mijn blog gezet... Maar als dat van mijn vrij ongeorganiseerd geheugen moet afhangen kan 't zijn dat er dan nooit meer een verhaal verschijnt. Dus hier is er weer eentje. Later zal ik er misschien nog wel enkele tussenvoegen.
--------------------------------------
38. Eindelijk vorderingen!
Toen ik negen jaar was werden er, tijdens onze vakantie bij onze pa op den buiten, - o toeval - toch weer twee nestjes poezen geboren. Eén van de twee moederpoezen stierf maar de andere nam haar nestje over en zorgde dapper voor zeven kleintjes.
Moederpoes met de zeven kleintjes in 't zagemeel van het houtatelier. Dit was een speciaal geval dus hier mocht godzijdank een foto van genomen worden...
Op een dag zat een van de kleine hummeltjes voor de dorpel, ik zag het niet en trapte er op Het diertje was gewond aan zijn neus. Ik nam het veilig mee naar mijn slaapkamer en voedde het met een papflesje. s Nachts stond ik een paar keer op om het te laten drinken en al snel werd het een gezond diertje. Na zoveel vertoon van zorg en liefde besloot ons ma dat ik t beestje na de vakantie mee naar t stad mocht nemen. Ik was de koning te rijk! Onze pa kwam alweer tot de vaststelling dat één hetzelfde is als géén en hij stond er op dat we ook nog een andere poesje meenamen zodat ze gezelschap zouden hebben aan mekaar. Ik was de keizer te rijk!
Kleine poezen naast de soeppot.
Het was in de periode dat Sandie Shaw het songfestival gewonnen had en ik doopte het verongelukte poesje Sandie. Volgens ons ma kon dit niet. Sandie vond ze een jongensnaam. Ik moest die naam vervrouwelijken. Aangezien, nu ik eindelijk een poes had gekregen, de naam wel het allerlaatste van mijn zorgen was doopte ik haar dan maar Sandra. Een mens moet al eens water in zijn wijn doen. Het andere poesje werd Mireille, naar Mireille Mathieu, en die naam kon onmiddellijk mas goedkeuring wegdragen. Door die rare namen aanzagen de stoere bonken van broers van mijn pa ons nu helemáál als een bende gekken. Maar dat waren we toch al gewoon. De normale kattennamen op den buiten waren meestal "Spitske", "Tijger", "Moederpoes", "Kater", tenminste als ze al namen kregen. De meest gewaagde naam was nog "Bambam" omdat toen net "The Flintstones" op tv uitgezonden werden.
Een van de zeldzame foto's... Want katten fotograferen was dure onzin. Ge zag ze dagelijks! Waarom er dan foto's van nemen?... Ronnie, Katia, Moorke en Flipper dan toch vereeuwigd.
Na de vakantie werden we met de auto naar t stad gebracht samen met mijn nieuwe kroost. Ik was het gelukkigste kind van de wereld! Sandra en Mireille waren de beste vrienden en ondanks het feit dat we op een tweede verdieping woonden konden ze toch buiten. De huizen rond de Grote Markt hadden trapgeveltjes en de meisjes vonden het heerlijk om via t badkamerraam over die trapjes en de nokken van de daken te gaan paraderen. Het waren twee overheerlijke jaren. In de vooravond werd het raam steeds zorgvuldig gesloten zodat ze de nacht veilig binnen doorbrachten.
Tot we op een namiddag naar de mode-show voor plechtige communiekleedjes moesten gaan kijken. Ik zag er een heel mooi kleed met een kanten kap, maar mijn vriendinneke koos ook net dat kleed uit En de pastoor liet niet toe dat er twee meisjes met t zelfde kleed in zijn kathedraal hun communie gingen doen. Heel jammer vond ik dat. Mijn droomkleed kreeg ik dus niet.
Ons ma besloot dan ten langen leste om een tweedehands kleed voor me te kopen, dan zou er zeker niemand anders hetzelfde kleed kunnen hebben. Ja, dat had ze weer zuinig en praktisch opgelost! Het was een gruwelijke teleurstelling voor me. Ik had me zo verheugd op dat sjieke kanten kleed. Maar het was ook een heel duur ding en ons ma vond het niet erg dat ik ernaast gegrepen had want ze vond het toch maar zotte kosten om voor één dag zoveel geld uit te geven.
Dus vond ons ma een advertentie voor een tweedehandskleed en op een namiddag moesten we naar dat ellendige ding bij mensen thuis gaan kijken. Het duurde langer dan verwacht en we kwamen veel later thuis dan anders. Het badkamerraam stond nog open en Sandra was weg Alsof het nog niet ellendig genoeg was dat ik mijn communie moest gaan doen in dat oudbollige, doodsaaie kleed, was ik nu ook nog mijn lievelingspoes kwijt die ik zo liefdevol had groot gebracht. Het werd een rotcommunie. Alweer. Een mens zou er zijn geloof door verliezen.
Mireille als oude poes. Ze is dertien geworden. ------------------------- Al de voorgaande afleveringen kunnen jullie lezen op dit blog : http://www.bloggen.be/laathi/
Irma : "Nee ma, zo gaan ze 't misschien nog niet herkennen. Geef me maar 'een toebehoor' in mijn poot."
Irma : "Maar néé! Ik zal er niet van trekken! 't Is maar voor 't goede doel, dat uw lezers nu eindelijk weten dat het een klein stom asbakske is."
Irma : "Een klein stom asbakske voor kleine stomme rooksterkes... Die er voor zorgen dat ik meer moet gewassen worden dan normaal. Omdat die kleine stomme rooksterkes mijn schoon pelske laten stinken. Inderdaad moeder, dit is een nieuwsjaarwensje verkleed in een nieuwjaarsverwijtje. Maar ja, ge weet, ik ben niet de meest diplomatische nietwaar..." Opgelost door Luk, François, Steven, Nilleke, Steven, Albert, Jan, Nand, Geert, Nilleke, Lisette, Fernanda, Dolfijn, Lange Lou, Klaproosje, Helena, Ritje, Vif, Mare, Kathleen, Rudy, Ann, Paul, Maria, Marleen, Viva, Mieke en de Mon!
Het nieuwste speeltje van Mathurin! Zijn "elementaire deeltjesversneller". Zijn privé "Cern"-tje. Daarstraks gekocht bij "Tom en Co" en 't is ondertussen al een geliefd stuk speelgoed. Momenteel staan deze ringen waarin een balletje zit waarachter poes kan jagen zonder dat het uit de ring kan rollen (dus niet meer op onze knieën moeten liggen om hun balletjes onder kasten uit te peuteren omdat zij ze er toch niet onder uit willen halen) in reclame voor 6 euro. Onze jongens vinden het een leuk ding en 't is nog stevig ook aangezien Mathurin er toch al een paar uur mee aan de gang is geweest en het nog altijd in tact is.
Die er voor zorgen dat ik meer moet gewassen worden dan normaal. Omdat die kleine stomme rooksterkes mijn schoon pelske laten stinken. Inderdaad moeder, dit is een nieuwsjaarwensje verkleed in een nieuwjaarsverwijtje. Maar ja, ge weet, ik ben niet de meest diplomatische nietwaar..." 
